Είχαμε πει από καιρό ότι το ελληνικό ζήτημα απασχολεί και τη Λατινική Αμερική πάρα πολύ. Ποτέ η Ελλάδα δεν ακούστηκε τόσο πολύ στην περιοχή όσο τώρα, με τρόπο πικρό που φέρνει αναγκαστικά ή μη εικόνες από το κοντινό παρελθόν, από το οποίο πολλές χώρες της περιοχής δεν έχουν ακόμη βγει. Οι όλοι συσχετισμοί είναι ανατριχιαστικά ίδιοι, παρά το γεγονός ότι τα χαρακτηριστικά είναι και ήταν σε πολλές περιπτώσεις διαφορετικά. Τόσο ίδιοι που γεμίζουν υποψίες.
Έχω μια υποψία ότι θα καταλήξουμε χειρότερα από την Αργεντινή του 2000-2002 που πούλαγε τα αεροπλάνα της εικονικά για μερικά δολάρια…
Έχω μια υποψία ότι η κατατρομοκράτηση του κόσμου με νούμερα και αριθμούς που πάντοτε πλασάρονται έτσι ώστε να ταιριάζουν με τον εκβιασμό, μοιάζει πολύ με την κρίση («χρέους») του Μεξικού το 1982 και την κρίση («υπερπληθωρισμού και χρέους») της Βολιβίας το 1985.
Έχω μια υποψία ότι η τρομοκρατία της «εφιαλτικής» δραχμής μοιάζει πολύ με την αντίστοιχη τρομοκρατία της αποδολαριοποίησης στο Εκουαδόρ και την Αργεντινή την προηγούμενη δεκαετία.
Έχω μια υποψία ότι θα καταλήξουμε χειρότερα από την Αργεντινή του 2000-2002 που πούλαγε τα αεροπλάνα της εικονικά για μερικά δολάρια…
Έχω μια υποψία ότι η κατατρομοκράτηση του κόσμου με νούμερα και αριθμούς που πάντοτε πλασάρονται έτσι ώστε να ταιριάζουν με τον εκβιασμό, μοιάζει πολύ με την κρίση («χρέους») του Μεξικού το 1982 και την κρίση («υπερπληθωρισμού και χρέους») της Βολιβίας το 1985.
Έχω μια υποψία ότι η τρομοκρατία της «εφιαλτικής» δραχμής μοιάζει πολύ με την αντίστοιχη τρομοκρατία της αποδολαριοποίησης στο Εκουαδόρ και την Αργεντινή την προηγούμενη δεκαετία.