Στο μικροσκόπιο του ΟΗΕ οι συνθήκες κράτησης του «πληροφοριοδότη» του Wikileaks

Τη μεταχείριση του στρατιώτη Μπράντλει Μάνινγκ, που θεωρείται το «βαθύ λαρύγγι» του Wikileaks από τους δεσμοφύλακές του σε αμερικανική στρατιωτική βάση θα ερευνήσει υπηρεσία του ΟΗΕ, μετά από αναφορές υποστηρικτών του πως υποβάλλεται σε πρακτικές που ισοδυναμούν με βασανιστήρια.

Το γραφείο του Μάνφρεντ Νόβακ, ειδικού εισηγητή για βασανιστήρια στη Γενεύη, δέχθηκε καταγγελίες πως ο Μπράντλεϊ Μάνινγκ πως περνάει τουλάχιστον 23 ώρες την ημέρα απομονωμένος στο κελί του υπό «απάνθρωπες συνθήκες».

Το Πεντάγωνο απορρίπτει ως αβάσιμες τις κατηγορίες, απαντώντας πως φροντίζει την ασφάλεια του κρατούμενου εν όψει της δίκης του.

Ο Μάνινγκ κρατείται σε βάση των Πεζοναυτών στο Κουάντικο της Βιρτζίνια, και κατηγορείται πως δημοσίευσε εκατοντάδες χιλιάδες έγγραφα και οπτικοακουστικό υλικό του αμερικανικού Στρατού, αρκετά από αυτά μέσω του Wikileaks.

O ίδιος δεν έχει τοποθετηθεί δημόσια για το ζήτημα, ενώ ο ιδρυτής του Wikileaks Τζ.Ασάντζε απαντά σταθερά πως η ιστοσελίδα είναι φτιαγμένη με τρόπο που ούτε ο ίδιος ή οι διαχειριστές της δεν γνωρίζουν τις πηγές των διαρροών.

Ο Ασάντζε, σε πρόσφατη συνέντευξή του, χαρακτήρισε πάντως «πολιτικό κρατούμενο» τον Μάνινγκ, υποστηρίζοντας πως οι αμερικανικές Αρχές προσπαθούν να το πιέσουν να καταθέσει σε βάρος του. Ο ίδιος αναφέρει πως δεν είχε ακούσει το όνομα του Μάνινγκ πριν συλληφθεί ως ύποπτος για διαρροές.

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από Associated Press

Σουτιέν αξίας 4,6 εκατομμυρίων δολαρίων

Η σούπερ μόντελ βραζιλιάνα Adriana Lima φωτογραφήθηκε επιδεικνύοντας την πρόσφατη δημιουργία του κοσμηματοπώλη Martin Katz για την εταιρία Victoria’s Secret. 
Το συγκεκριμένο σουτιέν της σειράς Fantasy αποτελείται από 3.575 μαύρα διαμάντια, 117 πετράδια του ενός καρατίου, 34 ρουμπίνια και δύο μαύρα διαμάντια σε σχήμα σταγόνας.

Εκατό ολόκληρα καράτια ζυγίζει η συγκεκριμένη δημιουργία, που προσφέρεται στην καθόλου ευκαταφρόνητη τιμή των 4,6 εκατομμυρίων δολαρίων μαζί με ασορτί σανδάλια, ζαρτιέρες, μπρασελέ και πιάστρα για τα μαλλιά.

Ανάλογη φωτογράφηση είχε κάνει πριν τέσσερα χρόνια και η πανέμορφη Karolina Kurkova με ένα σουτιέν αξίας 6,5 εκατομμυρίων δολαρίων, ενώ η βραζιλιάνα Giselle Bunchen φωτογραφήθηκε πέρυσι με δημιουργία αξίας 12,5 εκατομμυρίων.

Φαίνεται ότι τα σουτιέν από διαμάντια έχουν το δικό τους κοινό που δεν αφήνει καμία ευκαιρία να πάει χαμένη όταν πρόκειται για το αντικείμενο του πόθου τους. Μάλιστα, το φετίχ αυτό έγινε αιτία να κάνει ο George Tutaya χρυσές δουλειές αφού πούλησε στο διαδίκτυο μέσα στα δύο τελευταία χρόνια πάνω από 2.000 καυτά σουτιέν, ενώ στο σπίτι του υπήρχε παρακαταθήκη άλλων 650 κομματιών.


Σήμερα, βρίσκεται αντιμέτωπος με τον νόμο εφόσον προμηθευόταν όλα αυτά τα καλούδια- φετίχ από μια σπείρα που είχε στην κυριολεξία ρημάξει διάφορα καταστήματα. Καλείται, μάλιστα, να αποδείξει το νόμιμο των συναλλαγών που έκανε μέσω διαφόρων λογαριασμών στο eBay και το PayPal εφόσον βαρύνεται με 18 κατηγορίες διακίνησης προϊόντων κλοπής.

Το μνημόνιο των αντρών κατά των γυναικών!

Κατατέθηκε το μνημόνιο των αντρών ενάντια στις γυναίκες. Παρέχει κανόνες για την καλύτερη διαβίωση των αντρών στον κόσμο των γυναικών. Συγκεκριμένα οι νέες ρυθμίσεις περιλαμβάνουν τα παρακάτω:

1. Τέλος η γκρίνια για το καπάκι στην τουαλέτα. Αφού το θέλετε κατεβασμένο γιατί δεν το κάνετε εσείς, εμείς δεν έχουμε πρόβλημα όπως και να είναι.
2. Τέρμα οι αηδίες για ξεχασμένες επετείους, ο χρόνος είναι σχετικός το λέει κι ο Αινστάιν.
3. Τέρμα τα πολλαπλά τηλεφωνήματα κατά τη διάρκεια της μέρας. Το τηλεφώνημα θα είναι ένα και θα περιλαμβάνει συγκεκριμένες ερωτήσεις, όπως "τι θες να σου μαγειρέψω" και "για το βράδυ να βάλω τα μαύρα εσώρουχα" ή ακόμα καλύτερα "να φωνάξω και τη φίλη μου Τζέσικα";
4. Οι λέξεις "ναι" και "όχι" αποτελούν ολοκληρωμένες προτάσεις και δεν χωρούν επεξήγηση.
5. Η Κυριακή είναι αφιερωμένη στο ποδόσφαιρο. κρύες μπύρες πρέπει να υπάρχουν στο ψυγείο και η παρουσία σου είναι μόνο βοηθητική.
6. Δεν ζητάτε την άποψη μας για ρούχα, δεν ξέρουμε, είναι απλό τι δεν καταλαβαίνετε;
7. Μην περιμένετε από μας να σας συμπαρασταθούμε σε ασήμαντα θέματα, αν δεν πέτυχε το χρώμα των μαλλιών είναι δικό σας θέμα.
8. Μην μας ρωτάτε αν παχύνατε, για να ρωτάτε θα παχύνατε.
9. Δεν μετράνε οι εκφράσεις που λέμε μέχρι να σας ρίξουμε στο κρεβάτι.
10. Απαγορεύονται οι καθυστερήσεις όταν ετοιμαζόμαστε για έξοδο ειδικά αν αφορά την ήδη βαρετή έξοδο με τους φίλους σας.
11. Απαγορεύονται οι εκφράσεις όπως "δώσε μου την κάρτα σου" ή "πλήρωσε και τα βρίσκουμε μετά".
12. Ο καθαρισμός των παπουτσιών με την κάλτσα είναι μαγκιά, μας το μάθανε στο στρατό.
13. Μην κόβετε τα μαλλιά σας, δεν μας αρέσετε έτσι.
14. Το κλάμα μας σπάει τα νεύρα, απαγορεύεται ρητά.
15. Δεν μπορεί να έχετε 15 μέρες πονοκέφαλο και 15 μέρες περίοδο.
Αν έχετε αντιρρήσεις και θέλετε να τις διατυπώσετε απευθυνθείτε στη μάνα σας, όχι σε μας.

Παρέμβαση Σημίτη για την οικονομική κρίση

Ανησυχία και προβληματισμό εκφράζει ο Κώστας Σημίτης με άρθρο του στο Βήμα της Κυριακής, σημειώνονατς ότι δεν υπάρχει κοινή θέληση για τη διαμόρφωση μιας ουσιαστικής οικονομικής διακυβένησης αφού
“Η ευρωπαϊκή ηγεσία δεν θέλει να αναγνωρίσει το πρόβλημα”, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά. Ταυτόχρονα, για τις εσωτερικές οικονομικές εξελίξεις, εμφανίζεται ανήσυχος, σημειώνοντας ότι η Ελλάδα έχει εγκλωβιστεί στη συζήτηση περί τη χρεοκοπία και τους μηχανισμούς σωτηρίας της. Διαβάστε περισσότερα με τα κύρια σημεία του άρθρου.

«Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο με τις αποφάσεις του επιβεβαίωσε την αδυναμία διαμόρφωσης μιας ουσιαστικής οικονομικής διακυβέρνησης. Χρειάζεται κοινή θέληση για αποτελέσματα σε μια επίπονη και συστηματική διαπραγμάτευση. Κοινή θέληση δεν υπάρχει. Η ευρωπαϊκή ηγεσία δεν θέλει να αναγνωρίσει το πρόβλημα» τονίζει χαρακτηριστικά.
Ο ίδιος συσχετίζει τις δυσκολίες με τη δομή της ΕΕ, διατυπώνοντας το ερώτημα αν θα διατηρηθεί ο σημερινός χαρακτήρας της Ένωσης ως μιας διακυβερνητικής συνεργασίας ή θα πάρει -ως προς τα θέματα οικονομικής πολιτικής- ομοσπονδιακό χαρακτήρα με ενιαίες πολιτικές.
«Στην πρώτη περίπτωση θα συνεχίσει να απαιτείται η συμφωνία όλων των μελών για τις αποφάσεις. Στη δεύτερη περίπτωση θα γίνει δυνατό να ανατεθεί η οικονομική διακυβέρνηση σε ένα κεντρικό όργανο. Αυτό θα σχεδιάζει και θα εφαρμόζει την ενιαία οικονομική πολιτική.
“Η πλειοψηφία των μελών επιθυμεί τη διατήρηση του διακυβερνητικού χαρακτήρα. Βλέπει ταυτόχρονα την ανάγκη να επεκταθεί ο κύκλος των κοινών πολιτικών, ιδίως όσον αφορά την οικονομία και την ενίσχυση του κοινού νομίσματος του ευρώ”.
» Το ζητούμενο κατά την άποψη της πλειοψηφίας είναι να προσδιορισθεί ένα αποδεκτό όριο όσον αφορά τη μεταβίβαση αρμοδιοτήτων από τα κράτη-μέλη προς την Ενωση.
“Όμως οι απόψεις ως προς την έκταση των αναγκαίων νέων αρμοδιοτήτων της Ενωσης δεν συμπίπτουν. Θα υπάρξει μια κοινή φορολογική πολιτική; Θα μπορεί η Ενωση να διαμορφώσει οικονομική πολιτική με στόχο την εξισορρόπηση των ωφελειών και των επιβαρύνσεων από τη λειτουργία της κοινής αγοράς και του ευρώ; Θα είναι δυνατές μεταβιβάσεις πόρων από τις ισχυρότερες οικονομικά χώρες στις πιο αδύνατες”.
«Η οικονομική διακυβέρνηση είναι μια αναγκαιότητα. Χωρίς αυτή, η ζώνη του ευρώ θα κλυδωνίζεται σε κάθε οικονομική αναταραχή και δεν θα μπορέσει να ανταγωνιστεί της Ηνωμένες Πολιτείες και την Κίνα στις διεθνείς αγορές.
“Οι Συνθήκες σιωπούν όμως για τους στόχους και όρους άσκησης της οικονομικής διακυβέρνησης. Το κοινό πλαίσιο πρέπει λοιπόν να επαναπροσδιορισθεί”.
Ο Κ.Σημίτης εκφράζει προβληματισμό και για τις εσωτερικές οικονομικές εξελίξεις, σημειώνοντας ότι η Ελλάδα έχει εγκλωβιστεί στη συζήτηση περί τη χρεοκοπία και τους μηχανισμούς σωτηρίας της.
«Χρειάζεται να βελτιώσει την αξιοπιστία της και την εμπιστοσύνη των εταίρων της με άλλους τρόπους. Να συμβάλει σε σχέδια και πρωτοβουλίες για την αύξηση των ρυθμών ανάπτυξης σε όλη την Ένωση.»
Τονίζει ακόμη ότι οι προτάσεις της χώρας για την αντιμετώπιση της κρίσης πλην της έκδοσης του ευρωομολόγου δεν έγιναν γνωστές.
«Στο πόρισμα της Ειδικής Ομάδας που συστάθηκε από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και δημοσιεύθηκε τον Οκτώβρη του 2010 η Ελλάδα δεν αναφέρεται μεταξύ των χωρών που παρουσίασαν τις απόψεις τους.
“Όπως και δεν έχει παρουσιαστεί, από ό,τι είναι ως σήμερα γνωστό, η θέση της Ελλάδος για τις δημοσιονομικές προοπτικές της Ένωσης, ένα θέμα στο οποίο τα άλλα κράτη έχουν υποβάλει ήδη τις απόψεις τους»
Κατά τον ίδιο, η πρόοδος επιτυγχάνεται με προτάσεις, συνεννοήσεις, συνεχείς επαφές σε πολλά επίπεδα πριν από τις συνεδριάσεις του Συμβουλίου.
«Πρόοδος επιτυγχάνεται όταν δεν ενδιαφερόμαστε μόνο για την αντιμετώπιση της κρίσης στην Ελλάδα αλλά συνολικά για την ισχυροποίηση της Ενωσης. Οταν χτίζουμε τις αναγκαίες συμμαχίες ώστε αποφάσεις και θεσμοί να μην υπολείπονται των ευλόγων προσδοκιών μας.»

Σε κατάσταση εμφυλίου η Ακτή Ελεφαντοστού

 "Επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία......"

Δολοφονίες 173 ανθρώπων, 90 περιπτώσεις βασανιστηρίων και κακοποίησης, 471 συλλήψεις, 24 περιπτώσεις καταναγκαστικών και ακούσιων εξαφανίσεων...
αναφέρει η αναπληρώτρια Ύπατη Αρμοστής για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα Κιουνγκ-γουά-Κανγκ, από τις 16 έως τις 21 Δεκεμβρίου στην Ακτή Ελεφαντοστού, επικαλούμενη πληροφορίες που έλαβε από εμπειρογνώμονες ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η αξιωματούχος του ΟΗΕ απευθυνόμενη στα 47 μέλη του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στη Γενεύη που συνεδριάζει εκτάκτως για την Ακτή Ελεφαντοστού, δήλωσε "ιδιαίτερα ανήσυχη από τις βιαιότητες που προκλήθηκαν μετά τις προεδρικές εκλογές στην Ακτή Ελεφαντοστού. Η κατάσταση αυτή χαρακτηρίστηκε από την καταχρηστική βία από οπαδούς του Λοράν Γκμπάγκμπο".

Η επιχείρηση των Ηνωμένων Εθνών στην Ακτή Ελεφαντοστού κατηγόρησε τις Δυνάμεις Ασφάλειας και Άμυνας που είναι πιστές στον Λοράν Γκμπάγκμπο, έναν από τους δύο αυτοανακηρυχθέντες προέδρους της χώρας ότι της απαγορεύτηκε να ερευνήσει την πιθανή ύπαρξη ομαδικών δολοφονιών στο Αμπιτζάν.

"Όλος ο κόσμος μιλά εδώ και αρκετές ημέρες για την ανακάλυψη σε προάστιο στο Αμπιτζάν 60-80 πτωμάτων που είχαν τοποθετηθεί στο νεκροτομείο της πόλης", δήλωσε ο Σιμόν Μουντζού επικεφαλής του τμήματος του ΟΗΕ που είναι αρμόδιο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.

"Στην περίπτωση που αυτές οι πληροφορίες είναι αληθινές πρόκειται για κάτι πολύ σοβαρό που πρέπει να διερευνηθεί. Επιχειρήσαμε να πάμε στον τόπο όπου βρίσκονται τα πτώματα για να επιβεβαιώσουμε τις πληροφορίες, αλλά εκπλαγήκαμε όταν φτάσαμε εκεί γιατί μας σταμάτησαν οδοφράγματα που απαγόρευαν να πλησιάσουμε", ανέφερε ο κ. Μουντζού που μετείχε στην αντιπροσωπεία του ΟΗΕ επικεφαλής της οποίας ήταν ο Τσόι Γιουνγκ Τζιν ειδικός απεσταλμένος του γενικού γραμματέα του Οργανισμού.

Τα οδοφράγματα τοποθετήθηκαν από μέλη των Δυνάμεων Ασφαλείας και Άμυνας και από μασκοφόρους πολιτοφύλακες, που είναι όλοι πιστοί στον κ. Γκμπάγκμπο. Ήταν ακόμα εκεί και πολλοί πολίτες ακόμα και παιδιά, είπε ο κ. Μουντζού.

Από την πλευρά του, ο νόμιμος και αναγνωρισμένος πρόεδρος Αλασάν Ουατάρα κατάγγειλε ότι υπήρχαν αυτά τα πτώματα κάτι που αρνήθηκε επιμόνως ο υπουργός Εσωτερικών της προηγούμενης κυβέρνησης.

Οι πληροφορίες που έφτασαν και στην έδρα της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα προκάλεσαν αίσθηση και αποφασίστηκε ο έλεγχός τους.

"Πρέπει να τερματιστούν οι κρατήσεις, οι απαγωγές ή οι καταναγκαστικές εξαφανίσεις, οι καταναγκαστικές μεταφορές πληθυσμιακών ομάδων ή άλλοι καταναγκαστικοί τρόποι", τόνισε η αναπληρώτρια Ύπατη Αρμοστής για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.

Η πρεσβευτής των ΗΠΑ Μπέτι Ε. Κινγκ μιλώντας στη συνεδρίαση δήλωσε ότι "έχουμε αξιόπιστες αναφορές ότι σχεδόν 200 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους, δεκάδες έχουν βασανιστεί ή κακοποιηθεί και άλλοι εξαφανίστηκαν από τα σπίτια τους μέσα στη νύχτα".

Μετά το δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών στις 28 Νοεμβρίου, η Ακτή Ελεφαντοστού διανύει σοβαρή πολιτική κρίση και η κατάσταση επιδεινώνεται συνεχώς, με παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τον απερχόμενο πρόεδρο Λοράν Γκμπάγκμπο να θέλει υπερισχύσει στην εξουσία έναντι του αντιπάλου του Αλασάν Ουατάρα.

Η διεθνής κοινότητα αναγνωρίζει τον Ουατάρα ως νόμιμο αρχηγό του κράτους καθώς σύμφωνα με την ανεξάρτητη εκλογική επιτροπή, έλαβε το 54,10% των ψήφων.
Ο ΟΗΕ επιβεβαιώνει την ύπαρξη στο Αμπιτζάν ένοπλων μαχητών από τη Λιβερία Η αποστολή των Ηνωμένων Εθνών στην Ακτή Ελεφαντοστού (Onuci) επιβεβαίωσε την παρουσία στο Αμπιτζάν ένοπλων μαχητών που μιλούν αγγλικά και δήλωσε ότι πρόκειται για υπηκόους της Λιβερίας.

"Ναι, οι περίπολοί μας συνάντησαν μία ομάδα ανθρώπων που μιλούσαν αγγλικά και οι οποίοι δήλωσαν ότι είναι Λιβεριανοί", δήλωσε ο εκπρόσωπος Τύπου της Onuci Χαμαντούν Τουρέ, όταν ρωτήθηκε στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου για τις αποδείξεις που έχει στη διάθεσή της η αποστολή σχετικά με την παρουσία λιβεριανών μαχητών στην Ακτή Ελεφαντοστού.

"Ήταν μόνοι τους τη νύχτα στο Αμπιτζάν", πρόσθεσε ο Τουρέ ο οποίος επεσήμανε ότι ήταν "βαριά οπλισμένοι", χωρίς να δώσει άλλες πληροφορίες.

Η πρόεδρος της Λιβερίας Ελεν Τζόνσον Σερλίφ δήλωσε ανήσυχη από την παρουσία μισθοφόρων από τη χώρα της στην Ακτή Ελεφαντοστού.

"Έχουμε πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες κάποιοι Λιβεριανοί παίρνουν μέρος στον 'πόλεμο' στην Ακτή Ελεφαντοστού ως μισθοφόροι. Οποιοσδήποτε αναλάβει τέτοιου είδους δράση κινδυνεύει να βρεθεί αντιμέτωπος με τη δικαιοσύνη. Είναι Λιβεριανοί και σύμφωνα με το νόμο μπορούν να συλληφθούν γι' αυτό που κάνουν", είχε δηλώσει στους δημοσιογράφους από τη Μονρόβια.

Η επιβεβαίωση από την Onuci της παρουσίας στο Αμπιτζάν ένοπλων μαχητών από τη Λιβερία, γεγονός το οποίο είχαν αναφέρει και οι κάτοικοι της πόλης, συμπίπτει με μία ειδική σύνοδο του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ για την Ακτή Ελεφαντοστού που πραγματοποιείται στη Γενεύη

Παιδική Χορωδία Δ.Τυπάλδου - Κάλαντα Χριστουγέννων

Χριστουγεννιάτικα κάλαντα

Ο χειμώνας της μεγάλης δυστυχίας

Απο την εφημερίδα ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ + 13

Ο μεγάλος Έλληνας ζωγράφος Περικλής Βυζάντιος έζησε στο εργαστήριο του στην Πλάκα και κατέγραψε στο ημερολόγιό του τις μέρες της μεγάλης πείνας στην Αθήνα

14 Νοεμβρίου 1941: Κοιτάω κάθε μέρα τους ανθρώπους που συναντώ στο δρόμο, είναι όλοι αλλαγμένοι και η εξάντληση είναι ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους…

Σήμερα άρχισε να κάνει κρύο· ο χειμώνας φτάνει, και μαζί μ’ αυτόν η μεγάλη δυστυχία. Θέρμανση δεν υπάρχει, φάρμακα δεν υπάρχουν, φαγητά για έναν άρρωστο είναι ακόμη δυσκολότερο να βρεθούν. Ποια τρέλα κάνει τους ανθρώπους να δημιουργούν έτσι τη δυστυχία τους; Στον άλλο πόλεμο έλεγα, και μαζί με μένα όλος ο κόσμος, πως θα έπαυαν μετά το τέλος του οι άνθρωποι να σκέπτονται κατακτήσεις, και ότι ύστερα από την τετράγωνη απόδειξη πως κανείς δεν βγαίνει ωφελημένος από τον πόλεμο, θα σκέφτονταν με φρίκη μια τέτοια ανοησία. Και όμως…

20 Νοεμβρίου 1941: Σήμερα το πρωί μαθεύτηκε σε όλη την πόλη πως οι Άγγλοι άρχισαν φοβερή επίθεση στη Λιβύη και το Τομπρούκ. (Εγώ δεν έχω ραδιόφωνο, έχει χαλάσει, αλλά μου το είπαν είκοσι διαφορετικοί άνθρωποι στο δρόμο). Έτσι άρχισαν οι ελπίδες της Απελευθέρωσης να ξυπνούν πάλι. Ο κόσμος είναι πια σε απελπιστική θέση, τα πρόσωπα και εκείνων που ως τώρα κάπως κρατιόνταν άρχισαν να έχουν καταφανή τα συμπτώματα της εξάντλησης…

24 Νοεμβρίου 1941: Χτες ένας γνωστός μου είχε πάει στο κέντρο «Piccadilly» να φάει ένα γλυκό, όταν ένα παιδάκι, που τον τραβούσε να του δώσει κάτι, λιποθύμησε μπροστά του από εξάντληση. Το σήκωσε, του έδωσε ένα ποτήρι νερό, και όταν το μικρό συνήλθε, του έφερε ένα δισκάκι με τρία γλυκά για να φάει. Ο μικρός, μόλις τα είδε, γούρλωσε τα μάτια του και άρχισε να φωνάζει και να γελάει, ένα δυνατό, παράξενο γέλιο. Το δυστυχισμένο μικρό είχε τρελαθεί από τη θέα της τροφής.

Έξω από το εστιατόριο «Αβέρωφ», προχτές τη νύχτα, στα σκοτεινά, ακουγότανε μια γοερή φωνή: «Πάρτε το… πάρτε το…». Πλησίασαν μερικοί, με την ιδέα πως κάτι πουλούσε ο μεσόκοπος εξαντλημένος άνθρωπος. Ο δυστυχισμένος δεν πουλούσε τίποτε, πρόσφερε στους περαστικούς ένα δυστυχισμένο κοκαλιάρικο αγοράκι, το παιδί του, που δεν μπορούσε πια να το θρέψει. «Πάρτε το… λυπηθείτε το… θα πεθάνει…».

24 Δεκεμβρίου: Παραμονή Χριστουγέννων… Τα παιδάκια ήρθανε σαν κάθε χρόνο να τραγουδήσουν τα κάλαντα:

- Καλήν εσπέραν, άρχοντες…

Άρχοντες… Πεινασμένοι, δεν είχαμε να δώσουμε τίποτε να φάνε τα πεινασμένα παιδάκια, που μόλις στέκονταν ορθά πάνω στ’ αδύνατα πόδια τους. Περίλυπα κοιτούσαν τα κουρελιασμένα χαρτονομίσματα που τους δίναμε σαν να τα κοροϊδεύαμε, αφού γνωρίζαμε κι εμείς κι αυτά πως δεν αντιπροσώπευαν τίποτε.

26 Δεκεμβρίου 1941: Χθες μάθαμε την πτώση της Βεγγάζης. Η είδηση ήταν το χριστουγεννιάτικο δώρο μας.

Περικλής Βυζάντιος, «Η ζωή ενός ζωγράφου – Αυτοβιογραφικές σημειώσεις (στις «Μαρτυρίες 41-44. Η Αθήνα της Κατοχής», τόμος Α’).

«Είναι νύχτα. Κρύο, χιονιάς, πείνα»

Τις τραγικές στιγμές που έζησαν οι Αθηναίοι τις έζησε στο σπίτι της στην οδό Κυδαθηναίων και η Ιωάννα Τσάτσου, αδελφή του ποιητή Γιώργου Σεφέρη και σύζυγος του καθηγητή Πανεπιστημίου και μετέπειτα Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Τσάτσου:

22 Νοέμβρη 1941: Πούλησα το ποδήλατο των παιδιών και μια χρυσή λίρα και πήγα στον Ασύρματο ν’ αγοράσω όσπρια. Θα ’θελα πολύ να βρω και λίγο λάδι και κανένα αυγό. Κάτι βρώμικοι, αξύριστοι άνθρωποι βγάζουν τα χέρια από την τσέπη και μου δείχνουν μυστικά, σα ζάρια, μέσα στη φούχτα τους, δείγματα από φασόλια και ρεβίθια. Φορτώθηκα δυο οκάδες φασόλια και δύο οκάδες φάβα και γύρισα σπίτι.

25 Νοέμβρη 1941: Είναι νύχτα. Κρύο, χιονιάς, πείνα.

Τι θα γίνει με την πείνα; Τι θα γίνει με την πείνα των παιδιών;

Το δωμάτιό μου είναι παγωμένο. Πεινώ. Ποτέ δε σηκώνομαι από το τραπέζι χορτάτη. Γύρω μου έρχονται όλα τα παιδικά προσωπάκια της Πλάκας, σκελετωμένα, όλο μάτια. Μάτια γεμάτα απορία, που δεν καταλαβαίνουν. Τι να καταλάβουν; Πώς στέρεψε η γη; Πώς στέρεψε η αγάπη; Και είναι πάρα πολλά. Τα γνωρίζω όλα από τους μήνες του πολέμου. Έχω επιστρατέψει τις φίλες μου να μου μαζεύουν και το τελευταίο ψιχουλάκι τροφής. Το ίδιο κάνω κι εγώ. Η Ειρήνη Τσιμπούκη μου φέρνει σε τενεκεδάκια κονσέρβας ό,τι βρίσκει. Και στο σούρουπο, με το φακό στο χέρι, αναζητούμε αυτά τα παιδιά στις σκοτεινές κάμαρες των παλιών σπιτιών, να τους μοιράσομε ό,τι έχομε.

Χθες βράδυ ο μικρός Στέφανος Μιχαλόπουλος, στην οδό Θουκυδίδου 10, μοναχός του, ξαπλωμένος στη γωνιά της ερειπωμένης κάμαρας, περίμενε. Μας περίμενε όπως κάθε βράδυ με τα μάτια καρφωμένα στην πόρτα.

Όταν δεν γνωρίζεις, μπορείς ίσως να βρεις λίγη γαλήνη. Μα όταν έχεις φιλία με το παιδί, αυτή τη φιλία που σου χαρίζει άνετα και σε εμπιστεύεται, και δε γυρεύει, μα σε κοιτάζει με τα μεγαλωμένα μάτια του και περιμένει. Θεέ μου! Δε χωρεί πια αναβολή, ούτε μέρας ούτε ώρας· κάτι πρέπει να γίνει.

Ιωάννα Τσάτσου, «Φύλλα Κατοχής» (στις «Μαρτυρίες 41-44. Η Αθήνα της Κατοχής», τόμος Α’).

«Παιδιά ξυπόλητα, σκελετωμένα…»

Η ζωή στην κατοχική Αθήνα περιγράφεται με τα μελανότερα χρώματα σε έκθεση του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού:

«…Άνδρες και γυναίκες έπεφταν αποκαμωμένοι στους δρόμους και πολύ συχνά πέθαιναν. Τη νύχτα άκουγε κανείς ανθρώπους πλαγιασμένους στα κρεβάτια τους να φωνάζουν με βασανισμένη φωνή “πεινώ, πεινώ”.

Κάθε μέρα τα κάρα μετέφεραν στο νεκροτομείο εκατοντάδες πτωμάτων, τα οποία θάπτονταν σε κοινούς τάφους. Η εξάντλησις, βοηθουμένη από το κρύο του Δεκεμβρίου και Ιανουαρίου θέριζε προ πάντων τους αδύνατους οργανισμούς. Γέροι, άρρωστοι, ασθενικά παιδιά πέθαιναν σιωπηλά. Η αγωνία των άλλων που ξέφυγαν αυτή την πρώτη εκατόμβη είχε λάβει φρικτή όψη. Το πεινασμένο πλήθος έτρεχε στους δρόμους, αρπάζοντας και καταβροχθίζοντας οποιαδήποτε απορρίμματα. Οι άνθρωποι αυτοί είχαν τραγική όψη, ντυμένοι με βρώμικα κουρέλια και με πρόσωπα αλλοιωμένα από την πείνα και τα ζωύφια.

Όταν τους παρουσιαζόταν ευκαιρία, έκλεβαν και άρπαζαν, ακόμη και διαρρήξεις και εγκλήματα μπορούσαν να κάνουν για μερικές μπουκιές.

Αφού υπέφεραν αρκετές εβδομάδες, οι περισσότεροι υπέκυπταν.

Γύρω απ’ τις εργατικές παράγκες έβλεπε κανείς παιδιά ξυπόλυτα, σκελετωμένα, με ωχρό και κοκαλιάρικο πρόσωπο, καθισμένα στον ήλιο για να απολαύσουν τις ακτίνες του. Ξύνονταν για να μετριάσουν τη φαγούρα που τους προκαλούσαν η βρώμα και οι ψείρες. Η επιδερμίδα τους αιμορροούσε.

Μέσα στα μισοσκότεινα σπίτια διέκρινε κανείς ετοιμοθάνατους με κουρέλια, το σώμα τους πρησμένο από τα οιδήματα, γεμάτο πυώδεις πληγές. Δεν άκουγε κανείς παρά στεναγμούς.

Η αστική τάξις υπέφερε πάρα πολύ.

Ανθρώπους, που άλλη φορά είχαν περιποιημένη εμφάνιση, τους συναντούσες στα γραφεία τους ή στο δρόμο σε αξιολύπητη κατάσταση, το πρόσωπό τους αδύνατο, γηρασμένοι μέσα σε λίγους μήνες, με σβησμένο βλέμμα, με φθαρμένα ρούχα…».

«Μπόρα είναι θα περάσει»

«Χειμώνας του 1942. Μια μέρα, καθώς ανηφόριζα την οδό Σίνα είδα κάτι που τράβηξε την προσοχή μου. Ένας ψηλός και κοκαλιάρης άντρας έσερνε ένα καροτσάκι απ’ αυτά που κουβαλάνε τσιμέντο στις οικοδομές και μέσα κοιμόταν ένα κοριτσάκι. Το ξανθό κεφαλάκι του ακουμπούσε στη μια άκρη του καροτσιού, το κορμάκι του ήταν χωμένο μέσα στο καρότσι και τα καλαμένια πόδια και χέρια του κρέμονταν άχαρα απέξω.

Ο άντρας σα να κουράστηκε, ακούμπησε το καρότσι κοντά στο πεζοδρόμιο, κάθισε, έβγαλε ένα αναστεναγμό και σκέπασε το πρόσωπό του με τα δυο του χέρια. Σταμάτησα, τον πλησίασα και ρώτησα δισταχτικά: “Τι έχει το κοριτσάκι; Είναι άρρωστο, κοιμάται;”. Και πριν πάρω απάντηση έχωσα αυθόρμητα το χέρι μου στην τσάντα μου να βγάλω ένα παξιμάδι που είχα πάρει μαζί μου για να το φάω με το μεσημεριανό συσσίτιο στη φοιτητική Λέσχη. Άλλωστε, συνηθίζαμε τότε, αν είχαμε τίποτα φαγώσιμο, σύκα, σταφίδες, ελιές, παξιμάδια, να τα παίρνουμε μαζί μας, μήπως λυγίσουν τα πόδια μας στο δρόμο από την πείνα, ή για να το δώσουμε σε κάποιον άλλο άγνωστό μας που τον βλέπαμε να λιποθυμάει και να πέφτει κατάχαμα. Ο άνθρωπος είδε την κίνησή μου, κατάλαβε και απάντησε με ανείπωτη θλίψη: “Δεν χρειάζεται τίποτα πια το παιδί μου, πέθανε πριν λίγο από την πείνα. Πάω τώρα να το θάψω κάπου κρυφά, για να μη χάσουμε και το δελτίο για τα τρόφιμα. Αν σου περισσεύει τίποτα, δώσ’ το σε μένα για να σταθώ στα πόδια μου, να καταφέρω να φτάσω στο σπίτι μου εδώ στο κάτω μέρος του Λυκαβηττού».

Όσο μίλαγε, η συγκίνησή μου, που ανέβαινε σαν κόμπος από το στήθος στο λαιμό μου και μ’ έπνιγε, ξέσπασε κι έγινε κλάμα. Γύρισε, με κοίταξε, μου έπιασε τα χέρια και μου ’πε με πνιχτή φωνή. “Μην κλαις, παιδί μου, κουράγιο. Μπόρα είναι και θα περάσει”. Ένιωσα ανακούφιση. Αφού αυτός ο πονεμένος πατέρας είχε τη δύναμη να πει μπροστά στο πεθαμένο παιδί του τη λέξη κουράγιο, επανάλαβα κι εγώ μηχανικά: “Ναι, κουράγιο, μπόρα είναι και θα περάσει”.

Τούλα Δρακοπούλου, «Τα παιδιά μας στην Αντίσταση» (στις «Μαρτυρίες 41-44. Η Αθήνα της Κατοχής», τόμος Α’).

«Προχθές πούλησα τις χρυσές μας βέρες….»

Και οι τιμές των αγαθών πρώτης ανάγκης να τραβάνε την ανηφόρα…

5 Φεβρουαρίου ’42: Ποιος θα το ’λεγε προ τριών τεσσάρων μηνών ότι τα τρόφιμα θα έφθαναν σε τέτοιες εξωφρενικές τιμές! Φασόλια 1.700 δρχ., ρύζι 2.500 δρχ., αλεύρι 2.000 δρχ., βούτυρο φρέσκο 5.000 δρχ., τ’ αυγά 150 δρχ. το ένα και το κρέας 1.900 δρχ. Αλλά κι αυτά τα προϊόντα είναι σπανιότατα. Λαχανικά σχεδόν ανύπαρκτα. Ο μισθός ενός οικογενειάρχη μεσαίας τάξεως κατά μέσον όρο δεν είναι μεγαλύτερος από 5-8.000 δρχ., πώς να ζήσει αυτός κι η οικογένειά του; Αυτό το πρόβλημα τ’ αντιμετωπίζουμε όλοι μας. Προχθές πούλησα τις χρυσές μας βέρες και πήρα τρεις οκάδες αλεύρι!

Μίνος Δούνιας, «Έπειτα από 120 χρόνια ελεύθερης ζωής είμεθα πάλι σκλάβοι» (στις «Μαρτυρίες 41-44. Η Αθήνα της Κατοχής», τόμος Α’).

ΑΣΑΝΖ:ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΚΑΙ Η ΣΕΙΡΑ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ

Ο Τζούλιαν Ασάνζ δεσμεύτηκε δημοσίως ότι θα δημοσιοποιήσει απόρρητα έγγραφα που αφορούν στο Ισραήλ, απαντώντας στα σενάρια που τον φέρουν να έχει συνάψει συμφωνία για την εξαίρεσή του από τις αποκαλύψεις του WikiLeaks. Ο ιστότοπος του ενημερωτικού σταθμού Αλ Τζαζίρα μετέδωσε δηλώσεις του επικεφαλής του WikiLeaks, σύμφωνα με τις οποίες διαθέτει ...
"ευαίσθητα" έγγραφα για τον πόλεμο του Ισραήλ με το Λίβανο, το 2006, αλλά και τη δολοφονία απότη Μοσάντ στελέχους της Χαμάς στο Ντουμπάι, τον περασμένο Ιανουάριο
Συνολικά, ανέφερε ότι έχιε στη διάθεσή του 3.700 έγρραφα και αρνήθηκε ότι συνεργάζεται με το Ισραήλ. "Δεν έχουμε καμία μυστική συμφωνία με καμία χώρα [...] Δεν έχουμε καμία άμεση ή έμμεση επαφή με τους Ισραηλινούς", υποστήριξε.
Η θεωρία, ότι ο Ασάνζ λειτουργεί υπέρ του Ισραήλ έχει κερδίσει έδαφος στο μουσουλμανικό κόσμο, δεδομένου ότι πολλές από τις αποκαλύψεις του Wikileaks εξυπηρετούν τα συμφέροντά του. Για παράδειγμα, έγγραφο που δόθηκε στη δημοσιότητα αναφέρει ότι οι αραβικές χώρες επιθυμούν στρατιωτική επέμβαση κατά του Ιράν, ενώ άλλο υποστηρίζει ότι η Φατάχ του Παλαιστινίου προέδρου Μαχμούντ Αμπάς είχε ζητήσει από το Ισραήλ να επιτεθεί στη Χαμάς, το 2007.

ΕΝΤΟΝΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΣΤΙΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΠΕΙΡΑΙΑ

Την έντονη αντίδραση της κυβέρνησης προκάλεσαν οι δηλώσεις του μητροπολίτη Πειραιά, Σεραφείμ, περί «παγκόσμιας προσπάθειας απομειώσεως της θρησκευτικής ιδιοπροσωπείας των Χριστιανών, πίσω από την οποία κρύβεται ο διεθνής Σιωνισμός»...


«Δεν είναι στο ρόλο της κυβέρνησης να κρίνει και να σχολιάζει δηλώσεις ιερέων» απάντησε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.

Είναι όμως υποχρέωσή της, τόνισε, να καταδικάζει τη γλώσσα του μίσους από όποιον κι εάν εκφέρεται. Είναι υποχρέωσή της να στιγματίζει ως απαράδεκτη τη γλώσσα που αρνείται το ολοκαύτωμα, το μεγαλύτερο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.

«Οι απόψεις αυτές είναι στο περιθώριο. Προσβάλλουν την Ελλάδα. Προσβάλλουν τον πολιτισμό μας. Προσβάλλουν την ίδια την κοινωνία μας, αναπόσπαστο κομμάτι της οποίας είναι η ελληνική εβραϊκή κοινότητα.

» Πρέπει όλοι να γνωρίζουν ότι η ελληνική πολιτεία και η κοινωνία μας, τις καταδικάζουν απερίφραστα» κατέληξε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.