Οι τρεις Τουρκίες και τα ρέστα του Ερντογάν

του Σταύρου Λυγερού

Μετά τη νίκη του στο δημοψήφισμα για τη μετατροπή της Τουρκίας σε προεδρική Δημοκρατία (2017) και μετά την επανεκλογή του στο προεδρικό αξίωμα (2018), ο Ερντογάν έχει δώσει τα ρέστα του για να κερδίσει τις σημερινές τοπικές εκλογές. Τις έχει μετατρέψει σε “δημοψήφισμα”, ελπίζοντας με τον τρόπο αυτό να ανασχέσει την πολιτική φθορά του, λόγω κυρίως της εντεινόμενης οικονομικής κρίσης. Ας σημειωθεί ότι το τελευταίο τρίμηνο η μείωση του ΑΕΠ είναι της τάξεως του 3%, ο δε πληθωρισμός τον Φεβρουάριο κινήθηκε στο 20%.

Εάν οι κυβερνητικοί υποψήφιοι κερδίσουν την Κωνσταντινούπολη και την Άγκυρα (μέχρι τώρα τις έλεγχε το κυβερνών ΑΚΡ – Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης) ο Ερντογάν θα έχει κερδίσει τις πολιτικές εντυπώσεις. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι με τον αέρα του αήττητου τα επόμενα τέσσερα χρόνια θα έχει λυμένα τα χέρια για να εδραιώσει ακόμα περισσότερο το καθεστώς του.

Η συμμαχία του με το ΜΗΡ (Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης) του Μπαχτσελί αποδεικνύεται ανθεκτική, διαμορφώνοντας ένα νέο συγκρότημα εξουσίας. Σ’ αυτό έχουν προσχωρήσει και πολλά στελέχη του άλλοτε βαθέος κεμαλικού κράτους, αρκετά εκ των οποίων, μάλιστα, βρέθηκαν κατηγορούμενοι και στη φυλακή στη δεκαετία του 2010. Από τότε, όμως, έχει συντελεσθεί μία δεύτερη μεταπολίτευση στην Τουρκία. Κριτήριο πλέον για τη συμμετοχή στο νέο συγκρότημα εξουσίας είναι το αντιδυτικό πρόσημο.

Παρά το γεγονός ότι στις τοπικές εκλογές παρεμβάλλεται το φίλτρο των τοπικών συμφερόντων και αντιθέσεων, για μία ακόμα φορά αναμένεται να επιβεβαιωθεί στις κάλπες αυτό που είχε καταγραφεί στις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις: η τριχοτόμηση του εκλογικού σώματος.

Τραμπ και Πυρηνικά: Παγκόσμιος Πόλεμος «χαμηλής έντασης»

του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου*

Η απόφαση των Ηνωμένων Πολιτειών να αποχωρήσουν από την συνθήκη για την απαγόρευση των πυρηνικών όπλων μέσου βεληνεκούς (INF) είναι η τελευταία από μια σειρά ενεργειών που μας οδηγούν σε μια κατάσταση «παγκόσμιου πολέμου χαμηλής έντασης», φέρνοντας την ανθρωπότητα πιο κοντά στην πιθανότητα πυρηνικού τέλους.

Η αμερικανική απόφαση, πέραν των παγκόσμιων συνεπειών της, αφορά άμεσα και ζωτικά ελληνικά συμφέροντα. Η σχεδιαζόμενη τοποθέτηση πυρηνικών όπλων στη Ρουμανία, συνεπάγεται αυξημένο κίνδυνο σύγκρουσης στα Βαλκάνια.

Στη χερσόνησο πνέουν συχνότατα βορειοανατολικοί άνεμοι και οποιαδήποτε έκλυση ραδιενέργειας στη Ρουμανία ή τη Βουλγαρία, κινδυνεύει να πλήξει την πλειοψηφία των κατοίκων της Ελλάδας!

Η αποχώρηση από τη συνθήκη ανοίγει τον δρόμο στην εγκατάσταση ευρωπυραύλων στην Ευρώπη και «κινεζοπυραύλων» στην Άπω Ανατολή, των οποίων ο αποσταθεροποιητικός ρόλος έχει καταδειχθεί πολύ πειστικά, τόσο από δυτικούς, όσο και από σοβιετικούς ειδικούς, ήδη από τη δεκαετία του 1980. Ένας από τους βασικότερους παράγοντες που κάνουν αυτούς τους πυραύλους εξαιρετικά επικίνδυνους, είναι ότι χρειάζονται ελάχιστο χρόνο για να πλήξουν καίρια στρατηγικά κέντρα του «αντιπάλου».

Οδηγός λεωφορείου του ΚΤΕΛ Κιλκίς βρήκε και παρέδωσε τσαντάκι με 5.500 ευρώ στον Αφγανό ιδιοκτήτη του

Μαθήματα ήθους και ανθρωπιάς έδωσε οδηγός λεωφορείου του ΚΤΕΛ Κιλκίς, ο οποίος βρήκε και παρέδωσε τσαντάκι με περίπου 5.500 ευρώ και έγγραφα σε 30χρονο Αφγανό, ο οποίος μένει στον χώρο φιλοξενίας προσφύγων Νέας Καβάλας στο Πολύκαστρο.

«Επραξα αυτό που έπρεπε και αυτό που διδάχθηκα από την οικογένειά μου. Το θέμα είναι να κοιμάσαι με καθαρή συνείδηση. Το ίδιο θέλω να μάθουν από μένα και τα παιδιά μου» ανέφερε σε δηλώσεις του ο 44χρονος οδηγός του λεωφορείου, Θεμιστοκλής Κοσμίδης.

Το περιστατικό συνέβη στις 3 Μαρτίου. Ο κ. Κοσμίδης έκανε το απογευματινό δρομολόγιο των 6.30, από το Κιλκίς για το Πολύκαστρο. Γύρω στις 7.10 ένα ζευγάρι αλλοδαπών, που κρατούσε στα χέρια του σακούλες με τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης, αποβιβάστηκε στη στάση κοντά στον καταυλισμό. Το δρομολόγιο συνεχίστηκε μέχρι το Πολύκαστρο.

Δρομολόγιο

Κατά τη διάρκεια του δρομολογίου επιστροφής στο Κιλκίς, δηλαδή έπειτα από περίπου μία ώρα, ο κ. Κοσμίδης δέχτηκε τηλεφώνημα από το σταθμαρχείο στο οποίο τον ρωτούσαν αν υπήρχε στο λεωφορείο κάποια σακούλα. Απάντησε αρνητικά, διότι δεν υπήρχε σακούλα. Ωστόσο το βράδυ, ψάχνοντας σχολαστικά, βρήκε ένα μικρό τσαντάκι, σφηνωμένο ανάμεσα σε δύο καθίσματα. Το άνοιξε, διαπίστωσε ότι είχε περίπου 5.500 ευρώ και έγγραφα. Δίχως να το σκεφτεί, το παρέδωσε στο Τμήμα Ασφαλείας Κιλκίς.

Ο καρτουνίστας που αρνείται να συμβιβαστεί με τη φρίκη

Ο Abdulla -Al- Morshed είναι 26 ετών. Γεννήθηκε και ζει στο Μπαγκλαντές και από το 2012 εργάζεται με το ψευδώνυμο “Morshed Mishu”. Έχει εργαστεί σε διάφορα περιοδικά και εφημερίδες της χώρας του, ενώ σήμερα εργάζεται για το μεγαλύτερο σατιρικό περιοδικό της Νοτίου Ασίας, το UNMAD και είναι επικεφαλής της ομάδας σκιτσογράφων του Μπαγκλαντές, Cartoon People.

Ο “Morshed Mishu” έγινε παγκοσμίως γνωστός από την εκπληκτική σειρά σκίτσων με τίτλο “Global Happiness Challenge”, στην οποία παρουσίασε εμβληματικές εικόνες από τη φρίκη των πολέμων και της τρομοκρατίας, όπως θα έπρεπε να είναι... εικόνες καθημερινής ευτυχίας.

“Δεν μπορούσα να δεχτώ τη σκληρότητας και αρχικά προσπάθησα να αποφύγω αυτές τις εικόνες. Όμως αυτό δεν ήταν εφικτό. Μπορούσα να μην τις βλέπω, αλλά δεν μπορούσα να τις βγάλω από το μυαλό μου. Για αρκετές ημέρες δεν μπορούσα να κοιμηθώ και έτσι ένα βράδυ μου ήρθε στο μυαλό μια ιδέα. Ρώτησα τον εαυτό μου: Αντί για αυτές τις εικόνες, τι θα ήθελες να δεις; Και έδωσα την απάντηση: Θέλω να βλέπω ανθρώπους να χαμογελόυν. Να βλέπουν τους δικούς τους ανθρώπους χαρούμενους”, αναφέρει ο δημιουργός, σημειώνοντας πως η ευτυχία στις μέρες μας αποτελεί μια “πρόκληση” και για αυτό ονόμασε την σειρά σκίτσων “Παγκόσμια Πρόκληση Ευτυχίας”.

“Η ευτυχία βρίσκεται στις απλές στιγμές, όπως η αγάπη ενός πατέρας για το παιδί του, όταν μια παρέα φίλων κερδίζει έναν αγώνα, όταν ένα παιδί διαβάζει ένα παραμύθι και χάνεται στον φανταστικό του κόσμο. Πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι και θέλουν αυτές τις στιγμές και τις αξίζουν”, τονίζει.

1821: Ημέτεροι και μεσάζοντες «έφαγαν» τα δάνεια του Αγώνα

Γιώργος Σαρρής

Πόλεμος χωρίς χρήµατα δεν γίνεται, και η Επανάσταση του 1821 δεν θα µπορούσε να αποτελεί εξαίρεση! Τα πρώτα δύο χρόνια ο Αγώνας συντηρούνταν από τις λιγοστές δηµόσιες προσόδους, τη λαφυραγωγία, τις συνδροµές φιλελλήνων του εξωτερικού, την έκτακτη φορολογία του κλήρου και των µονών, άντε και από ευκατάστατους Οθωµανούς αιχµαλώτους που πλήρωναν λύτρα.

Τα χρήµατα αυτά, όµως, αδυνατούσαν να καλύψουν τις ολοένα και περισσότερο αυξανόµενες ανάγκες για αγορά πλοίων, όπλων και πυροµαχικών. Ούτε καν για την πληρωµή των ανδρών δεν επαρκούσαν. Γι’ αυτό και οι αγωνιστές «µισθοδοτούνταν» πολλές φορές από το πλιάτσικο που γινόταν. Οι δε Εθνοσυνελεύσεις είχαν απαγορεύσει την πώληση κτηµάτων που άφηναν πίσω τους οι Τούρκοι εγκαταλείποντας τις περιοχές που απελευθερώνονταν – αν και προς το τέλος του πολέµου η συγκεκριµένη απόφαση καταστρατηγήθηκε. Η σύναψη δανείου από το εξωτερικό εν ονόµατι της επαναστατικής ελληνικής κυβέρνησης αποτελούσε µονόδροµο.

Σε ποιους θα απευθυνόµασταν, όµως; Η πρώτη αποτυχηµένη προσπάθεια έγινε παραδόξως µε το ρωµαιοκαθολικό τάγµα των Ιωαννιτών Ιπποτών, που έστειλαν µέχρι και πρέσβη στην Ελλάδα για διαπραγµατεύσεις, τον µαρκήσιο ντε Σαντ Κουά Μολάι. Ζητούσαµε 4 εκατοµµύρια αγγλικές λίρες. Οι εκπρόσωποι του τάγµατος απάντησαν πως, αντί για 4 εκατοµµύρια, µπορούν να µας δώσουν 10, αρκεί να λάβουν ως αντάλλαγµα την κυριαρχία της Καρπάθου, της Αστυπάλαιας και της Ρόδου, που κατείχαν µέχρι το 1522, την προσωρινή κατοχή της Σύρου και την εκµετάλλευση µιας σειράς ερηµόνησων στη δυτική πλευρά της Πελοποννήσου. Η πρόταση απορρίφθηκε χλευαστικά.

ο Νικηταράς και η Βαυαροκρατία

του Στέφανου Μίλεση*…

Ο υποστράτηγος και Γερουσιαστής Νικήτας Σταματελόπουλος (Νικηταράς) πέθανε στον Πειραιά στις 6 το πρωί της 25ης Σεπτεμβρίου του 1849, σε ηλικία 68 ετών. 

Είναι από τις ελάχιστες φορές που όσοι ήρωες της επανάστασης βρίσκονταν ακόμα εν ζωή, κατέβηκαν στον Πειραιά προκειμένου να παραλάβουν το νεκρό λείψανο του ήρωα και να το συνοδεύσουν μέχρι το ναό της Αγίας Ειρήνης στην Αθήνα.

Εκεί τον αποχαιρετιστήριο λόγο εκφώνησε ο Νεόφυτος Βάμβας, παλιός μας γνώριμος στον Πειραιά καθώς υπήρξε ο πρώτος ιδρυτής ιδιωτικού σχολείου στην πόλη μας όταν ο Πειραιάς ήταν ακόμα μια μικρή και ασήμαντος πολίχνη.

Ακολούθησε η ομιλία του Παναγιώτη Σούτσου του αόρατου εμπνευστή και εισηγητή της εορτής της 25ης Μαρτίου την οποία εορτάζουμε ως ημέρα της Εθνικής μας παλιγγενεσίας μέχρι και σήμερα. Βέβαια από τα 10 σημεία που εισηγήθηκε ο Σούτσος το 1835 ο Όθωνας αποδέχθηκε μόνο το ένα το 1838. Αυτό της ημερομηνίας της 25ης Μαρτίου.

Η γύμνια του βαυαρικού συστήματος

Η Επικίνδυνη Βαλκανοποίηση Της Ευρώπης...

Διχασμένες ελίτ ερίζουν και αναζητούν στήριγμα σε μεγάλες δυνάμεις. Αυτή η νοοτροπία επικρατούσε στα Βαλκάνια, αλλά πλέον έχει επεκταθεί στην ΕΕ, προειδοποιεί ο Βούλγαρος ανθρωπολόγος Ιβαίλο Ντίτσεφ.

Τα Βαλκάνια αποτελούν συνώνυμο της διάσπασης και της αντιπαράθεσης. Όλα τα νέα έθνη της περιοχής είχαν προκύψει, με τη συμπαράσταση μεγάλων δυνάμεων της εποχής, από την κατάρρευση της Οθωμανικής ή της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας. Αποτέλεσμα: Δεν πρόλαβαν να αναπτύξουν δικές τους ελίτ, οι οποίες θα διέθεταν και την απαιτούμενη νομιμοποίηση. Συνήθως το πολιτικό προσωπικό εμφανιζόταν από το πουθενά και προσπαθούσε να σταθεροποιήσει την παρουσία του με την υποστήριξη ξένων δυνάμεων. Υπό αυτό το πρίσμα οι Ρουμάνοι θεωρούνταν προκεχωρημένο φυλάκιο της Γαλλίας στην περιοχή, οι Σέρβοι και οι Βούλγαροι ανταγωνίζονταν μεταξύ τους για την αγάπη της Μητέρας Ρωσίας, Έλληνες και Τούρκοι πλησίασαν τη Μεγάλη Βρετανία, Βόσνιοι και Κροάτες την Αυστρία.

Σάρπβιλ: Η αιματοχυσία πίσω από την Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού

Σήμερα ο πλανήτης τιμά τους αγώνες ενάντια σε κάθε διάκριση.
Την πάλη ενάντια στον ρατσισμό. Ως είθισται σε αυτές τις περιπτώσεις, η ανθρωπότητα καθιερώνει ανάλογες μέρες, μετά από μια τραγική και ματωμένη ιστορία.

Όπως αυτή που έλαβε χώρα στις 21 Μάρτη του 1960, στο Σάρπβιλ της Νότιας Αφρικής του Απαρτχάιντ.

Το 1945, προετοιμάζοντας το «έδαφος» για την τυπική επιβολή του ρατσιστικού καθεστώτος του Απαρτχάιντ λίγα χρόνια αργότερα, το 1948, οι αρχές της Νότιας Αφρικής επιβάλουν τον «Ενιαίο νόμο για τους ιθαγενείς στις αστικές περιοχές», ο οποίος προέβλεπε ολόκληρη σειρά διαφόρων και διαφορετικών αδειών και ντοκουμέντων που όφειλε να διαθέτει ο μαύρος πληθυσμός.

Μεταξύ άλλων, αυτά τα έγγραφα περιείχαν πληροφορίες για το εργασιακό καθεστώς του κατόχου τους, καθώς και για τις επιτρεπόμενες δουλειές για τους μαύρους σε συγκεκριμένες περιοχές.

Το 1952, το καθεστώς ενισχύει την παραπάνω νομοθεσία, με έναν νόμο υπό τον κυνικό, ως προς το περιεχόμενό του, τίτλο… «Για την άρση του νόμου περί αδειών». Παρά την ονομασία του, ο νέος νόμος υποχρέωνε τον μαύρο πληθυσμό, ανεξάρτητα από το αν είχε ή όχι τις προηγούμενες άδειες, να έχει πάντα πάνω του ένα ειδικό βιβλιαράκι στο οποίο έπρεπε να υπάρχει το πλήρες όνομα του κατόχου, ο φορολογικός του αριθμός, άδεια παρουσίας σε αστική ζώνη, άδεια αναζήτησης εργασίας στην πόλη, άδεια του Γραφείου Εργασίας, υπογραφή του εργοδότη ανανεούμενη ανά μήνα, που να επιβεβαιώνει ότι ο κάτοχος εξακολουθεί να εργάζεται για εκείνον, καθώς και άλλα στοιχεία.

Ο Κομμουνισμός έπεσε, η Δύση μαράζωσε

Του Απόστολου Αποστολόπουλου

Μόλις κατέρρευσε ο εχθρός, η ΕΣΣΔ και ο κομμουνισμός, οι ΗΠΑ άρχισαν να παίρνουν την κάτω βόλτα, σέρνοντας πίσω τους την Ευρώπη. Οι παλιές ευρωπαϊκές Μεγάλες Δυνάμεις ήταν, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ρετάλια κραταιού παρελθόντος. Κρατιούνται στην επιφάνεια μόνο χάρη στις ΗΠΑ. Μόνες τους, είτε μια-μία είτε ως ΕΕ, είναι ασήμαντες στρατιωτικά, ανυπόληπτες πολιτικά, εξαρτημένες οικονομικά, με βιομηχανία και οικιακή οικονομία που λειτουργούν χάρη στο φτηνό ρωσικό αέριο και πετρέλαιο. 

Για τη Δύση ο εχθρός, η Ρωσία αντί για την ΕΣΣΔ, παραμένει ίδιος. Αλλά χωρίς το σκιάχτρο του κομμουνισμού, χωρίς εσωτερικό εχθρό, η απειλή έχει μετατραπεί σε σκιαμαχία. Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει πως η Δύση ισχυρίζεται ότι νίκησε και ταυτόχρονα τρέμει τον ηττημένο.

Όχι μόνο τον τρέμει αλλά του αποδίδει πλέον υπερφυσικές ιδιότητες. Η Ρωσία είναι ικανή να βγάζει πρόεδρο των ΗΠΑ όποιον θέλει, αν πιστέψουμε τις κατηγορίες εναντίον του Τραμπ, μπορεί να δολοφονεί πράκτορες στη μέση του Λονδίνου (υπόθεση Σκριπάλ) κάτω από τη μύτη των πολύπειρων Βρετανικών μυστικών υπηρεσιών και ναι μεν ήταν παρανόηση ότι ανακατεύεται στις ελληνικές εκλογές αλλά αναμιγνύεται στις υποθέσεις του Πατριαρχείου της Πόλης, λέει ατάραχος ο Πάιατ. 

Για ένα σιωπούν στη Δύση: τη στρατιωτική (και πολιτική) υπεροχή της Ρωσίας στον πόλεμο στη Συρία. Για το πραγματικό γεγονός ότι η Ρωσία είναι ικανή πλέον να δίνει ισχυρά χτυπήματα, χωρίς να φοβάται στρατιωτικά αντίποινα. Οι Ευρωπαίοι είναι υποχρεωμένοι να κρατάνε ισορροπία με τη Ρωσία όσο και αν τους πιέζουν οι Αμερικάνοι. Αν σπάσουν την ισορροπία, οι ελίτ θα δουν το χάρο με τα μάτια τους από τους ξεπαγιασμένους, κατά τα άλλα φιλήσυχους, αστούς. Τα κίτρινα γιλέκα θα μοιάζουν με βαρετή σύναξη γονέων και κηδεμόνων. 

Το φάσμα του εμφύλιου πολέμου πλανιέται ήδη πάνω από τις ΗΠΑ!

Του Γιώργου Μητραλιά

Μπορείτε να φανταστείτε πόσο ριζικά θα άλλαζε ο κόσμος μας, και μαζί με αυτόν και η χώρα μας, αν στην παγκόσμια υπερδύναμη που είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, ξεσπούσε αύριο εμφύλιος πόλεμος; Ας μην σπεύσετε να χαμογελάσετε δηλώνοντας ότι το ερώτημα είναι εκτός τόπου και χρόνου ή ότι μοιάζει με σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Μην το κάνετε επειδή δεν είναι εκτός ούτε τόπου ούτε χρόνου! Επειδή πρωτοστατούντος του ίδιου του Τραμπ που δεν κρύβει τις εμφυλιοπολεμικές διαθέσεις του, όλο και περισσότεροι είναι στις ΗΠΑ οι εχθροί και φίλοι του που δεν αποκλείουν πια αυτό το -μέχρι χτες αδιανόητο- κατακλυσμικό ενδεχόμενο….

Πριν από λίγες μέρες και μόλις μερικές βδομάδες μετά τη δήλωση του ανθρώπου που ίσως τον γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλο, του πρώην δικηγόρου του Μάϊκλ Κόεν, ότι ο Τραμπ δεν θα δεχτεί ποτέ να μεταβιβάσει ειρηνικά την εξουσία, ο ίδιος ο Τραμπ επιβεβαίωνε την προειδοποίηση του Κόεν με μια νέα πολύ εύγλωττη δήλωσή του. Πράγματι, σε συνέντευξή του στο Breitbart του διαβόητου Στηβ Μπάνον, που φιλοξενεί τη διεθνή αφρόκρεμα της ρατσιστικής και σεξιστικής ακροδεξιάς, δήλωνε με το γνωστό αμίμητο ύφος και λεξιλόγιό του τα εξής αποκαλυπτικά των προθέσεών του: “Έχω την υποστήριξη της αστυνομίας, την υποστήριξη των στρατιωτικών, την υποστήριξη των Μοτοσυκλετιστών για τον Τραμπ -έχω τους σκληρούς ανθρώπους, αλλά δεν το παίζουν σκληρά – μέχρι αυτοί να φτάσουν σε ένα συγκεκριμένο σημείο, και τότε θα είναι πολύ άσκημα, πολύ άσκημα”!(1)

Κίτρινα Γιλέκα και «Κίτρινα Γιλέκα»

της Μαρία Δεναξά

  "η κοινωνική κρίση στη Γαλλία εισέρχεται σε μια νέα φάση επιδείνωσης καθώς η εκτελεστική εξουσία δείχνει απρόθυμη να την διαχειριστεί. Εδώ και 18 εβδομάδες ο Μακρόν προσπαθεί να πείσει "Αυτός ή το Χάος". Το χάος όμως προκλήθηκε και παραμένει, από την επιτάχυνση των αντιλαϊκών πολιτικών λιτότητας που εφαρμόζει κι έχουν αποδειχθεί και στη Γαλλία άδικες και αναποτελεσματικές."

📍 Στην πρώτη φωτογραφία βλέπετε τα Κίτρινα Γιλέκα στη Λεωφόρο των Ηλυσίων, στη δεύτερη τα «Κίτρινα Γιλέκα» όπως ο γάλλος πρόεδρος, υπουργοί, βουλευτές και τα ΜΜΕ αποκαλούν τα περίπου 1500 μέλη της ομάδας των Black Blocs, που βρέθηκαν μεταξύ των διαδηλωτών χθές και προκάλεσαν καταστροφές όχι μόνο στα Ηλύσια, αλλά και στις περιοχές Σεν Λαζάρ και Σατλέ.

📍 24 ώρες μετά τις σκηνές χάους που επαναλήφθηκαν στην καρδιά της γαλλικής πρωτεύουσας και πολύς κόσμος αναρρωτιέται πως είναι δυνατόν οι τόσο καλά προετοιμασμένες και σε ετοιμότητα αρχές να πιάστηκαν στον ύπνο, αφού μέρες τώρα γνώριζαν για την παρουσία των Black Blocs στο μαζικό κάλεσμα, μέσω των κοινωνικών δικτύων στο Παρίσι, ενόψει της 18ης κινητοποίησης των Κίτρινων Γιλέκων.

📍   “Διαθέτουμε 12 διμοιρ

Όλο και πιο μακριά Τουρκία και ΗΠΑ: Κίνδυνοι και αυταπάτες για την Αθήνα

του Δημήτρη Μηλάκα

Οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις, όπως υποστηρίζει σε κάθε ευκαιρία ο Αμερικανός πρεσβευτής στην Αθήνα Τζέφρι Πάιατ, «είναι καλύτερες από οποιαδήποτε άλλη περίοδο στο παρελθόν». Η ελληνική κυβέρνηση –

αφήνοντας κατά μέρος την «αριστερή της φυσιογνωμία» και προβάλλοντας τον κυβερνητικό της ρεαλισμό – εμφανίζει ως επίτευγμά της τη στρατηγική αναβάθμιση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων. 

Ωστόσο, για να έχει κάποιος μια σαφή εικόνα των δεδομένων που χαρακτηρίζουν το τρέχον ελληνοαμερικανικό ειδύλλιο, θα πρέπει να λάβει υπόψη μια ακόμη παράμετρο που διαμορφώνει ένα τοπίο κινούμενης άμμου στην περιοχή: Ουδέποτε στο παρελθόν οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις είχαν βρεθεί στο χαμηλό επίπεδο που βρίσκονται σήμερα.

Τα προβλήματα στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις άρχισαν να καταγράφονται δημοσίως από το 2003, όταν η τουρκική ηγεσία αρνήθηκε να προσφέρει το έδαφος της χώρας ως ορμητήριο για την από Βορράν έφοδο κατά του Ιράκ. Με το πέρασμα του χρόνου οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις υπονομεύτηκαν από το βάρος της προσπάθειας του Ερντογάν να διεκδικήσει για τον εαυτό του και τη χώρα του αυτονομία κινήσεων έναντι της Ουάσιγκτον.

Αξίζει να σημειωθούν οι αμερικανικές προσπάθειες υπονόμευσης του καθεστώτος Ερντογάν υποθάλποντας εσωτερικές λαϊκές κινητοποιήσεις, πιέζοντας την τουρκική οικονομία και ενδεχομένως (όπως τουλάχιστον πιστεύει η πλειονότητα του τουρκικού λαού) υποκινώντας το πραξικόπημα το καλοκαίρι του 2017.

«Αν..»: Το εκπληκτικό ποίημα του Ρ. Κίπλινγκ

Αν μπορείς στην πλάση τούτη να περιφρονείς τα πλούτη κι αν οι έπαινοι των γύρω δεν σου παίρνουν το μυαλό,

αν μπορείς στην τρικυμία να κρατήσεις ψυχραιμία, κι αν μπορείς και στους εχθρούς σου να σκορπίσεις το καλό,

αν μπορείς με μιας να παίξεις κάθε τι που ’χεις κερδίσει, στην καταστροφή ν’ αντέξεις και να δώσεις κάποια λύση,

αν μπορείς να υποτάξεις πνεύμα, σώμα και καρδιά

αν μπορείς όταν σε βρίζουν να μην βγάζεις τσιμουδιά,

αν μπορείς στην καταιγίδα να μη χάνεις την ελπίδα,

κι αν μπορείς να συγχωρήσεις όταν σ’ έχουν αδικήσει,

αν μπορέσεις τ’ όνειρό σου να μη γίνει ο όλεθρος σου,

κι αν μπορέσεις ν’ αγαπήσεις όσους σ’ έχουνε μισήσει,

αν μπορείς να είσαι ο ίδιος στην χαρά και στην οδύνη,

Ο Ρατσισμός από τα Μαύρα Δάση

του Στάθη Σταυρόπουλου

Ο ρατσισμός έχει την καταγωγή του στον φόβο. Στον φόβο του πρωτόγονου ανθρώπου για τον πρωτόγονο άνθρωπο.

Ο ρατσισμός έλκει την καταγωγή του απ’ τον αρχετυπικό μας αταβισμό και ως εκ τούτου έχει εγγραφεί μέσα μας με την ίδια δύναμη που έχουν εγγραφεί τα ένστικτα.

Τον φόβο του ανθρώπου προς τον άνθρωπο, ανάλογον με τον τρόμο απέναντι στην παντοδυναμία της φύσης, απάλυνε η κοινότητα. Οι πρώτοι νομάδες, οι πρώτοι τροφοσυλλέκτες και κυρίως οι πρώτοι γεωργοί σχημάτισαν κοινότητες συμβίωσης, αλληλεγγύης και αλληλοϋποστήριξης. Αυτό βεβαίως δεν εξαφάνισε τον ρατσισμό, αλλά απλώς τον μετατόπισε και τον μετέθεσε στις απέναντι κοινότητες. Ο άλλος, ο εκεί έξω, ο ξένος εξακολουθούσε να αποτελεί κίνδυνο. Και η αντιμετώπιση αυτού του κινδύνου θεσμοθετήθηκε μέσα στο πλαίσιο της φυλής. Η φυλή

η πιο πρωτόγονη μορφή κοινωνικής οργάνωσης οργανώθηκε γύρω απ’ το αίμα, την καταγωγή, τη διαδοχή των γενεών, συνεπώς ο φόβος για τον απ’ έξω, για τη δική του φυλή, ράτσα, κοινότητα έγινε υπόθεση αίματος. Από τότε μέχρι σήμερα ο ρατσισμός είναι μια υπόθεση αίματος – που στη σύγχρονη εποχή καλύτερα από κάθε άλλον εξέφρασε ο ναζισμός.

Όμως, από εκείνη την ίδια εποχή της πρωτόγονης αρχαιότητας, ο ρατσισμός εκτός από εκδήλωση φόβου και μίσους της μιας φυλής απέναντι στην άλλη εξελίχθηκε σε υπόθεση ισχύος μέσα στο ίδιο το εσωτερικό της φυλής, της ράτσας, της κοινότητας.

Sexbots: Πραγματικότητα και όχι επιστημονική φαντασία

Μάρθα Κίσκιλα

Σε μια κοινωνία που επιτυχώς καλλιεργεί έναν επιφανειακό υλιστικό τρόπο ζωής, είναι λογικό να προωθούνται αντίστοιχα και οι επιφανειακές σχέσεις. Η κατάθλιψη θεωρείται στις μέρες μας ως η νούμερο ένα ασθένεια, ενώ όλο και περισσότεροι άνθρωποι δηλώνουν πως υποφέρουν από μοναξιά και αδυναμία να συνάψουν ερωτικές σχέσεις. Και η τεχνολογία είναι αποφασισμένη να κάνει κάτι γι΄αυτό... Τα ρομπότ του σεξ, που είναι γνωστά ως sexbot, έχουν αρχίσει να αποκτούν όλο και μεγαλύτερη δημοτικότητα, ενθαρρύνοντας και προβάλλοντας ως αποκλειστικό στόχο της ερωτικής σχέσης την σεξουαλική ικανοποίηση.

Υπάρχουν ήδη ορισμένες εταιρείες που αναπτύσσουν sexbots που έχουν σχεδιαστεί για να παρέχουν στον άνθρωπο συντροφικότητα και σεξουαλική ευχαρίστηση, ενώ κάποια από αυτά βρίσκονται ήδη στην αγορά. Σε αντίθεση με τα παιχνίδια για σεξ και τις κούκλες, τα οποία συνήθως μένουν κρυμμένα σε ντουλάπες, τα sexbots μπορεί να γίνουν αρκετά πιο δημοφιλή. Σύμφωνα με έρευνα του 2017, σχεδόν οι μισοί Αμερικανοί πιστεύουν ότι η σεξουαλική επαφή με τα ρομπότ θα γίνει μια κοινή πρακτική μέσα σε 50 χρόνια.

Ωστόσο τα νομικά, κοινωνικά και ηθικά ερωτήματα που εγείρονται πάνω στο θέμα είναι πολλά. Τι ακριβώς είναι ένα sexbot; Και πώς η επαφή με ένα ρομπότ του σεξ επηρεάζει τον ανθρώπινο εγκέφαλο; 

Δεν ενοχλεί η διαφθορά, αλλά η Εισαγγελέας Διαφθοράς

Κίνηση που γεννά επίμονα ερωτήματα υπήρξε ένα ρεπορτάζ του ΣΚΑΙ για την αγορά ενός ακινήτου το 2008 από την Εισαγγελέα Διαφθοράς Ελένη Τουλουπάκη στο Κουκάκι. Το ρεπορτάζ αναφερόταν στην εμπορική και την αντικειμενική αξία σε σχέση με το τίμημα που δηλώθηκε στην Εφορία και άλλα παράπλευρα ζητήματα. Δεν πρόκειται για έρευνα που καταλήγει σε κάποιο εύρημα αλλά για ρεπορτάζ που απλώς υπαινίσσεται ύποπτες κινήσεις και σκάνδαλο φοροδιαφυγής. Ωστόσο, όπως προκύπτει από τα στοιχεία, επρόκειτο για συνήθη αγοραπωλησία ενός ενυπόθηκου ακινήτου 135 τμ., πρώτη κατοικία της Εισαγγελέως, για την οποία έχουν εκπληρωθεί όλες οι υποχρεώσεις της.

Άμεση ήταν η αντίδραση της Ε. Τουλουπάκη με εξώδικο προς τον Σκάι και τον Τάσο Τέλλογλου που παρουσίασε το θέμα, ζητώντας άμεση επανόρθωση, τον σταθμό να αναδιπλώνεται άμεσα απαντώντας: «Είναι σαφές πως η ίδια η εισαγγελέας δεν εμπλέκεται σε φοροδιαφυγή, καθώς δεν απέκρυψε οποιαδήποτε υποχρέωση» ενώ προσθέτει κάποιες ασαφείς αναφορές για τους πωλητές του διαμερίσματος άνευ ουσίας και χωρίς καμία σχέση με την εισαγγελική λειτουργό.

Είναι πασιφανές ότι όχι μόνο δεν υπήρξε κανένα σκάνδαλο αλλά ούτε καν σκιά στην υπόθεση, στην οποία επιχειρήθηκε να εμπλακεί η Εισαγγελέας Διαφθοράς. Όμως η στιγμή η οποία εφευρίσκεται το "σκάνδαλο" δεν είναι καθόλου τυχαία καθώς η Toυλουπάκη, που χειρίζεται την πολύκροτη υπόθεση Novartis, φαίνεται να καταλήγει πλέον στην άσκηση διώξεων, με βάση το αποδεικτικό υλικό.

Η μεγάλη αντικατάσταση: Η νεοναζιστική θεωρία συνομωσίας που «όπλισε» το χέρι του Μπρέντον Τάραν

Πρώην ναζιστές μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν αυτοί που εμπνεύστηκαν πρώτοι την ιδέα της «μεγάλης αντικατάστασης» του ευρωπαϊκού πληθυσμού από τους μετανάστες, την οποία επικαλείται στομανιφέστο του και ο δράστης του μακελειού σε δύο τεμένη του Κράισττσερτς στη Νέα Ζηλανδία, προτού αυτή διαδοθεί ευρέως μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις του 2001 στις ΗΠΑ, χωρίς τα αντισημιτικά της επιχειρήματα.

Η ακροδεξιά αναπτύσσει τη θεματική της καταστροφής της Ευρώπης από τον «εποικισμό» των Αφρικανών μεταναστών μετά το 1945, καταγγέλλοντας ότι πρόκειται για συνωμοσία των Εβραίων, εξηγεί ο ιστορικός Νικολά Λεμπούργκ στο Mediapart. Μετά την 11η Σεπτεμβρίου οι υποστηρικτές της άποψης αυτής αφαιρούν «την αντισημιτική επιχειρηματολογία για να την καταστήσουν έναν μύθο με ρατσιστικά και ισλαμοφοβικά κίνητρα».

Το μανιφέστο του δράστη του μακελειού στο Κράισττσερτς, με τίτλο «Η μεγάλη αντικατάσταση», αναφέρεται σε «μια λευκή γενοκτονία», μια φρασεολογία που χρησιμοποιείται εδώ και 40 χρόνια από την αγγλοσαξονική ακροδεξιά. «Ήδη από το 1946 ομάδες πρώην μελών των SS ισχυρίζονταν ότι πλέον όλη η Ευρώπη βρίσκεται υπό τον κατοχή “των νέγρων” (των Αμερικανών στρατιωτών) και των “μογγόλων” (των Ρώσων στρατιωτών) και ότι στόχος είναι να απελευθερωθεί η ήπειρος από την “κατοχή” μέσω “μιας νέας αντίστασης”», εξηγεί ο Λεμπούργκ.

Ο Γάλλος ναζί Ρενέ Μπινέ είναι αυτός που θα προωθήσει διεθνώς τη θεματική της μεγάλης αντικατάστασης που σχεδιάζουν οι Εβραίοι. Μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου οι οπαδοί της άποψης αυτής κατηγόρησαν την «πολυπολιτισμικότητα», αντί της επιμιξίας, για να ισχυριστούν ότι οι μουσουλμάνοι μετανάστες θα «αντικαταστήσουν» «τον χριστιανικό και λευκό» πληθυσμό.

Μι Λάι – Βιετνάμ 1968: Η σφαγή

Πτώματα από τη σφαγή του Μι Λάι σε φωτογραφία που ελήφθη από Αμερικανό στρατιώτη αμέσως μετά το μακελειό. Σαν σήμερα, στις 16 Μαρτίου του 1968, το πρωί μια μονάδα Αμερικανών στρατιωτών, υπό τις διαταγές του υπολοχαγού Γουίλιαμ Κάλεϊ, εισβάλλει χωρίς αντίσταση στο χωριό Μι Λάι, 650 χιλιόμετρα βορείως της Σαϊγκόν, κοντά στα σύνορα με το Βόρειο Βιετνάμ.

Ολοι οι κάτοικοι της περιοχής θεωρούνται εξ ορισμού ύποπτοι συνεργασίας με τους αντάρτες. Οι Αμερικανοί συγκεντρώνουν το πλήθος, κυρίως γυναικόπαιδα και γέρους. Οι εντολές είναι σαφείς, το χωριό και οι κάτοικοί του πρέπει να εξαφανιστούν από προσώπου Γης. Αλλωστε, σε ολόκληρη την περιοχή οι Αμερικανοί ακολουθούν την τακτική της «καμένης γης», για να μην υπάρχουν ζωντανοί άνθρωποι που θα βοηθήσουν τους Βιετκόνγκ.

Μόλις ο υπολοχαγός Κάλεϊ δίνει τη διαταγή, αρχίζει η σφαγή. Οι Αμερικανοί στρατιώτες γαζώνουν με τα αυτόματα τους ανυπεράσπιστους ανθρώπους, πετώντας πάνω τους και χειροβομβίδες. Εξοντώνονται έτσι 507 άνθρωποι – ανάμεσά τους 173 παιδιά, 76 μωρά και 60 γέροι.

Ενας από τους στρατιώτες που πήραν μέρος στην αποστολή περιγράφει:

«Ενας από μας πυροβόλησε μια γυναίκα και τότε σκόπευσαν όλοι στο κεφάλι της και άρχισαν να πυροβολούν όλοι μαζί. Κομμάτι – κομμάτι τινάζονταν στον αέρα τα θραύσματα από τα κόκαλα του κεφαλιού της…».

Η μεγάλη εξαφάνιση των ειδών

Γιώργος Στάμκος

Ο πλανήτης Γη, με το πέρασμα του χρόνου και εξαιτίας των ανθρώπινων δραστηριοτήτων, γίνεται ολοένα και φτωχότερος περιβαλλοντικά. Η απίστευτη βιοποικιλότητά του απειλείται. Σύμφωνα με εκτιμήσεις περιβαλλοντολόγων και ειδικών σχεδόν το 70% των μορφών ζωής, που ζουν αυτή τη στιγμή στον πλανήτη μας, βρίσκονται υπό άμεση ή έμμεση απειλή εξαιτίας ανθρωπογενών παραγόντων. Πολλά ζωντανά πλάσματα, αν και επιβίωσαν εκατομμύρια σ' έναν πλανήτη που άλλαζε συνεχώς, έχουν χαθεί οριστικά από προσώπου γης κατά τη λεγόμενη “ανθρωπόκαινο περίοδο”. Πολλά ακόμη έχουν μπει στη μαύρη λίστα των υπό εξαφάνιση ειδών.

Το αρχείο των απολιθωμάτων μας πληροφορεί ότι οι εξαφανίσεις των ειδών συνέβαιναν σε κάθε γεωλογική εποχή και συνήθως ήταν μαζικές και απότομες, ώστε τα είδη να μην έχουν τον απαραίτητο χρόνο να προσαρμοστούν στις αλλαγές. Μαζικές και σχεδόν ακαριαίες εξαφανίσεις ειδών και ολόκληρων κλάδων του ζωϊκού βασιλείου, έδωσαν την ευκαιρία, έπειτα όμως από μια περίοδο που η Γη έμοιαζε μ' ένα “απέραντο νεκροταφείο”, σε νέα είδη, που είχαν επιβιώσει, να εξελιχθούν και να γίνουν έτσι οι νέοι πρωταγωνιστές. Και οι τριλοβίτες και οι δεινόσαυροι δεν είναι πια μαζί μας. Και δεν θα μπορούσαν να είναι καθώς υπάρχουμε εμείς στη θέση τους. Τα θηλαστικά είναι πλέον το κυρίαρχο είδος στον πλανήτη μας, αλλά και αυτά βρίσκονται πλέον υπό την απειλή μαζικής εξαφάνισης.

Προϊστορικές εξαφανίσεις εξ αιτίας των ανθρώπων

Ευρωπαϊκή Ακαδημία Ακροδεξιάς ιδρύει σε μοναστήρι της Ιταλίας πρώην συνεργάτης του Τραμπ

«Ηακροδεξιά ετοιμάζεται να επιτεθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση με όχημα τις ευρωεκλογές του Μαΐου, με ενορχηστρωτή τον πρώην σύμβουλο Επικοινωνίας του προέδρου Τραμπ, Στηβ Μπάνον» γράφει η ισπανική εφημερίδα El Periodico.

Σύμφωνα με το γαλλικό περιοδικό Marianne «από τότε που εγκατέλειψε τον Λευκό Οίκο, ο Στηβ Μπάνον, έχει μόνο μια ιδέα στο μυαλό του: να αποσταθεροποιήσει την Ευρώπη, για να συντρίψει αυτό που αντιλαμβάνεται ως απειλή για την Αμερική.

Το ΑΠΕ - ΜΠΕ πληροφορείται ότι συνεργάτες του Μπάνον αγόρασαν ένα τεράστιο μοναστήρι στην Ιταλία για να εκπαιδεύσουν τους «μαχητές» του. «Η χώρα δεν επιλέγεται τυχαία. Μετά το Brexit, η επόμενη Αχίλλειος πτέρνα της Ευρώπης βρίσκεται στην Ιταλία» γράφει το γαλλικό περιοδικό Marianne.

Στο πλαίσιο αυτό ο Στηβ Μπάνον έχει δημιουργήσει ένα κίνημα για την ένωση των ευρωπαίων ακροδεξιών. Αξιοποιώντας τις επαφές του με τον Νάιτζελ Φαρατζ στη Βρετανία, την Μαριν Λε Πεν στη Γαλλία και τον Ματέο Σαλβίνι στην Ιταλία, ο Μπάνον ίδρυσε την οργάνωση «Το Κίνημα», μια ομάδα με έδρα τις Βρυξέλλες που στοχεύει στην ενοποίηση των ακροδεξιών αντιευρωπαϊκών δυνάμεων.

Αυτοσέξουαλ: Μια νέα τάση σεξουαλικότητας στις εποχές της μοναξιάς

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε στην Αρχαία Ελλάδα ένας όμορφος νέος που τον έλεγαν Νάρκισσο. Όταν γεννήθηκε, η μητέρα του ζήτησε ένα χρησμό από τον μάντη Τειρεσία για τη ζωή του κι αυτός προφήτευσε ότι θα ζούσε πολλά χρόνια, αρκεί να μη γνώριζε τον εαυτό του. Μια μέρα, όμως, που κάθισε στις όχθες ενός ποταμού, είδε στα νερά έναν όμορφο άντρα να του χαμογελά και τον ερωτεύτηκε παράφορα. Eπρόκειτο για το είδωλο του που καθρεφτιζόταν στο νερό. Στην προσπάθειά του να πιάσει τον ίδιο του τον εαυτό, έπεσε μέσα στο ποτάμι και πνίγηκε. Ήταν ο Νάρκισσος ο πρώτος αυτοσέξουαλ ή είναι οι αυτοσέξουαλ Νάρκισσοι;

Μια νέα τάση σεξουαλικότητας έχει αρχίζει να γίνεται trend στις εποχές της μοναξιάς που ζούμε.

Η αυτοσεξουαλικότητα ή αυτοερωτισμός, όπως περιγράφεται στη βιβλιογραφία, αναφέρεται σε άτομα που έλκονται σεξουαλικά από τον εαυτό τους και τον ερωτεύονται. Οι άνθρωποι που αυτοπροσδιορίζονται ως αυτοσέξουαλ διεγείρονται ερωτικά από την εμφάνισή τους, νιώθουν πεταλούδες να πετούν στο στομάχι τους όταν σκέφτονται τον εαυτό τους, αισθάνονται ενθουσιασμό περνώντας χρόνο μόνοι τους και αυτοικανοποιούνται σεξουαλικά στην ιδέα του πιο κοντινού ανθρώπου σε αυτούς, του ίδιου τους του εαυτού Βιώνουν όλα τα συναισθήματα που νιώθει κανείς σε μία ρομαντική σχέση, μόνο που τα βιώνουν μόνοι τους.

Για το «Μακελειό» δεν υπάρχει εισαγγελέας;

Μια μέρα μετά την Παγκόσμια Ημέρα των Γυναικών το «Μακελειό» του Στέφανου Χίου υπερέβη εαυτόν, κυκλοφορώντας με ένα πρωτοσέλιδο που χαρακτηρίζει την Έφη Αχτσιόγλου, την Όλγα Γεροβασίλη, την Θεανώ Φωτίου, την Έλενα Κουντουρά, την Κατερίνα Παπακώστα, την Κατερίνα Νοτοπούλου, την Ρένα Δούρου καθώς και τη σύντροφο του Αλέξη Τσίπρα, Μπέτυ Μπαζιάνα, «πουταναριό». Σαν να μην έφτανε αυτό, το «Μακελειό» σπάει κάθε ρεκόρ σεξισμού σχολιάζοντας: «Ακόμη και οι ιερόδουλες που κάνουν πιάτσα τις νύχτες σε σκοτεινούς δρόμους και κακόφημα σημεία είναι πιο τίμιες και καθαρές από αυτές της παστρικές». Πρόκειται για ένα παραλήρημα που κάνει τον καθένα να αναρωτηθεί αν υπάρχει εισαγγελέας.

Για το θέμα εξέδωσε ανακοίνωση η η Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων, στην οποία αναφέρει:

«9 Μαρτίου, μία μέρα μετά τη Παγκόσμια Ημέρα των γυναικών , ξυπνήσαμε με ένα από τα πιο σεξιστικά εξώφυλλα εφημερίδας της δεκαετίας.

Σε ένα κρεσέντο χυδαιότητας, βλέπουμε οκτώ πρόσωπα σημαντικών γυναικών της δημόσιας ζωής, υπουργών, βουλευτριών, υποψηφίων αιρετών και της συζύγου του πρωθυπουργού να χαρακτηρίζονται ως «πουταναριό» ενός άντρα, συγκεντρώνοντας σε μία φράση όλο το σεξισμό και ρατσισμό που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες μόλις περάσουν το κατώφλι του «φυσικού τους χώρου», του σπιτιού τους.

Κιλελέρ 6 Μαρτίου 1910: Η εξέγερση της αγροτιάς

Στο τέλος του 18ου αιώνα και στις αρχές του 19ου αιώνα ο αγροτικός κόσμος της Ελλάδας δίνει σκληρούς αγώνες και ξεσπάει σε εξεγέρσεις διεκδικώντας τη βελτίωση της θέσης και της ζωής των μικρομεσαίων αγροτών και την απαλλοτρίωση και το μοίρασμα των τσιφλικιών στους κολίγους. Στη Πελοπόννησο οι αγρότες μάχονται για να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της κρίσης της σταφίδας, με κορύφωση τις αγροτικές εξεγέρσεις στην Αχαΐα και την Ηλεία το 1885, που χτυπήθηκαν με τα όπλα. Στη Θεσσαλία, η οποία πέρασε στο ελληνικό κράτος το 1881, η γη και οι κολίγοι απλώς πέρασαν από τα χέρια του Τούρκου τσιφλικά στα χέρια του Ελληνα.

Για τους κολίγους του θεσσαλικού κάμπου τίποτα δεν άλλαξε. Ο Δημήτριος Μπούσδρας στο βιβλίο του «Η Απελευθέρωσις των Σκλάβων αγροτών» καταγράφει:

«Οι καλλιεργηταί, όπως και πρώτα υποχρεούντο να δίδωσιν εις τον γαιοκτήμονα, το τρίτον ή το ήμισυ των παραγομένων καρπών, ενοίκιο διά την βοσκήν των κτηνών, μέγαν αριθμόν ορνίθων και αμνών, ικανήν ποσότητα τυρού, βουτύρου, καυσοξύλων, αιγών, πεπονιών, χόρτου και αχύρου, να στέλλωσι δε εν θήλυ μέλος, ίνα ζυμώνη και ψήνη το ψωμί της επιστασίας, λείψανον του δικαιώματος της πρώτης νυκτός: Οι τσιφλικούχοι εξουσίαζον το σώμα των γυναικών και των θυγατέρων των κολίγων (…) Κατώκουν (σ.σ. οι κολίγοι) εις τρώγλας και πολλοί συνέτρωγον εν τη αυτή φάτνη με τους όνους των (…) Οσάκις υπεδέχοντο τον αφέντην επισήμως, γονυπετείς εσύροντο, εκτύπων το χώμα με το μέτωπον τρεις φορές και εφίλουν τον αριστερόν πόδα του. Γενικώς δε ειπείν αι μεγάλαι πιέσεις, αι εξαθλιώσεις και αι αφόρητοι ταπεινώσεις δίκην μαστιγίου, έπληττον τα νώτα και είχον κάμει τους χωρικούς δέκτας ενός επαναστατικού ευαγγελίου…»

Βία κατά των γυναικών: Ψάχνοντας τα «γιατί»

Μάχη Μαργαρίτη

Είναι η πραγματικότητα: όλο και πιο συχνά έρχονται στην επικαιρότητα υποθέσεις βίας που ασκείται σε γυναίκες. Σεξουαλική παρενόχληση, ενδοοικογενειακή κακοποίηση, δολοφονία. Μοιάζει να μην υπάρχει λογική για το μέγεθος της βίας κατά των γυναικών. Αλλά όπως κάθε φαινόμενο, πρέπει να έχει εξήγηση. Μπορούμε ως κοινωνία να συγκλονιζόμαστε κάθε φορά που μια γυναίκα γίνεται θύμα βίας -επειδή είναι πράγματι συγκλονιστικό. Να φοβόμαστε -επειδή πράγματι προκαλεί φόβο. Και να ευχόμαστε να μην ξανασυμβεί -ούτε σε μία γυναίκα ακόμα. Αν δεν αναζητηθούν, όμως, τα «γιατί», δε μπορούν να δοθούν απαντήσεις -και οι συστημικές απαντήσεις που έχουν δοθεί μέχρι τώρα, δε φαίνεται να έχουν αλλάξει την κατάσταση. Άρα, μήπως δεν είναι σωστά τα ερωτήματα που έχουν τεθεί;

Το 2013 ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αποκαλούσε το φαινόμενο, «παγκόσμιο πρόβλημα υγείας που παίρνει διαστάσεις επιδημίας και επηρεάζει πάνω από το ένα τρίτο των γυναικών σε όλο τον κόσμο». Πρόκειται άραγε, μόνο, για πρόβλημα υγείας; Δύο χρόνια νωρίτερα, το Συμβούλιο της Ευρώπης ανέφερε ότι οι σοβαρές μορφές βίας στις οποίες εκτίθενται γυναίκες και κορίτσια αποτελούν «μεγάλο εμπόδιο για την ισότητα ανάμεσα στους άντρες και τις γυναίκες». Ακούγεται περίεργο: η βία είναι εμπόδιο στην ισότητα -ή η ανισότητα γεννά τη βία; Η βία είναι η αιτία, ή το αποτέλεσμα -και αν είναι το αποτέλεσμα, ποιου πράγματος;

Η θεωρία της ανισότητας «λόγω της ανθρώπινης φύσης»

Αντιδράσεις για τον «κατάλογο του χαρούμενου εργαζόμενου»

Σάλο έχει προκαλέσει το εσωτερικό σημείωμα που κοινοποιήθηκε σε εργαζόμενους της αλυσίδας σούπερ μάρκετ, My market, στο οποίο διευθυντικό στέλεχος, απαριθμούσε πολλούς λόγους, για τους οποίους οι εργαζόμενοι της επιχείρησης, οφείλουν όταν βρίσκονται στον εργασιακό χώρο να είναι χαμογελαστοί. Με το ίδιο σημείωμα οι εργαζόμενοι μάλιστα ενημερώθηκαν ότι μέσα στο μήνα μυστικός επισκέπτης θα αξιολογήσει το κατά πόσον ανταποκρίνονται χαμογελαστά στα καθήκοντά τους.

Ειδικότερα στο εσωτερικό σημείωμα αναφερόταν: 

«Καλησπέρα σας, Σε συνέχεια της επικοινωνίας του διευθυντή της εταιρείας μας, θα σας αναφέρω κάποιους λόγους για να χαμογελάτεγια όσους δυσκολεύονται να το κάνουν:

Επειδή έχετε δουλειά

Επειδή πληρωνόσαστε στην ώρα σας (για αυτούς που θα πουν ότι παίρνουν 300 euro θυμίζω ότι το 300 σε σχέση με το μηδέν είναι 300% περισσότερο).

Επειδή εργάζεστε σε μία εταιρεία που σέβεται και ακούει τα προβλήματά σας.

Επειδή η εταιρεία επένδυσε χρήματα για να συνεχίζετε να εργάζεστε.

Επειδή πληρώνεστε για αυτό

Επειδή οι πελάτες του καταστήματος σας πληρώνουν, και πρέπει να τους ευχαριστείτε για αυτό με ένα χαμόγελο.

Κομματικό στέλεχος 5ης γενιάς θέλει να διώξει την “κομματίλα” από την αυτοδιοίκηση

Σε ένα κρεσέντο τρολαρίσματος επιδόθηκε ο υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων και απερχόμενος Περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας Κώστας Μπακογιάννης, μιλώντας σε συνέντευξη στον αέρα εφοπλιστικού καναλιού.

Ο Κώστας Μπακογιάννης, που είναι γιος της Ντόρας Μπακογιάννη βουλευτή της ΝΔ, που είναι κόρη του πρώην πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, που ήταν γιος του βουλευτή Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος με τη σειρά του ήταν γιος του ιδρυτή του Κόμματος των ξυπολήτων Κωστή Μητσοτάκη, δήλωσε πως θα φροντίσει να φύγει η κομματίλα από την αυτοδιοίκηση. Όχι βέβαια μέχρι να γίνουν οι αυτοδιοικητικές εκλογές, διάστημα για το οποίο θα απολαμβάνει τη στήριξη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Μάλιστα μίλησε και για το έργο το οποίο σκοπεύει να παράξει σαν δήμαρχος Αθηναίων, το οποίο θα έχει να κάνει κυρίως με την καταστολή, ενώ τόνισε πως είναι σημαντικό να δημιουργηθεί ένα επιχειρησιακό συντονιστικό κέντρο ανάμεσα στην Ελληνική Αστυνομία και τη Δημοτική Αστυνομία.

Όπως ανέφερε ο ίδιος:

Τα παιδιά του σεξοτουρισμού

Οι πατέρες τους επισκέφθηκαν τις Φιλιππίνες για να αγοράσουν σεξ, τώρα μια ολόκληρη γενιά παιδιών θέλει να τους εντοπίσει. Είναι τα παιδιά των τουριστών του σεξ στις Φιλιππίνες και είναι τα παιδιά ενός κατώτερου Θεού. Δεν έχουν μόνο τις προκαταλήψεις να αντιμετωπίσουν αλλά και τη μεγάλη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό.

Πολλοί τουρίστες που πηγαίνουν στις Φιλιππίνες «νοικιάζουν» γυναίκες για μερικές ημέρες ή για μερικές εβδομάδες. Οι γυναίκες ελπίζουν μέσω αυτής της επαφής και της οικειότητας που αναπτύσσεται να βρουν έναν άντρα που θα τις παντρευτεί και θα τις βγάλει από την φτώχεια μέσα στην οποία ζουν. Κάτι τέτοιο όμως πολύ σπάνια συμβαίνει. Αντίθετα, αυτό που συμβαίνει συχνά είναι από τις συνευρέσεις αυτές να γεννιούνται παιδιά. Πολλά από αυτά είναι ξανθά με λευκό δέρμα και είναι εύκολο να μαντέψει κανείς πως γεννήθηκαν.

Το Angeles City, η «εμπειρία φίλης» και οι «mongers»

Η Angeles City βρίσκεται 85 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Μανίλα, είναι η «πρωτεύουσα» του σεξουαλικού τουρισμού και διαθέτει ενεργές ομάδες Facebook και αποκλειστικές ιστοσελίδες που εξυπηρετούν τους άντρες που έρχονται εδώ. Όπως διαφημίζεται είναι ένας τόπος όπου «δεν δίνετε, αλλά παίρνετε».

Συνέντευξη και φωτογραφικό υλικό του πολύπειρου φωτορεπόρτερ Γιάννη Μπεχράκη

Στέφανος ΝικήταςHuffPost Greece

Οι φωτογραφίες του έχουν γίνει εξώφυλλο στις μεγαλύτερες εφημερίδες και ειδησεογραφικές ιστοσελίδες του κόσμου. Εδώ και είκοσι επτά χρόνια με το φακό του έχει απαθανατίσει τα σημαντικότερα πολιτικά, πολεμικά, αθλητικά και κοινωνικά γεγονότα.

Τις περισσότερες φορές το όνομά του περνάει απαρατήρητο καθώς μπαίνει σε μια μικρή λεζάντα κάτω δεξιά από τις φωτογραφίες. Ωστόσο για κάθε μια από αυτές έχει πάρει ρίσκα τόσο μεγάλα κινδυνεύοντας μέσα από τον δικό του φακό να δει το "χάρο με τα μάτια του" και να γίνει ο ίδιος πρωταγωνιστής των γεγονότων.

Ο λόγος για τον Γιάννη Μπεχράκη, διευθυντή του φωτογραφικού τμήματος του πρακτορείου Reuters στην Ελλάδα που πριν από λίγες μέρες επέστρεψε από το Κομπάνι και μοιράζεται τις εμπειρίες από αυτή του την αποστολή μαζί μας.

Τον συναντήσαμε στα γραφεία του πρακτορείου στην Όθωνος στην Πλατεία Συντάγματος. Δεν χρειάζονται παρά ελάχιστα δευτερόλεπτα για να νιώσεις οικεία μαζί του. Είναι ο τρόπος που περιγράφει όσα έχει δει και ζήσει όλα αυτά τα χρόνια της επαγγελματικής του εμπειρίας.

“Βρίσκομαι εκεί που δε πρέπει αλλά χρειάζεται. Εκεί που η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν θέλει να βρίσκεται. Λειτουργώ σαν το μάτι τους".

Με αφορμή μια (πρωτόδικη) καταδίκη

Νίκος Γεωργιάδης –

«Ένοχος για ασέλγεια κατά ανηλίκου άνω των 15 ετών έναντι αμοιβής κατ΄ εξακολούθηση…»

Δεν θα έγραφα αυτό το κείμενο. Γιατί σιχαίνομαι. 

Όμως, μετά, άκουσα τον Αυγενάκη, τον γραμματέα της ΝΔ στον Κοτρώτσο στην ΕΡΤ. Και μου φάνηκε σαν να απείλησε (; ) όσους αναφέρονται στην πρωτόδικη απόφαση. Μου φάνηκε σαν να απείλησε (; ) όσους την δημοσιοποιούν.

Και… τρόμαξα.

Την επόμενη είδα άλλο βουλευτή της ΝΔ να αναφέρεται στην συγκεκριμένη υπόθεση χαρακτηρίζοντάς την «προσωπική» (!) και από εκείνες τις υποθέσεις στις οποίες θα μπορούσε ο καθένας να… μπλέξει!

Και… ξανατρόμαξα.

Κατόπιν είδα τους Νεοδημοκράτες του «πρώτο τραπέζι πίστα» της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αυτούς τους κέρβερους της αριστείας, τους εκπροσώπους του «πνεύμα και ηθική», τους πεφωτισμένους του «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια», να μην γνωρίζουν τίποτα για την πολιτική ταυτότητα των πολιτικά συνηγόρων του πρωτοδίκως καταδικασθέντα. Τους είδα να μην ξέρουν τίποτα για την πολιτική προέλευση των διακινητών της θεωρίας της «σκευωρίας» κατά του πρώην βουλευτή της ΝΔ (και πρώην συνεργάτη του Κυριάκου Μητσοτάκη). Τους είδα να μετατρέπονται – οβιδιακώς – στους «δεν τον είδαμε, δεν τον ξέρουμε».

Εκεί κι αν… τρόμαξα. 

Ρόρι Γκάλαχερ: Ένα εκατομμύριο μίλια… μπροστά

Ο Γουίλιαμ Ρόρι Γκάλαχερ (Willian Rory Gallagher) είναι αναμφισβήτητα ο άνθρωπος που έδωσε το στίγμα του στην ιρλανδική ροκ μουσική. Σπουδαίος δεξιοτέχνης της ηλεκτρικής κιθάρας, ο ίδιος συχνά δήλωνε, «ένας folk καλλιτέχνης σε έναν Rock κόσμο». Η αφοσίωσή του και το πάθος του για τη μουσική σε συνδυασμό με το ταλέντο του του εξασφάλισαν μια θέση στην ιστορία της ροκ και τον καθιέρωσαν ως έναν από τους σημαντικότερους των ροκ και μπλουζ. 

Ο Ρόρι Γκάλαχερ γεννήθηκε, σαν σήμερα, στις 2 Μαρτίου 1948 στο Μπαλισάνον και μεγάλωσε στο Κορκ της Δημοκρατίας της Ιρλανδίας. Έμαθε κιθάρα και μετά το σχολείο έπαιζε σε τοπικές μπλουζ μπάντες. Το 1963 σχημάτισε το συγκρότημα «Fontana» και στη συνέχεια τους «Impact», με τους οποίους έδωσε συναυλίες και εκτός των ιρλανδικών συνόρων. Το 1966 δημιούργησε τους «Taste», με τη συμμετοχή του ντράμερ Τζον Γουίλσον και του μπασίστα Ρίτσαρντ ΜακΚράκεν. Το 1968 μετακόμισαν στο Λονδίνο, όπου έως το 1970 που διαλύθηκαν, ηχογράφησαν για την Polydor μία σειρά από άλμπουμ, με σημαντικότερο το «On The Boards» του 1970.

Όταν ο ΜακΚράκεν και ο Γουίλσον αποχώρησαν για να φτιάξουν τους «Stud», ο Ρόρι προχώρησε το 1971 στη δημιουργία ενός προσωπικού σχήματος, με τη συμμετοχή των Τζέρι ΜακΑβόι στο μπάσο και του Γουίλγκαρ Κάμπελ στα ντραμς. Μέσα στο χρόνο κυκλοφόρησαν δύο άλμπουμ («Rory Gallagher», «Deuce»), ενώ μεγαλύτερη επιτυχία είχε το «ζωντανό» άλμπουμ του 1972 «Live In Europe», καθώς είχε αρχίσει να δημιουργεί όνομα με τις συναυλιακές εμφανίσεις του.