Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ “ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑ” ΤΟΥ ΑΥΤΟΧΕΙΡΑ ΤΗΣ ΕΥΒΟΙΑΣ

 «ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΦΕΡΑΝ ΩΣ ΕΔΩ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΤΟΥΣ ΔΙΚΑΣΕΙ;»

Η συγκλονιστική προθανάτια κραυγή του 56χρονου άνεργου οικογενειάρχη, πατέρα δύο έφηβων κοριτσιών που έδωσε τέλος στη ζωή του στις αρχές της εβδομάδας στο «Νησί των Ονείρων» της Εύβοιας, αποτυπώθηκε σε ένα κομμάτι χαρτί. Τα όσα έγραψε με τρεμάμενο χέρι ο πνιγμένος στα χρέη πολίτης πριν πατήσει τη σκανδάλη της καραμπίνας, είναι παραγγελία για απονομή δικαιοσύνης στους επίορκους πολιτικούς που γονάτισαν στους Γερμανούς και οδήγησαν εκατομμύρια Έλληνες στην εξαθλίωση. Το πλήρες κείμενο της επιστολής είναι το εξής:

«Αυτούς που μας έφεραν ως εδώ ποιος θα τους δικάσει; Χωρίς εργασία, χωρίς σύνταξη, χωρίς μέλλον για τα παιδιά μου(παιδιά μας). Ζητώ τα δύο κτήματα στο χωριό το οικόπεδο με την οικοδομή να πάνε στο Κράτος. Διότι τα παιδιά μου δεν έχουν χρήματα για φόρους και χαράτσια. Ο κύριος εισαγγελέας, ο δικηγορικός σύλλογος και τα ΜΜΕ να τα βοηθήσουν σε αυτό. Είναι μικρά και χωρίς πατέρα. Την ομορφότερη οικογένεια έχω όμως με τα λάθη μου την κατέστρεψα. Όποιος μπορεί να τα βοηθήσει παρακαλώ».

«Η πρώτη αποικία της ΕΕ»

Βαθύτατα οργισμένος με τη στάση των Γερμανών απέναντι στην Ελλάδα ήταν ο γερμανικής καταγωγής αρθρογράφος των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» του Λονδίνου Βόλφγκανγκ Μινχάου τη Δευτέρα. Τον είχε κάνει έξω φρενών η έμμεση υπόδειξη του Γερμανού υπουργού Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, να αναβληθούν οι εκλογές στην Ελλάδα. «Βρισκόμαστε στο σημείο όπου η επιτυχία (σ.σ. του προγράμματος «διάσωσης» της χώρας μας) δεν είναι πλέον συμβατή με τη δημοκρατία. Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών θέλει να εμποδίσει μια ΄λανθασμένη΄ δημοκρατική επιλογή», γράφει στο άρθρο του και προσθέτει: «Η Ευρωζώνη θέλει να επιβάλει τη δικής της επιλογής κυβέρνηση στην Ελλάδα - την πρώτη αποικία της Ευρωζώνης»! «Πρώτη αποικία της Ευρωζώνης», λοιπόν η πατρίδα μας κατά τους «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς».
Θέμα δημοκρατίας και μάλιστα σοβαρότατο επισημαίνει η βρετανική εφημερίδα. «Αλλο πράγμα είναι η ανάμειξη των δανειστών στη διαχείριση της πολιτικής μιας χώρας που παίρνει τα δάνεια και άλλο να λες στη χώρα αυτή να ματαιώσει τις εκλογές ή να εφαρμόσει πολιτική που μονώνει την κυβέρνηση από την έκβαση δημοκρατικών διαδικασιών» υπογραμμίζει η εφημερίδα.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ…

Επιστροφή στον «ατσίγαρο φαντάρο» που σε κάθε έξοδό του μετράει όπως παλιά τα κέρματα για να δει αν μπορεί να πιει έναν καφέ, για να δει αν μπορεί να φάει να φάει ένα σουβλάκι!
Επιστροφή στα ωχρά παιδάκια του δημοτικού που λιποθυμάνε από την ασιτία…
Επιστροφή στον νέο και στη νέα με τα σβησμένα μάτια που «κάνουν τα χαρτιά τους» για τη μακρινή Αυστραλία…
Επιστροφή στον άνεργο, στον απελπισμένο που του παίρνουν το σπίτι και από τη μια μέρα στην άλλη κοιμάται στο δρόμο…
Επιστροφή στα συσσίτια του Δήμου και της Εκκλησίας…
Επιστροφή στη μάχη και στο τσαλαπάτημα για το χαρτί της Πρόνοιας…
Επιστροφή στον κατεστραμμένο επιχειρηματία που πηδάει από το παράθυρο στο κενό, που περνάει τη θηλιά στο λαιμό του…

Με το καλό

Του Λευτέρη Π. Παπαδόπουλου

Το 1978, γράψαμε με τον Μάνο Λοΐζο ένα τραγούδι για κάποια ταινία, που δεν θυμάμαι πια τον τίτλο της. Το προορίζαμε για τη Χαρούλα Αλεξίου. Οι στίχοι έλεγαν: «Εσένα που θ' αγαπήσω / κρύο νερό / πράσινο φύλλο / αγόρι μου / Μόλις φανείς θα σε γνωρίσω / μόλις φανείς / Θα 'σαι περήφανος αγέρας / θα 'ναι γλυκιά η κόψη σου / αετοί της Καθαροδευτέρας / θα σεργιανούν στην όψη σου». Το τραγούδι δεν το κυκλοφορήσαμε, όπως και πολλά άλλα, που είχαμε γράψει για τη «Γέρμα» του Λόρκα (Θέατρο Καισαριανής).
Εχω μια τρέλα για την Καθαρά Δευτέρα. Οχι για τους χαρταετούς της. Αλλά για τον χαλβά. Που ήταν το πιο νόστιμο «φαγητό» μου τα δύσκολα μετεμφυλιακά χρόνια, όπως και κατά τη ναζιστική Κατοχή. Πουλούσα και χαλβά εκείνη την εποχή. Στους γερμανούς φαντάρους. Χαλβά του μπακάλη. Και τώρα, που τα 'φερε η τύχη να έχω στενό φίλο τον καλύτερο χαλβατζή, τον Νίκο τον Γαβρίλη στη Δραπετσώνα, με κάθε ευκαιρία τρώω τον χαλβά του. Σκέτο ή με λεμόνι και κανέλα, γιατί είναι πρώτης τάξεως μεζές για κρασί στην ταβέρνα.