Δευτέρα 24 Απριλίου 2017

Ο άνθρωπος... start-up

Μάγερ Άνσελμ Μπάουερ - Ρότσιλντ

«Ενα έθνος start-up είναι ένα έθνος στο οποίο ο καθένας μπορεί να λέει ότι θα μπορεί να δημιουργήσει μία επιχείρηση start-up. Θέλω να γίνει η Γαλλία ένα τέτοιο έθνος».

Yψηλές, «επαναστατικές» και καινοτόμες οι φιλοδοξίες του υποψήφιου προέδρου της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν, έτσι όπως τις επανέλαβε πολύ πρόσφατα σε συνέδριο για τις επιχειρήσεις start-up.

Αλλωστε, πάει περίπου ένας χρόνος από τότε που δήλωσε ότι θέλει να φέρει την επανάσταση στη Γαλλία με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο οι καινοτόμες επιχειρήσεις έφεραν την επανάσταση στην οικονομία.

Ισως η νέα γαλλική «επανάσταση» να είναι πολύ κοντά.

Αν τα γκάλοπ έχουν δίκιο, ο «κεντρώος» και «ανεξάρτητος» υποψήφιος, επικεφαλής του κινήματος «Εμπρός!» (Εn Marche!) θα πάρει αύριο Κυριακή το εισιτήριο για τον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών στις 9 Μαΐου.

Σε αυτή την περίπτωση, προβλέπεται να συντρίψει την ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν -εφόσον είναι αυτή η αντίπαλός του- με περισσότερες από 20 μονάδες διαφορά.

Και όχι μόνο τη Λεπέν, αλλά και τον δεξιό Φρανσουά Φιγιόν και τον αριστερό Ζαν-Λικ Μελανσόν και οποιονδήποτε τολμήσει να σταθεί απέναντι στην «ανανεωτική» ορμή του.

Αγνωστος στο ευρύ κοινό μέχρι πριν από λίγα χρόνια και χωρίς να έχει περάσει ποτέ από τη δοκιμασία της κάλπης, ο Μακρόν, στα 39 του, εκπροσωπεί την «ελπίδα».

Το διαρκές πραξικόπημα της Βενεζουέλας


Ακόμη και για κάποιον τόσο εξασκημένο στο φιλτράρισμα της προπαγάνδας, όσο εγώ, ο πηχτός χείμαρρος της παραπληροφόρησης -με αποκορύφωμα τη... γνήσια σουρεαλιστική επερώτηση της Νέας Δημοκρατίας στη Βουλή!- γύρω από τα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες στη Βενεζουέλα αποδείχτηκε αρκετός για να μου γυρίσει το στομάχι και να με «αναγκάσει», τρόπον τινά, να θυμίσω στους ουρανοκατέβατους «ειδικούς» περί Λατινικής Αμερικής μερικά βασικά πραγματάκια για τη μακρινή αυτή, αλλά τόσο κοντινή μας από πολιτικής και... αποικιακής πλευράς χώρα. 

Οχι τίποτ’ άλλο, μπας και αναγνωρίσουμε στην ιστορία που ακολουθεί κάποιες χτυπητές ομοιότητες αλλά και διαφορές με το δικό μας παρόν και μέλλον ως στρατιωτικής βάσης του αμερικανικού «ιμπέριουμ» και, ταυτόχρονα, ως αποικίας χρέους των ισχυρότερων από τους Ευρωπαίους αφέντες-«εταίρους» μας. 

«Βενεθουέλα», στα καστιγιάνικα, σημαίνει μικρή Βενετία: όταν πρωτόφτασε εκεί ο Βενετσιάνος Αμέριγκο Βεσπούτσι, το 1499, τα φυσικά κανάλια και οι κατοικημένες από Ινδιάνους νησίδες που δημιουργούσαν οι εκβολές των ποταμών τού θύμισαν τον τόπο του, κι έτσι έδωσε το όνομα της Γαληνοτάτης σε ολόκληρη τη χώρα - με τον ίδιο παιχνιδιάρικο τρόπο που οι Σπανιόλοι κονκισταδόρες βάφτισαν την Honduras για τα βαθιά νερά των λιμανιών της και την Argentina για τον Rio de la Plata, το ποτάμι του ασημιού. 

Το 1811, δέκα χρόνια πριν από τον δικό μας ξεσηκωμό, έγινε μία από τις πρώτες ισπανικές αποικίες που ανακήρυξε την ανεξαρτησία της, αρχικά ως κομμάτι της «Μεγάλης Κολομβίας», με τους θρυλικούς επαναστάτες Μπολίβαρ, Πάες και Σούκρε, και μετέπειτα ως κυρίαρχο κράτος, το 1830.