Χρ. Λεοντής: Ντροπή κε Μπαλτά

Ανοιχτή Επιστολή του Χρήστου Λεοντή προς τον Υπουργό Πολιτισμού Καθηγητή του Πολυτεχνείου κύριο Μπαλτά 

Κύριε Υπουργέ 

Οι επιλογές σας, –δεν νομίζω ότι μπορεί να είναι μνημονιακή υποχρέωση– σε πρόσωπα που καλείτε από… το εξωτερικό, για να συμβάλλουν στην ανάπτυξη, την προώθηση και την προβολή του σύγχρονου ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ πολιτισμού, με αφήνουν άναυδο!! 

Μας πέταξε «στη μούρη», χωρίς αιδώ, χωρίς ευγένεια, με έπαρση, θράσος και αναίδεια, ένα… ΕΤΟΣ ΒΕΛΓΙΟΥ!! με δικά του έργα, με Βέλγους καλλιτέχνες και με έξοδα τού πενιχρού Ελληνικού δημοσίου, που θα παρουσιάσει φέτος το …ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ, που άλλαξε και τ’ όνομά του, σε ΔΙΕΘΝΕΣ… για να ξεκαθαρίσουμε μια και καλή με τον ντόπιο πληθυσμό… (Διεθνιλίκι με έργα ενός ατόμου πρώτη φορά το ακούω… Τι σπουδαία ιδέα!) Για μία τετραετία θα πρέπει οι Έλληνες καλλιτέχνες να διδαχτούμε πρώτα από Βέλγους και μετά, θα δούμε τι θα γίνει, αν είμαστε καλοί μαθητές!! Υπενθυμίστε, παρακαλώ, στον κύριο καλλιτεχνικό διευθυντή ότι, ο πολιτισμός δεν είναι προνόμιο μόνο των Βέλγων ή δικό του… Κάτι υπάρχει κι αλλού από Θέατρο, Μουσική, Κινηματογράφος, Ποίηση, Λογοτεχνία, Εικαστικά… Επισημαίνω και κάτι που παρατήρησα τελευταία, όχι μόνο στο δημόσιο τομέα. 

Μουσείο Μπενάκη: ΓΑΛΛΟΣ, Ελληνικό κέντρο κινηματογράφου: ΓΕΡΜΑΝΟΣ, Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης: ΓΑΛΛΙΔΑ, Ελληνικό Φεστιβάλ: ΒΕΛΓΟΣ… η συνέχεια; Μεγαλύτερη περιφρόνηση και προσβολή για ΟΛΟΥΣ τους Έλληνες καλλιτέχνες, δεν νομίζω ότι έχει ξαναγίνει. ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ! ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ! 

ΌΛΟΙ οι Έλληνες, καλλιτέχνες και κοινό, είμαστε απέναντί σ’ αυτή τη λογική και σ’ αυτές τις επιλογές. 

Πίσω από την τρομοκρατία είναι η Δύση

Παναγιώτα Ψυχογιού

Στους σύγχρονους ζοφερούς καιρούς το περιεχόμενο της πίστης λειτουργεί ως μια αλήθεια που παρασύρει ορμητικά, μια αλήθεια που σαγηνεύει σε αντίθεση με τη μηδενιστική και ατομοκεντρική πραγματικότητα του δυτικού κόσμου. Σε απόλυτη ταύτιση με τον Φρόιντ που ισχυρίζεται ότι η θρησκεία είναι πηγή νευρώσεων, το όραμα του παραδείσου παρέχει κάτι τι, ένα νόημα σε σχέση με το κενό της ανυπαρξίας ιδανικών. Η παντελής απουσία προσανατολισμού, ή η ανεργία και ο κοινωνικός αποκλεισμός ενθαρρύνει τους νέους ανθρώπους να αναζητήσουν στην πίστη νόημα και σκοπό. 

Η απουσία ενός κόσμου που διαθέτει τη δύναμη της επιβολής, για τα οποία γράφουν ο Νίτσε και ο Χάιντεγκερ, οδηγεί στον φονταμενταλισμό. Τα δυτικά κράτη δεν λεηλάτησαν απλώς τις περιοχές της Μέσης Ανατολής αλλά και σχεδίασαν μακρόπνοες επιχειρήσεις επενδύσεων μέσω πολιτικών παρεμβάσεων.

Τα αραβικά κράτη είχαν δυο επιλογές: να προσδεθούν στο άρμα της νεαποικιακής αμερικανικής και ευρωπαϊκής κυριαρχίας ή να βρεθούν αντιμέτωπα με αυτές. Σε κάθε περίπτωση οι λαοί έμειναν με ένα αίσθημα αδικίας, μειονεξίας, ταπείνωσης και οργής, ενώ η κοινωνική εξαθλίωση επιδεινώθηκε. Αναδύθηκε έτσι το αίτημα ενός εθνικού επαναπροσδιορισμού και ήταν θέμα χρόνου η επιστροφή στην παράδοση, σημαντική παράμετρος της οποίας είναι η θρησκεία, που έχει την δύναμη να επηρεάζει το ασυνείδητο ευρύτατων μαζών και να αποτελεί ένα είδος γλώσσας για πάσης φύσεως συλλογικά αιτήματα.