Η ιστορία μιας πoυτάνας

Φίλε Πιτσιρίκο,

Κάποτε είχα γνωρίσει ένα τύπο, πότε ναυτικός στο εμπορικό, πότε γυρολόγος, χωμένος παντού και ιδίως σε όλα τα βρώμικα πράγματα. Δεν είχε σπουδάσει τίποτα –μετά βίας έγραφε και διάβαζε – αλλά ήταν έξυπνος και σπουδαίος παραμυθάς. Έχοντας καταλάβει ότι υπήρχαν στιγμές που απολάμβανα τις ιστορίες που έλεγε, δεν έχανε ευκαιρία να μου διηγείται πράγματα από τα όσα είχε γνωρίσει στην ζωή του.

Την εποχή εκείνη η Ελλάδα ζούσε τον μύθο της. Είχε Αλβανούς χιλιάδες να οργώνουν για το τίποτα τα χωράφια της και να δουλεύουν στις χιλιάδες οικοδομές παράνομα.

Σύμφωνα δε με τα ΜΜΕ της εποχής, ήταν όλοι πρώην εγκληματίες που δραπέτευσαν από τις φυλακές του Χότζα.

Είχε ηλικιωμένες Ρωσίδες και άλλες γυναίκες από το πρώην ανατολικό μπλοκ να φροντίζουν τις μανάδες και τους πατεράδες των φαντασμένων νεοελλήνων.

Είχε νέες και συνηθέστερα όμορφες γυναίκες από τις ίδιες πατρίδες, που ο νεοέλληνας τις θεωρούσε και τις αντιμετώπιζε σαν πόρνες.

Οι νεοέλληνες εκείνη την μακρινή εποχή ήταν Ευρωπαίοι πάνω στην ανάπτυξη και φυσικά επιχειρηματίες που διάβαζαν ΚΛΙΚ και ΝΙΤΡΟ στις διακοπές τους.

Θύμα του ανταγωνισμού η ένοχη Φολκσβάγκεν

 του Αλέκου Αναγνωστάκη

Τι είναι η ληστεία μιας τράπεζας μπροστά στην ίδρυση μιας τράπεζας, λέει στην απολογία του ο Μακχήθ, ο ήρωας στο διάσημο θεατρικό έργο του Μπέρτολντ Μπρεχτ η Όπερα της Πεντάρας. Σήμερα, θα μπορούσε να γράψει κανείς «Τι είναι ένας γκάνγκστερ μπροστά σε έναν βιομήχανο»; Τι είναι ένας Αλ Καπόνε μπροστά σε έναν Βίντερκορν, μπροστά στον απελθόντα πρόεδρος της Φολκσβάγκεν;

Δεν είναι υπερβολή πως, σε αυτούς τους καιρούς, όποια πέτρα και να σηκώσεις από κάτω υπάρχει και ένα σκάνδαλο με μία γερμανική εταιρία η οποία συνδέεται, κατά κανόνα, με πολλαπλά νήματα με το γερμανικό κράτος. Το σκάνδαλο της Φολκσβάγκεν, όπως και της Ζίμενς το οποίο αντίστοιχα εκδηλώθηκε και στη χώρα μας, αποκαλύφθηκε από τους Αμερικάνους. Το συγκεκριμένο σκάνδαλο βέβαια και ό,τι αυτό αποκαλύπτει, ξεπερνά κάθε τι άλλο.

Με σχέδιο, σπουδή, ιδιαίτερο κόπο, τέχνη και χρήση ειδικής τεχνολογίας, διοικητικού, τεχνικού και επιστημονικού προσωπικού, η εταιρεία αυτοκινήτων Φολκσβάγκεν οργάνωσε και υλοποίησε μια απάτη τεραστίων διαστάσεων με τη συνένοχη σιωπή αρκετών, από την κεφαλή της διοίκησης της εταιρείας ως τη βάση. Τοποθέτησαν σκοπίμως λογισμικό στους πετρελαιοκινητήρες αυτοκινήτων το οποίο μείωνε τους εκπεμπόμενους ρύπους κατά τα διάρκεια των τεστ, καταφέρνοντας έτσι να εξαπατούν τον ανεξάρτητο φορέα διενέργειας των ελέγχων.