 |
| ΚΑΖΙΜΙΡ ΜΑΛΕΒΙΤΣ, «ΕΠΑΡΧΙΑ», 1912 |
του Κρις Μπαρμπερύ
«Όλη η τέχνη της συντηρητικής πολιτικής στον 20ό αιώνα είναι να χρησιμοποιεί τον πλούτο προκειμένου να πείσει τους φτωχούς να ασκούν την πολιτική τους ελευθερία έτσι ώστε να διατηρούν τους πλούσιους στην εξουσία». Με αυτή τη φράση ο Άνιουριν Μπέβιν[1]συνόψιζε τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόταν το Κόμμα των Συντηρητικών τις εκλογές. Είναι, επίσης, μια φράση που περιγράφει πολύ καλά τη στάση των ευρωπαϊκών και αμερικανικών ελίτ έναντι των επικείμενων βουλευτικών εκλογών στην Ελλάδα.
Οι εκλογές αυτές, που θα διεξαχθούν στα τέλη Ιανουαρίου, θα καταδείξουν όλους τους τρόπους με τους οποίους οι δυτικές Δυνάμεις μπορούν σήμερα να παρέμβουν στην εκλογική διαδικασία, προκειμένου να επιτευχθεί το αποτέλεσμα που επιθυμούν. Στην περίπτωσή μας, για να προσπαθήσουν να τρομάξουν και να εκφοβίσουν τον ελληνικό λαό ώστε να μην ψηφίσει τον ΣΥΡΙΖΑ.
Όσοι από εμάς δραστηριοποιηθήκαμε υπέρ της Ανεξαρτησίας της Σκωτίας, στο δημοψήφισμα του Σεπτεμβρίου, ξέρουμε καλά την τακτική αυτή του σοκ και του δέους. Το «Ναι», μας έλεγαν, θα σημάνει υψηλότερες τιμές των τροφίμων, χαμένες συντάξεις, την απομάκρυνση της ευρωπαϊκής ιδιότητας του πολίτη, τις επτά πληγές του Φαραώ. Αλλά αυτά θα ωχριούν σε σύγκριση με ό,τι θα ακούσει ο ελληνικός λαός. […]
Αξίζει να πάμε πίσω στον χρόνο, στις εκλογές του 1948 στην Ιταλία, όταν η Ουάσιγκτον φοβόταν το Λαϊκό Δημοκρατικό Μέτωπο για την Ελευθερία, την Ειρήνη και τη Δουλειά (Fronte Democratico Popolare per la libertà, la pace, il lavoro), τη συμμαχία κομμουνιστών και σοσιαλιστών. Τις τελευταίες εβδομάδες της προεκλογικής περιόδου, το περιοδικό Τimeπροειδοποίησε ότι η νίκη της Αριστεράς θα οδηγούσε την Ιταλία και τον «Ελεύθερο Κόσμο» στο «χείλος της καταστροφής».
Η CIA αργότερα παραδέχτηκε ότι έδωσε ένα εκατομμύριο δολάρια στους Χριστιανοδημοκράτες και άλλα κόμματα που πολεμούσαν τον κομμουνιστικό «ολοκληρωτισμό». Το πραγματικό νούμερο πρέπει μάλλον να αγγίζει τα 10 εκατομμύρια δολάρια, ποσό τεράστιο για το 1948.
Οι ΗΠΑ έφτιαξαν το σενάριο της προεκλογικής εκστρατείας, μετατρέποντάς την σε μια μάχη του Ψυχρού Πολέμου. Ο Στάλιν ήταν ο αποτελεσματικός ηγέτης του Λαϊκού Μετώπου, του οποίου η νίκη θα οδηγούσε στην ταχεία επιβολή μιας δικτατορίας. Το γεγονός ότι οι κομμουνιστές και η Αριστερά ήταν ο στυλοβάτης της αντίστασης στον ναζισμό και το φασισμό είχε κρυφτεί κάτω από το χαλί.
Οι Ιταλοαμερικάνοι προτρέπονταν να γράψουν στους φίλους τους και την οικογένειά τους στην Ιταλία, απευθύνοντας τρομακτικές προειδοποιήσεις για το τι θα τους συνέβαινε αν ψήφιζαν Αριστερά. Εκκλησίες, εταιρείες, η Αμερικανική Λεγεώνα κάλυψαν το κόστος των αεροπορικών γραμματοσήμων, ενώ η Επιτροπή για την Υποστήριξη της Δημοκρατίας στην Ιταλία τύπωσε μισό εκατομμύριο καρτ ποστάλ που απεικόνιζαν την ανατριχιαστική τύχη των Ιταλών εάν ψήφιζαν υπέρ ενός «ξένου δικτάτορα». Συνολικά 10 εκατομμύρια κάρτες και επιστολές εστάλησαν από τις ΗΠΑ, κυρίως σε αγροτικές περιοχές της Ιταλίας, όπου οι αγρότες εξακολουθούσαν να βλέπουν την Αμερική ως τη Γη της Επαγγελίας. Ειδικές λειτουργίες, με προσευχές για τη διάσωση του Πάπα από τον κομμουνισμό, μεταδίδονταν ραδιοφωνικά στην Ιταλία, όπως και μηνύματα που έστελναν Ιταλοαμερικανίδες νοικοκυρές, Ιταλίδες που ο άντρας τους είχε σκοτωθεί στον πόλεμο, καθώς και αστέρες όπως ο Φρανκ Σινάτρα και ο Γκάρυ Κούπερ.
Όπως προέβλεπε το Σχέδιο Μάρσαλ, η Ιταλία, για να επουλώσει τις πληγές τριών χρόνων πολέμου, δικαιούνταν επισιτιστική βοήθεια από τις ΗΠΑ. Οι ψηφοφόροι τώρα προειδοποιούνταν ότι θα σταματούσε, αν κέρδισε η Αριστερά τις εκλογές.
Αμερικανικά και βρετανικά πολεμικά πλοία βρίσκονταν αγκυροβολημένα, σε περίοπτη θέση, στα ανοικτά των ιταλικών λιμανιών, και τις τελευταίες μέρες της προεκλογικής περιόδου το Time προειδοποίησε ότι «οι ΗΠΑ θα πρέπει να καταστήσουν σαφές ότι θα χρησιμοποιήσουν βία, αν χρειαστεί, για εμποδίσουν να γίνει κομμουνιστική η Ιταλία».
Οι τρομερές υπερατλαντικές προειδοποιήσεις αναπαράγονταν και διαδίδονταν από τον Πάπα και τις μεγάλες επιχειρήσεις εντός της χώρας. Η υποστήριξη στην Αριστερά άρχισε να υποχωρεί. Στις εκλογές, οι Χριστιανοδημοκράτες πήραν το 48% των ψήφων, ενώ, το Λαϊκό Δημοκρατικό Μέτωπο, προς κατάπληξη των υποστηρικτών του, μόλις 31%.
Ο Chris Bambey είναι ακτιβιστής, δημοσιογράφος και μέλος του International Socialist Group. Tο άρθρο με τίτλο «Syriza: facing down Europe’s pro-austerity elite» δημοσιεύθηκε στο«Counterfire», στις 30.12.2014. Eδώ παρατίθενται αποσπάσματα
μετάφραση: Στρ. Μπουλαλάκης
[1] Aneurin Bevan (1897-1960). Πολιτικός του Εργατικού Κόμματος, υπουργός Υγείας στην κυβέρνηση Άτλυ μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου (1945-1951). (Σ.τ.Μ.).
https://enthemata.wordpress.com/2015/01/06/bev/#more-17677
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου