Temir Porras Ponceleón
Το χάσμα μεταξύ της κυβέρνησης του Νικολάς Μαδούρο και της αντιπολίτευσης και οι διεθνείς κυρώσεις επιδεινώνουν καθημερινά τον πληθωρισμό της Βενεζουέλας και κάνουν την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον να πεθαίνει κάθε μέρα.
Ως πρόεδρος της Βενεζουέλας από το 1999 έως το 2013, ο Ούγκο Τσάβες είχε αναμφισβήτητες επιτυχίες, ιδίως όσον αφορά τη μείωση της φτώχειας. Πέτυχε επίσης απροσδόκητα αποτελέσματα, συμπεριλαμβανομένης της οικονομικής ανάπτυξης: το ΑΕΠ αυξήθηκε κατά πέντε φορές μεταξύ του 1999 και του 2014. Αυτό μπορεί να εξηγήσει τις επαναλαμβανόμενες εκλογικές επιτυχίες του. Η μακρά διακυβέρνηση των Τσαβίστας επέτρεψε στη Βενεζουέλα να ανοικοδομήσει τα θεσμικά της όργανα, μέσω μιας ανοικτής και συμμετοχικής διαδικασίας με συχνές εκλογές. Ήταν μάλιστα τόσο πολλές οι εκλογικές αναμετρήσεις, που ο πρώην πρόεδρος της Βραζιλίας Λουίς Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα είχε δηλώσει χαρακτηριστικά: «Έχουν πάντοτε εκλογές στη Βενεζουέλα και όταν δεν έχουν, ο Τσάβες ανακαλύπτει έναν λόγο για να κάνει».
Η μπολιβαριανή επανάσταση βοήθησε να ξεκινήσει η «ροζ παλίρροια» που συνέβη στη Λατινική Αμερική τη δεκαετία του 2000, με εκλογές που έφεραν προοδευτικά αριστερά κόμματα στην εξουσία, συχνά για πρώτη φορά, σε χώρες που πια δεν δέχονταν να είναι η πίσω αυλή των ΗΠΑ.