“Εμπρός της γης οι κολασμένοι
της πείνας σκλάβοι εμπρός-εμπρός
Το δίκιο από τον κρατήρα βγαίνει
Εκείνη τη βδομάδα του Μάη, απ' τις 21 μέχρι τις 28, η τάξη που για, πρώτη, ίσως, φορά στην ιστορία, αυτοοργανωμένα και συστηματικά, κινήθηκε υπέρ του εαυτού της και εναντίον των εκμεταλλευτών της, ηττήθηκε και κατακρεουργήθηκε από τις δυνάμεις του κατασταλτικού κράτους και της κυβέρνησης της Γαλλίας, του Λουί Τιερ, ελληνιστί Θιέρσιου.
Η έφοδος στον ουρανό, «η πρώτη επανάσταση με την οποία η εργατική τάξη αναγνωρίστηκε ανοιχτά σαν η μόνη τάξη που ήταν ακόμα ικανή για κοινωνική πρωτοβουλία»**, κράτησε 72 μέρες. Μετά, οι πρωταγωνιστές του “δοξασμένου προάγγελου μιας νέας κοινωνίας” μακελεύονται: 40.000 κομμουνάριοι σφαγιάζονται, χιλιάδες άλλοι φυλακίζονται ή εξορίζονται.
Η “Ματωμένη Εβδομάδα” -«La semaine sanglante»- με την οποία λαμβάνει τέλος η Παρισινή Κομμούνα, εγκαθιδρύει ως κυρίαρχη τάξη, που γράφει, σβήνει και ξαναγράφει την ιστορία, την αστική. “Οι φαντασμένοι Βλάχοι”, αυτοί που η εφημερίδα “Φιγκαρό” απαιτεί “να εκτελεστούν μπροστά στο συγκεντρωμένο λαό”, έχουν ήδη καταπέσει στα οδοφράγματα.