Δεν είναι νόμιμη η πολιτική επιστράτευση

Αντώνης Ρουπακιώτης, Αυγή, 24/02/2006

"Ι. Η πολιτική επιστράτευση κηρύχθηκε με την επίκληση των άρθρων 22 και 112 του Συντάγματος και του άρθρου 2 Ν.Δ. 17/1974. Το διάταγμα αυτό δεν έχει καταργηθεί μέχρι σήμερα, αλλά δεν εφαρμόζεται σε περιπτώσεις όπως η απεργία των ναυτεργατών και αυτό γιατί εκδόθηκε μετά την πτώση της δικτατορίας υπό την ισχύν του Συντάγματος 1952 με βάση τη Συντακτική Πράξη 1.8.1974, με σκοπό να αντιμετωπιστούν καταστάσεις μέγιστης ανάγκης της εποχής εκείνης, μεταξύ των οποίων δεν περιλαμβάνεται η απεργία.
Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα ότι, ενώ ψηφίστηκαν μεταγενέστεροι νόμοι με σκοπό την αντιμετώπιση σοβαρών καταστάσεων ανάγκης (π.χ. άρθρο 2 Ν. 2641/1998), όχι μόνο δεν υπήρξε αναφορά στην αντιμετώπιση απεργιών με πολιτική επιστράτευση, αλλά, αντίθετα, με το άρθρο 16 Ν. 2936/2001 αντικαταστάθηκε το άρθρο 2 παρ. 5 Ν.Δ. 17/74 και ορίστηκε ότι ως "κατάσταση έκτακτης ανάγκης είναι κάθε αιφνίδια κατάσταση, που προκαλείται από \φυσικά\ ή άλλα \γεγονότα τεχνολογικά\ ή \πολεμικά\ και έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ή την απειλή δημιουργίας εκτεταμένων απωλειών - ζημιών και καταστροφών σε έμψυχο ή άψυχο δυναμικό της χώρας ή την παρακώλυση και διατάραξη της οικονομικής και κοινωνικής ζωής της χώρας".

ΔΗΜΑΡ: ΣΤΥΛΟΒΑΤΗΣ Η ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ;

Του Θ.ΚΑΡΤΕΡΟΥ*

Με το συμπάθιο κιόλας, αλλά διάφορα περίεργα που συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό προκαλούν μια κάποια σύγχυση. Και ένα ερώτημα ζητά επειγόντως απάντηση: Τελικώς η ΔΗΜΑΡ τι διάολο είναι στην κυβέρνηση; Εταίρος ή θυρωρός; Συνιδιοκτήτης ή τσιράκι; Σύμμαχος ή καρπαζοεισπράκτορας; Στυλοβάτης ή Χατζηαβάτης;

Εξηγούμαστε για να μην παρεξηγούμαστε. Βγήκε και καταδίκασε την πολιτική επιστράτευση των απεργών του μετρό από τον Σαμαρά. Με την ευγένεια που τη χαρακτηρίζει βέβαια, αλλά το έκανε. Και βγήκε καπάκι ο Κεδίκογλου να μας διαβεβαιώσει ότι αυτή είναι βέβαια μια διαφορετική προσέγγιση, η οποία όμως ουδόλως αποτελεί πρόβλημα για την κυβερνητική συνοχή. Μπετόν η κυβέρνηση.

Μάλιστα. Πώς μπορεί να ερμηνευτεί αυτή η ερμηνεία του Κεδίκογλου; Εκδοχή πρώτη: η ΔΗΜΑΡ μπορεί να λέει ότι θέλει κι εμείς θα κάνουμε ότι θέλουμε. Εκδοχή δεύτερη: Εντάξει, η ΔΗΜΑΡ λέει και καμιά μαλακία για να περάσει η ώρα. Εκδοχή τρίτη: Τη ΔΗΜΑΡ την έχουμε στο χέρι -ότι και να λέει θα στηρίζει πάντα αυτά που κάνουμε εμείς. Εκδοχή τέταρτη: Σας δουλεύουμε όλοι μαζί και στην κατανομή ρόλωνέχουμε τη ΔΗΜΑΡ για αριστερή μπουζουριέρα.

“Το μόνο βέβαιο σε αυτή τη ζωή είναι ο θάνατος και οι φόροι”

« ΔΗΜΑΡ: ΣΤΥΛΟΒΑΤΗΣ Η ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ;

“Πατρίδα; Πουλημένη στο σφυρί!

Λευτεριά; Mε χαλκάδες δεν μπορεί!”

Πρώτη προτεραιότητα φαίνεται για την ζωή στην Eλλάδα, είναι η επίσκεψη του Bρετανού ηθοποιού Nτάνιελ Nτει Λιούις στη χώρα μας, και ως εκ τούτου τα MME, την ανέδειξαν δεόντως με εκτενή ρεπορτάζ. Πρώτη προτεραιότητα για αυτόν, (τον ηθοποιό), είναι η προώθηση των πωλήσεων για τη νέα του αμερικανική ταινία. Oρθώς για αυτόν. “Ξεναγήθηκε από τον υπουργό στο Mουσείο και έφαγε αρνάκι με σως μελιτζάνα” σε γνωστό εστιατόριο της περιοχής… Tα έξοδα δικά μας.

ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΑΠΕΜΠΛΑΚΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΔΝΤ, ΛΕΕΙ Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ

Το ότι κάτι "παίρνουν" είναι σίγουρο. Αυτό που είναι προς έρευνα είναι σε πια περίπτωση είναι ληγμένα, "Όταν ψηφίζουν τα μέτρα? η όταν τα καταγγέλλουν?" 

Την απεμπλοκή της Ελλάδας από το ΔΝΤ σε συνεργασία με την ΕΕ ζητεί ο Ανδρέας Λοβέρδος, τονίζοντας ότι δεν πρόκειται να ψηφίσει νέες οριζόντιες περικοπές και προαναγγέλλοντας την ίδρυση νέου κόμματος την άνοιξη.

Για την αντιπαράθεσή του με τον Γιώργο Παπανδρέου ο κ.Λοβέρδος σε συνέντευξή του στην Ελευθεροτυπία διευκρινίζει: «Η διαφωνία μας δεν αφορούσε τον ίδιο το μηχανισμό, που τον στηρίξαμε ομόφωνα το Μάιο του 2010, αλλά τη συμμετοχή του ΔΝΤ σε αυτόν».

Ο ίδιος πάντως ξεκαθαρίζει ότι δεν πρόκειται να πάει στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, ακόμη και αν προσκληθεί, ενώ συνδέει την ίδρυση του κόμματός του μέσα στην άνοιξη με το στόχο της επανασυγκρότησης της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης.

H παρεκτροπή της φασίζουσας κυβέρνησης, του Περικλή Κοροβέση

Στη ναζιστική Κατοχή, παρά τα μαζικά εγκλήματα των κατακτητών, τα βασανιστήρια, την πείνα, το μαρτύριο της παγωνιάς και τις αμέτρητες κακουχίες, οι Ελληνες είχαν μια αισιοδοξία και την ελπίδα πως μια μέρα όλα αυτά θα τελείωναν. Στη σημερινή Ελλάδα κυριαρχεί ένα κλίμα εθνικής κατάθλιψης. Η συμφορά που έχει πέσει στα κεφάλια του 99%, εκλαμβάνεται σαν θεϊκή κατάρα ή σαν μοίρα. Και οι περισσότεροι αισθάνονται ανήμποροι να αντιδράσουν. Και κάποιοι περιμένουν να βρεθεί Μεσσίας – Σωτήρας που θα τους σώσει.

Συχνά αναπολούν έναν Μεταξά ή Παπαδόπουλο, που θα πιάσει όλους τους πολιτικούς, θα τους βάλει σ' ένα καράβι και θα τους βουλιάξει. Οσους συναντάς, είναι θυμωμένοι και αγανακτισμένοι, βρίζουν θεούς και δαίμονες, αλλά ούτε τους περνάει από το μυαλό να κάνουν κάτι. Αυτό είναι δουλειά κάποιου αλλουνού. Είναι βαθιά πεπεισμένοι πως ό,τι και να κάνουν δεν γίνεται τίποτα.

0% από την δόση των 34,3 δις για τα άτομα με αναπηρίες ή για τους 3 εκατομμύρια φτωχούς Έλληνες…

Ας δούμε πώς κατανεμήθηκε η περίφημη «δόση» και ποιοί λόγοι «διαπραγματευτικής εθνικής επιτυχίας» εμπεδώθηκαν και συναρτίσθηκαν με την εκταμίευση της:

Κατανομή δόσης
40 εκατομμύρια για μισθούς δημοσίων υπαλλήλων
255 εκατομμύρια για δημοτικά χρέη
180 εκατομμύρια για την αποπληρωμή χρεών προς νοσοκομεία και φαρμακοποιούς και
700 εκατομμύρια για την αποπληρωμή των επιστροφών της φορολογίας εισοδήματος
16 δισεκατομμύρια ευρώ για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, 7 δις για τον προϋπολογισμό και 11,3 δις για την κάλυψη του προγράμματος επαναγοράς ομολόγων της Ελλάδας.
λινκ στοιχείων: http://www.keeptalkinggreece.com/2012/12/21/greek-pm-samaras-heralds-distribution-of-bailout-tranche-just-not-for-the-poor/

0% της δόσης για τα άτομα με αναπηρίες

Η ΧΑΡΑ ΤΟΥ ΜΑΞΙΜΟΥ

Απεργούν οι εργαζόμενοι στο μετρό και στα άλλα ΜΜΜ. Από την επόμενη ημέρα αρχίζουμε τα «οι τεμπέληδες, οι κομματικά διορισμένοι, οι άσχετοι, οι χρυσοπληρωμένοι, που ταλαιπωρούν το λαό, που δε νοιάζονται για τον “απλό εργαζόμενο” – προφανώς υπάρχει και ο σύνθετος- να απολυθούν, να κρεμαστούν, να … να… να….» πάει η απεργία.
Απεργούν οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ. Από το επόμενο λεπτό αρχίζουμε τα «Οι Φωτόπουλοι, που έγιναν κράτος εν κράτει, οι διορισμένοι, οι λεφτάδες, οι προνομιούχοι, που δεν καταλαβαίνουν την ταλαιπωρία μας, εμ βέβαια τι ανάγκη έχουν αυτοί, οι ανάλγητοι, να απολυθούν, να καούν, να… να… να…» πάει η απεργία.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΞΕΦΤΙΛΑ ΤΗΣ «ΕΠΙΤΑΞΗΣ»

Πολύτιμες οι φιλίες. Ανοίγουν μάτια. Ο έχων εκπληκτικά αντανακλαστικά σε θέματα παραβίασης και «αυτοκατάργησης» του Συντάγματος, «Φερώνυμος», εξηγεί όχι μόνο γιατί χρησιμοποιείται τόσο ύπουλα η λέξη «επίταξη» και όχι η «πολιτική επιστράτευση», αλλά γνωστοποιεί και ποιοι ήταν εκείνοι που πρότειναν την τροποποίηση του νόμου περί «πολιτικής επιστράτευσης». Ανάμεσά τους ο Βαγγέλης Βενιζέλος. Ναι, ο ίδιος που δήλωσε χτες ότι η «επίταξη» ήταν η πιο ήπια λύση. Δείτε όμως όλο το κείμενο τού Φερώνυμου και απολαύστε «Δημοκρατία».
Αγαπητέ φίλε «Καρτέσιε», γνωρίζοντας την υποστήριξή σου για μιά δημοκρατική Συνταγματική αλλαγή στη χώρα μας, με αφορμή τα τελευταία συμβάντα στο Μετρό της Αθήνας, και μετά από σχετική αναζήτηση στο διαδίκτυο, σου κοινοποιώ τα εξής:

Α. Το Νομοθετικό Διάταγμα βάσει του οποίου επιστρατεύονται οι εργαζόμενοι του ΜΕΤΡΟ είναι το:
Ν.Δ.17/1974 Πολιτική Σχεδίαση Εκτάκτου Ανάγκης (Π.Σ.Ε.Α.) (ΦΕΚ Α΄ 236/1974) αντιφάσκει με τα εξής 3 άρθρα του Συντάγματος:

ΈΝΑΣ ΚΟΥΡΔΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ: ΑΝ ΜΕ ΑΠΕΛΑΣΕΤΕ ΘΑ ΜΕ ΕΚΤΕΛΕΣΟΥΝ

Ο Κουσρό Μσταφανεγιάντ, Κούρδος από το Ιράν, συνελήφθη και κρατήθηκε στην Άρτα εδώ και έξι μήνες. Χθες τον μετέφεραν στο κέντρο κράτησης μεταναστών στην Κομοτηνή. Μέχρι στιγμής δεν τον έχουν ενημερώσει για τους λόγους για τους οποίους θα τον μετέφεραν ούτε εάν θα έχει δικαίωμα επικοινωνίας με τον έξω κόσμο. Από την πρώτη ημέρα της κράτησής του, του έχουν αρνηθεί την νομική υποστήριξη. Ο Μσταφανεγιάντ διώχθηκε στο Ιράν εξαιτίας της πολιτικής του δράσης ως φοιτητής. «Φοβάμαι εδώ», δηλώνει σε τηλεφωνική επικοινωνία με το tvxs.gr. Του Νίκου Μίχου
Το 2009, κατά την διάρκεια αλλαγής στο ιρανικό καθεστώς, η καταστολή των αντικαθεστωτικών ή των ακτιβιστών ήταν σύνηθες φαινόμενο. Τον Δεκέμβριο του 2012 το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων είχε γράψει ότι «το περιθώριο για κοινωνικό κράτος στο Ιράν στενεύει». Η έκθεση του Παρατηρητηρίου, τιτλοφορούμενη «Γιατί έφυγαν: Ιστορίες Ιρανών ακτιβιστών στην εξορία», παρουσίαζε τις ιστορίες δεκάδων υποστηρικτών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δημοσιογράφων, ακτιβιστών, μπλόγκερ και δικηγόρων, που στοχοποιήθηκαν από τις δυνάμεις ασφαλείας και τις υπηρεσίες πληροφοριών συστηματικά εξαιτίας της αντίθεσής τους προς την κυβέρνηση. Η Ε.Ε. επίσης αντέδρασε στην καταστολή αυτή προερχόμενη από το ιρανικό καθεστώς.

Ο Σαμαράς ψάχνει για νίκες αλά Θάτσερ

Του Θέμη Τζήμα

Η επιλογή Σαμαρά για σύγκρουση με τους απεργούς του μετρό κάθε άλλο παρά τυχαία είναι. Κάθε δεξιά και μάλιστα νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση χρειάζεται να επιβεβαιώνει την κυριαρχία της μέσα από συγκρούσεις με τμήματα της εργατικής τάξης τα οποία εμφανίζει επικοινωνιακά ως οπαδούς του “αναχρονισμού”, που αντιτίθενται στις επιχειρούμενες “μεταρρυθμίσεις” που δήθεν προωθούνται προς όφελος του ευρυτέρου κοινωνικού συνόλου.
Την ίδια τακτική εφήρμοσαν η Θάτσερ και ο Ρέηγκαν τη δεκαετία του '80 ενώ σε άλλες χώρες, ο νεοφιλελευθερισμός προχώρησε μέσα από πραξικοπηματικές ενέργειες επίθεσης συνολικά στη δημοκρατία.

Οι εργαζόμενοι και οι άλλοι...

Του Στάθη

Ξανά στο αίμα (σε μεγάλες ποσότητες) βυθίζεται το Ιράκ. Τη μια μέρα σκοτώθηκαν 23, την άλλη 42 - όχι πως το αίμα έπαψε να ρέει σε αυτήν τη βασανισμένη χώρα έστω για μια μέρα απ’ όταν έγινε η εισβολή των ΗΠΑ στη Μεσοποταμία, αλλά περιοδικώς
ο αλληλοσπαραγμός κορυφώνεται, αποδεικνύοντας ότι η«εξαγωγή δημοκρατίας» δεν είναι απλώς χειρότεροπρόβλημα απ’ αυτό που πάει να λύσει,
αλλά στεγνή και στυγνή νέα αποικιοκρατία.
Το Ιράκ, διαμελισμένο ήδη εσωτερικώς, αλληλοσκοτώνεται, στη Λιβύη η «εξαγωγή της δημοκρατίας» έχει φθάσει σε έναανώτερο επίπεδο λυκοσυμμαχίας φυλάρχων, στην Αίγυπτο τους αμερικανόφιλους αντικατέστησαν οιαμερικανόδουλοι, ενώ η Συρία διέρχεται από το δικό τηςλουτρό αίματος για να ξαναγίνει προτεκτοράτο
ή αποικία, αν προτιμάτε. Οπως το Μάλι, όπου «ανθρωπιστικοί λόγοι» (ουράνιο του Νίγηρα) οδήγησαν τη Γαλλία να ξαναστείλει τη Λεγεώνα των Ξένων στην περιοχή των Τουαρέγκ για
να κυνηγήσουν το άλλο δημιούργημα της Δύσης (τέρας που της ξέφυγε), την Αλ Κάιντα.