Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2015

Παλαιστίνιοι αποφασίζουν να συλλαμβάνονται χαμογελώντας


Μπορεί να τους σέρνουν πάνοπλοι αστυνομικοί και στρατιώτες, αλλά δε μασάνε

Αυτές τις μέρες συμβαίνει άλλη μια αναζωπύρωση των συγκρούσεων Ισραηλινών και Παλαιστίνιων στις διεκδικούμενες περιοχές της ανατολικής Ιερουσαλήμ και της Δυτικής Όχθης. Από την πρώτη του Οκτώβρη μέχρι τις 10, είχαν συλληφθεί 400 Παλαιστίνιοι. Η κατάσταση, όπως βλέπετε στο παρακάτω πολύ σκληρό βίντεο, είναι χάλια:

Οι νεαροί Παλαιστίνιοι που συμμετέχουν στις διαδηλώσεις και τις συγκρούσεις με τις Ισραηλινές δυνάμεις ασφαλείας, αποφάσισαν να ξεκινήσουν ένα trend που γίνεται viral τις τελευταίες μέρες. Χαμογελούν όταν τους φωτογραφίζουν ως συλληφθέντες, προκειμένου να δείξουν ότι δε μασάνε κι ότι το ηθικό τους δε σπάει. Όπως η 15χρονη Shaimaa Ahmed:


Αντίο πατρίδα

Του Simple Man

Να την ξαναδώ ακόμα μια φορά ήθελα. Την Ελληνίδα που φορά το μαύρο μαντήλι για να πενθεί τις χαρές που δεν έζησε και αυτές που έφυγαν ανεπιστρεπτί. Να κουβαλά το ταψί με το ξεροψημένο από φούρνο ψωμί στο κεφάλι ισορροπώντας τα τσακισμένα πόδια της στο καλντερίμι κρατώντας το μέτωπο ψηλά σαν Καρυάτιδα που ακόμα και γερασμένη είναι εκεί για να κρατά τη μετόπη της αξιοπρέπειας.

Να τον ξαναδώ ακόμα μια φορά ήθελα. Να χώνει το τσαπί τόσο βαθιά στην γη σκοτώνοντας το χώμα για να σπείρει με τα χέρια του ζωή. Να τον δω να σταματά και να ξαποσταίνει κοιτώντας τον ήλιο που κονταροχτυπιόταν από τα γεννοφάσκια του για το ποιος θα αντέξει πιο πολύ μέχρι να πέσει το σκοτάδι.
Να τα ξαναδώ ακόμα μια φορά ήθελα. Τα παιδιά να παίζουν μπάλα στις αλάνες με τα λιτά παντελονάκια τους και ένα κομμάτι ψωμί στο χέρι. Να ματώνουν τα γόνατά τους και να σηκώνονται χωρίς δάκρυα σαν γεννημένοι πολεμιστές έτοιμα για τις μάχες που θα έρχονταν.

Να τους ξαναδώ ήθελα. Τους πικραμένους αυτής της χώρας . Να κάθονται στις ξεχαρβαλωμένες καρέκλες ενός καφενείου κάπου στα σύνορα και να κοιτούν μέσα από τα βρώμικα τζάμια την Ελλάδα να τους αποχαιρετά όπως έκανε κάθε μέρα, κάθε εποχή, κάθε χρόνο κι αυτοί να είναι εκεί να την κοιτούν μόνο για να την βλέπουν να φεύγει.

Κουλούρι δίχως απόδειξη: αυτή η μάστιγα

Του Cogito ergo sum
Καταλάβατε τι είναι αυτό που φταίει για τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας ή πρέπει να το ξαναπούμε; Φταίει η φοροδιαφυγή! Αυτή είναι η γάγγραινα που ταλαιπωρεί το ταλαίπωρο κορμί τής χώρας μας, τελεία και παύλα. Και δεν πρόκειται να δούμε άσπρη μέρα αν δεν συνειδητοποιήσουμε όλοι μας ότι πρέπει να ζητάμε πάντοτε απόδειξη για οποιαδήποτε αγορά κάνουμε και για οποιαδήποτε υπηρεσία λαμβάνουμε.
Το καταλάβατε, επί τέλους ή πρέπει να σας το επαναλαμβάνουν κάθε βράδυ τα κανάλια; Μην περιμένετε αύξηση στους μισθούς σας αν ο κυρ-Μήτσος ο φούρναρης δεν μάθει να κόβει απόδειξη ακόμη και για το τελευταίο κουλούρι Θεσσαλονίκης που πουλάει. Μην ελπίζετε ότι θα πάψουν να κατρακυλάνε οι συντάξεις σας αν η Βούλα η κομμώτρια δεν χτυπάει στην ταμειακή της μηχανή ακόμη και το τελευταίο χτένισμα που κάνει. Μην ονειρεύεστε ανάκαμψη στα οικονομικά σας αν επιμένετε να αναθέτετε τα ιδιαίτερα της κόρης σας στον κάθε τυχάρπαστο φοιτητάκο που δεν κόβει αποδείξεις. Και, βέβαια, παραδεχτείτε τις δικές σας ευθύνες για την κατάντια αυτού του τόπου, εφ’ όσον προσπαθείτε να πετύχετε φτηνότερο νοίκι για την γκαρσονιέρα τού φοιτητή κανακάρη σας, προτείνοντας στον ιδιοκτήτη να μη σας κόβει αποδείξεις για τα νοίκια.Το καταλάβατε τώρα το μέγεθος του προβλήματος της φοροδιαφυγής; Μπράβο! Και το πιστέψατε; Τρομάρα σας…

Ρε σεις, φοροδιαφυγή κάνουν τα λιγούρια. Οι λεφτάδες δεν ασχολούνται μαζί της, καθ’ όσον υπάρχει η νόμιμη φοροαποφυγή! Ψωνίσατε ποτέ από τον Βασιλόπουλο τον ΆλφαΒήτα δίχως απόδειξη; Όχι βέβαια. Άρα ο ΑλφαΒήτας πληρώνει τους φόρους του κανονικά, έτσι; Μάλιστα. Κανονικώτατα! Ο άνθρωπος είναι νομιμώτατος και πληρώνει μέχρι δεκάρας όσα προβλέπει ο νόμος να πληρώσει. Μόνο που ο νόμος προβλέπει για τον ΑλφαΒήτα λιγώτερα απ’ όσα προβλέπει για την κοπέλλα που κάθεται στο ταμείο και κόβει τις αποδείξεις.

Πως νιώθουμε παράφορα, πως ζούμε έτσι αδιάφορα


Η ζωή είναι ένα εκκρεμές που κινείται μπρος και πίσω από τον πόνο στη βαρεμάρα.
Α. Σοπενχάουερ 

Το κενό υπάρχει όσο δεν πέφτεις μέσα του.
Οδυσσέας Ελύτης 

Δε θέλω να πικραίνεσαι τις Κυριακές τα βράδια,
χωρίς αυτή τη σκοτεινιά τα χρόνια μένουν άδεια
«Το γράμμα», Σωκράτης Μάλαμας 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 

Ξενυχτούσα στο σπίτι ενός φίλου στη Νέα Σμύρνη. Μιλούσαμε για τη φωτογραφία και τη λογοτεχνία, ενώ έξω έβρεχε καταιγίδες ο ουρανός κι έπεφταν ουραγκάν απ” τ” άστρα. 

Στην τηλεόραση έπαιζε τον Νεκρό, του Τζάρμους. Οι παραμορφωμένες κιθάρες του Νιλ Γιανγκ ακούγονταν σαν αστραπές. 

Κάποτε χτύπησε το τηλέφωνο. Το κοιτάξαμε σαν να “ταν κάποιος παρείσακτος που “χε έρθει να διαταράξει την ανησυχία μας. Μετά το πέμπτο κουδούνισμα ο Βασίλης κατάφερε να σηκωθεί. 

«Για σένα είναι», μου είπε, κι εγώ απόρησα πώς με βρήκαν οι φίμπις, οι πράκτορες του FBI, σ” εκείνο το κρησφύγετο. 

Σαν το “πιασα και μίλησα άκουσα μόνο μια ερώτηση: