ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΣΤΗ ΒΡΑΖΙΛΙΑ

ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΑΝΟΙΓΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΗΣ ΔΕΞΙΑΣ ΣΤΗ ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΗ\ 

ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ 

Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος πραξικοπήματοςολοκληρώθηκε χθες με την καθαίρεση της εκλεγμένης προέδρου της Βραζιλίας Ντίλμα Ρούσεφ από τη Γερουσία και την παράδοση της εξουσίας στον δεξιό αντιπρόεδρο Μισέλ Τέμερ. Με την ανατροπή της Ρούσεφ, η οποία στα νιάτα της αγωνίστηκε εναντίον της αμερικανοκίνητης χούντας και βασανίστηκε αγρίως από το στρατιωτικό καθεστώς, έπεσε η αυλαία 13 χρόνων διακυβέρνησης της Βραζιλίας από το αριστερών καταβολών Κόμμα Εργατών του πρώην προέδρου Λουίς Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα, σε ένα περιβάλλον γενικότερης υποχώρησης της Αριστεράς και παλινόρθωσης της ολιγαρχικής Δεξιάς στον αμερικανικό Νότο.

Ακόμη και ναυαρχίδες του αμερικανικού Τύπου, όπως οι New York Times, υποχρεούνται να αναγνωρίσουν, ουσιαστικά, τον πραξικοπηματικό χαρακτήρα της ανατροπής. Η Ντίλμα Ρούσεφ μπορεί να κατηγορηθεί για πάρα πολλά πράγματα- διάψευση των λαϊκών ελπίδων για ριζοσπαστικές αλλαγές, φαραωνικά έργα, τύπου Ολυμπιάδας, αντί για την αντιμετώπιση ζωτικών κοινωνικών προβλημάτων. Ωστόσο, ούτε οι πιο φανατικοί αντίπαλοί της δεν την κατηγόρησαν ποτέ για προσωπική εμπλοκή στασκάνδαλα διαφθοράς που συγκλονίζουν τη χώρα- γίγαντα της Λατινικής Αμερικής, με προεξάρχτον το μέγα σκάνδαλο της υπό δημόσιο έλεγχο πετρελαϊκής εταιρείας Petrobras. Το μόνο που βρήκαν να της προσάψουν για να κινήσουν τη διαδικασία της καθαίρεσης ήταν η κατηγορία ότι παραποίησε, με “δημιουργική λογιστική”, στοιχεία του κρατικού προϋπολογισμού. Κάτι που έγινε όχι με διάταγμα της Ρούσεφ, αλλά με απόφαση της Βουλής και αποτελεί συνήθη πρακτική όχι μόνο στη Βραζιλία, αλλά και σε χώρες του Δυτικού κόσμου, όπως πολύ καλά γνωρίζουμε στην Ελλάδα.

Γεωθρησκείας το ανάγνωσμα. Ή αλλιώς πως το Βατικανό μετατρέπεται στο νέο παίκτη της γεωπολιτικής σκακιέρας

«Αν κάποιος θέλει να προβλέψει το μέλλον, πρέπει να συμβουλευτεί το παρελθόν, καθώς τα γεγονότα του σήμερα μοιάζουν με του παρελθόντος. Αυτό συμβαίνει, επειδή δημιουργούνται από ανθρώπους που πάντοτε ωθούνταν και θα ωθούνται από τα ίδια πάθη και έτσι αναγκαστικά επιφέρουν τα ίδια αποτελέσματα.»

Μακιαβέλι

Γράφει η Γιώτα Χουλιάρα

Το πρωί της 29ης Μαΐου 1453, ημέρα Τρίτη, κατά χιλιάδες οι στρατιώτες του Μωάμεθ εφόρμησαν στη σχεδόν ανυπεράσπιστη Κωνσταντινούπολη και την κατέλαβαν μέσα σε λίγες ώρες. Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, που νωρίτερα απέκρουσε με υπερηφάνεια τις προτάσεις συνθηκολόγησης του Μωάμεθ, έπεσε ηρωικά μαχόμενος. Αφού έσφαξαν τους υπερασπιστές της Πόλης, οι Οθωμανοί Τούρκοι προέβησαν σε εκτεταμένες λεηλασίες και εξανδραποδισμούς. Το βράδυ, ο Μωάμεθ ο Πορθητής εισήλθε πανηγυρικά στην Αγία Σοφία και προσευχήθηκε στον Αλλάχ «αναβάς επί της Αγίας Τραπέζης», όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά οι χρονικογράφοι της εποχής.

Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία και ο Βυζαντινός Ελληνισμός, που για χίλια έτη δεχόταν ασφυκτικές πιέσεις, κατέρρευσε. Η πτώση, όμως δεν προκλήθηκε από τις επιδρομές που έπρεπε να αντιμετωπίσει εξ Ανατολής. Η πτώση ήρθε ως αποτέλεσμα της πολιτικής εχθρότητας της Δύσης. Ας μην λησμονούμε πως από την πτώση της Ρώμης το 476, η Δύση και η Ανατολή είχαν αρχίσει αργά αλλά σταθερά να δημιουργούν δυο νέους κόσμους. Στη Δύση η λατινική παιδεία και οι γερμανικές επιδράσεις και στην Ανατολή τα κατάλοιπα του Ελληνισμού και οι ανατολικές επιρροές. Λατίνοι και Γραικοί, Φράγκοι και Έλληνες, Παπικοί και Ορθόδοξοι βρέθηκαν αντιμέτωποι σ΄έναν ανταγωνισμό επικράτησης και εξουσίας που εκδηλώθηκε πολύ πριν το σχίσμα των δυο εκκλησιών το 1054.

Κι Ο Μωάμεθ Ήταν Κάποτε Παιδί

Ήταν η πρώτη Κυριακή με καλό καιρό κι η παραλία είχε γεμίσει κόσμο και μυρωδιές. Ο Αχμέτ κατέβηκε από ένα μεγάλο μαύρο φορτηγό. Κουβαλούσε μια θήκη κοντραμπάσου. Πήγε ως την άκρη της παραλίας κι έστησε την ψάθα του. Γύρισε προς την ανατολή και προσευχήθηκε γονυπετής.

Οι περισσότεροι περνούσαν όσο πιο μακριά μπορούσαν. Ακούστηκαν και καναδυό “τράβα στη χώρα σου, βρωμιάρη”. Τέλειωσε την προσευχή, στάθηκε όρθιος κι έπιασε τη θήκη. Έπειτα φώναξε “Αλλάχ ου άκμπαρ” και πέταξε τη θήκη του κοντραμπάσου στη θάλασσα.

~

Η θήκη εξερράγη με δυνατό κρότο. Σ’ εκείνο το σημείο δεν υπήρχαν λουόμενοι. Όλοι γύρισαν και τον κοίταξαν. Πανικόβλητοι, άρχισαν να τρέχουν μακριά απ’ τον Αχμέτ.

Εκείνος έπεσε στο έδαφος και ψέλλιζε κλαίγοντας. Η αποστολή που του είχε ανατεθεί μάλλον είχε αποτύχει. Ή ίσως αυτό το περιστατικό να ήταν αντιπερισπασμός, ώστε να παραπλανηθούν οι Αρχές.

~

Όταν συνάντησα τον Αχμέτ στη φυλακή δεν μιλούσε, δεν έτρωγε, δεν έκανε τίποτα. Καθόταν με το κεφάλι σκυφτό και ώρες ώρες ταλαντευόταν όπως οι αυτιστικοί μπρος-πίσω. Τον πήρα υπό την προστασία μου και χωρίς πολλές ερωτήσεις, προσπάθησα να τον κάνω να ηρεμήσει. Πράγματι, σιγά σιγά, άρχισε να μ’ εμπιστεύεται, να χαλαρώνει, να τρώει λίγο από τα σκατοφαγητά που μας έδιναν. Ώσπου μια μέρα μου μίλησε:

Τα ρετάλια της Κεντροαριστεράς

Του Σπύρου Αντωνίου

Συνεχίζονται οι ζυμώσεις για την ανασύνθεση της λεγόμενης «κεντροαριστεράς». Κόμματα, κινήσεις και διάφοροι παράγοντες του «μεσαίου χώρου» προσπαθούν να πλασαριστούν ως εναλλακτική για το σύστημα, καθώς τα αδιέξοδα της οικονομικής και πολιτικής κρίσης πολλαπλασιάζονται.

Οι διεργασίες για την ενοποίηση ή μη των σχηματισμών και των θραυσμάτων της άλλοτε κραταιάς σοσιαλδημοκρατίας θα ενταθούν τις αμέσως επόμενες μέρες. Και αυτός είναι ένας από τους λόγους (όχι ο μοναδικός βέβαια) που τόσο η Δημοκρατική Συμπαράταξη (ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ), όσο και το Ποτάμι απεύχονται οποιαδήποτε πρόωρη προσφυγή στις κάλπες.

Το Σαββατοκύριακο (14-15/5), θα πραγματοποιηθεί η Συνδιάσκεψη της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, όπου θα προσδιοριστεί η κοινή προγραμματική πλατφόρμα ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ και Κινήσεων Πολιτών. Με την έγκριση των προγραμματικών θέσεων από τους συμμετέχοντες, θα γίνει το πρώτο βήμα για τη διεύρυνση της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και την ίδρυση ενιαίου φορέα της «κεντροαριστεράς» σε ένα επόμενο στάδιο, διαδικασία που όμως δεν θα είναι εύκολη υπόθεση. Συγχρόνως, την Κυριακή συνεδριάζει η Μεγάλη Συνάντηση των Αντιπροσώπων του Ποταμιού.

Η παρουσίαση του πορίσματος της Επιτροπής Διαλόγου ανάμεσα στη Δημοκρατική Συμπαράταξη και το Ποτάμι αναμένεται στα τέλη Ιουνίου με αρχές Ιουλίου. Με την αμφίσημη στάση του Θεοδωράκη («Το Ποτάμι δεν θα πάει ούτε στη ΝΔ, ούτε στο ΠΑΣΟΚ, ούτε στον ΣΥΡΙΖΑ. Θέλουμε να ανατρέψουμε το παλιό σύστημα, όχι να γίνουμε τσόντα του»), που παίζει «παιχνίδια ισορροπίας» ανάμεσα στη ΝΔ και την «κεντροαριστερά», η συμμετοχή ολόκληρου το Ποταμιού στο κοινό εγχείρημα δεν είναι εξασφαλισμένη. Εφόσον τελικά βρεθεί έδαφος σύγκλισης, τότε θα πραγματοποιηθεί και η ανάδειξη –από τη βάση– του επικεφαλής του νέου φορέα, που θα συγκροτηθεί κάποια στιγμή το φθινόπωρο, σχεδιασμό που είχε παρουσιάσει δημόσια πριν λίγο καιρό η Φ. Γεννηματά, προαναγγέλλοντας την υποψηφιότητά της. Βέβαια, δεν λείπουν οι φωνές που θα ήθελαν κάποιο νεότερο πρόσωπο στο τιμόνι του «καινούργιου» σχήματος.