Τα βαγόνια των αλόγων ξεκινούσαν απ” τη Θεσσαλονίκη, τη Βουδαπέστη, την Πράγα, το Παρίσι.
Μέσα εκεί στοιβαγμένοι ανά 70, άντρες και γυναίκες, παιδιά και γέροι. Υπήρχε ένα βαρέλι για τ” αποπατήματα τους. Ούτε νερό ούτε φαΐ ούτε χώρος να ξαπλώσουν. Όσοι δεν άντεχαν πέθαιναν όρθιοι.
Οι ραβίνοι προσεύχονταν στον Γιαχβέ και θύμιζαν στους συνταξιδιώτες τους την ιστορία του Ιώβ, που ποτέ δε διαμαρτυρήθηκε για όσα ο Θεός του έστειλε. Όμως τα παιδιά έκλαιγαν κι οι γυναίκες τα έσφιγγαν στην αγκαλιά τους κι έκλαιγαν κι οι άντρες έσφιγγαν τα δόντια κι έκλαιγαν.
Τα θύματα ήταν Εβραίοι, υπάνθρωποι – της Ελλάδας, της Ιταλίας, της Ουγγαρίας, της Γαλλίας, της Πολωνίας, της Ευρώπης.
Οι θύτες ήταν οι Ναζί, οι Άρειοι, σε συνεργασία με τις υπηρεσιακές κυβερνήσεις κάθε κατεχόμενης χώρας.
~~
70 χρόνια μετά το Ολοκαύτωμα συνεχίζεται.
70 άνθρωποι, νεκροί από ασφυξία, μέσα σ” ένα φορτηγό-ψυγείο για κοτόπουλα. Στην Αυστρία, στον ομφαλό της Ευρώπης, τη γενέτειρα του Χίτλερ -και του Μότσαρτ.