Είτε στα αριστερά, είτε στα δεξιά έδρανα της Βουλής δύσκολα βρίσκεις πολιτικό που θα βάλει στοίχημα υπέρ της πολιτικής, και εκλογικής, επιβίωσης του Πάνου Καμμένου. Πολύ περισσότερο, είναι μάλλον απίθανο να βρεις δημοσκόπο που να πιστεύει ότι ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ έχει ουσιαστικές πιθανότητες να ξαναβρεθεί εντός Κοινοβουλίου.
Το ζήτημα όμως είναι ότι το πιστεύει ο ίδιος ο Πάνος Καμμένος – ή, τουλάχιστον, πιστεύει ότι μπορεί να παίξει με αξιώσεις το έσχατο προσωπικό του στοίχημα, κόντρα σε όλα τα πολιτικά και δημοσκοπικά δεδομένα. Και από αυτή την αφετηρία οριοθετεί ήδη χώρους, στοχεύει στην δεξαμενή των υπερσυντηρητικών ψηφοφόρων και χτίζει νέες συμμαχίες.
Εν ολίγοις, ο Πάνος Καμμένος περνά εν χορδαίς και οργάνοις στην αντιπολίτευση, όχι πρωτίστως κατά της κυβέρνησης αλλά κυρίως κατά της Νέας Δημοκρατίας: Επιχειρεί να χτίσει την «δεξιά της δεξιάς» και να ηγηθεί της νέας «υπερδεξιάς πτέρυγας» του πολιτικού χάρτη.
Το πώς βεβαίως περνάς, πειστικά, από την συγκυβέρνηση με την αριστερά στην ηγεσία της σκληρής εθνικιστικής δεξιάς είναι ένα σοβαρό πολιτικό ερώτημα. Για τον Πάνο Καμμένο όμως όλα είναι σχετικά και όλα είναι πιθανά. Κι όπως καβάλησε κάποτε το αντιμνημονιακό κύμα, βλέπει τώρα «φως» και χώρο στο ρεύμα του υπερσυντηρητικού «μακεδονισμού».