Το πράσινο δίδυμο που κατακτά τη Γερμανία

Αν οι Γερμανοί μπορούσαν να εκλέξουν απευθείας τον Καγκελάριο, τότε το 51% θα επέλεγε τον επικεφαλής των Πρασίνων Ρόμπερτ Χάμπεκ και μόνο το 24% την ηγέτη των Χριστιανοδημοκρατών Ανεγκρέτ Κραμπ Καρενμπάουερ, σύμφωνα με δημοσκόπηση του ινστιτούτου Emnid για την Bild am Sonntag.

Οι Πράσινοι είναι η ισχυρότερη πολιτική δύναμη στη Γερμανία με ποσοστό 27% σύμφωνα με την ίδια δημοσκόπηση που δημοσιεύεται σήμερα, αλλά και τη σφυγμομέτρηση που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα απο τα δίκτυα RTL / n-tv και το "Trend Barometer".

«Το πράσινο δίδυμο -η Ανναλένα Μπάερμποκ και ο Ρόμπερτ Χάμπεκ- εκτοξεύουν το οικολογικό κόμμα με μια ρεαλιστική, μετριοπαθή και ευέλικτη πολιτική που προσελκύει ψηφοφόρους από όλα τα κόμματα» γράφει η ισπανική εφημερίδα El Periodico.

Οι Πράσινοι από το 1979 που ιδρύθηκαν, καθιέρωσαν μια ισοτιμία ισότητας των φύλων έτσι ώστε στην ηγεσία του κόμματος να υπάρχει ένας άνδρας και μια γυναίκα. Από τότε που υιοθέτησαν τη διμερή, για πρώτη φορά η Ανναλένα Μπάερμποκ και ο Ρόμπερτ Χάμπεκ οδηγούν το κόμμα των Πρασίνων στην κορυφή, προσθέτει η ισπανική εφημερίδα.

Στις 27 Ιανουαρίου του 2018, οι Πράσινοι εξέλεξαν στο συνέδριό τους το νέο ηγετικό δίδυμο, που είναι μέρος της ρεαλιστικής πτέρυγας του κόμματος και επιδιώκει συμφωνίες και συνεργασίες που θα αυξήσουν την επιρροή τους και θα ενισχύσουν τη δύναμή τους. Παρόλο που λίγοι το πίστευαν τότε, το διδυμο Ανναλένα-Ρόμπερτ έχει γίνει από τα πιο σημαντικά πολιτικά πρόσωπα στη χώρα.

Η ΛΑΕ στις εθνικές εκλογές, με αυτοκριτική, και υπόσχεση για αριστερό, ριζοσπαστικό λόγο χωρίς αντιφάσεις

Απόφαση του Πολιτικού Συμβουλίου της ΛΑ.Ε. της 9ης Ιουνίου 2019

1.Σε όλες τις χώρες τις ΕΕ, στον ένα ή άλλο βαθμό, παρατηρείται τάση «δεξιάς μετατόπισης»(Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Αγγλία, Ουγγαρία, Ελλάδα, κά), με διάφορες αποχρώσεις και νέες «εκπροσωπήσεις», ενώ ταυτόχρονα υπάρχει τάση μείωσης των δυνάμεων της Αριστεράς στις διάφορες εκφράσεις της. Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που σταθερά προωθούν η ΕΕ και οι κυρίαρχες τάξεις σε κάθε χώρα, εντείνουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια, την οποίαν οι δεξιές-ακροδεξιές δυνάμεις επιχειρούν να καπηλευτούν, μετατοπίζοντας το πεδίο αντιπαράθεσης από τη νεοφιλελεύθερη «ατζέντα» και τις αντιδημοκρατικές δομές της ΕΕ-Ευρωζώνης, στο μεταναστευτικό, στο εθνικιστικό, κά. Το αντιδραστικό ακροδεξιό ρεύμα, το οποίο εμφανίζεται ως «ευρωσκεπτικιστικό», στην πραγματικότητα αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου με τα ίδια νεοφιλελεύθερα μέσα και πολύ πιο αυταρχικές μεθόδους. Από την άλλη η μετατόπιση δυνάμεων της ευρωπαϊκής Αριστεράς σε λογικές «διαχείρισης», εντείνουν τη σύγχυση στρατηγικής και τακτικής, μειώνουν την αξιοπιστία της και ενισχύουν τον κατακερματισμό της, μια κατάσταση που αντανακλάται και στο εργατικό κίνημα.!

2.Στην Ελλάδα τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών, σε συνδυασμό με αυτά των αυτοδιοικητικών εκλογών, αποτυπώνουν επίσης μία συντηρητική πολιτική, η οποία εν μέρει ήταν ορατή τα τέσσερα τελευταία χρόνια. Στις ευρωεκλογές καταγράφεται σαφής άνοδος συνολικά της δεξιάς, καθώς και η αναστήλωση της Ν.Δ. ως βασικού αστικού κόμματος εξουσίας. Οι διάφοροι συνδυασμοί με δεξιό συντηρητικό πρόσημο, λαμβάνουν 52%, ένα ποσοστό από τα υψηλότερα που έχουν λάβει μεταπολιτευτικά. Αντίστοιχα, η επικράτηση της Ν.Δ. στην πλειοψηφία των περιφερειών και των δήμων, ενισχύει ακόμα περισσότερο την παρουσία της στην πολιτική σκηνή, λαμβάνοντας ειδικά υπόψη ότι οι περιφέρειες έχουν αναλάβει σημαντικό τμήμα των κρατικών λειτουργιών, αναφορικά με τον αναπτυξιακό προγραμματισμό, τις δημόσιες υποδομές και τις κοινωνικές υπηρεσίες.

3.Tο αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, αποτυπώνει την καθαρή ήττα του ΣΥΡΙΖΑ. Παραμένει βέβαια ο δεύτερος πόλος του νέου διπολισμού. Χρεώθηκε την εφαρμογή σημαντικών μνημονιακών μέτρων, τον κυνισμό της ακραίας πολιτικής του μεταστροφής, τις αντιδράσεις μερίδας του κόσμου απέναντι στη γλοιώδη ταύτιση με τις ΗΠΑ του Ντόναλντ Τραμπ, την νατοϊκή συμφωνία των Πρεσπών, αλλά και τα πλήγματα στο λεγόμενο «ηθικό πλεονέκτημα», όπως αυτά εμφανίστηκαν στην προεκλογική περίοδο. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως, παρότι είχε σημαντικές απώλειες, διατήρησε τον κύριο όγκο των δυνάμεών του, σε επίπεδα ωστόσο χαμηλότερα από τα αναμενόμενα. Προκηρύσσοντας βουλευτικές εκλογές για τις 7 Ιουλίου και μη έχοντας περιθώρια παραμονής στην κυβερνητική εξουσία μετά την ήττα των ευρωεκλογών, θα επιχειρήσει να αντλήσει από κάποιες εφεδρείες στα αριστερά και το κέντρο, για να ενισχυθεί εκλογικά. Υπό την απειλή της επιθετικής πολιτικής της Ν.Δ., επιχειρεί να διαμορφώσει ένα εκλογικό μπλοκ που θα του επιτρέψει να διατηρήσει μία σταθερή θέση στην πολιτική σκηνή, ως «προοδευτικός» πόλος του διπολικού σκηνικού.

Ενοχλημένοι οι γυμνοσάλιαγκες της χώρας από τη σύγκριση με τον Γιώργο Αυτιά

Ενοχλημένοι από την σύγκριση τους με τον Γιώργο Αυτιά εμφανίστηκαν σήμερα οι γυμνοσάλιαγκες τις χώρας, μετά τη συνέντευξη του δημοσιογράφου με τον Κυριάκο Μητσοτάκη.Σε δηλώσεις τους, τα συμπαθή μαλάκια εξέφρασαν τη λύπη τους για το γεγονός ότι πολλοί που παρακολούθησαν τις δηλώσεις του Γιώργου Αυτιά στο τέλος της συνέντευξης του με τον πρόεδρο της ΝΔ τους συνέκριναν με τον γνωστό δημοσιογράφο.

«Καταλαβαίνουμε ότι μας θεωρείτε γλοιώδη και σιχαμερά πλάσματα, αλλά κάπου υπάρχει ένα όριο. Δηλαδή που θα πάει αυτή η κατάσταση; Σε λίγο θα μας συγκρίνετε με τον Άρη Πορτοσάλτε» δήλωσε εκπρόσωπος των γυμνοσαλίγκαρων της χώρας.

Ωστόσο, ο ίδιος παραδέχθηκε ότι παρακολούθησε τις δηλώσεις Αυτιά μετά τη συνέντευξη και ότι «μια μικρή αναγούλα την ένιωσα, η αλήθεια να λέγεται.»

Εκτινάχθηκαν οι πωλήσεις αντιεμετικών φαρμάκων μετά τη συνέντευξη

Εν τω μεταξύ, κατακόρυφη αύξηση σημείωσαν οι πωλήσεις αντιεμετικών σκευασμάτων μετά την συνέντευξη, σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα ο Φαρμακευτικός Σύλλογος.

Η Μαρία Σιδέρη πέρασε πολλά χρόνια στις φυλακές Αβέρωφ περιμένοντας να φωνάξουν το όνομα της για εκτέλεση

Μια από τις λίγες πλέον επιζήσασες της γυναικείας κοινότητας των πολιτικών κρατουμένων του Εμφυλίου, είναι μια θρυλική μορφή. Συνέντευξη στη Μαρία Λούκα.

«Τώρα που με βρήκατε κορίτσι μου, δεν ξέρω πια αν τα θυμάμαι» μου είπε, καθώς έμπαινα στο σπίτι, στα 96 της με ένα σεμνό χαμόγελο κι ένα μικρό μπαστούνι. Τα θυμόταν, όμως. Όλα. Τα ουρλιαχτά των βασανιστηρίων, τη σαδιστική ίντριγκα των βασανιστών, την περηφάνια όσων έφευγαν για εκτέλεση, τα ξημερώματα που περίμενε φορώντας τα καλά της για να οδηγηθεί και αυτή στο εκτελεστικό απόσπασμα. Κι όπως τα διηγούνταν, άλλοτε κόμπιαζε λίγο, άλλοτε θόλωναν τα μάτια της, αλλά έπινε μια γουλιά καφέ και συνέχιζε. Εμένα δε μου φτάνουν οι λέξεις για να χωρέσω σε ένα κείμενο το ιστορικό εκκρεμές από τον αβάσταχτο σωματικό πόνο μέχρι τη διανοητική υπέρβαση της πίστης στην ελευθερία.

Η Μαρία Σιδέρη, μια από τις λίγες πλέον επιζήσασες της γυναικείας κοινότητας των πολιτικών κρατουμένων του Εμφυλίου, είναι μια θρυλική μορφή. Ενσαρκώνει τη ζωντανή ιστορία των γυναικών που πήραν μέρος στην Αντίσταση ενάντια στη ναζιστική κατοχή και τιμωρηθήκαν βάναυσα από το μετέπειτα καθεστώς της «λευκής τρομοκρατίας» και το μετεμφυλιακό κράτος. Επονίτισσα, καταδικασμένη πέντε φορές σε θάνατο, πέρασε τα περισσότερα χρόνια του εγκλεισμού της στις γυναικείες φυλακές Αβέρωφ, στο μεταίχμιο της βασανιστικής αναμονής και της βαθιάς ανάσας.

Η μαρτυρία της είναι ένα εσωτερικό κάτοπτρο στα κελιά των γυναικών, εκεί που η αγωνία του θανάτου συμβίωνε με το πείσμα για ζωή. 1200 γυναίκες – αγωνίστριες και 100 μωρά πέρασαν από τις φυλακές Αβέρωφ στο διάστημα μεταξύ 1947 -1954. Οργάνωσαν συλλογικά την καθημερινότητα τους, για να αντιπαλέψουν την απώλεια και τη στέρηση και να επανανοηματοδοτήσουν την πραγματικότητα τους. Αυτό το ιδιότυπο πείραμα αλληλοβοήθειας και συντροφικότητας τις ενδυνάμωσε απέναντι στη θεσπισμένη βαρβαρότητα και ανέδειξε αυτό που ο Αλιέν Μπαντιού θα κωδικοποιούσε μεταγενέστερα ως «ηθική της αλήθειας» απέναντι στην «ηθική της εξουσίας».

Ζαπάντ: Η Μεγάλη Χώρα της Σιωπής

Ένα εξαιρετικό κείμενο της ιστορικού Τασούλας Βερβενιώτη για την πολιορκία του Ζαπαντίου και τον «εξοστρακισμό του διαφορετικού στον Δημόσιο λόγο»

Στις 11 Ιούνη 1821, το Βραχώρι (το σημερινό Αγρίνιο), μετά από μάχες και δεκαήμερη πολιορκία, πέφτει στα χέρια των επαναστατημένων Ελλήνων. Οι επαναστάτες εγκαθιστούν προσωρινή Αρχή και στρέφουν την προσοχή τους στη διπλανή μικρή κωμόπολη, το Ζαπάντι. Στις 16 Ιούνη ξεκινά η πολιορκία του Ζαπαντίου.

Στην Ημερίδα που οργάνωσε το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, με τίτλο Η πόλη θυμάται, στο Αγρίνιο στις 23 Σεπτέμβρη 2000, η ιστορικός Τασούλα Βερβενιώτη ανακοινώνει ένα εξαιρετικό κείμενο, που σας παρουσιάζουμε αμέσως παρακάτω, με αναφορά στο Ζαπάντ και με επίκεντρο τον «εξοστρακισμό του διαφορετικού στον Δημόσιο λόγο»:

Ζαπάντ: η Μεγάλη Χώρα της σιωπής

Το Ζαπάντα ή Ζεμπάν ή Ζαπάντ ή Ζαπάντι ή Μεγάλη Χώρα[1] βρίσκεται Βορειοδυτικά του Αγρινίου και δεσπόζει της Αιτωλικής πεδιάδας. Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους εκεί κοντά ήταν κτισμένη μια αρχαία πόλη ή το «παλιό» Αγρίνιο –σύμφωνα με τον προφορικό λόγο των σημερινών κατοίκων της περιοχής[2]. Η ιστορία του Ζαπάντ μπορεί να φωτίσει την αντιθετική σχέση που υπάρχει ανάμεσα στο επίσημο/δημόσιο λόγο του έθνους-κράτους και την ανεπίσημη/λαϊκή (ατομική και κατ’ επέκταση συλλογική) κουλτούρα και μνήμη. Ενώ ο δημόσιος εθνοκεντρικός λόγος μπορεί να ρίξει στη λήθη σημαντικά στοιχεία της ιστορίας ενός τόπου, η λαϊκή παράδοση έχει τη δυνατότητα να διατηρήσει στη μνήμη κάποια από αυτά. Στο δημόσιο λόγο το Ζαπάντ ονομάζεται σήμερα Μεγάλη Χώρα και η ιστορία του αποσιωπάται. Αντίθετα στον μη επίσημο λόγο ονομάζεται Ζαπάντι και στη λαϊκή μνήμη μπορεί να ανιχνεύσει κανείς σημάδια από τα περασμένα μεγαλεία του.

Η πολιορκία του Ζαπάντ

Ο μακάβριος χορός του αδέξιου σουλτάνου

Ραγκίπ Ντουράν

Ενώ η πλειοψηφία της κοινής γνώμης και των ΜΜΕ στην Τουρκία ασχολείται με το πρώτο τηλεοπτικό ντιμπέιτ που θα γίνει στις 16 Ιουνίου ανάμεσα στους δυο υποψήφιους δημάρχους της Κωνσταντινούπολης, οι σχέσεις της Άγκυρας με την Ουάσιγκτον και την Μόσχα είναι το πρώτο θέμα σε όλα τα διεθνή ΜΜΕ.

Ο κ. Εκρέμ Ιμάμογλου, υποψήφιος της αντιπολίτευσης, που κέρδισε τις δημοτικές εκλογές της 31ης Μαρτίου, είναι υποχρεωμένος να ξανακάνει την καμπάνια του για τις νέες κάλπες της 23ης Ιουνίου, καθώς το Ανώτατο Εκλογικό Συμβούλιο (YSK) ακύρωσε, υπό τις τρομερές πιέσεις της κυβέρνησης, το εκλογικό αποτέλεσμα χωρίς να δίνει καμία λογική ή νομική αιτιολογία.

Ο υποψήφιος της κυβέρνησης, κ. Μπιναλί Γιλντιρίμ, πρώην πρωθυπουργός και πρώην Πρόεδρος του Κοινοβουλίου, είναι ήδη ο μεγάλος χαμένος αυτής της αναμέτρησης. Ο αντίπαλός του προηγείται με τουλάχιστον έξι μονάδες (περίπου 400.000 ψήφοι σε σύνολο 8,5 εκατομμυρίων), σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, που έχει παραγγείλει το κόμμα του Ερντογάν. Αυτός, δε, δεν είναι πια ο πρωταγωνιστής της εκστρατείας. Έχει αποτραβηχτεί κυριολεκτικά από την σκηνή. «Εάν κερδίσουμε, θα είναι ο κ. Γιλντιρίμ που θα έχει κερδίσει. Εάν χάσουμε πάλι αυτός θα είναι που θα έχασε», σχολίασε ένας αρθρογράφος του Ερντογάν.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν θέλει να υποστεί προσωπικά μια δεύτερη ήττα

Βέβαια, ο ίδιος αγωνιά για τις εξελίξεις στον διπλωματικό και στρατιωτικό τομέα, και δεν μπορεί να ασχολείται με τους «βυζαντινισμούς» της εσωτερικής πολιτικής σκηνής.