Λύσσαξαν οι ύαινες. Από την πείνα. Δεν βρίσκουν ψοφίμι να ικανοποιήσουν την πείνα τους. Με τα σάλια τους να τρέχουν, ψάχνουν απεγνωσμένα για «ΧΑΟΣ, ΧΑΟΣ, ΧΑΟΣ», ανήθικους Κατρούγκαλους και έναν ταπεινωμένο Τσίπρα στο Βερολίνο. Δε βρίσκουν τίποτα.
Χάος δεν υφίσταται, κωλόχαρτα έχουμε, ακόμη κι αν υπάρξει Grexit θα γίνει έτσι ώστε να είναι ενδεικτικό των προθέσεων των αρπακτικών και όχι της αποτυχίας της κυβέρνησης – διότι καμία κυβέρνηση δεν απέτυχε διεκδικώντας την αξιοπρέπεια της χώρας και των πολιτών της –, αν βρεθούν χρήματα θα γίνει με τις δυνατόν λιγότερες υποχωρήσεις, ο Κατρούγκαλος ορθότατα έπραξε απευθυνόμενος στη Δικαιοσύνη παρά το τραγικό του λάθος να σύρεται επί μέρες στα βοθροκάναλα για να πείσει ότι δεν είναι ελέφαντας και μάλιστα γαλάζιος, ενώ ο Τσίπρας πήγε στο Βερολίνο, μίλησε και νίκησε.
Δεν νίκησε με την έννοια ότι έλυσε το αδιέξοδο της λιτότητας και της ύφεσης. Νίκησε επειδή εμφανίστηκε ως αρχηγός μιας χώρας που δεν είναι προτεκτοράτο. Δεν προσέφερε δώρα στα πόδια της Μέρκελ, όπως έκανε επανειλημμένα ο Σαμαράς ρεζιλεύοντάς μας παγκοσμίως, αλλά μίλησε για την εγκληματική συμπεριφορά της Siemens επί 10ετίες και την ανάγκη να συνδράμουν οι γερμανικές δικαστικές αρχές ώστε να ανακαλυφθεί το ποσοστό συμμετοχής της στη δημιουργία περιβάλλοντος διαφθοράς, για την αποτυχία τού προγράμματος «διάσωσης» και τα καταστροφικά του αποτελέσματα, για τη διατήρηση των αντίθετων απόψεων, για τα λάθη της αρχιτεκτονικής της ευρωζώνης, για τις ευθύνες των προηγούμενων κυβερνήσεων στην πάταξη της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής, για προσδιορισμό των διαφορών μεταξύ των δύο χωρών και των οπτικών τους για την οικονομία και την Ευρώπη, για μεταρρυθμίσεις που θα έχουν ως απαραίτητη προϋπόθεση την κοινωνική συναίνεση, για δημοσιονομική προσαρμογή επίσης με απαραίτητη προϋπόθεση την κοινωνική δικαιοσύνη, για το κατοχικό δάνειο και τις γερμανικές επανορθώσεις όχι ως ζητιανιά αλλά ως μέγα ηθικό θέμα που πρέπει να τελειώσει.