Ας μιλήσουμε λοιπόν για τους πατεράδες μας

Κλέαρχος Τσαουσίδης

«...Η καταγγελία μπορεί να μην είναι βαριά για τον κ. Μητσοτάκη που έχει αντιπρόεδρο τον χουντόφιλο κ. Γεωργιάδη και κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο τον χουντικό κ. Βορίδη, στέλεχος τον κ. Πλεύρη. Είναι όμως βαρύτατη για έναν αριστερό, ειδικά όταν είναι κατασκευασμένη από φασιστοειδή της "δημοσιογραφικής πιάτσας".»

Να που ο διάλογος τον οποίο υποσχέθηκε ο κ. Μητσοτάκης ότι θα έχει στη Βουλή με τον κ. Τσίπρα, σαν εναλλακτική του τηλεοπτικού διαλόγου που ζήτησε ο πρωθυπουργός, έγινε.

Υποτίθεται ότι εκ μέρους της Νέας Δημοκρατίας το μείζον ήταν η πρόταση μομφής σε βάρος του κ. Πολάκη και εκ μέρους της κυβέρνησης η πρόταση για παροχή ψήφου εμπιστοσύνης, άρα συζήτηση εφ’ όλης της ύλης για την πορεία της οικονομίας, των διεθνών σχέσεων κ.λπ.

Τι απέμεινε σαν κύρια εντύπωση; Η πομπώδης, με τσιριχτή φωνή και δεξιοαριστερή περιδίνηση, δήλωση του κ. Μητσοτάκη ότι ο πατέρας του Αλέξη Τσίπρα έκανε δουλειές με χουντικούς. Επί λέξει: «Την επόμενη φορά που θα μιλήσετε για ζάμπλουτη οικογένεια ας αναζητήσουμε τους τρόπους που η δική σας οικογένεια απέκτησε την περιουσία της, με ποιους έκανε δουλειές τη χούντα».

Η καταγγελία μπορεί να μην είναι βαριά για τον κ. Μητσοτάκη που έχει αντιπρόεδρο τον χουντόφιλο κ. Γεωργιάδη και κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο τον χουντικό κ. Βορίδη, στέλεχος τον κ. Πλεύρη. Είναι όμως βαρύτατη για έναν αριστερό, ειδικά όταν είναι κατασκευασμένη από φασιστοειδή της «δημοσιογραφικής» πιάτσας.

Η γενοκτονία των Ινδιάνων - Ένα ξεχασμένο Ολοκαύτωμα

Ο όρος γενοκτονία, καθιερώθηκε επίσημα μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, για να περιγράψει εγκλήματα που αποβλέπουν στη συστηματική και επιδιωκόμενη εξόντωση ολόκληρης φυλής ή τμήματος αυτής σε ορισμένο γεωγραφικό τόπο. Κάτι τέτοιο επιτυγχάνεται είτε με διαδοχικούς ομαδικούς φόνους, είτε μέσω άλλων μεθόδων που συμβάλλουν στην μαζική εξόντωση ατόμων που ανήκουν σε συγκεκριμένη φυλή.

Επιμέλεια: Δημήτρης Λαμπρόπουλος

Μια από τις πιο χαρακτηριστικές γενοκτονίες που συναντά κανείς στην ανθρώπινη ιστορία είναι το Ολοκαύτωμα των Εβραίων από τους Γερμανούς Ναζί, το Holodomor της Ουκρανίας, τις θηριωδίες των αποικιοκρατικών καθεστώτων στην Ασία και την Αφρική, καθώς και η εξόντωση εκατοντάδων χιλιάδων Αρμενίων από τον Οθωμανικό στρατό.

Η μεγαλύτερη όμως γενοκτονία που συνέβη ποτέ στον πλανήτη, αλλά και ταυτόχρονα η λιγότερο συζητημένη, είναι αυτή των Ιθαγενών Ινδιάνων της Αμερικανικής Ηπείρου. Συνολικά από τα πρώτα χρόνια της «ανακάλυψης» της Αμερικής, μέχρι και το τέλος του 19ου αιώνα, περισσότεροι από 100.000.000 Ιθαγενείς εξοντώθηκαν. Συγκεκριμένα, ο αριθμός των Ιθαγενών στη Βόρεια Αμερική το 1919 έφτανε τους 400.000, μόλις, 18 με 19 εκατομμύρια λιγότεροι σε σύγκριση με το 1492, όπως αναφέρει το Ethical Canons and Scientific Inquiry (Genocide of Native Americans). Ο David Stannard στο βιβλίο του, American Holocaust, κάνει λόγο για 100 εκατομμύρια ανθρώπους που εξοντώθηκαν συνολικά, μεταξύ αυτών γύρω στα 18 εκατομμύρια σε περιοχές του Βόρειου Μεξικού, ενώ οι θάνατοι που συνδέονται με το εμπόριο δουλείας Ιθαγενών υπολογίζονται στα 28 εκατομμύρια. Είναι ξεκάθαρο ότι οι ιθαγενείς πλήρωσαν πολύ ακριβά τα «προνόμια» που είχαν να κατοικούν σε πλούσια εδάφη.