του Παναγιώτη Χατζηστεφάνου
“Tρομοκρατήθηκα, αλλά αυτό ήταν καλό από μια άποψη, επειδή, βήμα προς βήμα, έπρεπε να συνηθίσουμε σε έναν φοβερό και απέραντο τρόμο.» Βίκτορ Φράνκλ
Δεν έχουν πρόσωπο, και όμως έχουν χιλιάδες πρόσωπα, όλα αόρατα, αλλά όλα εξίσου μουλωχτά, σαν την φαύλη εξουσία που επανδρώνουν ως στρατός της.
Είναι παντού, είναι αθόρυβα αποτελεσματικοί, τόσο που συχνά δεν γίνονται καν αντιληπτοί, εκτός από τις περιστάσεις εκείνες κατά τις οποίες αποθρασύνονται, συνήθως διαδικτυακά, και πάλι επειδή είναι κρυμμένοι πίσω από ψευδώνυμα και πλαστές ταυτότητες.
“Tρομοκρατήθηκα, αλλά αυτό ήταν καλό από μια άποψη, επειδή, βήμα προς βήμα, έπρεπε να συνηθίσουμε σε έναν φοβερό και απέραντο τρόμο.» Βίκτορ Φράνκλ
Δεν έχουν πρόσωπο, και όμως έχουν χιλιάδες πρόσωπα, όλα αόρατα, αλλά όλα εξίσου μουλωχτά, σαν την φαύλη εξουσία που επανδρώνουν ως στρατός της.
Είναι παντού, είναι αθόρυβα αποτελεσματικοί, τόσο που συχνά δεν γίνονται καν αντιληπτοί, εκτός από τις περιστάσεις εκείνες κατά τις οποίες αποθρασύνονται, συνήθως διαδικτυακά, και πάλι επειδή είναι κρυμμένοι πίσω από ψευδώνυμα και πλαστές ταυτότητες.