Οι εξεγέρσεις που προέβλεψαν την κρίση

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Πριν από περίπου δύο χρόνια οΣλαβόι Ζίζεκ υποστήριξε ότι «οι άνθρωποι δεν εξεγείρονται όταν τα πράγματα είναι πολύ άσχημα, αλλά όταν διαψεύδονται οι προσδοκίες τους». Σαν χαρακτηριστικά παραδείγματα έφερνε τη Γαλλική Επανάσταση, που ξέσπασε όταν ο βασιλιάς και οι ευγενείς άρχισαν να χάνουν τον έλεγχο της εξουσίας, αλλά και την επανάσταση της Αιγύπτου το 2011, που πραγματοποιήθηκε από μια γενιά που για πρώτη φορά ξέφυγε από την απόλυτη φτώχεια και προς στιγμήν πίστεψε το νεοφιλελεύθερο όραμα που προωθούσε ο δικτάτορας Μουμπάρακ. Στα παραδείγματά του ο Ζίζεκ επιστρέφει και στην εξέγερση του 1956 στην Ουγγαρία(την πρώτη μεταπολεμική επανάσταση, όπως τη χαρακτήριζε ο Κορνήλιος Καστοριάδης) η οποία δεν ήρθε με το αποκορύφωμα της σταλινικής καταπίεσης, αλλά ύστερα από δυο χρόνια σχετικά ήρεμης διακυβέρνησης από τον Ιμρε Νάγκι.

Υπό αυτή την έννοια κάθε εξέγερση είναι και μια πρόβλεψη αλλά και μια προσπάθεια αναχαίτισης των ακόμη χειρότερων ημερών που έρχονται. Ελάχιστοι κοινωνικοί επιστήμονες θα μπορούσαν να προβλέψουν με τόση διαύγεια την οικονομική κρίση της δεκαετίας του ’70 όπως το έκαναν οι εξεγερμένοι του Μάη του ’68 (όχι μόνο στο Παρίσι αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο). Οι οικονομικοί δείκτες έδειχναν ότι κάτι είχε αρχίσει να χωλαίνει στην εκρηκτική μεταπολεμική ανάπτυξη του καπιταλισμού, αλλά ελάχιστοι οικονομολόγοι τολμούσαν να προβλέψουν τι θα επακολουθούσε με την κρίση του 1973.

ΑΝΤ1: Εξπέρ στο παρκούρ οι αναρχικοί (ΒΙΝΤΕΟ)

“ Ο ΑΝΤ1 είχε αποκλειστικό ρεπορτάζ στο δελτίο ειδήσεων του Σαββάτου: Πετούσαν μολότοφ από μπαλκόνια και πηδούσαν από κτίριο σε κτίριο οι αναρχικοί! Και καλά το πρώτο, αλλά το ό,τι έγιναν και σπάιντερμαν οι αναρχικοί, δεν το περιμέναμε. Το ρεπορτάζ ήταν για γέλια και για κλάματα ”

Του Δημήτρη Κανελλόπουλου

Ιδού:

«...Πολλοί από τους νεαρούς αναρχικούς, [...] πηδώντας από κτίριο σε κτίριο κι από ταράτσα σε ταράτσα, πετώντας μολότοφ από διαφορετικά σημεία, οδηγώντας κάποια στιγμή τους επικεφαλής αξιωματικούς των αστυνομικών δυνάμεων και οργανωτές του σχεδιασμού, να κατευθυνθούν προς δύο επιλογές. Η πρώτη ήταν να σηκώσουν ελικόπτερο με προβολέα, που να φωτίζει και να «σημαίνει» τους αναρχικούς στις ταράτσες και η δεύτερη, από την στιγμή που είχαν καταγράψει τις πολυκατοικίες με τον μεγαλύτερο αριθμό ταραξιών, να κάνουν εφόδους στα κτίρια και να τους συλλάβουν. Τελικώς όμως οι αστυνομικοί δεν έκαναν ούτε το ένα ούτε το άλλο, φοβούμενοι μήπως πάνω στον αιφνιδιασμό των νεαρών, υπάρξει κάποιο δυστύχημα πχ. πτώση από ταράτσα, που θα έδινε άλλη διάσταση και τροπή στα εν εξελίξει επεισόδια».

Ο πανικός τους, η ελπίδα μας

 Του Γιάννη Βαρουφάκη

Διαβάζουμε ότι κάποιοι μάνατζερς κερδοσκοπικών επενδυτικών ταμείων (hedge funds) του Λονδίνου «φρίκαραν» μετά από συνάντησή τους με εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι τους παρουσίασαν τις προθέσεις του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Δεν γνωρίζω τι ειπώθηκε μεταξύ τους. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι τα hedge funds θα εγκατέλειπαν την χώρα έτσι κι αλλιώς, με οποιαδήποτε κυβέρνηση ante portas. Και ότι όσο πιο γρήγορα φύγουν τόσο καλύτερα.

Γιατί να φύγουν; Δεν θέλουμε τις επενδύσεις τους; Όχι ιδιαίτερα! Τα hedge funds ποτέ δεν επενδύουν παραγωγικά. Δεν είναι η δουλειά τους αυτή. Δουλειά και σκοπός τους είναι να αγοράσουν κάποια χαρτιά φτηνά, ελπίζοντας ότι οι τιμές των χαρτιών που αγόρασαν θα αυξηθούν γρήγορα, θα ξεπουλήσουν στα γρήγορα (πολλές φορές εντός λεπτών της ώρας) και θα μεταβούν σε νέα πεδία δόξης λαμπρά χωρίς κανένα ενδιαφέρον για το τι θα αφήσουν πίσω τους. Μόνο στην απελπισμένη Μνημονιακή Ελλάδα μπορούσε να γιορταστεί ως χαρμόσυνο νέο (όπως έγινε το 2012) η έλευση για «επενδύσεις» του κ. John Paulson!

Η ιστορία με το πώς η Ελλάς έγινε ένα από αυτά τα πεδία δόξης των hedge funds, έστω για λίγο καιρό, έχει ενδιαφέρον. Εν αρχή ην η πτώχευσή μας ως κράτος το 2009/10. Τα δύο μνημονιακά δάνεια δεν ήταν τίποτα άλλο από την εφαρμογή της τακτικής που χρησιμοποιούν οι τραπεζίτες οι οποίοι αρνούνται να παραδεχθούν ότι τεράστια δάνεια που χορήγησαν «έσκασαν» - κάτι που, αν το παραδεχθούν, θα είναι σαν να παραδέχονται ότι οι τράπεζές τους έχουν πρόβλημα.

Φρ. Ραγκούσης: «Δεσμευόμαστε ότι θα τηρήσει τους όρους αδείας ο Ρωμανός»

«Δεσμευόμαστε ηθικά και νομικά, όταν θα πάρει την άδειά του ο Νίκος Ρωμανός θα την ασκήσει κατά τρόπο νόμιμο και θα τηρήσει τους όρους αδείας». Στην παραπάνω δήλωση προχώρησε ο δικηγόρος του Νίκου Ρωμανού, Φραγκίσκος Ραγκούσης στον Αρειο Πάγο.

«Πιστεύουμε ότι μέσα από τη νομιμότητα και τη διαφάνεια μπορούμε να περιμένουμε μια λύση ευνοϊκή και άμεση. Να πάρει την άδειά του, όπως προβλέπει ο νόμος και όπως τη σκεπτόταν, όταν έδινε εξετάσεις» είπε ο κ. Ραγκούσης. 

Ο ίδιος συμπλήρωσε: «Έφτασε στο σημείο να γίνει μεταγωγή από τον Αυλώνα στον Κορυδαλλό. Γιατί έγινε αυτό, αν δεν ήταν να παρακολουθήσει μαθήματα;».

«Έχω την ηθική δέσμευση, σαν δικηγόρος, και μπορώ να το πω δημόσια. Αν θέλουν, και νομικά. Ότι η πρωτοβουλία αυτή είναι για να σπουδάσει και όχι για να αποδράσει». 

Για το βραχιολάκι είπε ότι το αποδέχεται, όπως και κάθε τι άλλο που υλοποιείται. «Δεν έχουμε τέτοιες πολυτέλειες και είναι και το βραχιολάκι αποδεκτό από τον κ. Ρωμανό.

Παρουσίαση του βιβλίου «Το δέον Σύνταγμα-Πολίτευμα της Ελλάδας», του Ιωάννη Καρακώστα: Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2014

Tην Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2014 και ώρα 6 μμ στην αίθουσα της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών στην οδό Ακαδημίας και Γενναδίου 8 – Αθήνα, 7ος όροφος, παρουσιάζεται το νέο βιβλίο του γνωστού συγγραφέα-ποιητή και πρώην βουλευτή Ιωάννη Καρακώστα «Το δέον Σύνταγμα-Πολίτευμα της Ελλάδας»–  

Παρουσιαστές οι καθηγητές πανεπιστημίου: Αλέξης Μητρόπουλος, καθηγητής εργατικού δικαίου, βουλευτής, δικηγόρος. Φίλιππος Νικολόπουλος, καθηγητής κοινωνιολογίας στο UINDY ATHENS (Κολλέγιο Ινδιανάπολης Αθηνών), δικηγόρος, ποιητής. Συντονιστής Κώστας Καρούσος, πρόεδρος της Εταιρίας Ελλήνων λογοτεχνών.

Η εκδήλωση αυτή είναι υπό την αιγίδα του Ελληνικού Κινήματος Άμεσης Δημοκρατίας και το βιβλίο αυτό αναφέρεται στις παραδόσεις του συγγραφέα ως Υπεύθυνου Σπουδών του Σχολείου Άμεσης Δημοκρατίας και παρουσιάζεται στην ετήσια επέτειο από την έναρξη της λειτουργίας του με διοργανωτική ευθύνη του ΔΗΜΟΒΟΥΛΙΟΥ ΠΟΛΙΤΩΝ.

Το δέον σύνταγμα - πολίτευμα της Ελλάδας

 Άμεση περιφερειακή δημοκρατία: Το πολιτικό όραμα και ιδεολογικό πρόταγμα του 21ου αιώνα

Ιωάννης (Ίων) Μιχ. Καρακώστας

Ο Ελληνικός λαός, με τον Εθνικοαπελευθερωτικό του Αγώνα του 1821, απελευθερώθηκε μεν από την τουρκική κατάκτηση των τετρακοσίων χρόνων σκλαβιάς του, αλλά στο Νέο Ελληνικό κράτος, που προέκυψε μετά την Επανάσταση, ο λαός δεν βίωνε σε πολιτική, κοινωνική, οικονομική και πνευματική ελευθερία, αλλά τελούσε πάντοτε υπό την κηδεμονία και εξάρτηση των «μεγάλων προστάτιδων δυνάμεων», Αγγλίας, Γαλλίας, Ρωσίας και ακολούθως μεταβλήθηκε σε προτεκτοράτο των Η.Π.Α. και της Ενωμένης (διχασμένης σε Βόρεια των πλουσίων και Νότια των πτωχών) Ευρώπης.

Απεργία πείνας στη γερμανική πρεσβεία για τις κατοχικές οφειλές

Κίνημα Αξιοπρέπειας

Τρεις φίλοι και παλιοί συνοδοιπόροι από τα χρόνια της δικτατορίας αποφάσισαν να ενώσουν και πάλι τις δυνάμεις τους, πραγματοποιώντας απεργία πείνας από τις 15 έως τις 18 Δεκεμβρίου, έξω από τη γερμανική πρεσβεία στην Αθήνα, με σκοπό να διαμαρτυρηθούν για τη στάση της Γερμανίας απέναντι στη χώρα μας αλλά και για τη μη αποπληρωμή του αναγκαστικού δανείου που είχε συναφθεί επί Κατοχής το 1942.

Ο 75χρονος Λευτέρης Κωνσταντινίδης, μέλος του ΠΑΚ Σουηδίας και πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κατά την περίοδο 1990-1996, συναντά το συνομήλικό του, Δημήτρη Βασιλειάδη, ιδρυτικό και δραστήριο μέλος της αντιδικτατορικής επιτροπής στη Σουηδία και πρώην νομάρχη Πιερίας (1987-89) αλλά και τον 78χρονο Νίκο Καρακίτσο, μια ευγενική και εμβληματική φυσιογνωμία του αντιδικτατορικού αγώνα στη Σουηδία, που κατοικεί εδώ και εξήντα χρόνια στη Στοκχόλμη.

O δάσκαλος του Ρωμανού στις φυλακές προτείνει: «Δώστε εκπαιδευτική άδεια, θα συνοδεύω εγώ τον Νίκο»

Ο Πέτρος Δαμιανός, διευθυντής του Γυμνασίου – Λυκείου του ειδικού Καταστήματος Κράτησης Νέων Αυλών, που είχε μαθητή τον Νίκο Ρωμανό με ανοιχτή επιστολή του προτείνει να δοθεί εκπαιδευτική άδεια στον Ρωμανό και να τον συνοδεύει ο ίδιος στη σχολή του.

Ακολουθεί η επιστολή του Πέτρου Δαμιανού: «Ο Νίκος ήταν μαθητής μου στο Γυμνάσιο Λύκειο που λειτουργεί εντός του Ειδικού Καταστήματος Κράτησης Νέων Αυλώνα. Όλοι παρακολουθούμε και μετράμε με αγωνία τις ημέρες απεργίας πείνας του Νίκου Ρωμανού, με αίτημα την φοίτηση του στην ανώτατη σχολή στην οποία εισήχθη.

Η επιτυχία του όμως δεν έχει ολοκληρωθεί, αφού μέχρι σήμερα δεν του έχει δοθεί η απαιτούμενη άδεια, για να την παρακολουθεί μαζί με τους συμφοιτητές του.

Επειδή η παιδεία προσφέρεται στους ναούς της, τα σχολεία. Επειδή η εκπαίδευση στις φυλακές έχει ανάγκη από δημιουργικά κίνητρα, για να λειτουργήσει ως παράδειγμα στους επόμενους μαθητές. Επειδή είναι υγεία για μια κοινωνία, να διαθέτει νέους οι οποίοι αγωνίζονται. Επειδή η παιδεία είναι αναφαίρετο δικαίωμα , γιατί αποδεδειγμένα βοηθά στην ανάπτυξη και την ολοκλήρωση της προσωπικότητας και του χαρακτήρα του ανθρώπου. Και επειδή ο Νίκος Ρωμανός, διεκδικεί με κίνδυνο της ζωής του τα παραπάνω δικαιώματα,