Του Δημήτρη Μηλάκα
Το διαβάσαμε (στην ιστοσελίδα του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης «Ο Περικλής») και δεν πιστεύαμε στα μάτια μας: «Με έγγραφο από τη ΓΑΔΑ καλούνται τα αστυνομικά τμήματα να μεθοδεύσουν προσωπικές επαφές - συναντήσεις με τους διευθυντές των σχολικών μονάδων με σκοπό την καταγραφή προβλημάτων – και να συντάξουν εμπεριστατωμένες εκθέσεις – για την καταγραφή προβλημάτων και αναγκών αρμοδιότητας του υπουργείου Δημόσιας Τάξης και ειδικότερα της Αστυνομίας».
Το εν λόγω έγγραφο, προφανώς αποπνέει την «ευωδία» των ιδεολογικών αντιλήψεων των κρατούντων. Με πιο απλά λόγια, μυρίζει φορμόλη μέσα στην οποία κολυμπούν αμέριμνα τα πολιτικά πτώματα που μας κυβερνούν. Πρόκειται για τις αντιλήψεις εκείνων ακριβώς που οδήγησαν τη χώρα και τον λαό της στην καταστροφή. Πρόκειται για τις αντιλήψεις που η πεμπτουσία τους περιγράφει την άξεστη όσο και απέλπιδα προσπάθεια συντήρησης της υφιστάμενης κατάστασης, με κάθε τρόπο, με κάθε μέσο. Το χαφιεδιλίκι, η αστυνομοκρατία και πάνω απ’ όλα ο φόβος είναι τα προσφιλή τους μέσα. Αυτά έχουν βγάλει από τη φαρέτρα τους και χρησιμοποιούν όταν τέλειωσε το παραμύθι της «ισχυρής και ευημερούσας Ελλάδας». Με τον φόβο, τη ρουφιανιά και τα ΜΑΤ προσπαθούν να κρατήσουν το καπάκι πάνω από την κοινωνία που κοχλάζει.
Το διαβάσαμε (στην ιστοσελίδα του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης «Ο Περικλής») και δεν πιστεύαμε στα μάτια μας: «Με έγγραφο από τη ΓΑΔΑ καλούνται τα αστυνομικά τμήματα να μεθοδεύσουν προσωπικές επαφές - συναντήσεις με τους διευθυντές των σχολικών μονάδων με σκοπό την καταγραφή προβλημάτων – και να συντάξουν εμπεριστατωμένες εκθέσεις – για την καταγραφή προβλημάτων και αναγκών αρμοδιότητας του υπουργείου Δημόσιας Τάξης και ειδικότερα της Αστυνομίας».
Το εν λόγω έγγραφο, προφανώς αποπνέει την «ευωδία» των ιδεολογικών αντιλήψεων των κρατούντων. Με πιο απλά λόγια, μυρίζει φορμόλη μέσα στην οποία κολυμπούν αμέριμνα τα πολιτικά πτώματα που μας κυβερνούν. Πρόκειται για τις αντιλήψεις εκείνων ακριβώς που οδήγησαν τη χώρα και τον λαό της στην καταστροφή. Πρόκειται για τις αντιλήψεις που η πεμπτουσία τους περιγράφει την άξεστη όσο και απέλπιδα προσπάθεια συντήρησης της υφιστάμενης κατάστασης, με κάθε τρόπο, με κάθε μέσο. Το χαφιεδιλίκι, η αστυνομοκρατία και πάνω απ’ όλα ο φόβος είναι τα προσφιλή τους μέσα. Αυτά έχουν βγάλει από τη φαρέτρα τους και χρησιμοποιούν όταν τέλειωσε το παραμύθι της «ισχυρής και ευημερούσας Ελλάδας». Με τον φόβο, τη ρουφιανιά και τα ΜΑΤ προσπαθούν να κρατήσουν το καπάκι πάνω από την κοινωνία που κοχλάζει.