Με στρατιωτικό νόμο σχεδιάζει ο Μακρόν να αντιμετωπίσει την λαϊκή οργή.

του Δημήτρη Καζάκη

Άδικα ο Μακρόν τη Δευτέρα το βράδυ επιχείρησε να αποτρέψει την κλιμάκωση της παλλαϊκής κινητοποίησης με αφορμή το κίνημα των «κίτρινων γιλέκων», όπως έχει ονομαστεί. Ούτε το έντονο μακιγιάζ για να φαίνεται επιβλητικός στις οθόνες της τηλεόρασης, ούτε οι συμβουλές των επικοινωνιολόγων, αλλά ούτε και οι αστείες εξαγγελίες ελαφρύνσεων δεν κατάφεραν να εμφανίσουν τον Μακρόν «ηγέτη του έθνους» αλά Ντε Γκολ.

Αντίθετα, η μουτσούνα του «ηγέτη του έθνους» που του φόρεσαν τον έκαναν να μοιάζει ακόμη πιο ασήμαντος απ’ ότι είναι, πιο παλιάτσος απ’ ότι είναι. Ένας κλητήρας μεγάλης τράπεζας, που απλά -όπως συνήθιζαν παλιά στο Παρίσι και στο Λονδίνο- τον έχουν ντύσει με τη μεγάλη στολή για να φαντάζει σημαντικός. Μια ασήμαντη προσωπικότητα, όπως όλες εκείνες που καλούνται να λειτουργήσουν ως διαχειριστές της εξουσίας προς το συμφέρον μιας κλίκας ισχυρών χρηματιστικών συμφερόντων.

Washington Post: Πού πήγαν όλα τα παιδιά στην Ελλάδα;

Πώς η οικονομική κρίση επιδείνωσε το πρόβλημα της υπογεννητικότητας στη χώρα μας

«Πού πήγαν όλα τα παιδιά;», διερωτάται η εφημερίδα Washington Post στον τίτλο εκτενούς άρθρου της αναφορικά με την υπογεννητικότητα στην Ελλάδα και το πώς η χρηματοπιστωτική κρίση στη χώρα μας οδήγησε σε σημαντική μείωση των γεννήσεων, η οποία «εγείρει την πιθανότητα μίας συρρικνωμένης, αποδυναμωμένης Ελλάδας τα επόμενα χρόνια».
Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, το ποσοστό γεννήσεων στην Ελλάδα (1,35 γεννήσεις ανά γυναίκα) είναι μεταξύ των χαμηλότερων στην Ευρώπη και πολύ χαμηλότερο από το 2,1% που εκτιμάται ότι είναι απαραίτητο για τη διατήρηση ενός σταθερού πληθυσμού. Πριν την κρίση, το ποσοστό αυτό κινείτο ελαφρώς ανοδικά και είχε φτάσει στις 1,5 γεννήσεις ανά γυναίκα, αλλά έκτοτε η όποια πρόοδος έχει χαθεί και το ποσοστό έχει υποχωρήσει στα επίπεδα που ήταν στα τέλη της δεκαετίας του ’90 και στις αρχές της δεκαετίας του 2000.

Ακόμα πιο δραματική είναι όμως η μείωση των συνολικών γεννήσεων στην Ελλάδα, λόγω της μετανάστευσης πολλών νέων Ελλήνων στα χρόνια της κρίσης. Το 2009, πριν το ξέσπασμα της κρίσης, είχαν γεννηθεί 118.000 παιδιά στην Ελλάδα. Το 2017 καταγράφηκε ιστορικό αρνητικό ρεκόρ, καθώς οι γεννήσεις ήταν μόνο 88.500.

Ο «ισόθεος» Χίτλερ στα Καλάβρυτα…

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣΙστορια

Ήταν 13 Δεκέμβρη 1943. Συμπληρώθηκαν 75 χρόνια. Ένα από τα ειδεχθέστερα εγκλήματα των ναζί κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στα Καλάβρυτα.

Τα ανθρωποειδή του ναζισμού συγκεντρώνουν όλους τους άνδρες άνω των 14 έως και 65 χρονών στην πλατεία. Τους οδηγούν σε ένα μικρό λόγο έξω από την πόλη. Γύρω – γύρω στήνουν πολυβόλα. Ταυτόχρονα δοσίλογοι και ταγματασφαλίτες μαζί με τμήματα του γερμανικού στρατού λεηλατούν την πόλη.

Στις 2.34, το μεσημέρι, ξεκινά το μακελειό. Τα πυροβόλα θερίζουν τον άμαχο πληθυσμό. Οι νεκροί ξεπερνούν τους 750. Οι δολοφόνοι φεύγοντας ολοκληρώνουν το έργο τους. Πυρπολούν την ηρωική κωμόπολη. Μαζί και το σχολείο στο οποίο έχουν κλειδώσει τα γυναικόπαιδα και τους γέροντες.

Το Ολοκαύτωμα ολοκληρώνεται.

Η «επιχείρηση Καλάβρυτα» ξεκινά στις 4 Δεκέμβρη 1943. Οι δυνάμεις των Γερμανών που πήραν μέρος ξεκίνησαν από την Πάτρα, το Αίγιο, την Τρίπολη, τον Πύργο Ηλείας και από την περιοχή της Κορινθίας. Στο πέρασμά τους σκορπούν το θάνατο.

Και βιασμένες και δολοφονημένες και πουτάνες

 

Τι κι αν εκατομμύρια γυναίκες σε όλο τον πλανήτη, από την Αργεντινή ώς την Τουρκία και από την Ισπανία ώς την Ινδία, φωνάζουν πλέον δυνατά «ούτε μία λιγότερη» σε μαζικές διαδηλώσεις ενάντια στις γυναικοκτονίες.

Για τα ελληνικά ΜΜΕ εξακολουθούν να είναι «εγκλήματα πάθους», «οικογενειακές τραγωδίες», «κακές στιγμές», περιπτώσεις που «η ζήλια όπλισε το χέρι του δράστη» ή «το ερωτικό αμόκ τού θόλωσε το μυαλό».

----------------------------------------------------

«Καλό πουτανάκι είμαι κι εγώ, σαν τη Μικαέλα που ήταν 12 ετών. Ενας τύπος που ήταν 26 τη σκότωσε επειδή δεν ήθελε να κάνει σεξ μαζί του. Αλλά, εντάξει, είχε ανεβάσει αρκετές προκλητικές φωτογραφίες στο Facebook, τι περίμενε; [...]
Σαν τη Μελίνα. Αυτή κι αν ήταν τρελή! Το φταίξιμο για τον βιασμό και τον θάνατο της δεν το είχαν οι τέσσερις βιαστές και δολοφόνοι, αλλά η ίδια, επειδή της άρεσαν τα μπαρ και όχι το διάβασμα.
Ή την Νταϊάνα, που πήγε σε συνέντευξη για δουλειά νύχτα και ντυμένη με ένα σορτσάκι, που κάποιος θα σκεφτόταν πως θύμιζε πουτάνα.
Ο φίλος της Σερένα τη μαχαίρωσε 49 φορές επειδή τον παράτησε, αλλά κι αυτή ήταν πουτάνα [...]
Αύριο μπορεί να είμαι εγώ η νεκρή/βιασμένη/ χτυπημένη πουτάνα.
Αλλά, εντάξει, όλα αυτά είναι μαλακίες που απασχολούν μονάχα τις Feminazis που είναι μονίμως υστερικές. Και μερικές πουτάνες. Πάντα πουτάνες».
Κείμενο που κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο από την Julieta TB
τον Οκτώβριο του 2016 και έγινε viral

Γιατί ζούμε στην «εποχή των κοτόπουλων»;

Σίγουρα οι περισσότεροι γνωρίζουν την
εποχή των δεινοσαύρων και την εποχή των μαμούθ, αλλά λίγοι γνωρίζουν ότι σήμερα ζούμε στην «Εποχή των Κοτόπουλων». Κι αυτό γιατί σύμφωνα με τους επιστήμονες, το πανταχού παρόν πτηνό αποτελεί πλέον το πιο εμβληματικό ζώο. Τα κοτόπουλα σήμερα, αποτελούν το ένα τρίτο των πτηνών του πλανήτη και είναι τα πιο πολυάριθμα είδη σπονδυλωτών (όχι μόνο πτηνών) στην ξηρά, φτάνοντας περίπου τα 23 δισεκατομμύρια. Επίσης σε όλο τον κόσμο, το κοτόπουλο είναι το πιο συχνό κρέας που καταναλώνεται.
Αυτό το κατέστησε και ένα ζωντανό σύμβολο της σύγχρονης γεωλογικής εποχής.

Όταν κάποτε δεν θα έχει απομείνει ούτε ένας άνθρωπος στη Γη, τα διάσπαρτα απολιθωμένα κόκαλα των κοτόπουλων θα είναι αυτά που θα αποτελούν το «σήμα κατατεθέν» της εποχής που οι άνθρωποι βασίλευαν τον πλανήτη. Έτσι, παρά τα διαστημικά ταξίδια, το Ίντερνετ και τα τόσα ιατρικά επιτεύγματα του ανθρώπου, τελικά θα είναι μάλλον το ταπεινό κοτόπουλο που θα αφήσει το στίγμα του στην εποχή μας. «Τα κοτόπουλα αποτελούν ένα πραγματικά σημαντικό σύμβολο και ένα δυνητικό μελλοντικό απολίθωμα της σύγχρονης εποχής, καθώς και της επίπτωσης του ανθρώπου πάνω στον πλανήτη μας. Μπορεί να πει να κανείς ότι ζούμε στον πλανήτη των κοτόπουλων» δήλωσε η επικεφαλής νέας έρευνας, Κάρις Μπένετ του Τμήματος Γεωγραφίας, Γεωλογίας και Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου του Λέστερ.

Πού πέφτουν τα Σεπόλια;

Παντελής Μπουκάλας

Σοβαρά; Ενας άνθρωπος που διδάσκει ρητορική, πώς να μιλάτε καθαρά, πώς να μιλάτε νηφάλια κ.τ.λ., αδυνατεί να προφέρει σωστά το όνομα του Γιάννη Αντετοκούνμπο, που το έμαθαν πια όλα τα πιτσιρίκια, Ελληνάκια και Αμερικανάκια, μαγεμένα από τα κατορθώματα του Greek Freak; Σοβαρά; Ενας άνθρωπος που δεν του ξεφεύγει τίποτε, άφησε να του ξεφύγει το όνομα ενός μπασκετμπολίστα που έγινε δεκτός στο Μέγαρο Μαξίμου, στις 2 Ιουλίου 2013, από τον τότε πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά; «Τιμάς τα ελληνικά χρώματα» του είχε πει ο κ. Σαμαράς, έστω με εθνική υποκρισία και ιδιοτέλεια, αφού ως αρχηγός της Ν.Δ. ήταν σφοδρός πολέμιος του νόμου περί ιθαγένειας. Τι ήταν τότε ο άνθρωπός μας που δεν μπορεί να πει «Αντετοκούνμπο» και λέει «Ακενοτούμπο»; Υπουργός του κ. Σαμαρά. Και της Υγείας. Δέκα ημερών υπουργός. Από τις 25 Ιουνίου 2013. Και παρακολουθούσε ευλαβικά ό,τι έλεγε ο πολιτικός προϊστάμενος και ευεργέτης του. Του ξέφυγε η υποδοχή στο Μαξίμου;

Φυσικά και το ξέρει το όνομα του Γιάννη ο κ. Αδωνις Γεωργιάδης. Δεν θέλει, όμως, να το πει σωστά. Ο αρχαίος Ελληνας που ζει μέσα του δυσανασχετεί. Εξεγείρεται. Και λέει «Ακενοκούμπο», συνεντευξιαζόμενος στο Blue Sky, σε μία από τις αμέτρητες τηλεεμφανίσεις του. Λέει «Ακενοκούμπο» με την ίδια λογική, την ίδια υποτιμητική διάθεση, την ίδια αισθητική φρικίαση, την ίδια εθνικοϊερή ανατριχίλα που ο κ. Τάκης Τσουκαλάς τού «Αντε γεια» είπε «Αντεμπακούμπο». Και οι δυο θέλουν να βροντοφωνάξουν το εξής απλό: Με τέτοιο όνομα δεν είσαι και δεν θα γίνεις Ελληνας ποτέ. Αφρικανέ...

Ο σεξισμός και οι πολιτικές νεολαίες

 

Ελένη Καρασαββίδου

Σε ένα από τα πιο φεμινιστικά κείμενα που γραφτηκαν ποτέ από έναν άνθρωπο που κατανοούσε πως δεν θα απελευθερωθει κανείς ποτέ όσο έχει ανάγκη τους σκλάβους, στη Νόρα, ο Ίπσεν δημιουργεί μια ηρωίδα που παίζαν μαζι της σαν κούκλα. Και πίστεψε αληθινά πως αυτός πρέπει να είναι ο προορισμός της στη ζωή. Ν’ αγαπάει και ν’ αφοσιώνεται περισσότερο από συνήθεια παρά από μια συναίσθηση χρέους δηλαδή αληθινής επιλογής. Ο Ίπσεν θίγει τόσο ουσιαστικά όσο ένας κριτικά διακείμενος καλλιτεχνης τα στερεότυπα των φύλων.

Τα στερεότυπα αυτά που είναι εσωτερικευμένες (σε βαθμό πέραν κάθε αμφισβήτησης) πεποιθήσεις σχετικά με τα χαρακτηριστικά και τη συμπεριφορά των φύλων και των κοινωνικών ρόλων που οφείλουν, με κίνδυνο της βαρύτερης ποινής εαν δεν το κάνουν, να ακολουθούν. Εμπειρικές μελέτες έχουν βρει ευρέως διαδεδομένες πολιτισμικές πεποιθήσεις ότι οι άντρες είναι κοινωνικά πιο πολύτιμοι και πιο ικανοί από τις γυναίκες σε μία σειρά από δραστηριότητες. Έτσι εξηγείται και το φαινόμενο της γυναικοκτονίας (αντί πχ της προσπάθειας για νοσηλεία) που είχαμε πρόσφατα στη Ρόδο, φαινόμενο που (στις ποικίλες εκφάνσεις του σε Ανατολή και Δύση) δολοφονεί περισσότερους ανθρώπους στον πλανήτη από όσους ο πόλεμος τα τροχαία ο καρκίνος και η ελονοσία μαζί.