Που είναι ο Νίκος ;

Δεν, μπορώ βρε παιδιά, θα το πω. Πέρασε μια εβδομάδα σχεδόν, ( 5 ημέρες ) από την εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου με τη Ντόρα Μπακογιλαννη, ξέρετε, εκείνη με το βιντεάκι με τον συνταξιούχο, που τον … “ισοπέδωσε” η … κόρη Μητσοτάκη και που πρώτο ανήρτησε το the faq. Μια εβδομάδα και ακόμα δεν μπορεί να μου φύγει αυτή η εικόνα της Ντορούλας. Εκείνη η … απέχθεια, η ξινίλα, η αποστροφή, με την οποία κοιτούσε τον συνταξιούχο καλεσμένο στην εκπομπή. Σαν να μην τον “αναγνωρίζει” ως συμπολίτη της, αλλά … ως ένα άλλο είδος. Περίπου ως … πρόσφυγα, στον κήπο των θαυμάτων της μεγαλοαστικής συνωμοταξίας της. Ως … αναγκαίο “κακό” στη ζωή της! Η κακία, η σπίθα της ανάγκης να τον ταπεινώσει, να τον εκμηδενίσει, να τον στείλει πίσω, στην κατηγορία, που ( θεωρεί ) ότι ανήκει. Στα σκουπίδια δηλαδή. ( ” Συνταξιούχος, από που είσαστε; – Από το ΙΚΑ – Από το ΙΚΑ; Μπράβο, Μπράααάβο!!!” ). Κατι σαν κι αυτό που είχε πεί κάποτε ο ομογάλακτός της, κοινωνικά και κομματικά, πρώην ΥπΟικ Γ Αλογοσκούφης: ” Ε, κι αν δεν μπορεί να ζήσει ( ο συνταξιούχος ) με 300 ευρώ, ας πεθάνει …”. Και ο, λαλίστατος και παρεμβατικότατος κατά τα άλλα, Νίκος Χατζηνικολάου, … τσιμουδιά. Μια κουβέντα υπεράσπισης του “αδύναμου”, “σεβασμού” τελός πάντων βρε παιδί μου στο πλαίσιο της φιλοξενίας, στον δικό του προσωπικό καλεσμένο στο στούντιο, δεν βρήκε να πεί. Δεν του βγήκε, να αρθρώσει. Παρά τα τόσα … άρθρα στις εφημερίδες του και τα σχόλια. Η διαχρονική αγάπη του Νίκου Χατζηνικολάου προς την “οικογένεια ” είναι γνωστή. Γίνεται ακόμα πιο έντονη αυτή την εποχή με την προνομιακή συμπεριφορά που επιφυλάσσει στα νεώτερα μέλη της. Και είναι και πολλά ( ζωή να έχουν…)!