Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2015

Υποκριτές...

Του Πιτσιρίκου
Ένας θλιβερός θίασος Ευρωπαίων πολιτικών και ηγετών -οι οποίοι στην πραγματικότητα δεν είναι παρά μαριονέτες των αγορών- εξέφρασαν τη συμπαράστασή τους στον γαλλικό λαό, μετά την δολοφονική επίθεση στα γραφεία της σατιρικής εφημερίδας Charlie Hebdo, και συμμετείχαν στη σιωπηλή πορεία που έγινε στο Παρίσι.

Κάποιοι από τους πολιτικούς ηγέτες που συμμετείχαν στην πορεία, εκπροσωπούσαν κυβερνήσεις που είναι υπεύθυνες για τις δολοφονίες και τους βασανισμούς δημοσιογράφων και πολιτών, ενώ παρών ήταν και ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπενιαμίν Νετανιάχου, ο οποίος είναι υπεύθυνος για χιλιάδες νεκρά παιδιά στην Παλαιστίνη αλλά συγκλονίστηκε από την δολοφονία των Γάλλων σκιτσογράφων.

Charlie Hebdo 1Η υποκρισία περισσεύει στους πολιτικούς, όπως περισσεύει και σε πολλούς πολίτες. Η λέξη «υποκρισία» ήταν η λέξη που γράφτηκε περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη στα social media, στην διάρκεια της πορείας στο Παρίσι.

Από το 2015 στο… 1981


Παρακαλούμε την προσοχή σας. Κυρίες και κύριοι οι ώρες είναι κρίσιμες, τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά. Εξηγούμαστε:
Η Ελλάδα απειλείται από «κίνδυνο αλλαγής καθεστώτος». Το άλλο καθεστώς (αυτό που θα έρθει) θα επιφέρει «κατάργηση της ιδιοκτησίας». Θα κάνει πλάτες σε «αναρχικούς εμπρηστές». Θα επιβάλει «τάγματα εργασίας και πλύση εγκεφάλου». Θα φέρει «δήμευση των επιχειρήσεων χωρίς να καταβάλει ούτε δραχμή». Αφήστε, δε, που θα προκαλέσει «ακρίβεια και έλλειψη αγαθών»…
Επίσης: Αυτό που θα επέλθει στην Ελλάδα «δεν παρέχει καμία εγγύηση ότι θα επιβιώσει η Δημοκρατία». Μιλάμε για ένα «καθεστώς ανάλογο με αυτό που εγκατέστησε ο Αγιατολαχ Χομεϊνί στην Περσία». Που θα επιφέρει την «απομόνωση». Που θα αναγκάσει την Ελλάδα να«ακολουθήσει την τύχη του Λιβάνου».
Κυρίες και κύριοι: Αν πάψουν να μας κυβερνούν αυτοί που μας κυβερνούν τότε οι εταίροι «θα μας κλείσουν όλες τις πόρτες». Θα ζήσουμε «το μακελειό ενός αναπόφευκτου πολέμου». Θα ριχτούμε ως λαός και ως έθνος στο «σκοτεινό μεσαίωνα». Η Ελλάδα – αδέλφια - θα γίνει ένα«αναρχούμενο και καταποντιζόμενο κράτος».

Με δυο λόγια, και χωρίς καμία διάθεση εκβιασμού ή τρομοκράτησης, όσα μας περιγράφουν μόνο έτσι μπορούν να περιγραφούν: «Θα έχουμε την τύχη του λαού του Αφγανιστάν»…