Το κράτος εναντίον του ...κράτους!

...Ο νεοφιλελευθερισμός έχει αφομοιώσει καλύτερα τα διδάγματα από το “Κράτος και Επανάσταση” του Λένιν απ' ότι η Αριστερά. Η αντιδραστική αναδιάρθρωση των κρατικών μηχανισμών δεν γίνεται με τον μετασχηματισμό τους, αλλά με την καταστροφή των παλιών και την συγκρότηση νέων. Η πολιτική αυτή δεν είναι καινούργια. Άρχισε να εφαρμόζεται στην χώρα μας μαζί με την εμφάνιση του νεοφιλελευθερισμού, πολύ πιο πριν από τα μνημόνια...

Του Γιώργου Καλαντζόπουλου
Τις τελευταίες μέρες βρισκόμαστε μπροστά σε ένα περίεργο πολιτικό φαινόμενο: Η ταξική πάλη, έχει καταλαγιάσει στο “πεζοδρόμιο” μπροστά στην αναμονή μιας κυβερνητικής αλλαγής, φαίνεται όμως ότι οξύνεται εντός του “κράτους”.

Με πρωτεργάτες τα ΜΜΕ και τους κυβερνητικούς χειρισμούς έχει ξεκινήσει μια πολυμέτωπη και οργανωμένη επίθεση ενάντια σε μια μερίδα δημάρχων. Την μια μέρα προβάλλεται ως αιχμή η εικόνα εγκατάλειψης των παιδικών χαρών και των αθλητικών χώρων, την άλλη οι λειτουργικές αδυναμίες των παιδικών σταθμών, την επόμενη η διαδικασία επανελέγχου των συμβάσεων των εργαζομένων. Όλα αυτά συμβαίνουν πριν καλά καλά συμπληρωθεί το πρώτο εικοσαήμερο από την ανάληψη της διοίκησης των δήμων από τις νέες δημοτικές αρχές.

Η μοίρα τους στα χέρια της τρόικας

Σταύρος Χριστακόπουλος

Όταν η Άνγκελα Μέρκελ παρέπεμπε στον Αντώνη Σαμαρά στην τρόικα, με την επιπλέον επισήμανση πως είναι βέβαιη ότι τα «επόμενα βήματα» για τη βελτίωση της ελληνικής οικονομίας θα ολοκληρωθούν σύντομα, ήταν αυτονόητο ότι μιλούσε για τη διευθέτηση των τελευταίων σοβαρών εκκρεμοτήτων του τρέχοντος μνημονίου.

Εξ άλλου το ανοιχτό περιθώριο για αποχώρηση του ΔΝΤ και για ένα είδος νέας σχέσης της Ελλάδας με τους Ευρωπαίους δανειστές της – ίσως μια νέα χρηματοδότηση σε πλαίσιο που δεν θα λέγεται επισήμhttp://www.topontiki.gr/article/83919/I-moira-tous-sta-xeria-tis-troikasως μνημόνιο και με μια επιτήρηση που δεν θα λέγεται «τρόικα» – σχετίζεται ευθέως με τον μεγαλύτερο... νταλκά Γερμανίας και Ευρώπης: τις «μεταρρυθμίσεις». Το ίδιο το ΔΝΤ δεν διανοείται ότι θα αποχωρήσει με ανοιχτές αυτές τις εκκρεμότητες.

Η ελληνική κυβέρνηση, όπως ήδη γνωρίζουν οι αναγνώστες μας, προσπάθησε κατ’ επανάληψη να αποφύγει το πικρό ποτήρι του ασφαλιστικού, είτε με την αναβολή του είτε με τη σαλαμοποίησή του, ώστε να διεκπεραιώσει τώρα ένα κάπως «εύκολο» μέρος και να μείνει το σκληρό κομμάτι για αργότερα. Επιχείρησε επίσης να αποφύγει την απελευθέρωση των απολύσεων στη Δημόσιο και τα «υπόλοιπα» της εργασιακής ατζέντας.

Χωρίς ντροπή, χωρίς φόβο: σατραπεία

 Του Χρήστου Γιανναρά

Στο νεωτερικό «παράδειγμα», που καταρρέει, η σπουδαιότητα των όσων συμβαίνουν κρίνεται από την έμφαση που θα τους δώσει η τηλεόραση, τα Δελτία Ειδήσεων: Η εικόνα ενός ψυχοπαθούς θρησκόληπτου που κόβει κεφάλια συνανθρώπων του μπροστά στην κάμερα, για να συνετίσει την πολιτική των ΗΠΑ, κερδίζει την πρωτιά της σπουδαιότερης είδησης. Για μία, το πολύ δύο ημέρες. Την επομένη η σπουδαιότητα θα αποδοθεί σε κανιβαλικά «επεισόδια» ποδοσφαιρικού αγώνα. Τη μεθεπομένη, σε καινούργια φορολογικά μέτρα. Μετά, σε κάποια διαμάχη κομματικών κρετίνων. Και πάει λέγοντας.

Σε αυτή τη σχετικοποίηση του σπουδαίου είναι φυσικό να εθίζεται, με το πέρασμα των χρόνων και των δεκαετιών, ο τηλεθεατής πολίτης – και ο πιο καλλιεργημένος, ο οξυνούστερος. Συνειδητοποιεί ότι κριτήριο για τη διαβάθμιση της σπουδαιότητας είναι, απλώς, η σπουδαιοφάνεια, δηλαδή ο εντυπωσιασμός, κανένα άλλο κριτήριο. Οτι η εκζήτηση του εντυπωσιασμού επιβάλλει τη συνεχή αλλαγή των θεματικών προτεραιοτήτων (της «πρώτης είδησης»).

ΕΝΦΙΑ (επίκαιρο ποίημα του Αρη Μπιτσώρη)

Ήρθανε οι κομουνιστές, ήρθαν οι μπολσεβίκοι
και η περιουσία μας πλέον δε μας ανήκει;

Εμείς τους φιλελεύθερους ψηφίσαμε προσφάτως
μην έρθουν τα μιάσματα κι αλώσουνε το κράτος.

Μα φαίνεται ο Σαμαράς είναι κρυφό κουμμούνι
κι ο Βενιζέλος κι η ΕΛΙΑ των Σοβιέτ οι σπιούνοι.

Αυτοί που κάθε αριστερό λέγανε συμμορίτη
πως θα μας διώξει βίαια απ’ το δικό μας σπίτι,

ψηφίσανε τον ΕΝΦΙΑ που κάθε νοικοκύρη
τον κάνει ενοικιαστή κι ανέστιο μουσαφίρη.

Κι όμως δεν αριστέρεψαν, απλώς μας παν στα χρόνια
που οι φεουδάρχες είχανε ασύλληπτα προνόμια.