Υπόθεση ζαρντινιέρα: Αποζημίωση 450.000 ευρώ στον Κύπριο φοιτητή Δέκα χρόνια μετά

Στις 450.000 ευρώ ανέρχεται το ποσό το οποίο καλείται να καταβάλει το ελληνικό Δημόσιο στον κύπριο φοιτητή Αυγουστίνο Δημητρίου, για τη διαβόητη υπόθεση ζαρντινιέρα.

Σύμφωνα με δημοσίευμα του «Έθνους της Κυριακής», το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ)επικύρωσε εφετειακή απόφαση για την απόλυτη ευθύνη των αστυνομικών, αποκρούοντας τις αιτιάσεις του Δημοσίου, ότι το ποσό της αποζημίωσης είναι «εντελώς υπερβολικό», όπως επίσης και τον ισχυρισμό ότι ο παθών ευθύνεται κατά 95% για ότι του συνέβη.

Το Δικαστήριο έκρινε ότι πρέπει να επιδικαστεί σε βάρος του Δημοσίου αποζημίωση για την ηθική βλάβη (ψυχική και σωματική ταλαιπωρία, πόνο, τρόμο κτλ) που υπέστη ο Αυγουστίνος Δημητρίου. 

Η αποζημίωση προσδιορίστηκε σύμφωνα με το «Έθνος» στα 300.000 ευρώ και αναμένεται να προσεγγίσει τις450.000 ευρώ με τους νόμιμους τόκους, από την επίδοση της αγωγής τον Ιούνιο του 2009.

Η υπόθεση ζαρντινιέρα

Ίσως μια από τις γνωστότερες ιστορίες αστυνομικής βίας των τελευταίων χρόνων στην Ελλάδας. Στις 17 Νοέμβρη 2006 ο 24χρονος τότε φοιτητής Αυγουστίνος Δημητρίου πέφτει θύμα άγριου ξυλοδαρμού από αστυνομικούς, με πολιτικά, στη Θεσσαλονίκη. Ένστολοι παρακολουθούν το συμβάν χωρίς να επεμβαίνουν.

Η αβάσταχτη αθλιότητα των ελληνικών ιδιωτικών καναλιών

Η εικόνα των «καναλιών που παραπληροφορούν» είναι η μισή εικόνα...

Γιώργος Παπασπυρόπουλος

Η άλλη μισή που λειτουργεί απρόσκοπτα όλα τα χρόνια της κρίσης είναι εκείνη που μοιράζει καθημερινά τρόμο, ανυπόκριτο καθαρό τρόμο, βία και αίμα κάθε βράδυ στους ήδη τρομοκρατημένους πολίτες και τα παιδιά - ναι τα παιδιά - μετά τις ειδήσεις της διαπλοκής:

Θα συνεχίσουμε να καταναλώνουμε αδιαμαρτύρητα την προπαγάνδα του φόβου και του φόνου κάθε βράδυ από τις ελεεινές σειρές όλων αυτών των καναλιών; 

Όπου οι εικόνες όχι απλά νεκρών αλλά και μακελεμένων πτωμάτων στη σειρά είναι το μοναδικό θέμα των σήριαλ που έχουν επιλέξει στην... ψυχαγωγική τους ζώνη;

Τόσο καιρό χωρίς ΕΣΡ έχουν ξεφύγει τελείως - και μόνο γι' αυτό θά πρεπε να τους έχει αφαιρεθεί η άδεια προ πολλού, όχι μόνο επειδή ζουν με παράνομα δάνεια ημετέρων παρότι τα ίδια είναι συνεχώς μη βιώσιμα οικονομικά.

Κάποτε το θρίλερ ήταν μια εξαίρεση για cinefil κάπου μέσα στο εβδομαδιαίο πρόγραμμα. Τώρα είναι όλο το ιδιωτικό τηλεοπτικό ψυχαγωγικό πρόγραμμα και μάλιστα σε ακραία ωμή και ρεαλιστική εκδοχή. 

Εκπομπές ή σήριαλ με θέμα την φυσιολογική συμπεριφορά και τους κανονικούς ανθρώπους, ενημερωτικές, πολιτισμού και εκπαίδευσης ενημέρωσης, για την εργασία, την καινοτομία, τις καλλιέργειες δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου πλέον. Μόνο chef και αίμα...

Ο «Ινδιάνος Μαντέλα», 38 χρόνια πίσω από τα κάγκελα

Του Αρτέμη Ψαρομηλίγκου

Οι Ηνωμένες Πολιτείες – θέλοντας και μη – τίμησαν εις τας δυσμάς του βίου του τον, δικαιωμένο πια από την Ιστορία, ηγέτη του αγώνα εναντίον του απαρτχάιντ, Νέλσον Μαντέλα. Στην κηδεία του Νοτιοαφρικανού ηγέτη, τον οποίο τις προηγούμενες δεκαετίες αποκαλούσαν «δολοφόνο» και «τρομοκράτη», παραβρέθηκε σύμπασα η ηγεσία του πλανήτη μηδέ της αμερικανικής εξαιρουμένης. Η «μεγαλοψυχία» της Ουάσιγκτον όμως σταμάτησε εδώ. Γιατί απέναντι στον «Ινδιάνο Μαντέλα» έχει επιδείξει το σκληρότερο πρόσωπο της.

Ο Λέοναρντ Πελτιέ (Leonard Peltier), Ινδιάνος Σιού Τσιπέγουα με λίγες σταγόνες γαλλικό αίμα, γεννημένος το 1944, ηγετικό στέλεχος του αγώνα για τα δικαιώματα των αυτοχθόνων ΑΙΜ (American Indian Movement), βρίσκεται στις φυλακές από το 1977, προφυλακισμένος από τις 18 Δεκεμβρίου του 1976, καταδικασμένος για δύο φόνους ομοσπονδιακών πρακτόρων μετά από μια αμφισβητούμενης αμεροληψίας δίκη, στην οποία «παραβιάστηκαν πάνω από 20 συνταγματικές διατάξεις».Το ΑΙΜ δημιουργήθηκε το 1968 για να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των Ινδιάνων. Αυτοοργανώθηκε σε αντιδιαστολή προς το διαβλητό «Γραφείο Ινδιάνικων Υποθέσεων» των γραφειοκρατών της Ουάσιγκτον και το διεφθαρμένο«Συμβούλιο των Φυλών»..

Στις 11 Μαρτίου 1973 το ΑΙΜ ανακήρυξε ανεξαρτησία από τις ΗΠΑ . Οι ηγέτες των Oglala Σιου της Νότιας Ντακότα, ακολούθησαν με ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της δικής τους φυλής, βασιζόμενοι στη συνθήκη Fort Lamarie* του 1868.

Σώπα μη μιλάς.

 Του Αζίζ Νεσίν

  

Σώπα, μη μιλάς , είναι ντροπή

κόψ' τη φωνή σου 

σώπασε επιτέλους

κι αν ο λόγος είναι αργυρός

η σιωπή ειναι χρυσός.

  

Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί

έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα μου λέγανε: "σώπα".

Στο σχολείο μού κρύψαν την αλήθεια τη μισή, 

μου λέγανε: "εσένα τι σε νοιάζει; Σώπα!"

Με φιλούσε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε:

"κοίτα μην πείς τίποτα, σσσσ... σώπα!"

Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε.

Κι αυτό βάσταξε μέχρι τα εικοσί μου χρόνια.

Ο λόγος του μεγάλου 

η σιωπή του μικρού.

Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο,

"Τι σε νοιάζει εσένα;", μου λέγανε,

"θα βρείς το μπελά σου, σώπα".

Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι

"Μη χώνεις τη μύτη σου παντού, 

κάνε πως δεν καταλαβαίνεις, σώπα"

Υπόθεση ζαρντινιέρα: Αποζημίωση 450.000 ευρώ στον Κύπριο φοιτητή

Στις 450.000 ευρώ ανέρχεται το ποσό το οποίο καλείται να καταβάλει το ελληνικό Δημόσιο στον κύπριο φοιτητή Αυγουστίνο Δημητρίου, για τη διαβόητη υπόθεση ζαρντινιέρα.

Σύμφωνα με δημοσίευμα του «Έθνους της Κυριακής», το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) επικύρωσε εφετειακή απόφαση για την απόλυτη ευθύνη των αστυνομικών, αποκρούοντας τις αιτιάσεις του Δημοσίου, ότι το ποσό της αποζημίωσης είναι «εντελώς υπερβολικό», όπως επίσης και τον ισχυρισμό ότι ο παθών ευθύνεται κατά 95% για ότι του συνέβη.

Το Δικαστήριο έκρινε ότι πρέπει να επιδικαστεί σε βάρος του Δημοσίου αποζημίωση για την ηθική βλάβη (ψυχική και σωματική ταλαιπωρία, πόνο, τρόμο κτλ) που υπέστη ο Αυγουστίνος Δημητρίου.

Η αποζημίωση προσδιορίστηκε σύμφωνα με το «Έθνος» στα 300.000 ευρώ και αναμένεται να προσεγγίσει τις 450.000 ευρώ με τους νόμιμους τόκους, από την επίδοση της αγωγής τον Ιούνιο του 2009.

Η υπόθεση ζαρντινιέρα

Ίσως μια από τις γνωστότερες ιστορίες αστυνομικής βίας των τελευταίων χρόνων στην Ελλάδας. Στις 17 Νοέμβρη 2006 ο 24χρονος τότε φοιτητής Αυγουστίνος Δημητρίου πέφτει θύμα άγριου ξυλοδαρμού από αστυνομικούς, με πολιτικά, στη Θεσσαλονίκη. Ένστολοι παρακολουθούν το συμβάν χωρίς να επεμβαίνουν.

“Είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε”

Τελικά η οδός διαφυγής απ’ ό,τι ζούμε περνάει από εκείνο το «είναι η εφαρμογή (των Μνημονίων), ηλίθιε» του Σόιμπλε; Ναι, υπό την προϋπόθεση ότι θα ξεχάσουμε πως ο Σόιμπλε είναι ένας κυνικός εκπρόσωπος των ισχυρών. Άρα οι δικές του απαντήσεις ναι μεν συνιστούν λύση, αλλά για το σινάφι του. Όχι για τους αδύναμους στους οποίους με ιταμότητα απευθύνεται.

Μήπως από την άλλη η διέξοδος βρίσκεται σε εκείνο το «είναι η κοινωνία, ηλίθιε» του κ.Τσακαλώτου. Προφανώς. Αλλά κι εδώ υπάρχει μια προϋπόθεση: Ότι δεν θα παραβλέψουμε πως υπάρχει ένα είδος πολιτικής (που συνηθίζει να παριστάνει την «αριστερή»), η οποία διαπρέπει στο σπορ «άλλα λέω κι άλλα εννοώ, άλλα προφασίζομαι κι άλλα πράττω». Η πραγματική σχέση αυτής της πολιτικής με την κοινωνία είναι οι «αριστεροί» ΕΝΦΙΑ, τα «αριστερά» χαράτσια, οι «αριστεροί» πλειστηριασμοί και τα «αριστερά» Μνημόνια που συνεχίζουν να φορτώνονται στις πλάτες της κοινωνίας.

Αλλού, επομένως, θα πρέπει να αναζητηθεί η απάντηση – λύση στο πρόβλημα. Όμως για να βρούμε τι είναι σωστό, καλό είναι προηγουμένως να έχουμε προσδιορίσει που βρίσκεται το λάθος. Μια ασφαλής, δε, μέθοδος αναζήτησης λύσεως στα προβλήματα είναι η όσο το δυνατόν σαφέστερη καταγραφή των δεδομένων. Ας δούμε ορισμένα από αυτά:

1) Σε συνθήκες κρίσης το καθεστωτικό πολιτικό σύστημα κινήθηκε και κινείται - εμφανώς πια - με τρόπο που δικαιώνει δύο διαχρονικές παρατηρήσεις.

Βαρθολομαίος ντε λας Κάζας: Χριστιανοί εξοντώνουν τους Ινδιάνους για χρυσάφι

Του Στέλιου Ελληνιάδη

«Η ανακάλυψη των στρωμάτων χρυσού και αργύρου στην Αμερική, η σταυροφορία εξόντωσης, υποδούλωσης και ενταφιασμού μέσα στα ορυχεία του ντόπιου πληθυσμού, η απαρχή της κατάκτησης και η λεηλασία των ανατολικών Ινδιών, η μεταμόρφωση της αφρικανικής ηπείρου σε πεδίο κυνηγιού σκλάβων, είναι κι αυτά γεγονότα που αναγγέλλουν την καπιταλιστική παραγωγή.»

Καρλ Μαρξ, στο «Κεφάλαιο».

Μεγαλώσαμε διαβάζοντας βιβλία, μεγάλου σχήματος με χρωματιστά σκληρά εξώφυλλα, για τους θρυλικούς κονκισταδόρες, που διέδιδαν το δυτικό πολιτισμό στους αγρίους, με χίλιους κινδύνους, αλλά πάντα με τη βοήθεια του Θεού. Από μικρή ηλικία αφομοιώναμε την ιστορία εντελώς στρεβλά. Πολλοί συμπολίτες μας δεν ξέφυγαν απ’ αυτή την πλάνη ποτέ. Η καθολική (από χριστιανούς) εξαφάνιση πολιτισμών χιλιετιών και ολόκληρου του πληθυσμού της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής μέσα σε μερικές δεκαετίες, από τους Ευρωπαίους «ευγενείς», δεν διδάσκεται στο σχολείο, σαν να μην έχει συμβεί.

Αργότερα, οι έποικοι και οι απόγονοί τους έκαναν τα ίδια στη Βόρεια Αμερική. Σχεδόν το σύνολο των λαών μιας ολόκληρης ηπείρου ξεκληρίστηκε και ο φυσικός πλούτος λεηλατήθηκε. Κι εμείς διασκεδάζαμε στα θερινά σινεμά με τους καλούς καουμπόιδες που σκότωναν τους κακούς Ινδιάνους. Έτσι, χτίστηκε η ιδεολογία του Δυτικού πολίτη που απολαμβάνει τα αγαθά της ευημερίας, χωρίς να θέλει να ξέρει τη σκληρή αλήθεια που διαστρεβλώνεται ή κρύβεται επιμελώς από πίσω.Η λεηλασία της Λατινικής Αμερικής, η γενοκτονία των Ινδιάνων και η ευημερία της Δύσης

Η πτώχευση είναι ήδη εδώ

Μας απειλούν με πτώχευση. Τι εννοούν άραγε με τη λέξη αυτή. Σκηνές αποκάλυψης όπου άνθρωποι θα σέρνονται στους δρόμους και θα ψάχνουν τα σκουπιδια? παιδιά που θα πεθαίνουν από τη πείνα, ηλεκτρικό κομμένο, ψυγεία αδειανά, άρρωστοι χωρίς γιατρία? Ναι αυτό είναι η πτώχευση στα μάτια τους σε χολυγουντιανούς όρους. Γιατί η πτώχευση που βιώνουμε η πλειοψηφία των πολιτών πλέον είναι ήδη εδώ. Και κομμένα ρεύματα υπάρχουν, και άνθρωποι που ψάχνουν τα σκουπίδια και παιδιά που δεν έχουν να φάνε, και άρρωστοι που δεν έχουν ούτε τη στοιχειώδη περίθαλψη. Και γέροι που ζητιανεύουν και νέοι που δεν έχουν κανένα όνειρο για το αύριο. Δεν είναι ΟΛΟΙ. Σ΄αυτή τη μνημονιακή πατσαβούρα, υπάρχουν κι αυτοί που η χαζοχαρούμενη φάτσα τους ή ο στ@ρχιδισμός τους σκεπάζει τη βρώμα. Υπάρχουν χιλιάδες γκαγκάου που περιφέρονται σαν καλοκουρδισμένες κουρ@δομηχανές και σπάνε λίγο τις στατιστικές του τρόμου.

60% των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα δηλαδή ένα εκατομύριο ψυχές λαμβάνουν κάτω από 1000 ευρώ, κι από αυτούς κάπου τετρακόσιες χιλιάδες είναι περιστασιακά εργαζόμενοι δηλαδή με δυο τρία κατοστάρικα άντε τέσσερα. Κι υπάρχουν κι άλλα δυο εκατομύρια άνεργοι. Κι εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχοι που λαμβάνουν χαρτζιλίκι έναντι σύνταξης. Δεν είμαστε και πολλοί. Δέκα εκατομύρια ψυχές είμαστε όλες κι όλες. Αν οι μισοί είναι εξαθλιωμένοι, και από τους υπόλοιπους οι μισοί επιβιώνουν απλά και μένουν και κάποιες χιλιάδες που τη περνάνε καλά, πτώχευση είναι. Απλά είναι b-movie πτώχευση για σινεφίλ κι όχι blockbuster για τις μεγάλες αίθουσες... 

Η ζοφερή πραγματικότητα είναι πως σ΄αυτή τη πορεία του αίσχους, υπάρχουν χιλιάδες παιδιά που δεν θα θραφούν σωστά, θα μεγαλώνουν χωρίς τα κατάλληλα μέσα για την υγεία τους, για τη παιδεία τους, για τη ζωή τους γενικότερα. Οπως υπάρχουν και χιλιάδες νέοι που δεν πραγματοποιήσουν κανένα όνειρο τους, θα γίνουν κάτι άλλο από αυτό που ίσως θα άξιζαν, ή θα φύγουν μακριά. Οπως υπάρχουν και χιλιάδες άλλοι άνθρωποι που θα πεθάνουν πριν την ώρα τους, που θα αυτοκτονήσουν που θα τρελλαθούν. Κι όλοι αυτοί δεν θα είναι σε κανένα δελτίο ειδήσεων, όλοι αυτοί δεν "πουλάνε" ακροαματικότητες... Ολοι αυτοί είναι απλά ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΕΣ.