Είναι προφανές πως οι προσδοκίες περιπλέκουν τη δυνατότητά μας να γίνουμε ευτυχισμένοι, είτε πραγματοποιηθούν είτε όχι.
Αν πραγματοποιηθούν, είμαστε καταδικασμένοι να τις εγκαταλείψουμε για άλλες, νέες και μεγαλύτερες, ώσπου να πέσουμε τυχαία πάνω σε κάποιες που θα μείνουν απραγματοποίητες. Αν εξαρχής δεν πραγματοποιηθούν, τότε υποφέρουμε τον πόνο της απογοήτευσης.
Συγχέουμε τα όνειρα με τις προσδοκίες και δεν αντιλαμβανόμαστε ότι, ενώ τα πρώτα μας ανοίγουν έναν ολόκληρο κόσμο, οι δεύτερες μας εγκλωβίζουν στην παθητική αναμονή του προσδοκώμενου.
Και βέβαια, μένουμε εντελώς προσκολλημένοι σ’ αυτές.
Για ποιο λόγο; Μάλλον, γιατί μας έχουν συντροφεύσει πάρα πολύ καιρό…
Τι γίνεται όμως αν δεν μπορώ να δεχτώ πως πρέπει να παραιτηθώ απ’ αυτό που λαχταρώ; Αν αισθάνομαι πως δεν μπορώ να πραγματοποιήσω τα σχέδιά μου;
Θα πρέπει να εφαρμόσουμε κάποιον από τους βασικούς κανόνες που μας διδάσκει η πείρα της ζωής, πολύ περισσότερο κι από τις γνώσεις που μας προσφέρουν τα βιβλία.
Έχετε μια συγκεκριμένη επιθυμία. Θέλετε κάτι. Και το θέλετε με όλη σας την ψυχή, με όλο σας το είναι. Το ονειρεύεστε νύχτα και μέρα.