Οι Γαλλοι τολμούν να ζητήσουν αλλαγή της ισοτιμίας του ευρώ!

Να ρωτήσουμε την Μερκελ για να
μάθουμε την θεση της Ελλάδας στο θάμα

Γαλλία: Ο Μανουέλ Βαλς επαναλαμβάνει τη θέση ότι το ευρώ είναι ισχυρό.

Ο πρωθυπουργός της Γαλλίας Μανουέλ Βαλς επανέλαβε σήμερα την εκτίμησή του ότι το ευρώ είναι υπερβολικά ισχυρό, ενώ προανήγγειλε ότι ο πρόεδρος της χώρας Φρανσουά Ολάντ θα αναλάβει πρωτοβουλίες για την τόνωση της ανάπτυξης και της απασχόλησης μετά τις ευρωεκλογές.


«Χρειαζόμαστε μια πιο κατάλληλη νομισματική πολιτική, διότι το επίπεδο (της συναλλαγματικής ισοτιμίας) του ευρώ είναι πολύ υψηλό. Χρειαζόμαστε μια μείζονα αλλαγή η οποία θα καταστήσει τη νομισματική πολιτική ένα εργαλείο για την ανάπτυξη και τη δημιουργία θέσεων εργασίας, ένα εργαλείο το οποίο θα υπηρετεί το λαό», είπε ο Βαλς σε μια ομιλία του ενώπιον νεολαίων που ανήκουν σε Σοσιαλιστικά κόμματα κοντά στο Παρίσι.

Οι αιτίες της κρίσης και η πρόταση της Αριστεράς

Η συζήτηση που έχει εδώ και καιρό ανοίξει στο δημόσιο διάλογο σχετικά με τα αίτια της οικονομικής κρίσης διακρίνεται από ορισμένα στερεοτυπικά μοτίβα. Δύο είναι τα πιο συνήθη: Το «παρασιτικό κράτος» και η γιγαντωμένη δημόσια διοίκηση από την μια, και από την άλλη η «λαϊκιστική» πολιτική, ιδίως των περιόδων του ΠΑΣΟΚ.

Του Στάθη Κουτρουβίδη*

Αυτά θεωρούνται τα βασικά χαρακτηριστικά της Μεταπολίτευσης, όπως και η κύρια αιτία για την οποία οδηγηθήκαμε στην οικονομική κατάρρευση. Μια τέτοια ανάλυση, αν και μοιάζει, δεν είναι «αθώα». Αντίθετα, εντάσσεται σε μια προσπάθεια συνολικής απαξίωσης της μεταπολιτευτικής περιόδου που έχει ως στόχο την ακύρωση των πιο προωθητικών χαρακτηριστικών της (εκδημοκρατισμός, προσπάθεια άμβλυνσης των μεγάλων κοινωνικών ανισοτήτων, δημιουργία του ΕΣΥ, προωθητικές αλλαγές στα πανεπιστήμια κ.α.). Σχηματικά λοιπόν, και με μηχανιστικό τρόπο, επιχειρείται η εξουδετέρωση των όποιων θετικών στοιχείων μας κληροδότησε η μεταπολιτευτική περίοδος, διότι οδήγησαν στην τωρινή οικονομική κατάρρευση και στην χρεοκοπία. Κι αν αυτά λησμονηθούν, τότε ως δια μαγείας επιλύονται όλα τα προβλήματα.

4 ΜΥΘΟΙ ΓΙΑ ΤΟ "ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ"

Του ΠΑΝΟΥ ΚΟΣΜΑ

Από τότε που ο Μητσοτάκης εγκαινίασε τη «μοντέρνα άλγεβρα» του νεοφιλελευθερισμού με το περιβόητο 0+0=14% αύξηση στους μισθούς, στις αρχές της δεκαετίας του 1990, η «επιστήμη» αυτή του νεοφιλελευθερισμού πραγματοποίησε εντυπωσιακές προόδους. Σπρωγμένοι από τις τεράστιες ανάγκες εξαπάτησης που γεννάει η κρίση, οι άξιοι συνεχιστές του έργου του αρχιερέα του ελληνικού φιλελευθερισμού, ιδιαίτερα δε οι Σαμαράς-Βενιζέλος, εξακόντισαν την επιστήμη της εξαπάτησης σε δυσθεώρητα ύψη. Αφού πρώτα με το περιβόητο success story μάς «έβγαλαν από την κρίση» με τεράστια φτώχεια, διαλυμένο το κοινωνικό κράτος, ανεργία 27,5% και με την υπόσχεση μιας «ανάπτυξης με ανεργία» (που παρ’ όλα αυτά ούτε αυτήν την είδαμε ακόμη), ύστερα ανέβασαν στη σκηνή το έργο «Βγαίνουμε από το μνημόνιο», χάρη στο περιβόητο πρωτογενές πλεόνασμα και κάνοντας πολύ θόρυβο με τη στρακαστρούκα της εξόδου στις αγορές.

Κρίση και αριστερή πολιτική

Του Χρήστου Λάσκου

Οι αναγνώστες γνωρίζουν τον Χρήστο Λάσκο, υποψήφιο ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Μάη, τόσο από την τακτική του αρθρογραφία εδώ (αλλά και στην Εποχή, το Red Notebook, το Alterthess), από το βιβλίο του« Η μαρξιστική συζήτηση για την παρούσα κρίση» (Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς, 2010), καθώς και τα τρία βιβλία που έγραψε σε συνεργασία με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο: «Χωρίς επιστροφή» (KΨΜ 2011), «22 πράγματα που μας λένε για την ελληνική κρίση και δεν είναι έτσι» (ΚΨΜ 2012) και «Crucible of Resistance. Greece, the Eurozone and the World Economic Crisis» (Pluto Press, 2013). Την ερχόμενη εβδομάδα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις νήσος και το Red Notebook το βιβλίο «Κρίση και αριστερή πολιτική. Ταξική αναμέτρηση στην Ελλάδα και τον κόσμο 2009-2014» Προδημοσιεύουμε σήμερα αποσπάσματα από την Εισαγωγή και το κεφάλαιο «Ξαφνικά μια ωραία πρωία, κυβέρνηση της Αριστεράς;»..

Ελένη Μαριόλη: Η εκμετάλλευση της δυστυχίας μας

"Τι να σας πω, φίλες μου, οι φιλανθρωπίες και το κουμκαν είναι το χόμπι μου’’ αυτήν την αλησμόνητη ατάκα από τον ελληνικό κινηματογράφο σκέφτηκα όταν είδα έξω από γνωστό super market της περιοχής μας, υποψήφιο δήμαρχο, κινηματογραφικά στημένο και περιτριγυρισμένο από νέους που είχαν στα χείλη το χαμόγελο της 5μερης, να μαζεύουν τρόφιμα για τους πτωχούς και τίμιους ψηφοφόρους συμπολίτες μας.

Ένας άλλος υποψήφιος δήμαρχος προτίμησε μια πιο γκλάμουρους εκδήλωση για την συγκομιδή ψήφων και τροφίμων. Με χορούς και με τραγούδια έβγαλε και αυτός τις απαραίτητες φωτογραφίες για το προεκλογικό φυλλάδιο.

Γεγονός είναι ότι οι ανάγκες είναι πλέον τόσο μεγάλες αλλά και επείγουσες, ώστε να μη χωρά απαξίωση για καμιά πρωτοβουλία που στοχεύει στη βοήθεια, παρόλο τον πρόσκαιρο χαρακτήρα τους. Για τους ίδιους όμως λόγους δε χωρά και η υποκρισία.

Οι φιλανθρωπικές εκδηλώσεις, τα γκαλά, οι φωτογραφίες και τα δελτία τύπου δεν χωρούν στα καλάθια αλληλεγγύης, αλλά περισσεύουν στα κοφίνια της φιλανθρωπίας.

Μια αισχρή υποκρισία, τρόφιμα τυλιγμένα με ιλουστρασιόν λύπη για όλα αυτά που περνάμε, γεμάτες σακούλες για τους «φτωχούς και άπορους» της ενορίας μας, γιατί καλό είναι να τα έχουμε καλά με τον κλήρο που φέρνει ψηφαλάκια.

Η ευρωπαϊκή ακροδεξιά και οι μεταλλάξεις της

Jean-Yves Camus

Τα τελευταία τριάντα χρόνια, παντού, λίγο ως πολύ ανά την Ευρώπη, η άκρα δεξιά έχει ούριο αέρα στα πανιά της. Αν και ορισμένα κόμματα του χώρου κάνουν διατριβή στις νεοναζιστικές αναφορές, τα περισσότερα αναζητούν την αποδοχή και κατακλύζουν στο κοινωνικό πεδίο. Αυτοπροβάλλονται ως ύστατη λύση και ως ανάχωμα απέναντι σε μια υποτιθέμενη ισλαμοποίηση της κοινωνίας, ωθώντας τις δυνάμεις της Δεξιάς σε ανασύσταση. (Μετάφραση: Κορίνα Βασιλοπούλου)


Αν ανατρέξουμε στην εποχή που άρχισαν να αναδύονται τα ακροδεξιά λαϊκιστικά κινήματα στην Ευρώπη, στις αρχές της δεκαετίας του 1980, θα διαπιστώσουμε ότι έχουν περάσει πάνω από τριάντα χρόνια χωρίς να έχει αναδυθεί με περισσότερη σαφήνεια, μέσα από την πλούσια επιστημονική φιλολογία, ένας ακριβής και συγχρόνως λειτουργικός προσδιορισμός για τη συγκεκριμένη πολιτική κατηγορία. Θα πρέπει, λοιπόν, να προσπαθήσουμε να κοιτάξουμε πιο καθαρά στην κατηγορία αυτού που έχει επικρατήσει να ονομάζουμε συλλήβδην « άκρα δεξιά » ή « λαϊκισμός » [1].

ΜΑΡΙΑ ΒΑΡΣΑΜΙΔΑΚΗ: Με ήθος εργατικότητα και συνέπεια, συνέβαλε αποφασιστικά στην εξυγίανση των οικονομικών του Δήμου

Γεννήθηκε στο Ορεινό Σητείας Κρήτης και κατοικεί στο Γουδή από το 1978. Είναι παντρεμένη με τον Βασίλη Νικολακόπουλο και έχει ένα γιο τον Ηλία, φοιτητή στο τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών. Εργάζεται ως πολιτική υπάλληλος στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Από πολύ νωρίς ασχολήθηκε με τα συνδικαλιστικά θέματα. Εκλεγόταν ανελλιπώς από το 1984 στο Σύλλογο των Δημοσίων Υπαλλήλων του Πολεμικού Ναυτικού όπου υπηρετεί με συνέπεια, ήθος και εργατικότητα προσφέροντας με μαχητικότητα από τις θέσεις : της Προέδρου, της Ταμίας και του απλού μέλους.

Υπήρξε βασικό μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας εργαζομένων Υ.ΕΘ.Α. (Γραμματέας Δημοσίων και Διεθνών Σχέσεων, Γραμματέας Ισότητας των δυο φύλων, Ειδική Γραμματέας).
Εκλεγμένη εκπρόσωπος των εργαζομένων στο Υπηρεσιακό Συμβούλιο του ΓΕΝ υπερασπίσθηκε πάντα τα δικαιώματα των συναδέλφων της.

Η ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΨΟΦΟΥ

 kartesios

Ενδιαφέρουσα και ενδεικτική της κυβερνητικής πολιτικής η είδηση για τους «μνηστήρες» του «Ερρίκος Ντυνάν».

Πρώτο ενδιαφέρον σημείο: Το «Ερρίκος Ντυνάν» διεκδικείται από το «Ιατρικό Αθηνών» του Αποστολόπουλου, το «Υγεία» που ανήκει στον όμιλο της MIG, το πολυμετοχικό «ΙΑΣΩ», το «Μετροπόλιταν» του οποίου βασικοί μέτοχοι είναι ο εφοπλιστής Περικλής Παναγόπουλος και ο επιχειρηματίας Β. Θεοχαράκης και η «Ευρωκλινική» συμφερόντων της Global Finance του Αγγέλου Πλακόπητα.

Δεύτερο ενδιαφέρον σημείο: Το διαγωνισμό για το «Ερρίκος Ντυνάν» ανέλαβε η Τράπεζα Πειραιώς καθώς είναι ο βασικός πιστωτής του Ιδρύματος. Η Τράπεζα Πειραιώς, όμως, δεν ήταν εξ αρχής πιστωτής του «Ερρίκος Ντυνάν», αλλά έγινε από τη στιγμή που ανέλαβε το δάνειο που είχε πάρει το «Ερρίκος Ντυνάν», ύψους 96 εκατομμυρίων, από τη Marfin Popular Bank στην Κύπρο. Και τώρα ας ξαναδούμε ποιοι διεκδικούν το «Ερρίκος Ντυνάν». Το «Υγεία» που ανήκει στον όμιλο της MIG κτλ, κτλ…

Σήμερα η Ελλάδα χρειάζεται την Αριστερά «χωρίς σύνορα»-. Το νέο μέτωπο είναι ταυτόχρονα κοινωνικό και πατριωτικό.

Αυτή είναι η πραγματικότητα σήμερα: η διάλυση της μεσαίας τάξης. Και ο ανασχηματισμός της κοινωνίας σε δυο κατηγορίες. Μια ελίτ, που εδράζεται στην κορυφή μεγάλων επιχειρήσεων και στις παρυφές του πελατειακού κατεστημένου, άκρως μειοψηφική αλλά απείρως ισχυρή διότι ελέγχει τα εργαλεία της πραγματικής εξουσίας, δηλαδή τράπεζες και μίντια. Και όλοι οι άλλοι, πάνω από το 95% της κοινωνίας, το οποίο όμως είναι αδύναμο, διότι βρίσκεται σε απόγνωση, διότι ναρκώνεται από την καθημερινή προπαγάνδα του δελτίου των 8, διότι έχει υποστεί το περίφημο δόγμα του σοκ.
Του Βουδούρης Οδυσσέας στην avgi.gr

Ζούμε στην εποχή του νεοφιλελεύθερου οδοστρωτήρα. Ένα σύστημα το οποίο, όπου εφαρμόστηκε, διάλυσε κοινωνία και οικονομία, παρουσιάζεται σήμερα ως «σωτήριος μονόδρομος», από την κ. Μέρκελ σε ευρωπαϊκό επίπεδο, από την κυβέρνηση Ν.Δ. - Βενιζέλου σε εθνικό επίπεδο και από το «Σύστημα Τατούλη - Φούχτελ» στην Πελοπόννησο.
Τι σημαίνει νεοφιλελεύθερο σύστημα;

Πέντε καινούργιοι ψήφοι!!!!

Του Λευτέρη Καπώνη

Πρέπει να έχει περάσει τα ογδόντα πέντε. Στα νιάτα του δούλευε σε τσαγκαράδικα. Ξυπνάει κάθε πρωί και πηγαίνει στο καφενείο. Παραγγέλνει καφέ και με την πρώτη γουλιά πιάνει δουλειά... «Ο Τσίπρας τα είπε πολύ καλά χθες, τον άκουσες;» απευθύνεται στον καφετζή, ο οποίος δεν του απαντάει. Συνεχίζει, όμως, μόνος του: «Αυτή τη φορά, Στάθη, θα ψηφίσεις ΣΥΡΙΖΑ...». Ο καφετζής πάλι δεν απαντάει, ο γέρος όμως κυνηγάει την ψήφο του. «Γιατί, ρε Στάθη, δεν απαντάς; Η κόρη σου είναι άνεργη, ο γαμπρός σου άνεργος, εσύ τους ζεις.

Γιατί δεν ψηφίζεις ΣΥΡΙΖΑ ν' αλλάξουν τα πράγματα;».

Ο καφετζής πλησιάζει και κάθεται απέναντί του. «Να σου πω, Κώστα, ξέρεις τι φασισταριό ήμουνα. Μια ζωή Δεξιά ψήφιζα. Τώρα θα ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ, αλλά μπορείς να μην το φωνάζεις;». «Γιατί;» τον ρωτάει ο γέρος. «Γιατί ντρέπομαι. Γι' αυτό. Μέσα μου βράζω, αλλά αν αρχίσω να βρίζω, είναι σαν να βρίζω τα μούτρα μου. Αλλά θα σας ψηφίσω». Ο γέρος έκρυψε το χαμόγελό του. Το 'χε μαράζι τόσα χρόνια να ψήσει τον φίλο του και τώρα που τα κατάφερε ήταν σημάδι πως τα πράγματα θα πάνε καλά. Έτσι είχε μάθει ν' αγωνίζεται μέσα στον μικρόκοσμό του. Με τον Στάθη, τον Βασίλη, τη Γιάννα...

«Υπάρχει «κέντρο αποφάσεων» για τους τραμπουκισμούς;»

 

 Η υποψήφια περιφερειάρχης Αττικής Ρένα Δούρου

“ Η "Δύναμη Ζωής" τονίζει ότι "τέτοιες πράξεις δεν τρομάζουν την Αριστερά" και δηλώνει ότι "οι πολίτες θα δώσουν στις κάλπες τη δέουσα απάντηση, στέλνοντας μήνυμα ανατροπής κι ελπίδας!" ”

Ο περιφερειακός συνδυασμός "Δύναμη Ζωής", με επικεφαλής την υποψήφια περιφερειάρχη Αττικής Ρένα Δούρου υπογραμμίζει τα σοβαρότατα ερωτήματα που εγείρει το "γεγονός ότι καταγράφεται, αλυσίδα πλέον, βίαιων επιθέσεων εναντίον υποψηφίων, γραφείων και εκλογικών περιπτέρων και του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και γενικότερα της Αριστεράς στην Αττική και όχι μόνο".

Συγκεκριμένα, τα μέλη του συνδυασμού διερωτώνται:

Η αληθινή ιστορία της κινηματογραφικής «Ευδοκίας»

Η όμορφη Μαρία Βασιλείου…

Το 1967, ο σκηνοθέτης Αλέξης Δαμιανός έγραψε το σενάριο της ταινίας «Ευδοκία». Ευδοκία έλεγαν τη μητέρα του, αλλά ο αρχικός τίτλος ήταν: «Η πόρνη και ο στρατιώτης». Πολλές γνωστές σταρ της εποχής πέρασαν από οντισιόν για να πάρουν το ρόλο της Ευδοκίας. Καμιά δεν ήταν κατάλληλη στα μάτια του Αλέξη Δαμιανού. Πώς ανακάλυψε ο Δαμιανός την «Ευδοκία» και το ντουμπλάρισμα της από την τραγουδίστρια Ελένη Ροδά …

Ο σκηνοθέτης σταμάτησε την προετοιμασία της ταινίας μέχρι να βρεθεί η κατάλληλη πρωταγωνίστρια. Και την βρήκε στο πρόσωπο της Μαρίας Βασιλείου, την οποία γνώρισε στο Λονδίνο, μέσω ενός διαφημιστικού γραφείου. Ανάμεσα σε φωτογραφίες διάφορων όμορφων κοριτσιών που πόζαραν ερωτικά στο φακό, ξεχώρισε μία. Μαζί με τη γυναίκα του Άρτεμη, μόλις είδαν τη φωτογραφία της κατάλαβαν ότι αυτή είναι η «Ευδοκία».

Θανάσης Δέτσης: Ενας νέος επιστήμονας για το Δήμο Βύρωνα

Είναι νέος, 29 χρονών, επιστήμονας, ερευνητής, συνεργαζόμενος με τα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά εκπαιδευτικά ιδρύματα, όπως είναι το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και το Cambridge University – MIT Institute (CMI)

Θεωρεί την πρόσβαση στην εργασία, την περίθαλψη, την παιδεία, την κοινωνική ασφάλιση, όλων ανεξαίρετα των πολιτών αδιαπραγμάτευτο κοινωνικό δικαίωμα.

Διέπεται από τις αξίες της αλληλεγγύης και του εθελοντισμού  και θεωρεί ότι σήμερα,  επιβάλλεται η οργανωμένη συστράτευση όλων σε κοινωνικό αγώνα για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής των συμπολιτών μας, για την κοινωνική, παραγωγική, πολιτισμική αναγέννηση και αυτοδιάθεση του λαού μας, σε ένα περιβάλλον λαϊκής κυριαρχίας και εθνικής ανεξαρτησίας.

Επέλεξε να δώσει αυτό τον αγώνα στη Δήμο Βύρωνα, την πόλη που γεννήθηκε, μεγάλωσε και ζει, συστρατευόμενος με ανθρώπους που ίδιος κρίνει ότι διέπονται από τις ίδιες αξίες

Τρέχουν για δεύτεροι!

 

“ Το κύριο άρθρο της Αυγής ”

Θα βγουν δεύτεροι στις εκλογές! Το βλέπουν, αλλά η ελπίδα είναι φυσικό να βγαίνει τελευταία. Η Ν.Δ. του Σαμαρά, με την αποκρουστική σφραγίδα της Ακροδεξιάς, βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση. Δίνει την εντύπωση ότι ακολουθεί κατά πόδας το ΠΑΣΟΚ Βενιζέλου. Κινδυνολογούν ότι κινδυνεύει η πολιτική σταθερότητα αν καταψηφιστούν και κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο Βενιζέλος, μάλιστα, σε μια παροιμιώδη λουδοβίκεια κρίση μεγαλομανίας (το κράτος είμαι εγώ), προειδοποιεί ότι επέρχεται πολιτική αστάθεια, αν το άθροισμα Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ είναι μικρότερο των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι προφανές ότι ο Βενιζέλος διαπιστώνει ότι οι τελευταίοι οπαδοί του φεύγουν προς πάσα κατεύθυνση. Και αναζητεί, αν και πολιτικό ερείπιο, ρόλο ως παρτενέρ σταθερότητας του Σαμαρά. Ακυρώνει την προοπτική να υπάρχει το ΠΑΣΟΚ πολιτικά αυτόνομο και να προσπαθήσει να εκφράσει την όποια Κεντροαριστερά. Το καθιστά δορυφόρο οριστικά της Δεξιάς.

Την Αριάδα, το Αμπελάκι και τα Σαρδάνια επισκέφθηκε ο Βαγγέλης Τσούκας

Στην Αριαδα, στο Αμπελακι και στα Σαρδηνια βρέθηκε το απόγευμα και το βράδυ του Σαββάτου η Κίνηση Ενεργων Πολιτων.
Εγινε εποικοδομητικη συζήτηση με τους κατοίκους και παρουσιαστηκαν οι θέσεις της Κίνησης.
Η υποδοχή τους ηταν πολυ θερμή απο τους κατοίκους της περιοχής.

Μακαρθισμός καλεί Χόλιγουντ: «Καληνύχτα, και Καλή Τύχη» Αφιέρωμα

H μαύρη λίστα του Χόλιγουντ περιελάμβανε

324 ονόματα, ενώ περίπου 200 ακόμη άνθρωποι του κινηματογράφου αναγκάστηκαν με ποικίλους τρόπους να εγκαταλείψουν την εργασία τους. Το παρόν κείμενο, είναι ένα μικρό οδοιπορικό στα σκοτεινά χρόνια του Μακαρθισμού με αφορμή την ταινία «Καληνύχτα, και Καλή Τύχη» του 2005. Του Γιώργου Ρούσσου

Ήταν Σεπτέμβριος του 1947, όταν δεκαπέντε παράγοντες της αμερικανικής κινηματογραφική βιομηχανίας καλούνται να παρουσιαστούν ενώπιον της Επιτροπής Αντιαμερικανικών Ενεργειών, η οποία θέλει να αποδείξει ότι: "μέλη του Κομουνιστικού Κόμματος κυριαρχούν στην Ένωση Σεναριογράφων, οι κομουνιστές έχουν πετύχει να προπαγανδίζουν υπόγεια στις ταινίες και ο πρόεδρος Ρούζβελτ επέβαλε ανάρμοστη πίεση στη βιομηχανία ώστε να παράγει φιλοσοβιετικές ταινίες κατά τη διάρκεια του πολέμου." Είναι η αρχή του *Μακαρθισμού...