Η βαριά σιωπή Μητσοτάκη για την υπόθεση Γεωργιάδη

H υπόθεση Νίκου Γεωργιάδη είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση για την ΝΔ και, προσωπικά, για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Δεν είναι μια ακόμη δικαστική υπόθεση – από τις αρκετές στις οποίες εμπλέκονται στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης -, δεν είναι απλό ζήτημα πολιτικής (ή μη) υποκρισίας, δεν είναι καν ένας ακόμη κρίκος που μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην επιχειρηματολογία της κυβέρνησης για την «φαυλότητα» του παλαιού πολιτικού συστήματος.

Είναι μια υπόθεση που αγγίζει τις πιο ευαίσθητες και, μαζί, τις πιο σκοτεινές πλευρές της κοινωνίας. Και γι αυτόν τον λόγο είναι κι ένα ζήτημα που, υπό άλλες συνθήκες, πολύ δύσκολα θα μπορούσε να μπει στο πεδίο της πολιτικής αντιπαράθεσης. Η ίδια η στάση όμως της Νέας Δημοκρατίας μετά την πρωτόδικη καταδίκη του πρώην βουλευτή και συμβούλου του Κυριάκου Μητσοτάκη για ασέλγεια κατά ανηλίκων έναντι αμοιβής είναι εκείνη που ανοίγει μείζον πολιτικό ζήτημα – μείζον ζήτημα πολιτικής ηθικής και για την αξιωματικής αντιπολίτευση και για τον πρόεδρό της.

Η απόφαση του δικαστηρίου να επιβάλει, πρωτοδίκως, στον Νίκο Γεωργιάδη ποινή φυλάκισης 28 μηνών με αναστολή και χρηματική ποινή 20 χιλιάδων ευρώ για το εν λόγω αδίκημα δεν σχολιάστηκε επισήμως από την ΝΔ και δεν βρήκε καν θέση σε μεγάλη μερίδα του αντιπολιτευόμενου Τύπου. Ανεπισήμως όμως, είτε μέσω «πηγών», είτε μέσω κορυφαίων στελεχών της, η αξιωματική αντιπολίτευση επέλεξε όχι μόνον να παράσχει πλήρη κάλυψη στον πρώην βουλευτή αλλά και να καταγγείλει πολιτική δίωξη και «πολιτικό κανιβαλισμό» σε βάρος του.

Η σκοτεινή ιστορία της Fiat

Ησυνεργασία των πολυεθνικών εταιρειών με τις χούντες δεν είναι είδηση. Ωστόσο, η ενίσχυση της τεκμηρίωσης αυτής της πραγματικότητας είναι εξαιρετικά χρήσιμη, αφενός διότι εξοπλίζει με γνώση για τους τρόπους με τους οποίους το κεφάλαιο χρησιμοποιεί στυγνές δικτατορίες προς όφελός του και εναντίον των λαών, αφετέρου, διότι φωτίζει την σκοτεινή δράση διάσημων εταιρικών σημάτων, που οφείλουν, προφανώς, να δώσουν, τουλάχιστον, δημόσια εξηγήσεις.

Πολύ περισσότερο όταν ο λόγος γίνεται για την Βραζιλία, ο νυν πρόεδρος της οποίας διαφημίζει τη νοσταλγία του για τη χούντα. Διότι η πλέον διαδεδομένη, ανίερη συνεργασία του είδους είναι αυτή της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας Volkswagen με τη χούντα στην Βραζιλία, από το 1964 μέχρι και το 1985. Μεταξύ άλλων, η υπηρεσία ασφάλειας της πολυεθνικής κατέδωσε αγωνιστές ενάντια στο δικτατορικό καθεστώς, οι οποίοι στη συνέχεια συνελήφθησαν και βασανίστηκαν.

Δεν είναι όμως η μόνη. Μετά από μια διετή έρευνα της ερευνητικής δημοσιογραφικής ιστοσελίδας The Intercept Brasil, η οποία «ξεσκόνισε» έγγραφα από τα αρχεία της Ιταλίας και της Βραζιλίας και μίλησε με πρώην εργαζόμενους στη Fiat, πρώην επικεφαλής συνδικάτων και εισαγγελείς από τις δύο χώρες, έφερε στο φως αντίστοιχη, ανατριχιαστικά στενή σχέση του ιταλικού βιομηχανικού κολοσσού με το καθεστώς.

Ο συνταγματάρχης

Σήμερα, περισσότερα Fiat αυτοκίνητα παράγονται στη Βραζιλία από ό,τι σε οποιαδήποτε χώρα εκτός Ιταλίας. Είναι η τρίτη δημοφιλέστερη μάρκα αυτοκινήτων στη Βραζιλία και το εργοστάσιό της εκεί έχει τον μεγαλύτερο κύκλο κερδοφορίας από κάθε άλλο στην Νότια Αμερική. Αλλά πριν από 40 χρόνια, καθώς η Fiat αναπτυσσόταν στη βραζιλιάνικη οικονομία, ο «ορίζοντάς» της σκιαζόταν από την επερχόμενη «καταιγίδα».