Μόνο Οι Εραστές Μένουν Ζωντανοί

Γελωτοποιός

– Ποιο είναι το χειρότερο όταν είσαι γέρος;

– Ότι θυμάσαι πώς ήσουν νέος.

The Straight Story, του Ντέιβιντ Λιντς

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Όταν είσαι παιδί υπάρχουν μόνο δύο ηλικίες: Τα παιδιά και οι μεγάλοι.

Στην εφηβεία τρεις: Τα μικρά, «εμείς» κι οι γέροι. Γέρος θεωρείται όποιος είναι πάνω από τριάντα.

Στα τριάντα, λίγο πριν-λίγο μετά, δεν είσαι κάτι συγκεκριμένο. Μπορεί να είσαι γονιός, αλλά μπορεί και να ζεις σαν έφηβος. Δεν είσαι νέος. Οι δεκαοχτάχρονοι σε σέβονται ή σε κοροιδεύουν, όταν προσπαθείς τόσο σκληρά ν” αποδείξεις ότι είσαι σαν κι εκείνους.

Έπειτα γίνεσαι σαράντα κι όλοι οι εικοσάρηδες σε λένε κύριο/κυρία.

Εσύ μπορεί να νιώθεις τζόβενο, παρά τους πόνους στη μέση και τον πρωινό πονοκέφαλο -αν τύχει να πιείς λίγο παραπάνω.

Αν είσαι γυναίκα μπορεί να έχεις μεγάλη επιτυχία με τα πιτσιρίκια (20+) και τους τριαντάρηδες, που ξέρουν ότι μια σαραντάρα θα αποδώσει όσο δύο εικοσάρες.

Οι γυναίκες, λένε, απελευθερώνονται σεξουαλικά μετά τα σαράντα. Γιατί περίμεναν τόσα χρόνια;

Κείμενο-γροθιά στο στομάχι, από συγγενή θύματος στο Παρίσι.

Στις 16 Νοεμβρίου, στις 2:18 μ.μ., ο Antoine Leiris δημοσίευσε στο προφίλ του αυτό το κείμενο:

Δεν θα κερδίσετε το μίσος μου.

Την Παρασκευή το βράδυ κλέψατε τη ζωή μιας εξαιρετικής ύπαρξης, του έρωτα της ζωής μου, της μητέρας του γιου μου, αλλά δεν θα κερδίσετε το μίσος μου. Δεν γνωρίζω ποιοι είσαστε και δεν θέλω να το μάθω, αλλά είσαστε ήδη νεκροί. Εαν ο Θεός αυτός για τον οποίο σκοτώνετε στα τυφλά σας έπλασε καθ' ομοίωσή του, κάθε σφαίρα στο κορμί της γυναίκας μου θα ήταν μια πληγή στην καρδιά του.

Λοιπόν δεν θα σας κάνω το δώρο να σας μισήσω. Αυτό θέλετε να πετύχετε αλλά αν απαντούσα στο μίσος με την οργή θα υπέκυπτα στην ίδια άγνοια που σας έκανε αυτό που είσαστε. Θέλετε να παραδοθώ στον φόβο, να κοιτάω τους συμπολίτες μου με καχύποπτο μάτι, να θυσιάσω την ελευθερία μου για την ασφάλεια. Χάσατε. Θα συνεχίσω σαν και πριν.

Την είδα σήμερα το πρωί. Επιτέλους, μετά από νύχτες και μέρες αναμονής. Ήταν τόσο όμορφη όσο όταν έφυγε την Παρασκευή το βράδυ, τόσο ωραία όσο τότε που την ερωτεύτηκα τρελά πριν δώδεκα χρόνια. Βεβαίως είμαι συντετριμμένος από το πένθος, σας αναγνωρίζω αυτή τη μικρή νίκη, αλλά θα είναι σύντομη. Ξέρω πως θα μας συνοδεύει κάθε μέρα και θα την ξαναβρούμε στον παράδεισο εκείνο, των ελεύθερων πνευμάτων στον οποίο δεν θάχετε ποτέ πρόσβαση.