19 Νοεμβρίου 1942: ξεκινάει η αντεπίθεση των Σοβιετικών στο Στάλιγκραντ

Η μεγαλύτερη και φονικότερη μάχη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και της παγκόσμιας ιστορίας γενικότερα. Υπολογίζεται ότι πάνω από 1.500.000 άνθρωποι (στρατιώτες και πολίτες) έχασαν τη ζωή τους. Όταν κάνουμε λόγο για «Μάχη του Στάλινγκραντ», εννοούμε μια σειρά πολεμικών συγκρούσεων μεταξύ Γερμανών και Σοβιετικών, που έλαβαν χώρα από τις 23 Αυγούστου 1942 έως τις 2 Φεβρουαρίου 1943 στα περίχωρα και στο κέντρο της πόλης του Στάλινγκραντ (νυν Βόλγκογκραντ).

Μετά την καταστροφική επιχείρηση του 1941 για την κατάληψη της Μόσχας, οι Γερμανοί σταθεροποίησαν τις θέσεις τους στην Ουκρανία και την άνοιξη του 1942 ήταν έτοιμοι να εξαπολύσουν νέα επίθεση κατά της Νότιας Ρωσίας. Ο Χίτλερ, με την παρότρυνση των οικονομολόγων του Τρίτου Ράιχ, επιδίωκε να θέσει υπό τον έλεγχό του τις πετρελαιοφόρες περιοχές του Καυκάσου, προκειμένου να εξασφαλίσει τις αναγκαίες ποσότητες πετρελαίου, που θα του επέτρεπαν να συνεχίσει τον πόλεμο.

Το Στάλινγκραντ θεωρήθηκε στρατηγικής σημασίας περιοχή για πολλούς λόγους. Ήταν ένα μεγάλο βιομηχανικό κέντρο στις όχθες του ποταμού Βόλγα (ζωτικής σημασίας θαλάσσιου δρόμου μεταξύ Κασπίας Θάλασσας και της βόρειας ρωσικής ενδοχώρας), η κατοχή του οποίου θα εξασφάλιζε τα νώτα των γερμανικών δυνάμεων που θα εξορμούσαν στον Καύκασο. Αλλά και σε συμβολικό επίπεδο ήταν σπουδαίο το Στάλινγκραντ. Και μόνο ότι έφερε το όνομα του μισητού του αντιπάλου Στάλιν, αποτελούσε ένα καλό ιδεολογικό και προπαγανδιστικό εργαλείο στα χέρια του Χίτλερ. Η ίδια διαπίστωση ίσχυε και για τον σοβιετικό ηγέτη, που ήθελε να μην αφήσει την πόλη στα χέρια του εχθρού. Γι’ αυτό και οι εντολές και των δύο προς τους στρατηγούς τους ήταν: «κρατήστε τις θέσεις σας πάσει θυσία και με οποιοδήποτε κόστος».

ΤΡΟΪΚΑ: ΑΠΑΙΤΕΙ «ΓΗ ΚΑΙ ΥΔΩΡ» ’Η ΑΚΟΛΟYΘΕΙ ΤΗΝ ΤΑΚΤΙΚΗ «ΜΑΣΤΙΓΙΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΚΑΡΟΤΟ»

ΠΟΛΕΜΟΣ ΧΩΡΙΣ ΑΡΧΕΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΝΔ ΚΑΙ ΠΑΣΟΚ

ΠΙΟ ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΑΠΟ ΠΟΤΕ Η ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ

Βαδίζουμε ολοταχώς στο τρίτο δεκαήμερο του Νοεμβρίου του 2014 και απομένει κάτι παραπάνω από ένας μήνας για να μας αποχαιρετήσει το σωτήριο έτος 2014, οπότε λήγει το όριο για την καταβολή της τελευταίας δόσης από την ευρωπαϊκή πλευρά της τρόικας και ακόμα βρίσκεται σε εκκρεμότητα η ημερομηνία έλευσης της τρόικας στην Αθήνα για τη νεοαποικιακήαξιολόγηση της εφαρμογής του μνημονιακού προγράμματος.

Πολιτικοί παρατηρητές αναρωτιούνται αν πράγματι η τρόικα εκβιάζει αληθινά και απαιτεί «γη και ύδωρ» με την απόλυτη και κατά γράμμα ακραία εξουθενωτική εφαρμογή του προγράμματος ή βρισκόμαστε μπροστά σε ένα καλοπαιγμένο θέατρο «κακών» που στη συνέχεια «μαλακώνουν», αφού αποσπάσουν όσα θεωρούν «αδιαπραγμάτευτα».

Οι “ανύπαρκτοι” νεκροί του Πολυτεχνείου…

Ο υποφυρερίσκος της Χρυσής Αυγής,
ο Παπάς, με τη σημαία του…

 Τα θρασίμια έδρασαν και χτες. Ένας διαδικτυακός εσμός απαρτιζόμενος από ναζί, φασίστες, χουντόφρονες, κουκουλοφόρους, χρυσαυγιτοειδή με πολιτικά και «Μπαλτακοειδή» που κοσμούν ακόμα και κόμματα του «συνταγματικού τόξου», επανήλθαν: «Ανύπαρκτοι οι νεκροί του Πολυτεχνείου», γαυριούν.«Προπαγάνδα αριστερών δογμάτων ο μύθος του Πολυτεχνείο», κραυγάζουν...

Νίκος Μπογιόπουλος

Η ιστορική παραχάραξη στην υπηρεσία της πολιτικής αφασίας. Το ψέμα στην υπηρεσία της πολιτικής μαυρίλας. Η ιστορική παραμόρφωση στην υπηρεσία του «πες – πες κάτι θα μείνει».

Απέναντι στην χυδαιότητα των μελανοχιτώνων που ακόμα και σήμερα τα Μακρονήσια τα εμφανίζουν σαν «Νέους Παρθενώνες», τους Αι-Στράτηδες σαν «τόπους παραθερισμού», τη χούντα του ΕΑΤ – ΕΣΑ και της προδοσίας της Κύπρου σαν «εθνοσωτήριον επανάστασιν» και το Πολυτεχνείο σαν «μύθο», η μόνη απάντηση ήταν, είναι και θα είναι η αλήθεια.

Η στήλη σήμερα αναδημοσιεύει ένα κείμενο που φιλοξενήθηκε από το«enikos.gr» εδώ στην ίδια θέση, πέρσι, στις 15/11/2013. Είναι – δυστυχώς – εξίσου επίκαιρο και φέτος

***

Υπήρχαν νεκροί στο Πολυτεχνείο;

Γιατί είναι τόσο ενοχλητική η μνήμη του Πολυτεχνείου;

Τι είναι αυτό που ενοχλεί τόσο πολύ στο Πολυτεχνείο; Τι είναι αυτό που ενοχλεί τόσο πολύ σε σχέση με την μεταπολίτευση; Οι κυρίαρχες ρητορικές από την μεριά ενός σημαντικού μέρους της δεξιάς δημιουργούν μια εντελώς έωλη, ανιστορική ανάγνωση, που ανάγει τα πλέον διαχρονικά φαινόμενα της κοινωνικής και πολιτικής μας ζωής όπως η διαφθορά, η διαπλοκή και η ένταση, σε φαινόμενα της συγκεκριμένης ιστορικής περιόδου.

Ελένη Καρασαββίδου

Και όμως όλες οι εκλογικές αναμετρήσεις στην Ελλάδα από τα τέλη του 19ου αιώνα έως και την μικρασιατική καταστροφή χαρακτηρίζονται από κουμπουροφόρους, απαγωγές, δολοφονίες. Ενώ αμέσως μετά την μικρασιατική καταστροφή η κοινωνική δυναμική των προσφυγικών σωμάτων και οι νέες διαδικασίες ταξικής αναδιάρθρωσης των απόκληρων που συνθλίβουν την ψεύτικη κοινωνική (όχι πολιτική) συνοχή των γηγενών, δημιουργεί ένα απίστευτα βάρβαρο ρεύμα ρατσισμού και καταστολής.

Η παρακμή που βρυχάται

Η παρακμή στη χώρα μας και όχι μόνο βρυχάται αλλά και μας δαγκώνει ως κοινωνία ολοένα αγριότερα.

Θέμης Τζήμας

Οι ενδείξεις είναι διάχυτες: αστυνομικοί που αφού τρομοκρατούν φοιτητές, φοιτήτριες, μετανάστες, δημοσιογράφους και όποιον άλλον θα τρομοκρατούσε και ένας Χρυσαυγίτης, πλιατσικολογούν περίπτερα.

Πρυτάνεις που διοικούν τα πανεπιστήμιά μας με την ισχύ των εργολάβων - καναλαρχών και των ΜΑΤ.

Κυβερνώντες που φτύνουν τον αδύναμο πολίτη, ζητούν συγγνώμη από την Καγκελάριο και γλύφουν το μεγάλο πλούτο για την εύνοιά του.

Υπάλληλοι του μεγάλου κεφαλαίου και του παρασιτισμού, που φτιάχνουν κόμματα της μιας χρήσης, περιφερόμενα πολιτικά τίποτα που απολαμβάνουν σκανδαλωδώς της παροχής πανάκριβου τηλεοπτικού χρόνου για κάθε κοινότοπη δεξιά μπούρδα, πασπαλισμένη με ολίγη από χοντροκομμένο ψευτό - φιλελευθερισμό.