Απόφαση του Πολιτικού Συμβουλίου της ΛΑ.Ε. της 9ης Ιουνίου 2019
1.Σε όλες τις χώρες τις ΕΕ, στον ένα ή άλλο βαθμό, παρατηρείται τάση «δεξιάς μετατόπισης»(Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Αγγλία, Ουγγαρία, Ελλάδα, κά), με διάφορες αποχρώσεις και νέες «εκπροσωπήσεις», ενώ ταυτόχρονα υπάρχει τάση μείωσης των δυνάμεων της Αριστεράς στις διάφορες εκφράσεις της. Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που σταθερά προωθούν η ΕΕ και οι κυρίαρχες τάξεις σε κάθε χώρα, εντείνουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια, την οποίαν οι δεξιές-ακροδεξιές δυνάμεις επιχειρούν να καπηλευτούν, μετατοπίζοντας το πεδίο αντιπαράθεσης από τη νεοφιλελεύθερη «ατζέντα» και τις αντιδημοκρατικές δομές της ΕΕ-Ευρωζώνης, στο μεταναστευτικό, στο εθνικιστικό, κά. Το αντιδραστικό ακροδεξιό ρεύμα, το οποίο εμφανίζεται ως «ευρωσκεπτικιστικό», στην πραγματικότητα αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου με τα ίδια νεοφιλελεύθερα μέσα και πολύ πιο αυταρχικές μεθόδους. Από την άλλη η μετατόπιση δυνάμεων της ευρωπαϊκής Αριστεράς σε λογικές «διαχείρισης», εντείνουν τη σύγχυση στρατηγικής και τακτικής, μειώνουν την αξιοπιστία της και ενισχύουν τον κατακερματισμό της, μια κατάσταση που αντανακλάται και στο εργατικό κίνημα.!
2.Στην Ελλάδα τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών, σε συνδυασμό με αυτά των αυτοδιοικητικών εκλογών, αποτυπώνουν επίσης μία συντηρητική πολιτική, η οποία εν μέρει ήταν ορατή τα τέσσερα τελευταία χρόνια. Στις ευρωεκλογές καταγράφεται σαφής άνοδος συνολικά της δεξιάς, καθώς και η αναστήλωση της Ν.Δ. ως βασικού αστικού κόμματος εξουσίας. Οι διάφοροι συνδυασμοί με δεξιό συντηρητικό πρόσημο, λαμβάνουν 52%, ένα ποσοστό από τα υψηλότερα που έχουν λάβει μεταπολιτευτικά. Αντίστοιχα, η επικράτηση της Ν.Δ. στην πλειοψηφία των περιφερειών και των δήμων, ενισχύει ακόμα περισσότερο την παρουσία της στην πολιτική σκηνή, λαμβάνοντας ειδικά υπόψη ότι οι περιφέρειες έχουν αναλάβει σημαντικό τμήμα των κρατικών λειτουργιών, αναφορικά με τον αναπτυξιακό προγραμματισμό, τις δημόσιες υποδομές και τις κοινωνικές υπηρεσίες.
3.Tο αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, αποτυπώνει την καθαρή ήττα του ΣΥΡΙΖΑ. Παραμένει βέβαια ο δεύτερος πόλος του νέου διπολισμού. Χρεώθηκε την εφαρμογή σημαντικών μνημονιακών μέτρων, τον κυνισμό της ακραίας πολιτικής του μεταστροφής, τις αντιδράσεις μερίδας του κόσμου απέναντι στη γλοιώδη ταύτιση με τις ΗΠΑ του Ντόναλντ Τραμπ, την νατοϊκή συμφωνία των Πρεσπών, αλλά και τα πλήγματα στο λεγόμενο «ηθικό πλεονέκτημα», όπως αυτά εμφανίστηκαν στην προεκλογική περίοδο. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως, παρότι είχε σημαντικές απώλειες, διατήρησε τον κύριο όγκο των δυνάμεών του, σε επίπεδα ωστόσο χαμηλότερα από τα αναμενόμενα. Προκηρύσσοντας βουλευτικές εκλογές για τις 7 Ιουλίου και μη έχοντας περιθώρια παραμονής στην κυβερνητική εξουσία μετά την ήττα των ευρωεκλογών, θα επιχειρήσει να αντλήσει από κάποιες εφεδρείες στα αριστερά και το κέντρο, για να ενισχυθεί εκλογικά. Υπό την απειλή της επιθετικής πολιτικής της Ν.Δ., επιχειρεί να διαμορφώσει ένα εκλογικό μπλοκ που θα του επιτρέψει να διατηρήσει μία σταθερή θέση στην πολιτική σκηνή, ως «προοδευτικός» πόλος του διπολικού σκηνικού.
Ωστόσο, το γεγονός ότι στη συνοχή του ΣΥΡΙΖΑ έπαιξε κυρίως ρόλο η διαχείριση του κρατικού μηχανισμού, ενώ ποτέ δεν κατάφερε να αναπτύξει σταθερές σχέσεις με τμήματα των λαϊκών στρωμάτων, στο συνδικαλισμό, στη νεολαία και στην τοπική αυτοδιοίκηση, διαμορφώνει ερωτηματικά για την μακροπρόθεσμη σταθερότητα του πολιτικού μπλοκ του. Σε κάθε περίπτωση η πολιτική του αξιοπιστία ως αντιπολίτευσης, θα είναι αντικειμενικά μειωμένη εξ’ αιτίας της μνημονιακής πολιτικής που εφάρμοσε, αλλά και εξαιτίας του προσανατολισμού προς μια κεντροαριστερή «προοδευτική» συμμαχία με σοσιαλφιλελεύθερα χαρακτηριστικά. Αποτελεί κρίσιμο ερώτημα για το λαϊκό κίνημα, ποια στάση θα κρατήσει ο κόσμος που υποστήριξε εκλογικά το ΣΥΡΙΖΑ μετά από τη διαφαινόμενη εκλογική του ήττα στις εκλογές της 7ης Ιουλίου. Εάν θα μπορέσει να επικοινωνήσει με τις αριστερές ριζοσπαστικές τάσεις και το κυριότερο εάν θα στηρίξει με μαζικούς όρους τις κινηματικές αντιστάσεις, που θα αναπτυχθούν απέναντι στην ιδιαίτερα επιθετική πολιτική που θα ακολουθήσει η Ν.Δ. στο ενδεχόμενο ανάληψης της κυβέρνησης.
4.Το ΚΙΝ.ΑΛ. έχει πτώση από το αποτέλεσμα του 2014, αλλά δείχνει αντοχή σε σχέση με την πιο δυσμενή κατάστασή του πριν από δύο χρόνια, αποκομίζοντας δυνάμεις από τη φθορά και την πτώση του ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο, ο εσωτερικός διχασμός, όπως αποτυπώνεται από την αποπομπή Βενιζέλου, μεταξύ ενός σχετικά αυτόνομου πολιτικού πόλου, ή ενός συμπληρωματικού ρόλου προς τη Ν.Δ., ενδεχόμενα ανακόπτει την όποια δυναμική. Ως προς τα άλλα ενδιάμεσα κόμματα (Ποτάμι, Ένωση Κεντρώων, ΑΝΕΛ, ΛΑΟΣ κ.λπ.) που λειτούργησαν σαν αναχώματα την περίοδο της κρίσης του παραδοσιακού δικομματισμού, ο ρόλος τους φαίνεται ότι εξαντλήθηκε.
5.Την ίδια στιγμή, είναι σημαντική η παρουσία της ακροδεξιάς, η οποία χαρακτηρίζεται από εσωτερική ανακατάταξη δυνάμεων. Σοβαρή πτώση για τη «Χρυσή Αυγή», άνοδος «Ελληνικής Λύσης» του Βελόπουλου, συντριβή των ΑΝ.ΕΛ. και μοριοποίηση του ΛΑΟΣ. Παραμένει εξαιρετικά ανησυχητικό το γεγονός ότι οι συνδυασμοί που έχουν φασιστικό, ακραίο δεξιό, εθνικιστικό ή και ανορθολογικό πολιτικό πλαίσιο, αθροίζουν ένα ποσοστό που φτάνει το 16 %. Πρόκειται για ένα αποτέλεσμα που οφείλεται στην απονομιμοποίηση της αριστεράς, στην οποία οδήγησε η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και στην αδυναμία των άλλων τάσεων της αριστεράς, να διαμορφώσουν μία ενωτική παρέμβαση η οποία να έχει αποτελέσματα ιδεολογικής ριζοσπαστικοποίησης. Σχετίζεται επίσης με βαθύτερες κοινωνικές και ιδεολογικές διεργασίες, την κυριαρχία του ατομισμού, την ανάδυση ενός καινούργιου ανορθολογισμού, την πτώση της επιρροής των συλλογικών μορφών εκπροσώπησης, συνδικάτων, κομμάτων κ.λπ.
6.Στον χώρο, ο οποίος έχει αντιμνημονιακές αναφορές, σημαντική για τα δεδομένα του, ήταν η επίδοση του ΜέΡΑ25, με ένα πρόγραμμα, που θεωρεί δεδομένη την παραμονή στην «ευρωζώνη», στη βάση των αντιλήψεων του Βαρουφάκη του 2015, που καταλήγουν τελικά σε πλήρη αποδοχή των αξιώσεων των δανειστών και των ευρωπαϊκών θεσμών. Οι αντιλήψεις του αυτές είχαν οδηγήσει στην συμφωνία του eurogroup στις 20 Φλεβάρη του 2015, που ουσιαστικά άνοιξε το δρόμο στο τρίτο μνημόνιο που υπέγραψε η κυβέρνηση Τσίπρα. Ενόψει των επικείμενων βουλευτικών εκλογών, είναι ερώτημα αν θα αντέξει την πολιτική πίεση της πόλωσης. Υπολογίσιμη καταγραφή είχε και η «Πλεύση Ελευθερίας», η οποία επέλεξε να θέσει ως βασική κατεύθυνση την υπέρβαση του διπόλου «αριστερα-δεξιά» και η οποία επίσης θα πιεστεί στο κλίμα των επικείμενων εκλογών. Η εκλογική επίδοση του ΜΕΡΑ 25 και της «Πλεύσης Ελευθερίας» αντανακλά από τη μία πλευρά ότι υπάρχει ένα δυναμικό, το οποίο επιθυμούσε να εκφράσει αντιμνημονιακή διαμαρτυρία σε σχέση με την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως αυτή η διαμαρτυρία, σε μεγάλο βαθμό προσανατολίστηκε σε προσωποπαγή σχήματα με όρους μηντιακής αναγνώρισης. Η επίδοση αυτών των δύο δυνάμεων αποτυπώνει τη μετατόπιση της συνείδησης και των επιλογών του κόσμου που αναζητά ακόμα μία αντιμνημονιακή πολιτική επιλογή σε σαφώς δεξιότερη κατεύθυνση, στο έδαφος αφενός της κοινωνικής και πολιτικής ήττας και υποχώρησης μετά το 2015 και αφετέρου της αδυναμίας της ριζοσπαστικής αριστεράς να συγκροτήσει έναν αξιόπιστο και μαχητικό πολιτικό πόλο.
7.Η αριστερά συνολικά υπέστη σημαντική ήττα σε αυτές τις εκλογές. Παρά την εφαρμογή των μνημονίων και την κοινωνική πόλωση, η αντι-ΕΕ ή η αντιμνημονιακή αριστερά στις ευρωεκλογές, έλαβε ένα ποσοστό της τάξης του 8%. Τα αποτελέσματα του ΚΚΕ αναδεικνύουν υποχώρηση της επιρροής του σε σχέση με τις ευρωεκλογές του 2014, και πολύ περισσότερο σε σχέση με τις ευρωεκλογές του 2010, ενώ σε σχέση με τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, εμφανίζεται στα ίδια επίπεδα ψήφων και ποσοστού. Παρά δε τις πολύ μεγάλες απώλειες του ΣΥΡΙΖΑ και της ΛΑΕ, δεν διεύρυνε την επιρροή του. Αντίστοιχα μεγάλη ήταν η συρρίκνωση της επιρροής του στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές σε σχέση με αυτές του 2014. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ από την πλευρά της κατέγραψε επίσης μείωση των δυνάμεών της, παρά την διαρροή 800.000 ψηφοφόρων από ΣΥΡΙΖΑ και ΛΑΕ, υποχωρώντας συγκριτικά ακόμα και με τις βουλευτικές εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, ενώ πολύ σημαντική ήταν η υποχώρηση της επιρροής των κινήσεων που υποστήριξε στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές. Η αποδυνάμωση και ο κατακερματισμός των δυνάμεων της ριζοσπαστικής αριστεράς, θέτουν επιτακτικά το καθήκον της αναζήτησης κατάλληλων μορφών συντονισμού των λαϊκών αντιστάσεων, απέναντι στη νέα επέλαση που ετοιμάζουν οι κυρίαρχες ελίτ, κατά των δικαιωμάτων και επιπέδου ζωής εργαζόμενων και λαϊκών στρωμάτων.
8.Η ΛΑΕ υπέστη μία βαριά πολιτική ήττα. Αυτή η πολιτική ήττα εγείρει στρατηγικά ερωτήματα και την ανάγκη επαναθεμελίωσης συνολικά της Αριστεράς: με ποιους τρόπους είναι εφικτό στο σύγχρονο καπιταλισμό, να υπάρξει μία μαζική πολιτική παρέμβαση που να έχει πλειοψηφική αναφορά στις λαϊκές τάξεις και ταυτόχρονα να διατηρεί ένα ριζοσπαστικό πολιτικό πρόγραμμα που είτε από την μια πλευρά να μην χαιδεύει αυτιά και να οδηγείται σε σοσιαλφιλελεύθερες στροφές όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, και από την άλλη να μην παραπέμπει τις λύσεις των προβλημάτων σε ένα απροσδιόριστο μέλλον της «λαϊκής εξουσίας». Οι γενικότερες επιδόσεις πανευρωπαϊκά της ριζοσπαστικής αριστεράς (στην Ισπανία των Podemos, και στην Γαλλία της «Ανυπότακτης Γαλλίας», αλλά ειδικότερα στην Ελλάδα η εμπειρία του ΣΥΡΙΖΑ και της ΛΑΕ), δείχνουν ότι το ερώτημα αυτό, έχει ορισμένα αντικειμενικά όρια. Ωστόσο το εκλογικό αποτέλεσμα της ΛΑΕ, μόνο κατά ένα μέρος οφείλεται στα αντικειμενικά δεδομένα του συσχετισμού δυνάμεων. Θα μπορούσε να προκύψει ένα καλύτερο εκλογικό αποτέλεσμα, αν δεν υπήρχαν όλη την περίοδο μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, πολιτικά λάθη, λανθασμένες εκτιμήσεις, μεγάλα οργανωτικά ελλείμματα και δημόσια παρουσία με σοβαρά προβλήματα.
9.Σημαντικό λάθος ήταν η πεποίθηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως ένα κόμμα προερχόμενο από την Αριστερά, που διαχειριζόταν την κυβερνητική εξουσία υιοθετώντας και εφαρμόζοντας νεοφιλελεύθερες και μνημονιακές πολιτικές, θα αποσταθεροποιούνταν γρήγορα εξαιτίας των αντιφάσεών του και θα αντιμετώπιζε άμεσα ανοιχτή πολιτική κρίση η οποία θα οδηγούσε σε εκλογές. Παρά το γεγονός, ότι η κυβέρνηση απολάμβανε την στήριξη των ιμπεριαλιστικών κέντρων, και συνάντησε στην πορεία μικρότερες κοινωνικές αντιστάσεις από τις εκτιμώμενες. Έτσι η επαναλαμβανόμενη εκτίμηση για το επικείμενο πολιτικών εξελίξεων, δημιούργησε εγκλωβισμό, σε μια εκλογικίστικη στρατηγική.
10. Ταυτόχρονα υποβαθμίστηκε και περιορίστηκε σε λίγες περιπτώσεις η κατεύθυνση, της σε βάθος ανασυγκρότησης του πολιτικού και οργανωτικού μηχανισμού και παρέμβασης των δυνάμεών μας, στους επιμέρους συνδικαλιστικούς, νεολαιίστικους και τοπικούς χώρους, δραστηριότητα, που θα εξασφάλιζε τη διατήρηση μεσοπρόθεσμα, μίας αγωνιστικής πρακτικής και ίσως κινητοποιήσεων, αλλά και τη σύνδεσή μας με τα πιο πληττόμενα κοινωνικά στρώματα. Ωστόσο δεν πρέπει να υποτιμήσουμε τις παρεμβάσεις που έγιναν σε διάφορα μέτωπα, όπως στο ασφαλιστικό, εργασιακά ζητήματα, ιδιωτικοποιήσεις, ζητήματα περιβαλλοντικά (υπεράσπιση ελεύθερων χώρων, ενάντια στις εξορύξεις κ.α.) και ιδιαίτερα στο ζήτημα των πλειστηριασμών, όπου οι αντιδράσεις της κυβέρνησης και των τραπεζών έφθασαν στην άσκηση ποινικών διώξεων σε βάρος μελών της ΛΑΕ και πρώτα απ’ όλα του Π.Λαφαζάνη κά.
Συνολικά όμως αποτύχαμε να διαμορφώσουμε ένα συνεκτικό ενιαίο δημόσιο λόγο και μια ενιαία οργανωμένη παρουσία, με στόχο να συσπειρώσουμε το βασικό κοινωνικό ακροατήριο που θα μπορούσε να στηρίξει το εγχείρημα της ΛΑΕ: τον κόσμο που απέσυρε την εμπιστοσύνη και τις ελπίδες του από τον μνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα. Η ΛΑΕ απέτυχε να προσελκύσει ή και να διατηρήσει στις γραμμές της ένα πολιτικό δυναμικό, το οποίο, απομακρύνθηκε από το ΣΥΡΙΖΑ μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015.
Όλη την προηγούμενη περίοδο υπήρξε πρόβλημα προσανατολισμού της τακτικής μας, εμπλουτισμού και παρουσίασης του πολιτικού προγράμματος, εκπομπής πειστικού μηνύματος ιδίως προς τη νέα γενιά, πρόβλημα συσπείρωσης των δυνάμεών μας, καθώς και πρόβλημα συγκεντρωτισμού και σοβαρών ελλειμμάτων εσωκομματικής δημοκρατίας. Ο δημόσιος λόγος ήταν πολλές φορές μη αποτελεσματικός, ορισμένες φορές καταγγελτικός με ελλείμματα στην ολοκληρωμένη διατύπωση των δικών μας προτάσεων. Αν λάβουμε υπ’ όψιν ότι το εκλογικό μας κοινό, από το 2015 και μετά, ήταν βασικά οι δυσαρεστημένοι και αποστασιοποιημένοι από το ΣΥΡΙΖΑ, εμείς με την στάση μας δεν διευκολύναμε όσο έπρεπε την προσέλκυση αυτού του τμήματος των πολιτών. Επίσης δεν αξιοποιήσαμε παρά ελάχιστα νέους και νέες συντρόφους στην δημόσια εκφορά του πολιτικού μας λόγου, προκειμένου και να αποκτήσουμε μεγαλύτερη διεισδυτικότητα στα κοινωνικά στρώματα που θέλαμε να απευθυνθούμε και να ενισχύσουμε την ανανέωση του στελεχιακού μας δυναμικού.
11.Ένα άλλο λάθος ήταν, ότι η γραμμή της ΛΑΕ που είχε επεξεργαστεί η Συνδιάσκεψη και οι αποφάσεις του Πολιτικού Συμβουλίου, θολωνόταν μερικές φορές από τις αντιφατικές τοποθετήσεις σε ορισμένα θέματα, όπως η ΝΑΤΟΙΚΗ συμφωνία των Πρεσπών, στην οποία η ΛΑΕ ήταν αντίθετη, ενώ ορισμένες φορές αυτό το θέμα παρουσιαζόταν ως κυρίαρχο σε βάρος της ανάγκης να προβάλλουμε το κοινωνικό πρόβλημα και να απευθυνθούμε με τις θέσεις και διεκδικήσεις μας σε φτωχοποιούμενα τμήματα του λαού και τη νεολαίας. Μπροστά στο σχέδιο της ΝΔ και της ακροδεξιάς, που ξεδιπλώθηκε με τα συλλαλητήρια, στα οποία τον τόνο έδωσαν εθνικιστικές δυνάμεις, αποσκοπώντας να επιταχύνουν την πτώση του ΣΥΡΙΖΑ από καθεστωτική σκοπιά, αποτύχαμε να συνδυάσουμε την αναγκαία αντινατοϊκή και αντιΕΕ αιχμή και τη θεώρηση από τη σκοπιά του λαϊκού αντιιμπεριαλιστικού πατριωτισμού με την επίσης αναγκαία αντιπαράθεση με τον εθνικιστικό χώρο, που έπαιρνε τις πρωτοβουλίες του με στόχο τη συγκρότηση ακροδεξιού πολιτικού ρεύματος. Στα εκλογικά αποτελέσματα, αποτυπώθηκε ότι η όποια αποδοκιμασία από πολίτες που θεώρησαν τη συμφωνία ως προδοσία, κατευθύνθηκε στα αυθεντικά κόμματα της δεξιάς, και δεν μπόρεσε να εκφραστεί μέσα από ένα κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς.
Νέα περίοδος, νέα καθήκοντα, νέοι αγώνες !
1.Τα εκλογικά αποτελέσματα, σηματοδοτούν την ολοκλήρωση ενός πολιτικού κύκλου που άνοιξε με την οξύτατη κρίση και τα συνακόλουθα Μνημόνια που εφάρμοσαν τα κόμματα ΝΔ, ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, ΣΥΡΙΖΑ κά. Η Ν.Δ. επανέρχεται σταθεροποιημένη στην πολιτική σκηνή, ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να υποκαταστήσει το ΠΑΣΟΚ, η άκρα δεξιά εμφανίζει άνοδο, ενώ συνολικά οι δυνάμεις της αριστεράς βρίσκονται σε θέσεις υποχώρησης, σε σύγκριση με το διάστημα πριν από την έναρξη αυτού του πολιτικού κύκλου. Ωστόσο αυτό δεν συνεπάγεται μη αντιστρέψιμη πορεία. Ο ελληνικός λαός με την αγώνα του μπορεί να βάλει φρένο στα σχέδια των δεξιών και αντιδραστικών δυνάμεων και να ακυρώσει τις διαφαινόμενες τάσεις. Κάτι ανάλογο μπορεί να γίνει και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Για μια τέτοια εξέλιξη κρίσιμος είναι ο ρόλος της Αριστεράς.
Ειδικότερα το ερώτημα που προκύπτει είναι, πως θα μπορέσει την επόμενη μέρα των εκλογών να παρέμβει αποφασιστικά η Αριστερά, και να οργανώσει κινηματικές αντιστάσεις προβάλλοντας ταυτόχρονα ένα μεταβατικό πρόγραμμα φιλολαϊκής εξόδου, ώστε να μην οδηγηθούμε σε μια ιταλοποίηση της πολιτικής σκηνής.
2.Το ερώτημα αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία, γιατί μετεκλογικά, παρά τον αρνητικό συσχετισμό δύναμης, ανοίγονται νέα πεδία παρέμβασης και νέες προκλήσεις για την ανάταση των κοινωνικών αγώνων, που για να πετύχουν αποτελέσματα και να αντιμετωπίσουν την κατασταλτική διαχείριση του ανερχόμενου νέου κυβερνητικού κέντρου, πρέπει να υποστηριχθούν από την οργανωμένη αριστερά.
3.Η ΛΑΕ, παρά την κρίση που κατέγραψαν οι εκλογές, διαθέτει ένα αξιόλογο σε μέγεθος και ποιότητα δυναμικό αγωνιστών και αγωνιστριών, με πείρα στους αγώνες, εκπροσωπήσεις σε συνδικαλιστικό και τοπικό επίπεδο και χρόνια ένταξης στην πολιτική αριστερά. Οι περίπου 90.000 ψήφοι που έλαβαν τα περιφερειακά σχήματα που στήριξε η ΛΑΕ, καθώς και οι σύντροφοι/σες που εξελέγησαν στα περιφερειακά και δημοτικά συμβούλια στις τελευταίες εκλογές, αποτελούν ένα σημαντικό πόλο αναφοράς και συσπείρωσης για την επόμενη μέρα. Αξίζει να σημειωθεί ότι σε αρκετές περιοχές έγινε εφικτή η συνάντηση ευρύτερων δυνάμεων της ριζοσπαστικής αριστεράς, με θετικά αποτελέσματα. Οι αυτοδιοικητικές κινήσεις που στήριξε η ΛΑΕ μόνη της ή μαζί και με άλλες δυνάμεις, μπορούν και πρέπει να αποτελέσουν χώρο οργανωμένης δράσης και ανάληψης πρωτοβουλιών αντίστασης. Για να είναι όμως εφικτή μια ανασυγκρότηση της ΛΑΕ, και στο μέτρο του δυνατού επιτυχής, απαιτείται δημόσια και έμπρακτη αυτοκριτική, αναγνώριση των πολιτικών σφαλμάτων, υπέρβαση των αιτίων που την οδήγησαν στο σημερινό σημείο.
Με αυτή τη λογική, το Πολιτικό Συμβούλιο αποφασίζει και αναλαμβάνει πρωτοβουλίες για:
Α) Την αποσαφήνιση του δημόσιου πολιτικού στίγματος της ΛΑΕ. Με κέντρο μία ριζοσπαστική αριστερή φυσιογνωμία και την εκφορά ενός ριζοσπαστικού, αριστερού, αντιιμπεριαλιστικού λόγου, χωρίς αντιφάσεις και ταλαντεύσεις. Ο πολιτικός λόγος και το κάλεσμα της ΛΑΕ, όπως και το πρόγραμμά της, πρέπει να απευθύνεται στους πληττόμενους από τις αντιλαϊκές νεοφιλελεύθερες πολιτικές, στους εργαζόμενους, στα πλατιά λαϊκά στρώματα και στη νεολαία, στη βάση των κοινωνικών τους συμφερόντων.
Β) Η ΛΑΕ με βάση τις αποφάσεις της ιδρυτικής της συνδιάσκεψης και την πρόσφατη απόφαση του ΠΣ της για την προετοιμασία της για τις βουλευτικές εκλογές επεδίωξε με σταθερότητα και συνέπεια και πρότεινε εκλογική συνεργασία με δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς και με δημοκρατικές αντιμνημονιακές δυνάμεις (Πλεύση Ελευθερίας), η οποία δεν προχώρησε, χωρίς δική μας ευθύνη, παρά τις συγκεκριμένες πρωτοβουλίες που πήραμε. Στη συγκυρία που διαμορφώθηκε, επαναφέραμε την πρόταση της ΛΑΕ για εκλογική συνεργασία με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλες μάχιμες δυνάμεις της Αριστεράς, που συμπορευτήκαμε στους κοινωνικούς αγώνες και στην τοπική αυτοδιοίκηση, στην οποία δεν είχαμε ανταπόκριση.
Γ) Εν όψει των βουλευτικών εκλογών, επιδιώκουμε να κάνουμε μια νέα αρχή και αυτό πρέπει να φαίνεται στην ηγετική μας ομάδα, στο δημόσιο και προγραμματικό μας λόγο, στην δημόσια έκκληση για επανα-συσπείρωση δυνάμεων, στον πολιτικό και κοινωνικο-ταξικό μας προσδιορισμό όσον αφορά αυτούς που απευθυνόμαστε.
Δ) Προχωράμε σε πρωτοβουλίες για την ανανέωση και βελτίωση της δημόσιας φυσιογνωμίας της ΛΑΕ, καθώς και του τρόπου λειτουργίας των ηγετικών οργάνων με περισσότερο συλλογικό τρόπο, με νεώτερα ηλικιακά στελέχη και μεγαλύτερο πλουραλισμό των ρευμάτων που αναγνωρίζονται στη Λαϊκή Ενότητα.
Ε) Θα συμβάλλουμε ώστε η ΛΑΕ να ξεπεράσει τις μεγάλες της αδυναμίες να αποκτήσει μεγαλύτερη συλλογικότητα στην λειτουργία και δράση της και κυρίως να επιτευχθεί η κατάκτηση συνευθύνης και κοινής προσφοράς για το εγχείρημά μας. Οι θέσεις που έχουμε διαμορφώσει στη διακήρυξη για τις ευρωεκλογές και στις αποφάσεις του Π.Σ. αποτελούν ένα ικανοποιητικό πλαίσιο στόχων για την επερχόμενη εκλογική μάχη.
Ωστόσο είναι ανάγκη να προβληθούν περισσότερο ζητήματα που έχουν σχέση με την βαθειά διαγραφή του χρέους, την αναστολή πληρωμών, τον λογιστικό έλεγχο και αλλαγή των όρων αποπληρωμής του υπόλοιπου, με κατάργηση των δεσμεύσεων του πρωτογενούς πλεονάσματος και αντίστοιχων μέτρων λιτότητας, ώστε να ανασάνει ο λαός και η χώρα. Ταυτόχρονα βασικός μας στόχος παραμένει η κατάκτηση της δημοσιονομικής και νομισματικής κυριαρχίας, καθώς και η θέση για εθνικοποίηση – κοινωνικοποίηση των τραπεζών, η μη εκποίηση του δημόσιου πλούτου και ακύρωση των ΦΕΚ που μεταφέρει στο Υπερταμείου ακίνητα του δημοσίου, το σταμάτημα πλειστηριασμών και η γενναία επαναρρύθμιση των κόκκινων δανείων, με την εκδίωξη των κερδοσκοπικών funds και τη διαγραφή των δανείων των λαϊκών στρωμάτων («σεισάχθεια»), που αδυνατούν αντικειμενικά να αποπληρώσουν.
Κεντρική μας επιδίωξη παραμένει, η λήψη άμεσων μέτρων για την αξιοπρεπή διαβίωση του λαού μας όπως: κατώτερος μισθός στα 751ευρω, επαναφορά 13ης και 14ης σύνταξης και μισθού, αύξηση του επιδόματος ανεργίας, σταθερή 35ωρη εργασία με κατάργηση όλων των μορφών της ελαστικής, ενοικιαζόμενης και εκ περιτροπής εργασίας. Δικαιότερο φορολογικό σύστημα, μηδενικό ΦΠΑ για είδη άμεσης ανάγκης και μείωση όλων των συντελεστών ΦΠΑ. Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και αντικατάστασή του με φόρο μεγάλης περιουσίας. Αναβάθμιση του αιτήματος της διεκδίκησης των γερμανικών επανορθώσεων.
Δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και ουσιαστική μείωση της ανεργίας με θεαματική αύξηση των δημοσίων επενδύσεων που δεν πρέπει να υπολογίζονται στο έλλειμμα. Κατάργηση κάθε διάταξης που ποινικοποιεί τη πολιτική και συνδικαλιστική δράση, πλήρης επαναφορά του θεσμού των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων, καθιέρωση θεσμών εργατικού και κοινωνικού ελέγχου.
Κατάκτηση λαϊκής κυριαρχίας και εθνικής ανεξαρτησίας. Αποδέσμευση από τον ευρωατλαντισμό και τους ιμπεριαλιστικούς, πολιτικούς οικονομικούς και στρατιωτικούς οργανισμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, καθώς και από τον εναγκαλισμό, σε στρατιωτικό και αμυντικό επίπεδο, με το Ισραήλ. Άσκηση πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής, κά.
Φυσικά απευθυνόμαστε και σε όσους/όσες δεν συμφωνούν πλήρως με το πρόγραμμά μας, αλλά αντιλαμβάνονται ότι πρέπει να ακολουθηθεί άμεσα ένας άλλος δρόμος ενάντια στη διαρκή ποδηγέτηση των εργαζομένων, της νεολαίας και των λαϊκών στρωμάτων από τη χρεοκρατία, το νεοφιλελευθερισμό και τα μνημόνια διαρκείας.
Ε) Για να υπερβούμε τις χρόνιες αδυναμίες και παθογένειες, σχεδιάζουμε σύγκληση τακτικής Συνδιάσκεψης το φθινόπωρο και πολιτική δουλειά για την εμπλοκή του μεγαλύτερου δυνατού δυναμικού στις διαδικασίες εν όψει αυτής. Ορίζοντάς μας είναι η αναθεώρηση των λαθών, η οικοδόμηση μιας σύγχρονης στρατηγικής για τη ριζοσπαστική αριστερά και την πορεία της ΛΑΕ, η ανανέωση των οργάνων και η βελτίωση του συνολικού τρόπου λειτουργίας της ΛΑΕ, ώστε να διασφαλιστεί η πλατύτερη δημοκρατική και αποτελεσματική λειτουργία, στην προοπτική της ευρύτερης ενότητας και με άλλες δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Το βλέμμα μας είναι προς την επόμενη μέρα της επαναθεμελίωσης της Αριστεράς, για να μπορέσει να παίξει το ρόλο της ως οργανωτής κοινωνικών αντιστάσεων και αγώνων, ως φορέας προβολής και προώθησης μεταβατικού εναλλακτικού στη λιτότητα φιλολαϊκού προγράμματος, για να μεταβληθεί ο κοινωνικός και πολιτικός συσχετισμός και να ανοίξει ο δρόμος στους αναγκαίους παραγωγικούς, οικολογικούς και κοινωνικούς μετασχηματισμούς, που θα μετατρέπουν τη σοσιαλιστική προοπτική, από ουτοπικό όραμα σε ρεαλιστική κατεύθυνση. !
17. Το ΠΣ θεωρεί την παραίτηση του Γραμματέα του ΠΣ της ΛΑΕ, σ.Παναγιώτη Λαφαζάνη, ως πράξη πολιτικής ευθύνης. Υπογραμμίζει ότι δεν θεωρεί τον επιμερισμό ευθυνών για το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών ατομική υπόθεση, αλλά συλλογική, που αφορά σε διαφορετικά επίπεδα διαβάθμισης, το σύνολο των στελεχών της ΠΓ. Το όργανο αυτό διευρυμένο με τον πρώην ευρωβουλευτή Ν.Χουντή, παραμένει εν λειτουργία για να οδηγήσει τη ΛΑΕ σε συντεταγμένη Συνδιάσκεψη και να αντιμετωπίσει τις πιέσεις της άμεσης πολιτικής συγκυρίας και τις ανάγκες της εκλογικής μάχης των βουλευτικών εκλογών, με κατανομή ρόλων μεταξύ των μελών της. Η έγκριση αυτής της αυτοκριτικής, και οι αναγκαίες προσαρμογές στην πολιτική της ΛΑΕ, από το ΠΣ, προσανατολίζουν και τη στάση της ΛΑΕ στις ερχόμενες εκλογές.
Η ΠΓ θα συγκροτήσει Εκλογική Επιτροπή για την οργάνωση της εκλογικής μάχης, με χαρακτηριστικά ανανέωσης, πλουραλιστικής εκπροσώπησης και κοινωνικής αντιπροσωπευτικότητας.
Αποφασίζουμε, παρά τις ασφυκτικές χρονικές πιέσεις και τις πολιτικές και οργανωτικές δυσκολίες, τη συμμετοχή της ΛΑΕ στην εκλογική αναμέτρηση, είτε με συμμαχίες εάν προκύψουν, είτε μόνη της, με ψηφοδέλτια ανοιχτά στους αγωνιστές της Αριστεράς, των κοινωνικών αγώνων και του δημοκρατικού και προοδευτικού αντιμνημονιακού κινήματος. Να δείξουμε ότι είμαστε όρθιοι και συνεχίζουμε για να αναδείξουμε, ότι ναι, είναι απαραίτητη μια Αριστερά, ριζοσπαστική και ενωτική, που να οργανώνει την κοινή δράση στα κινήματα και τις αντιστάσεις και να προβάλλει έναν άλλο δρόμο ενάντια στα μνημόνια και τον ευρωμονόδρομο.
Σε κάθε περίπτωση η εκλογική ήττα στις ευρωεκλογές, δεν πρέπει να κλονίσει την πεποίθηση μας στα διαχρονικά οράματα και αξίες της Αριστεράς, ούτε να δημιουργήσει ψυχολογία «παραίτησης», αλλά με οδηγό την «ιστορική αισιοδοξία» και με «απόθεμα ψυχής», να υπερασπιστούμε τα ζωτικά συμφέροντα του λαού μας και της νέας γενιάς, τιμώντας ταυτόχρονα τους αγώνες και θυσίες των αγωνιστών της Αριστεράς.!!
Αθήνα, 9/6/19
*Η απόφαση αυτή ελήφθη από το Πολιτικό Συμβούλιο (Π.Σ.) κατά πλειοψηφία, ενώ ο Παν. Λαφαζάνης πρώην Γραμματέας του Π.Σ. της ΛΑ.Ε ψήφισε λευκό στη βάση του γνωστού κειμένου που κατέθεσε με την παραίτηση του όσο και στη βάση της παρέμβασης του στην συνεδρίαση του Π.Σ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου