Ω τι έκπληξη! Στην Ελλάδα υπήρχαν μίζες, διαπλοκές, επίορκοι που καταλήστεψαν το δημόσιο, λαμόγια που στις πλάτες της πατρίδας χτίζαν τα παλάτια τους και χαρτζηλίκωναν τις γκόμενές τους, που κοιτάγανε μόνο το τομαράκι τους χωρίς να υπολογίζουν τίποτα, υπήρχαν επώνυμοι και ανώνυμοι που λειτουργούσαν σαν κανονικές συμμορίες...
Τι λες βρε παιδί μου.. Ούτε που είχε περάσει από το μυαλό μας... Εχω ένα σοβαρό προβληματισμό....
Προσπαθώ να καταλάβω πόσοι από το σύνολο των ελλήνων πολιτών είναι λαμόγια και πόσοι ηλίθιοι.
Σε μια χώρα που από μικρό παιδί μαθαίνει κανείς για το «μέσον», τις «άκρες», το «λάδωμα», το «φακελλάκι», την
«εξυπηρέτηση» σε ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ κάνει κάποιος. Από την έκδοση ενός απλού πιστοποιητικού που βιάζεται να το πάρει μέχρι το να χτίσει μια χολυγουντιανή βίλα πάνω στο καμένο δάσος, μέχρι να προσπεράσει αναισθήτως χωρίς καμιά τύψη μια ουρά από αρρώστους που περιμένουν τρέμοντας τη σειρά τους για το χειρουγείο μη πεθάνουν, που προσπερνάει άξια παιδιά που βράσαν αυγό στη καρέκλα για να μάθουν δυο γράμματα, και διορίζει τον άχρηστο και τεμπελχανά κανακάρη σε μια θέση πολυτελείας για να βάζει αυτούς τους άξιους να του σερβίρουνε καφέδες....
