28 Οκτώβρη: «Όλοι μαζί», ε; Αλήθεια;

«Να είμαστε όλοι μαζί», «να είμαστε ενωμένοι», «είδατε πόσα καταφέρνουμε όταν είμαστε όλοι ενωμένοι;»… όπως την 28η Οκτωβρίου 1940.

Τα γνωστά κλισέ. Τα ίδια και τα ίδια. 

Συγγνώμη, αλλά δεν θα συμμετάσχουμε σε αυτό το μεθύσι της γενικής συμφιλίωσης. Συγγνώμη, επίσης, που δεν διαβάζουμε ούτε την 28η Οκτώβρη, ούτε την ΕΑΜική αντίσταση, ούτε την Επανάσταση του ’21, ούτε τίποτα απ’ όσα προχώρησαν την Ελλάδα και τον κόσμο ένα βήμα μπροστά, ως αποτέλεσμα είτε της «ενότητας» των προβάτων με τους λύκους, είτε ως αποτέλεσμα της «διαπραγμάτευσης» των προβάτων με τους λύκους.

Άλλωστε αυτού τους είδους η «ενότητα» δεν υπήρξε ποτέ και πουθενά. Σε καμία περίοδο. Σε καμία κοινωνία αντιτιθέμενων συμφερόντων. Αλλού και όχι «μαζί» ήταν οι Έλληνες που μήδισαν από εκείνους που πολεμούσαν τους Πέρσες. Αλλού και όχι «μαζί» με εκείνους που πήγαν στο Βισί ήταν οι Γάλλοι που πολεμούσαν τους ναζί. Αλλού και όχι «μαζί» ήταν οι Καραϊσκάκηδες από τους Νενέκους. Αλλού και όχι «μαζί» ήταν ο Μαρτιν Λούθεν Κινγκ από τους Μακάρθι. Αλλιώς τιμούν την 28η Οκτώβρη αυτοί που δέχονταν τα βόλια του ναζί, με τους άλλους που ενώθηκαν με τον ναζί. 

Αυτό το «όλοι μαζί» υπάρχει μόνο στα «όλοι μαζί τα φάγαμε» των Πάγκαλων. Μόνο όσοι απουσίαζαν και απουσιάζουν από τους αγώνες και τις αγωνίες του ελληνικού λαού προσπαθούσαν και προσπαθούν – πάντα – να κρύψουν την απουσία τους πίσω από την «αθώα» φρασούλα: «Ολοι οι Ελληνες μαζί»…

Της Χιλής οι τρομερές ανάσες

της Όλγας Στέφου

Πάντοτε ήταν ιδιαίτερη η Λατινική Αμερική. Καταπιεσμένη, εξεγερμένη, στραγγαλισμένη, Διεθνή Νομισματικά Ταμεία, επαναστάτες, δικτάτορες. Δικτάτορες εκλεγμένους, ναι, υπάρχουν και τέτοιοι. Στη Χιλή, που κόβονται οι ανάσες.

Χθες βγήκαν στους δρόμους του Σαντιάγκο περίπου ένα εκατομμύριο πολίτες. «Ειρηνικά» είπε η δήμαρχος. Αυτήν την ειρήνη εγώ την αμφισβητώ. Δεν υπάρχει ειρήνη όταν πυροβολεί η αστυνομία στο ψαχνό, όταν υπάρχουν νεκροί, ένα 4χρονο παιδί χαμένο και δακρυγόνα, δακρυγόνα και ξύλο.

Η Χιλή πεθαίνει από την φτώχεια. Είναι ανάμεσα στις χώρες με την πιο άνιση κατανομή του πλούτου κι υποφέρει. Γιατί Χιλή, όπως και οπουδήποτε, είναι ο λαός. Οι άνθρωποι που ζούνε ή πεθαίνουν. Ο εκλεγμένος πρόεδρος Πινιέρα αποφάσισε να είναι πιο κοντά στον στρατό παρά στον λαό. Πλαισιώνεται από στρατιωτικούς στα διαγγέλματά του, τους αμόλησε στον δρόμο να εξοντώνουν πολίτες, επέβαλε στρατιωτικό νόμο, σιωπή, απαγόρευση κυκλοφορίας. Κι έχασε. Γιατί στη Χιλή γράφεται ιστορία, για εκείνον, όμως, οι σελίδες θα είναι μαύρες.

Νεκροί 18, λέει η κυβέρνηση, ξύλο πολύ και δακρυγόνα, βασανιστήρια και σεξουαλικές επιθέσεις από την αστυνομία και τον στρατό. Κι οι άνθρωποι στους δρόμους να κάνουν εξέγερση χωρίς βήμα πίσω, με τραγούδια, χορούς κι οργή. Γιατί πεινάνε. Γιατί δε ζούνε.

Μαουτχάουζεν, του Ιάκωβου Καμπανέλλη: ένα σημαντικότατο αντιναζιστικό ντοκουμέντο

Κρατούμενοι του Μάουτχάουζεν φωτογραφίζονται τη στιγμή της απελευθέρωσής τους (5 του Μάη 1945)

Δημήτρης Δαμασκηνός  

Ο Έλληνας θεατρικός συγγραφέας, στιχουργός, σεναριογράφος, δημοσιογράφος Ιάκωβος Καμπανέλλης (1921-2011) με το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, σχεδίαζε μαζί μ' ένα φίλο του να καταφύγουν στη Μέση Ανατολή. Επειδή το χρηματικό ποσό που χρειάζονταν ήταν υπέρογκο, αποφασίσαν να περάσουν στην Ελβετία μέσω Αυστρίας. Στην διαδρομή από Βιέννη προς Ελβετία σε έναν έλεγχο συνελήφθησαν στο Ίνσμπρουκ. Ο Καμπανέλλης μεταφέρθηκε στην Βιέννη για ανάκριση και κατέληξε στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως και εξοντώσεως Μαουτχάουζεν.

Εκεί παρέμεινε ως τις 5 Μαΐου 1945, όταν το στρατόπεδο απελευθερώθηκε από τον αμερικανικό στρατό. Οι συγκρατούμενοι του, χίλιοι εκατό Έλληνες και Ελληνοεβραίοι, τον εξέλεξαν αντιπρόσωπο τους στη Διεθνή επιτροπή που φροντίζει για την ανάρρωση και την επιστροφή τους στην πατρίδα. 

Η εμπειρία «του επιζώντος» –που αποτελεί ταυτόχρονα μαρτυρία της ναζιστικής θηριωδίας αλλά και έναν ύμνο στην ανθρώπινηαξιοπρέπεια– αποτυπώθηκε στο ομώνυμο αφηγηματικό έργο (από όπου και τα αποσπάσματα), καθώς και σε έναν κύκλο τραγουδιώνπου μελοποιήθηκαν από τον Μίκη Θεοδωράκη το 1966.

Αργεντινή: Αλλάγη σελίδας με την νίκη του περονιστή Αλμπέρτο Φερνάντες

Ο Αλμπέρτο Φερνάντες έκανε προσπάθειες να καθησυχάσει τους πολίτες, τονίζοντας «θα σεβαστούμε τις αποταμιεύσεις σας», σχολιάζοντας τις πληροφορίες για την επάνοδο του corralito, της επιβολής ελέγχων στην κίνηση κεφαλαίων

Ο κεντροαριστερός περονιστής πολιτικός Αλμπέρτο Φερνάντες, ο οποίος εξελέγη χθες Κυριακή πρόεδρος της Αργεντινής επικρατώντας από τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών, διαβεβαίωσε ότι θα συναντηθεί σήμερα με τον απερχόμενο κεντροδεξιό πρόεδρο Μαουρίσιο Μάκρι και θα συζητήσει μαζί του σχετικά με τη μεταβίβαση της εξουσίας στη χώρα της Λατινικής Αμερικής, που μαστίζεται από οικονομική κρίση.

Ο Φερνάντες επέμεινε ότι θα συνεργαστεί «με όποιον τρόπο μπορεί» με τον Μάκρι για την αντιμετώπιση των τεράστιων οικονομικών προβλημάτων της χώρας, ο πληθυσμός της οποίας (45 εκατομμύρια) βρίσκεται αντιμέτωπος με ταχεία άνοδο του πληθωρισμού και την παράλυση της δραστηριότητας στην τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της νότιας Αμερικής.

Με πάνω από το 90% των ψηφοδελτίων να έχει καταμετρηθεί, ο Αλμπέρτο Φερνάντες συγκέντρωνε 47,79% των ψήφων και ο Μαουρίσιο Μάκρι 40,71%, αποτέλεσμα που σημαίνει πως δεν θα χρειαστεί να διεξαχθεί δεύτερος γύρος. Η συμμετοχή πλησίασε το 80%, γνωστοποίησε το υπουργείο Εσωτερικών.

Ποιος ήταν ο ηγέτης του Ισλαμικού Κράτους

Ήταν το πρόσωπο που κρυβόταν πίσω από τη φρίκη του Ισλαμικού Κράτους. Ο αρχηγός των τζιχαντιστών, ο Ιρακινός Αμπού Μπακρ αλ Μπαγκντάντι, δεν είναι πια ζωντανός. Κι αν πολλές φορές κυκλοφόρησε η φήμη ότι τον σκότωσαν, αυτή τη φορά είναι αλήθεια.

«Ο αρχηγός του Ισλαμικού Κράτους, Αμπού Μπακρ αλ Μπαγκντάντι είναι νεκρός». Με αυτή τη δήλωση ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ επιβεβαίωσε την είδηση που είχε αρχίσει να κάνει τον γύρο του κόσμου. Σε διάγγελμά του, δήλωσε πως ο ηγέτης του Ισλαμικού Κράτους σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια αμερικανικής επιχείρησης στη Συρία, τη νύχτα της 26ης Οκτωβρίου.

Δίνοντας ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για τον θάνατο του χαλίφη που έκανε ολόκληρο τον κόσμο να ανατριχιάζει με τον «Φρανκενστάιν» που είχε δημιουργήσει, ο Αμερικανός πρόεδρος είπε ότι ο αλ Μπαγκντάντι σκοτώθηκε όταν παγιδεύτηκε σε ένα τούνελ. «Τον κυνήγησαν τα σκυλιά μας. Πυροδότησε γιλέκο και σκοτώθηκε μαζί με τα 3 ανήλικα παιδιά του. Το σώμα του διαλύθηκε, αλλά οι εξετάσεις απέδειξαν ότι ήταν αυτός», είπε. «Ο φονιάς, που προσπαθούσε τόσο σκληρά να εκφοβίσει άλλους, πέρασε τις τελευταίες στιγμές του στον απόλυτο φόβο, πανικό και τρόμο για τις αμερικανικές δυνάμεις που έρχονταν εναντίον του. Οι αναγκαστικοί εξισλαμισμοί, οι πορτοκαλί στολές που φορούσαν στους ομήρους πριν τους εκτελέσουν ήταν αυτό που ήθελε ο Μπαγκντάντι. Και τώρα είναι νεκρός. Πέθανε ως δειλός που τό έβαλε στα πόδια για να σωθεί. Πέθανε σαν σκύλος», συμπλήρωσε.

Ένας σουλτάνος «χειροπόδαρα» δεμένος

Ραγκίπ Ντουράν

Ο μονάρχης της Άγκυρας ήθελε να υλοποιήσει τα «αυτοκρατορικά» του όνειρα στη Συρία. Όμως τελικά δέχτηκε δύο χτυπήματα μέσα σε μια εβδομάδα. Το πρώτο ήταν η κατάπαυση του πυρός που του επέβαλαν οι ΗΠΑ. Το δεύτερο ήταν ο περιορισμός της επιθετικότητάς του από τη Ρωσία.

Ενώ ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν πίστευε πως θα μπορούσε να ταλαντεύεται και να «απολαμβάνει» τα οφέλη και από τις δύο υπερδυνάμεις, τελικά αναγκάστηκε επί της ουσίας να τερματίσει τη στρατιωτική επιχείρηση «Πηγή της Ειρήνης». «Αποχαιρέτησε» τα σχέδια για τη λεγόμενη «ζώνη ασφαλείας» βάθους 32 χιλιομέτρων και έκτασης 444 χιλιομέτρων στη Βόρεια Συρία (από τα σύνορα του Ιράκ μέχρι τη Γιαραμπλούς). «Αποχαιρέτησε» ακόμη και το σχέδιο δημιουργίας μιας περιοχής για την εγκατάσταση 2 εκατομμυρίων Σύρων προσφύγων.

Οι δύο συμφωνίες με Ουάσιγκτον και Μόσχα, που έχουν την υπογραφή της Άγκυρας, περιορίζουν σαφώς τους στόχους του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Όμως ούτε οι Κούρδοι βγήκαν κερδισμένοι, παρά τις αποτυχίες της Άγκυρας. Οι κουρδικές δυνάμεις καλούνται πλέον να αποσυρθούν από την τουρκοσυριακή παραμεθόριο. Οι Κούρδοι προδόθηκαν για άλλη μια φορά από την Ουάσινγκτον και τη Μόσχα, γεγονός που επαληθεύει και την παροιμιώδη φράση τους «φίλοι μας μονάχα τα βουνά». Αναγκάστηκαν να συνάψουν μια συμμαχία με τον καθεστώς του Μπασάρ Αλ Άσαντ, κάτι που σημαίνει πως εγκαταλείπουν τα σχέδια για αυτόνομη περιφέρεια στο πλαίσιο μιας δημοκρατικής συνομοσπονδίας ως εναλλακτική στα σχέδια για Έθνος – Κράτος.