«Προβληματισμοί για μία ολιστική τουριστική πολιτική»
Του Τάσσου Δίκα*
Ο τουρισµός από την φύση του, ως δυναμικό φαινόμενο, παρεµβαίνει και έμμεσα ή άμεσα και διαταράσσει τις συνιστώσες ενός οικιστικού και κοινωνικού περιβάλλοντος για όσο διάστηµα λειτουργεί µε περισσότερη ή λιγότερη ένταση.
Όπου υπάρχει µια εξ ορισµού σχετική αξία (πολιτισμική, οικιστική, περιβαλλοντική, ή άλλη), έρχεται η δυναμική του τουρισµού, µέσα από τα συµπυκνωµένα χρονικά χαρακτηριστικά του, να επιβεβαιωθεί µε ιδιότυπη «αυτάρκεια», γιατί ο τουρισµός -ως µορφή οικονοµικής ανάπτυξης- συνοδεύεται συνήθως και από αρνητικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις, ιδιαίτερα στις σηµερινές συνθήκες της ελεύθερης αγοράς.
Κατά κανόνα ο τουρισµός αντιπαρατίθεται, µέσα από τις υποδοµές που δημιουργεί και την δυναµική που κατευθύνει, με τις κοινωνικές και οικιστικές πραγματικότητες τις οποίες προσεγγίζει ως ιδιότυπο οικονομικό και εν πολλοίς κατευθυνόμενο εξωγενές ρεύμα.
Ο τουρισµός δηµιουργεί -µε οικονοµική αντιπαροχή- αντιπαλότητες έμμεσα ή άμεσα µε τις ίδιες τις κοινωνίες που ιστορικά ταυτίζονται ή συνυπάρχουν γεωγραφικά με τις αξίες αυτές.
Ο τουρισµός εξελίσσεται µε δυναµικές που ορίζονται από συγκεκριµένες οικονοµικοκοινωνικές επιδιώξεις και µάλιστα µε φαινόµενα ποικίλα και ετεροκαθοριζόµενα.