Πρωτεύουσα του Ισραήλ «κηρύσσει» την Ιερουσαλήμ ο Μιτ Ρόμνεϊ

Σε διπλωματικές ακροβασίες επιδίδεται ο Ρεπουμπλικανός προεδρικός υποψήφιος Μιτ Ρόμνεϊ, αποκαλώντας την Ιερουσαλήμ «πρωτεύουσα του Ισραήλ» με το βλέμμα στραμμένο στην εβραϊκή κοινότητα των Ηνωμένων Πολιτειών. Η «ανακήρυξη» της Ιερουσαλήμ σε πρωτεύουσα του Ισραήλ συνοδεύεται από κορόνες για το ισλαμικό καθεστώς του Ιράν και δεσμεύσεις για ισχυρότερους δεσμούς με το Ισραήλ -ακόμη και στήριξη σε μία ενδεχόμενη ισραηλινή απόφαση ανάληψης στρατιωτικής δράσης για να εμποδιστεί η Τεχεράνη να αναπτύξει πυρηνικά όπλα, όπως λέει σύμβουλός του.
Ο πρώην κυβερνήτης της Μασαχουσέτης που διεκδικεί την προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών βρίσκεται στο Ισραήλ μετά την επίσκεψή του στο Ολυμπιακό Λονδίνο, που εξελίχθηκε σε διπλωματική καταστροφή με τον Ρόμνεϊ να αμφισβητεί την ικανότητα της Βρετανίας να φιλοξενήσει τους Αγώνες και να επιδίδεται σε μία σειρά από γκάφες.
Το επόμενο κεφάλαιο της καταστροφής περιοδείας, πλέον, άνοιξε την Κυριακή στο Ισραήλ, όπου ο Μιτ Ρόμνεϊ αγνόησε δεκαετίες διένεξης για το Μεσανατολικό ζήτημα, το διαφιλονικούμενο καθεστώς της Ιερουσαλήμ και διεθνείς αποφάσεις, δηλώνοντας «συγκινημένος που βρίσκεται στην Ιερουσαλήμ, την πρωτεύουσα του Ισραήλ».

Οι Γερμανοί δεν θέλουν ούτε την Ελλάδα στο ευρώ, αλλά ούτε και... το ευρώ

Η ανασφάλεια για τις εξελίξεις στην Ευρωζώνη είναι διάχυτη και στην κοινή γνώμη της Γερμανίας, που δείχνει να νοσταλγεί το γερμανικό μάρκο.
Μόνο ένας στους τρεις Γερμανούς εξακολουθεί να πιστεύει ότι η καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ παίρνει τις σωστές αποφάσεις για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους στην ευρωζώνη, σύμφωνα με μια νέα δημοσκόπηση του ινστιτούτου YouGov.
Η δημοσκόπηση, που πρόκειται να δημοσιευτεί στο αυριανό φύλλο της εφημερίδας Bild, δείχνει ότι το 33% των Γερμανών εγκρίνει τη στάση της Μέρκελ ενώ το 48% διαφωνεί με τις αποφάσεις της.
Στην ερώτηση αν φοβούνται ότι θα χάσουν τις οικονομίες τους, πάνω από τέσσερις στους δέκα (ποσοστό 44%) απάντησαν καταφατικά.
Στα μέσα Ιουλίου άλλη δημοσκόπηση του ZDF-Politbarometer έδειχνε ότι το 63% των Γερμανών στήριζαν τις ενέργειες της καγκελαρίου, μολονότι πολλοί θεωρούσαν ότι θα πρέπει να εξηγεί αναλυτικότερα την πολιτική που ακολουθεί. Στις αρχές Ιουλίου την πολιτική της Μέρκελ ενέκρινε το 58% αλλά η συντριπτική πλειοψηφία των ερωτηθέτων (85%) πίστευε ότι η κρίση θα χειροτερεύσει.

Η καλύτερη τελετή έναρξης όλων των εποχών

Πολύ πετυχημένη ήταν η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου, αφού έδειξε με τον καλύτερο τρόπο την παρακμή της Μεγάλης Βρετανίας και της ανθρωπότητας, σε αντίθεση με την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας που σε έκανε να πιστεύεις πως η Ελλάδα διαπρέπει ενώ ήταν ήδη με το ένα πόδι στον τάφο.
Ένα από τα ωραιότερα σημεία της τελετής έναρξης ήταν η Βιομηχανική Επανάσταση αλλά είδαμε μόνο τους δυστυχισμένους εργάτες και όχι τους χαρούμενους βιομήχανους που έκαναν την επανάσταση.
Οι σκηνές με τον χάλυβα ήταν συγκλονιστικές και ο σκηνοθέτης τις αφιέρωσε στους απεργούς της Χαλυβουργίας που -βλέποντάς την τελετή έναρξης- θα συνειδητοποίησαν πως ζουν στον 19ο αιώνα.
Πολύ ωραίες και αισιόδοξες ήταν και οι ατελείωτες σκηνές με το Σύστημα Υγείας της Μεγάλης Βρετανίας, αφού το νοσοκομείο είναι πια το μόνο μέρος που μπορεί να βρει λίγη γαλήνη ο σύγχρονος άνθρωπος. Πριν τα τινάξει.
Ευρηματικό ήταν το βίντεο με τον Τζέιμς Μποντ και την βασίλισσα Ελισάβετ που θα ήταν πολύ ταιριαστό ζευγάρι αν χρησιμοποιούσαν τον Σον Κόνερι που έχει την ίδια ηλικία με τη βασίλισσα, ώστε να μην βγαίνει η Ελισάβετ τεκνατζού.

Ανθρωποθυσίες στην Ολυμπιάδα

"Προειδοποίηση δεν υπήρξε, πέρα από τα δυσοίωνα τόξα που διέγραψαν ψηλά στον ουρανό κάτι πράσινες φωτοβολίδες. Ενας φοιτητής κάλεσε από το μικρόφωνο τους 6.000 ακροατές του `να πάνε σπίτι μετά το τέλος της συγκέντρωσης, για να αποφευχθεί μια άσκοπη αιματοχυσία'. Ξαφνικά, από μια γωνιά της πλατείας ξεπρόβαλλαν οι στρατιώτες. Σχημάτισαν ένα κορδόνι γύρω από το πλήθος κι ύστερα άρχισαν να προελαύνουν, πυροβολώντας και λογχίζοντας καθώς προχωρούσαν. (....) Για δέκα λεπτά, μαζικοί πυροβολισμοί αντηχούσαν στην πλατεία, ενώ σποραδικά πυρά συνεχίστηκαν για μίαν ακόμη ώρα. Συνολικά, τουλάχιστον 33 πολίτες κι ένας στρατιώτης σκοτώθηκαν, τουλάχιστον 500 τραυματίστηκαν και 1.650 άτομα συνελήφθησαν".
Ηταν το βράδι της Τετάρτης 2 Οκτωβρίου 1968, στην πλατεία Τλατελόλκο της Πόλης του Μεξικού. Τα γεγονότα εξελίχθηκαν ακριβώς όπως τα περιγράφει το παραπάνω απόσπασμα από το Time (12.10.68), με μια μικρή διαφορά: στην πραγματικότητα, οι νεκροί ξεπέρασαν τελικά τους 400. Δέκα μέρες πριν από την έναρξη της 19ης Ολυμπιάδας, οι οικοδεσπότες της ολοκλήρωναν με το δικό τους τρόπο τις ετοιμασίες για το μεγάλο συμβάν. Το δημοκρατικό φοιτητικό κίνημα που απειλούσε με τις κινητοποιήσεις του να χαλάσει το σόου, πνίγηκε στο ίδιο του αίμα. Οι Αγώνες μπόρεσαν έτσι να διεξαχθούν σε (σχεδόν) πλήρη τάξη και ηρεμία, χωρίς το αίμα των θυμάτων να προκαλέσει το παραμικρό μποϊκοτάζ ή, έστω, κάποιες διαμαρτυρίες από τις συμμετέχουσες χώρες. Πώς θα ήταν δυνατό άλλωστε κάτι τέτοιο, από τη στιγμή που οι δήμιοι ακολουθούσαν απλώς τις οδηγίες της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, για μια έγκαιρη και αποφασιστική επίλυση του "προβλήμματος ασφαλείας" της χώρας τους;