Συνέντευξη του Μίκη Θεοδωράκη στο Club Decadense

Ο Μίκης Θεοδωράκης δίνει μια διαφορετική συνέντευξη στους Decadence Times και στον Νίκο Λακόπουλο – Αναδρομή στο έργο του, στις αναμνήσεις του, στις δουλειές που έκανε και σε εκείνες που θα ήθελε να κάνει. Και μια “προφητεία” για τη σημερινή κρίση, από το 2006.

*****

Θα ξεκινήσω με μια ερώτηση που ζήτησαν να σας μεταφέρω. Είναι μια ομάδα νέων καλλιτεχνών- περίπου δέκα- που θέλουν να σας συναντήσουν με σκοπό λένε ένα μανιφέστο, ένα πλάνο ιδεών, για το μέλλον του σύγχρονου πολιτισμού. Θα μπαίνατε στον κόπο να τους δεχτείτε; Κι αν όχι τι θα τους λέγατε μέσα από αυτή την συνέντευξη;

Είναι θέμα υγείας. Ο γιατρός δεν μου επιτρέπει συχνές επισκέψεις και κατά προτίμηση όχι πάνω από τρία άτομα. Με αυτούς τους όρους θα μπορούσε να διοργανωθεί η συνάντηση. Σημειωτέον ότι θα ήθελα κι εγώ να γνωρίσω προσωπικά τους νέους μας μουσικούς.

Σερφάρετε; Έχετε λογαριασμό το Facebook και το τουίτερ;

Έχω έναν τράγο, ονόματι Χανιώτη, που με εκπροσωπεί στο Facebook. Μόνο που η φωτογραφία του είναι ελλιπής. Κανονικά στο ένα κέρατο θα έπρεπε να είναι περασμένη η Κρητική λύρα και στο άλλο ένα τουφέκι. Πρόκειται για τον οικογενειακό μου θυρεό.

Yπήρξατε συνεργάτης – αρθρογράφος της «Ελευθεροτυπίας» το 1975. Moυ είπαν ότι έχετε υπάρξει και μουσικοκριτικός με το ψευδώνυμο «Δαφνωτής»! Τι γράφατε; Υπάρχουν αυτά τα κείμενα σας; Θα μπορούσαμε να τα βρούμε και να τα αναδημοσιεύσουμε;

Κούβα, η δύναμη του παραδείγματός της

Συγχαρητήρια μηνύματα από παγκόσμιους ηγέτες για την 59η Επέτειο του θριάμβου της Κουβανικής Επανάστασης επιβεβαιώνουν το κύρος που κέρδισε το νησί της Καραϊβικής διεθνώς.

Η Κούβα είναι ένα παράδειγμα αξιοπρέπειας και ελπίδας για τους φτωχούς του κόσμου και παγκόσμιο σημείο αναφοράς στους τομείς της υγείας, της εκπαίδευσης, της προστασίας των παιδιών και άλλους δείκτες ανθρώπινης ανάπτυξης, δήλωσε ο Πρόεδρος της Βενεζουέλας, Νικολάς Μαδούρο.

Συγχαίροντας τον Πρόεδρο Ραούλ Κάστρο για την 59η Επέτειο, ο Μαδούρο ονόμασε ηρωική την αντίσταση του λαού της Κούβας για σχεδόν έξι δεκαετίες ενάντια στην επιθετικότητα που δέχεται από την κυβέρνηση των ΗΠΑ.

«Η κουβανική επαναστατική διαδικασία εξακολουθεί να ισχύει, παρά τη μισθοφορική εισβολή στον Κόλπο των Χοίρων, πολλές πράξεις σαμποτάζ και ανατρεπτικές δραστηριότητες, και παρά τον οικονομικό και εμπορικό αποκλεισμό που έχει επιβληθεί από την Ουάσιγκτον για περίπου 60 έτη.»

Εκ μέρους της κυβέρνησης και του λαού της Βενεζουέλας, ο Μαδούρο έστειλε μια αγκαλιά αλληλεγγύης προς τον κουβανικό λαό, τον οποίο περιέγραψε ως πομπώδη αρχιτέκτονα «αυτού του μεγάλου καθολικού έπους».

Επίσης ο βολιβιανός πρόεδρος, Έβο Μοράλες, χαιρέτησε τον λαό και την κυβέρνηση της Κούβας, για την σημαντική επέτειο.

«Δηλώνουμε τον θαυμασμό μας για τα επιτεύγματα, για τον αγώνα τους για κοινωνική δικαιοσύνη και για την αντοχή τους στον αποκλεισμό των ΗΠΑ που μετράει πάνω από μισό αιώνα. Ζήτω η Κούβα!» δήλωσε ο πρόεδρος με ένα μήνυμα στον λογαριασμό του στο Twitter.

Φιλοσοφία της ιστορίας (1): θεώρηση του Hegel

Γκέοργκ Χέγκελ 1770–1830

Ο Λόγος μέσα στην ιστορία

§1. Ο Χέγκελ συνοψίζει ως εξής τη συνολική του αντίληψη για την ενεργό παρουσία του Λόγου μέσα στην ιστορία: εάν συμπεριφερόμαστε έλλογα στην ενεργό πραγματικότητα (Wirklichkeit), θα μας συμπεριφερθεί κι αυτή έλλογα. Υπό ένα τέτοιο πνεύμα επιχειρεί να εισχωρήσει στη φιλοσοφία της ιστορίας του κόσμου, της παγκόσμιας ιστορίας. Τι σημαίνει φιλοσοφία της παγκόσμιας ιστορίας; Εκ πρώτης όψεως σημαίνει θεώρηση, εξέταση της ιστορίας που πραγματοποιεί η νόηση, ο στοχασμός (Denken). Κάθε θεώρηση της ιστορίας που γίνεται δεν είναι έργο αυτής της νόησης, αυτού του στοχασμού; Ο Χέγκελ δεν το αμφισβητεί αυτό· προσθέτει μόνο, από τη δική του διαλεκτική σκοπιά, πως το ζητούμενο δεν είναι μια οποιαδήποτε θεώρηση της ιστορίας, αλλά πρωτίστως η φιλοσοφική της θεώρηση.

§2. Για τον κοινό νου, την κοινή αντίληψη, φιλοσοφική πραγμάτευση της ιστορίας φαντάζει ως κάτι το αντιφατικό, το ασύμβατο, το ακατανόητο. Φιλοσοφία και ιστορία λογίζονται, για την εν λόγω αντίληψη, ως δυο διαφορετικές, διαμετρικά αντίθετες έννοιες: η μεν πρώτη παραπέμπει στη νοητική δραστηριότητα του υποκειμένου ως τέτοιου, η δε δεύτερη ασχολείται με αντικειμενική περιγραφή, παρουσίαση συμβάντων· είναι μια απλή ιστοριογραφία. Στην πρώτη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με μια ενεργό, ανήσυχη υποκειμενικότητα, στη δεύτερη με μια παθητική, απτή, συμβατική αντικειμενικότητα, όπου καταγράφονται γεγονότα και συμβάντα. Όχι σπάνια δε καταγράφονται και παρουσιάζονται με βάση τις κυρίαρχες πολιτικές, ιδεολογικές, θρησκευτικές, επιστημονικές σκοπιμότητες, με αποτέλεσμα η ιστορία να υποβιβάζεται σε όργανο προπαγάνδας και να χάνει τον γεμάτο νοήματα χαρακτήρα της.