Τετάρτη 27 Ιουλίου 2016

«Ο Μπέρνι Σάντερς άρχισε μια πολιτική επανάσταση. Τώρα, δεν μπορεί να την σταματήσει»!

Του Γιώργου Μητραλιά

 παραπάνω τίτλος δεν είναι δικός μας, είναι της μεγάλης αμερικανικής εφημερίδαςΓουάσινγκτον Ποστ, αλλά τον υιοθετούμε χωρίς κανένα δισταγμό επειδή αποτυπώνει πιστά τη δραματική πραγματικότητα των υπό εξέλιξη ιστορικών γεγονότων στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μάλιστα, ο τίτλος/διαπίστωση της Γουάσινγκτον Ποστ αποκτά μεγαλύτερη σημασία αν αναλογιστούμε ότι προέρχεται από μια εφημερίδα που μαζί με τους Τάϊμς της Νέας Υόρκης αποτελούν το δίδυμο των πιο φανατικών υπερμάχων της Χίλαρι Κλίντον –και αντιπάλων του Μπέρνι Σάντερς- στον αμερικανικό γραπτό τύπο. Εξάλλου, για όποιον έχει την παραμικρή αμφιβολία, ιδού οι χτεσινοί εύγλωττοι τίτλοι τόσο των Τάϊμς της Νέας Υόρκης («Ο Σάντερς μπροστά στο καθήκον να χαλιναγωγήσει την εξέγερση που ο ίδιος άρχισε»), όσο και του ιστορικού περιοδικού Τάϊμ («Ο Σάντερς έχασε τον έλεγχο της Πολιτικής του Επανάστασης»)!...

Σε τι όμως αναφέρονται οι πηχυαίοι τίτλοι των καλών αμερικανικών εντύπων; Μα, προφανώς σε όσα μας αποκρύπτουν επιμελώς τα ελληνικά ΜΜΕ, στα γεγονότα που κυριάρχησαν στις πρώτες ώρες του –όσο ποτέ άλλοτε- κρίσιμου Συνεδρίου (Convention) του Δημοκρατικού κόμματος στη Φιλαδέλφεια. Γεγονότα που το έχουν μετατρέψει από ανώδυνο πολιτικό τσίρκο, που θα έπρεπε να είναι σύμφωνα με τις αμερικανικές πολιτικές παραδόσεις, σε αληθινή αρένα πρωτοφανών για τις ΗΠΑ άγριων πολιτικών και ταξικών συγκρούσεων! Και ακόμα πιο συγκεκριμένα, αναφέρονται τόσο στο αποκαλυπτικό γιουχάισμα διαρκείας που επεφύλαξαν οι 1.900 εκλεγμένοι αντιπρόσωποι του Μπέρνι Σάντερς στον λατρευτό τους ηγέτη όταν αυτός τους κάλεσε να ψηφίσουν την Χίλαρι Κλίντον, όσο και στα όσα συνταρακτικά και συνάμα εύγλωττα (διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις, καταλήψεις,…) επακολούθησαν μέσα στην αίθουσα του Συνεδρίου αλλά και έξω από αυτήν, στους δρόμους της Φιλαδέλφειας. Και τα οποία με λίγα λόγια, σηματοδοτούν δυο εξελίξεις ιστορικών διαστάσεων για τις ΗΠΑ αλλά και για ολάκερη την οικουμένη: Τα δημόσια αποκαλυπτήρια της βαθύτερης κρίσης που έχει γνωρίσει το αμερικανικό πολιτικό σύστημα, και το πέρασμα στην περίφημη «δεύτερη φάση» του γιγάντιου ριζοσπαστικού κινήματος που δημιούργησε η καμπάνια του Μπέρνι Σάντερς, και την οποία αναγγέλλαμε ήδη στο προηγούμενο άρθρο μας. (1)

Έρχεται η γεωπολιτική


Απότομα και τραγικά, τερματίζονται πολλές από τις αυταπάτες που διοχέτευαν οι διαφημιστές του νεοφιλελευθερισμού
Όλοι οι ιθύνοντες του κυρίαρχου κόσμου ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει καμιά εναλλακτική πέρα από την ευλαβική τήρηση ενός αδιαμφισβήτητου οικονομικού μοντέλου, αλλά και του πολιτικού εποικοδομήματος που το συνοδεύει. Την ίδια στιγμή, όμως, σημειώνονται δύο μεγάλης κλίμακας αλλαγές: 

α) Επιστρατεύεται ξανά η πολιτική και δημιουργούνται όροι για συσσωματώσεις που ξεφεύγουν από την κανονικότητα δημιουργώντας επιπρόσθετα προβλήματα στην καρδιά του δυτικού κόσμου (Τραμπ, αλλά και Σάντερς στις ΗΠΑ, Γκρίλο στην Ιταλία, Λεπέν στη Γαλλία και Brexit στην άλλη πλευρά της Μάγχης). 

β) Οι αντιθέσεις του σύγχρονου κόσμου εκτοξεύονται, καθιστώντας τη γεωπολιτική διάσταση κυριαρχικό παράγοντα σε έναν αγώνα ζωής και θανάτου για ολόκληρο τον πλανήτη. 

Όσοι προσπαθούν να ερμηνεύσουν, με δογματικό τρόπο, γεγονότα και εξελίξεις, στηριγμένοι μόνο σε οικονομικά στοιχεία, όσοι επιπλέον νομίζουν ότι όλα καθορίζονται από την πορεία και το συσχετισμό των τάξεων στο εσωτερικό κάθε χώρας ξεχωριστά, δεν θα μπορέσουν να ερμηνεύσουν και να κατανοήσουν όσα συμβαίνουν στο νέο πεδίο που διαμορφώνεται με ταχύτατους ρυθμούς. Ούτε φυσικά να δράσουν μέσα σε αυτό το περιβάλλον.