http://logoplokies.blogspot.com/Πού θα πυροδοτηθεί το επόμενο ντόμινο που θα σαρώσει το σύνολο της Ευρωζώνης; Στη Μαδρίτη, που κινδυνεύει να βρεθεί σε κρίση δανεισμού άμεσα, καθώς οι αγορές την τιμωρούν ταυτόχρονα για έλλειψη τόλμης για επιβολή πιο σκληρής λιτότητας αλλά και για την ύφεση που η λιτότητα έχει ήδη προκαλέσει; Ή στο Παρίσι από τις μετεκλογικές πολιτικές εξελίξεις, που είναι πολύ πιθανόν να φέρουν τη Γαλλία όχι απλά σε διαφοροποίηση αλλά στους αντίποδες της Γερμανίας;
Με τη νίκη του Ολάντ στο δεύτερο γύρο της προεδρικής εκλογής την 6η Μαΐου να προεξοφλείται από όλες τις δημοσκοπήσεις, εξαιρετικό ενδιαφέρον έχει δημοσίευμα της χθεσινής «Μοντ» που καταγράφει την αδυναμία των Σοσιαλιστών να διασφαλίσουν αυτοδύναμη πλειοψηφία στις βουλευτικές εκλογές που ακολουθούν αμέσως μετά, διαπίστωση που καθιστά υποχρεωτική τη συνεργασία είτε στην κυβερνητική πλειοψηφία είτε ακόμη και με συμμετοχή στην κυβέρνηση της παράταξης του υποψηφίου προέδρου της αντικαπιταλιστικής αριστεράς Μελανσόν.
Στην περίπτωση αυτή, ουδείς αναλυτής ή επενδυτής δεν πρόκειται να θυμηθεί το μετριοπαθές προεκλογικό πρόγραμμα του Ολάντ, τη δέσμευσή του να επιδιώξει συρρίκνωση των ελλειμμάτων με ταυτόχρονη στήριξη της ανάπτυξης, θέσεις τις οποίες άλλωστε πριν από λίγες μέρες αναγκάσθηκε να προσυπογράψει και ο ίδιος ο Σαρκοζί.
Με την παραπάνω εξέλιξη δεν θα υπάρξει απλά και μόνο ταυτόχρονη αποσταθεροποίηση στην Ισπανία αλλά και στην Ιταλία, που δεν θα μπορούν πλέον να την προστατεύσουν τα επικοινωνιακά τεχνάσματα του Μόντι, καθώς στο σύνολο της Ευρωζώνης με άλλα λόγια η πίεση των αγορών θα γίνει αισθητή ακόμη και στη Γερμανία, η οποία ακόμη ανέμελη και υπεραισιόδοξη δανείζεται με μηδενικό κόστος σε βάρος των εταίρων της.
Ο,τι έχει απομείνει από την εμπιστοσύνη των επενδυτών στο δημόσιο χρέος της Ευρωζώνης θα καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος, με μια Γερμανία προσηλωμένη στην ιδεοληψία των περικοπών και της λιτότητας και με μια Γαλλία όπου ο Ολάντ, σε περίπτωση εκλογής του, θα στηρίζεται σε συνασπισμό της Αριστεράς στη Βουλή, ενώ για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας θα υπάρχει πλειοψηφία της Αριστεράς στη Γερουσία αλλά και στα περιφερειακά και νομαρχιακά συμβούλια.
Πώς θα αντιδράσει το Βερολίνο μπροστά σε παρόμοιων διαστάσεων ανατροπές; Θα συνετισθεί ή θα διολισθήσει σε ακόμη μεγαλύτερη περιχαράκωση με συντροφιά τη νεόπλουτη Φινλανδία και την πειθήνια Εσθονία;
Η Ιστορία δεν επιτρέπει ιδιαίτερη αισιοδοξία, με την άρνηση προσαρμογής στην πραγματικότητα να αποτελεί τον κανόνα και τη ρεαλπολιτίκ την εξαίρεση: Η μέθη της νίκης ήταν τόσο ισχυρή στα τέλη του 1942 αρχές του 1943 ώστε κανείς στο Βερολίνο δεν ανέλυσε σωστά τα μηνύματα του Στάλιγκραντ και του Ελ Αλαμέιν, που προεξοφλούσαν την ολοκληρωτική ήττα και καταστροφή.
Ενα είναι βέβαιο, ότι πριν από το όποιο αποτέλεσμα των γαλλικών εκλογών η πολιτική απομόνωση του Βερολίνου είναι πρωτοφανής από την απότομη στροφή του Σαρκοζί, τις δηλώσεις της επικεφαλής του ΔΝΤ Λαγκάρντ μέχρι και της συντριπτικής πλειονότητας των επικεφαλής επενδυτικών οίκων αλλά και οικονομικών και πολιτικών αναλυτών.
Επιπλέον, με την αμερικανική προεκλογική εκστρατεία σε πλήρη εξέλιξη, είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι η κυβέρνηση Ομπάμα στην επερχόμενη κρίση στην Ευρωζώνη θα ξεπεράσει κάθε προηγούμενο ενεργής παρέμβασης στους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς που κατεγράφη την τελευταία διετία.
Κατάρρευση εμπιστοσύνης
Ο,τι έχει απομείνει από την εμπιστοσύνη των επενδυτών στο δημόσιο χρέος της Ευρωζώνης θα καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος, με μια Γερμανία προσηλωμένη στην ιδεοληψία των περικοπών και της λιτότητας και με μια Γαλλία όπου ο Ολάντ, σε περίπτωση εκλογής του, θα στηρίζεται σε συνασπισμό της Αριστεράς στη Βουλή, ενώ για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας θα υπάρχει πλειοψηφία της Αριστεράς στη Γερουσία αλλά και στα περιφερειακά και νομαρχιακά συμβούλια.
Γ. Καπόπουλος