Γράφει ο Παναγιώτης Κεΐσογλου
Σε σένα μιλάω πολιτισμένε ευρωπαίε που δεν ήθελες τους βρωμιάρηδες μετανάστές από τη Συρία πέρυσι στο Σύνταγμα γιατι σου χαλάγανε τον κιτσοστολισμό της πλατείας, σε σένα που δέχεσαι να βυθίζουν τα πλοία με τα γυναικόπαιδα ανοιχτά της Ιταλίας και είσαι χαρούμενος γι’ αυτό, σε εσένα που δεν θέλεις να κατσει το παιδί σου στο ίδιο θρανίο με το μαυρακι που "δεν ξέρουμε τι κουβαλάει”, σε σένα τραγικέ υπάνθρωπε φίλαγες το χέρι καθε χρυσαυγίτη για να ξεβρωμίσει ο τόπος. Αυτές οι εικόνες ας μη σε σοκάρουν γιατί είναι και δικό σου αλλά δυστυχώς και δικό.... μου έργο..
"Σκληρές εικόνες” λένε τα δελτία ειδήσεων. Αυτές οι σκληρές εικόνες, που δεν είναι απλώς σκληρές, είναι εικόνες που δείχνουν ότι τα ζώα είναι ανώτερα από ορισμένα δίποδα με ανθρωπόμορφη όψη, έχουν κατορθώσει να σκληρύνουν τα μάτια και τις ψυχές των ανθρώπων που τις προσπερνούν κάνοντας share στο facebook ή γράφοντας, καλή ώρα όπως και του λόγου μου, ένα κειμενάκι βαθυστόχαστο, μια μπούρδα δηλαδή. Και σε λίγα λεπτά άλλο ένα παιδάκι θα έχει πνιγεί. Δυστυχώς έχουμε γίνει σκληρόπετσοι, διότι τα μάτια μας πλέον έχουν συνηθίσει και η ψυχή το ίδιο. Αυτό ήταν, 3 λεπτά ασχολήθηκα και τέλος... Το είδα και αυτό... Πάμε για την επόμενη "σκληρή εικόνα" που θα αφομοιωθεί και αυτή από τα μάτια και τη ψυχή.
Να χαρώ εγώ τον δυτικό πολιτισμό μας, τα οργανομένα ευρωπαϊκά μας κράτη, αυτά που για να σώσουν μια τράπεζα συνεδριάζουν επί 24ώρου αλλά μπροστά στην εικόνα ενός νεκρού τρίχρονου αγοριού δήθεν σοκάρονται αλλά το ξεπερνάνε με μια απλή και δακρύβρεχτη ανακοίνωση. Και όλοι εμείς που τώρα δηλώνουμε σοκαρισμένοι από τις φωτογραφίες πνιγμένων παιδιων, ας μην κλαίμε και ας μην απορούμε που πήγε η ανθρωπιά και η αγάπη. Ας κλείσουμε τα μάτια για να μην βλέπουμε. Και για να εξιλεωθούμε ίσως πάμε και καμιά κουβερτα ως ένδειξη αλληλεγγύης για να μας δει ο κόσμος και μετα να κλειστούμε ξανά στο αποστειρωμένο καβούκι μας.
