Του Θεόδωρου Ζιάκα
Το βιβλίο μιλά για κάποιους παράξενους πολεμιστές. Που στον 15οαιώνα εμφανίζονται στα βενετικά αρχεία με το όνομα «Στρατιώτες». Αργότερα εμφανίζονται με το όνομα «Αρβανίτες». «Αρβανίτες» ήταν για παράδειγμα πολλοί πρωταγωνιστές της Επανάστασης του 1821. Από τα στοιχεία που μας δίνει το βιβλίο συμπεραίνουμε ότι πρόκειται για στρατιωτική παράδοση, με εκπληκτικές επιδόσεις στον «ανορθόδοξο πόλεμο». Ποια ήταν άραγε η ταυτότητα αυτής της παράδοσης; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι και ο κεντρικός σκοπός του βιβλίου.
Θέμα παράξενο και συνάμα τρομερά ενδιαφέρον. Ιδίως ως προς τα γενικότερα συμπεράσματα στα οποία οδηγεί τον αναγνώστη.
Ξέρουμε ότι πολλοί συμπολίτες μας έχουν «αρβανίτικη καταγωγή». Μεταξύ αυτών και ο συγγραφέας του βιβλίου, καθώς επίσης και ο συν-εισηγητής μου Γιώργος Καραμπελιάς. Θα θέσω εξ αρχής το πολύ προκλητικό ερώτημα: γιατί άραγε δεν είναι «Αλβανοί» οι «Αρβανίτες»; Ξέρω βέβαια ότι θα διαμαρτυρηθούν έντονα, καθώς είναι ακράδαντα πεπεισμένοι ότιείναι Έλληνες. Για ποιον όμως λόγο είναι Έλληνες; Με ποιο κριτήριο;
