Οι δύο …21οι αιώνες!: Αμύθητα πλούτη σε μια θάλασσα φτώχειας

Του Χρήστου Κάτσικα

"Η εικόνα όμως αυτή της ευημερίας ήταν επιφανειακή 

και περιορισμένη μόνο στις προνομιούχες τάξεις: στους ηγεμονικούς κύκλους, στους μεγάλους γαιοκτήμονες - φεουδάρχες, στους αξιωματούχους της Εκκλησίας, στους μεγάλους επιχειρηματίες του υπερπόντιου εμπορίου.... Στα λιμάνια της δυτικής Ευρώπης έφταναν το χρυσάφι, το ασήμι και τα νέα αγροτικά προϊόντα και στις πόλεις ανεγείρονταν επιβλητικά κτίρια... την ίδια στιγμή οι επαίτες γέμιζαν τους δρόμους της Φλωρεντίας, της ισπανικής Βαλέντσια, του Παρισιού. Από το ένα μέρος τα πολιτικά και πνευματικά επιτεύγματα και από το άλλο τα κοινωνικά προβλήματα που εμφανίστηκαν από την μεταβολή των όρων της οικονομίας, δημιούργησαν ¨δύο δέκατους έκτους αιώνες¨ σύμφωνα με τον επιτυχημένο χαρακτηρισμό του σύγχρονου ιστορικού Φερνάν Μπρωντέλ".

(Ιστορία Νεότερη και Σύγχρονη, Γ΄ Γυμνασίου)

Μοιάζει, αλήθεια, ο 21ος αιώνας, με τον οποίο αναδύεται η νέα χιλιετία, με τον 16ο αιώνα, έτσι όπως τον αναλύουν τα σχολικά βιβλία και εύστοχα τον περιγράφει με δύο λέξεις ο Φερνάν Μπρωντέλ : «οι δύο δέκατοι έκτοι αιώνες», ο χρυσός αιώνας του αμύθητου πλούτου που έφτανε «καραβιές» στην Ευρώπη από τις «ανακαλύψεις των νέων χωρών» και ο «πέτρινος» αιώνας της φτώχειας που γέμιζε το φωτεινό Παρίσι με 20.000 ζητιάνους το «σωτήριον έτος» 1587 ! Μήπως είναι φτωχός ο σημερινός κόσμος; Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να υποστηριχθεί σοβαρά, αφού στα τελευταία 50 χρόνια ο παγκόσμιος πλούτος σχεδόν εννιαπλασιάστηκε. Κι αν συνυπολογίσουμε ότι την ίδια περίοδο ο πληθυσμός της γης αυξήθηκε δύο φορές και κάτι (από 2,5 σε 6 δισεκατομμύρια) τότε έχουμε σχεδόν τετραπλάσια καθαρή αύξηση του κατά κεφαλήν εισοδήματος στον κόσμο.

Τεχνικά η Γη έχει σήμερα τη δυνατότητα να θρέψει όλους τους κατοίκους της. Κι όμως...Το λογιστικό πρόσωπο της ευημερίας δε μπορεί να καλύψει το μαύρο φόντο εκατομμυρίων ανθρώπων που ζουν με μια μπάλα κανονιού δεμένη στα πόδια τους! Απόδειξη; Κάθε ανθρώπινο πλάσμα που έρχεται στη ζωή έχει 1 στις 10 πιθανότητες να γεννηθεί σε χώρα με ανώτερο επίπεδο διαβίωσης, 4 στις 10 πιθανότητες να γεννηθεί σε συνθήκες ακραίας φτώχειας και 4 στις 10 πιθανότητες να απέχει αρκετά από σχετικά υποφερτή οικονομική κατάσταση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Μπέβαν και οι ιταλικές εκλογές του 1948

ΚΑΖΙΜΙΡ ΜΑΛΕΒΙΤΣ, «ΕΠΑΡΧΙΑ», 1912

του Κρις Μπαρμπερύ

«Όλη η τέχνη της συντηρητικής πολιτικής στον 20ό αιώνα είναι να χρησιμοποιεί τον πλούτο προκειμένου να πείσει τους φτωχούς να ασκούν την πολιτική τους ελευθερία έτσι ώστε να διατηρούν τους πλούσιους στην εξουσία». Με αυτή τη φράση ο Άνιουριν Μπέβιν[1]συνόψιζε τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόταν το Κόμμα των Συντηρητικών τις εκλογές. Είναι, επίσης, μια φράση που περιγράφει πολύ καλά τη στάση των ευρωπαϊκών και αμερικανικών ελίτ έναντι των επικείμενων βουλευτικών εκλογών στην Ελλάδα.

Οι εκλογές αυτές, που θα διεξαχθούν στα τέλη Ιανουαρίου, θα καταδείξουν όλους τους τρόπους με τους οποίους οι δυτικές Δυνάμεις μπορούν σήμερα να παρέμβουν στην εκλογική διαδικασία, προκειμένου να επιτευχθεί το αποτέλεσμα που επιθυμούν. Στην περίπτωσή μας, για να προσπαθήσουν να τρομάξουν και να εκφοβίσουν τον ελληνικό λαό ώστε να μην ψηφίσει τον ΣΥΡΙΖΑ.

Όσοι από εμάς δραστηριοποιηθήκαμε υπέρ της Ανεξαρτησίας της Σκωτίας, στο δημοψήφισμα του Σεπτεμβρίου, ξέρουμε καλά την τακτική αυτή του σοκ και του δέους. Το «Ναι», μας έλεγαν, θα σημάνει υψηλότερες τιμές των τροφίμων, χαμένες συντάξεις, την απομάκρυνση της ευρωπαϊκής ιδιότητας του πολίτη, τις επτά πληγές του Φαραώ. Αλλά αυτά θα ωχριούν σε σύγκριση με ό,τι θα ακούσει ο ελληνικός λαός. […]

Επιστολή από τη Γαλλία: Φτάνει πια! Έλληνες μη φοβάστε! Troika basta!

Πάνω από 100 Γάλλοι διανοούμενοι, ακτιβιστές, βουλευτές και ευρωβουλευτές, με κείμενό τους στην Humanite και ηλεκτρονικό περιοδικό Mediapart, καλούν τους ευρωπαίους ηγέτες, τους οίκους αξιολόγησης και τις Βρυξέλλες να σταματήσουν τους «εκβιασμούς στην Ελλάδα». «Φτάνει πια τρόικα! Να επιστρέψουμε τη Δημοκρατία στην Ελλάδα!», αναφέρουν μεταξύ άλλων και απευθυνόμενοι προς τον ελληνικό λαό αναφέρουν: «Μη φοβάστε, υπολογίστε σ΄ εμάς, είμαστε δίπλα σας. Η Ευρώπη μας δεν είναι η δική τους. Είναι η δική σας».

Ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο και οι υπογραφές συνεχώς αυξάνονται.

«Φτάνει πια τρόικα! Να επιστρέψουμε τη Δημοκρατία στην Ελλάδα!

Ευρωπαϊκή Ένωση, ευρωπαίοι ηγέτες, οίκοι αξιολόγησης: σταματήστε τους εκβιασμούς

Μέσα σε ένα περιβάλλον όπου τα ύπουλα χτυπήματα πολλαπλασιάζονται στην Ελλάδα (διαφθορά βουλευτών, παραπληροφόρηση, συρρίκνωση των δημοκρατικών δικαιωμάτων) για να εμποδίσουν την πιθανή νίκη του αριστερού κινήματος ΣΥΡΙΖΑ στις προγραμματισμένες βουλευτικές εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, να που το ΔΝΤ αναγγέλλει την αναβολή της «βοήθειάς» του και ο Ευρωπαίος επίτροπος της οικονομίας Πιερ Μοσκοβισί στρέφεται απευθείας προς τους Έλληνες ψηφοφόρους για να τους πει σε ποια κατεύθυνση να ψηφίσουν.

«Αν φύγει η Ελλάδα, πάει το Ευρώ», λέει το Bloomberg Βερολίνο, ήρεμα!

Πληθαίνουν καθημερινά οι φωνές που αντιτάσσονται στα σενάρια εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, που διαρρέουν ορισμένοι κύκλοι. Οι αντιδράσεις προκύπτουν τόσο για την πολιτική παρέμβαση, που συνιστούν αυτές οι διαρροές εν μέσω προεκλογικής περιόδου, όσο και για το κόστος ενός ενδεχόμενου Grexit. Ενδεικτικό είναι το δημοσίευμα του Bloomberg: «Αν φύγει η Ελλάδα, πάει το ευρώ».

«Είναι αλήθεια ότι η Ελλάδα αποτελεί μικρότερο χρηματοπιστωτικό ρίσκο για την υπόλοιπη ευρωζώνη από ό,τι ήταν το 2009, όταν οι αποκαλύψεις για το μέγεθος του ελλείμματός της πυροδότησαν την τρέχουσα κρίση. Αυτό ωστόσο λέει λίγα για το χάος που θα μπορούσε να ακολουθήσει την αποχώρηση της χώρας από το ευρώ. Η μετάδοση δεν είναι ποτέ προβλέψιμη», αναφέρει μεταξύ άλλων το Bloomberg και προσθέτει: «Μην κάνετε λάθος... Όποια χώρα και να φύγει από το ευρώ θα θέσει σε αμφισβήτηση την ύπαρξη του κοινού νομίσματος».

Τη Δευτέρα η Frankfurter Allgemeine Zeitung, επικαλούμενη οικονομολόγους του Ινστιτούτου για την Παγκόσμια Οικονομία (IfW) και του Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών (Ifo), υπογραμμίζει πως το κόστος για τη Γερμανία μιας εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ θα ήταν διπλάσιο από ένα «κούρεμα», που θα μείωνε το χρέος από το 175% του ΑΕΠ στο 90%. Το πρώτο εκτιμάται σε έως και 76 δις ευρώ, ενώ το δεύτερο σε 40 δις ευρώ.