Η Αριστερά και το ξυπνητήρι

Η αριστερά σήμερα είναι σαν κάποιον που δεν μπορεί να ξυπνήσει νωρίς το πρωί. Νομίζει ότι έχει κερδίσει ύπνο και ξεκούραση, αλλά στο τέλος καταλαβαίνει ότι το μόνο που κατάφερε, είναι να χάσει τη μέρα.

Είναι ωραίο να είσαι αρεστός και να αρκείσαι στη διεκδίκηση του κατορθώματος της αριστείας σου. Δυστυχώς, ένας κόσμος αποτυχημένων δεν μπορεί παρά να βγάζει συνεχώς τα αντίθετα αποτελέσματα....

Χρόνια τώρα η αριστερά προσπαθεί να σταθεί όρθια σε μια φλούδα πάγου, όταν ο απέναντι είναι πάνω στη βάρκα και την χαιρετά. Κι αντί να διεκδικήσει εκείνη τη βάρκα, προσπαθεί να βρει πιο στέρεους πάγους, για να μη βουλιάξει.

Την ώρα που χιλιάδες πνιγμένοι παλεύουν να κρατηθούν από αυτή τη βάρκα, ελάχιστα είναι τα αυτονόητα που ακούγονται. Διανύουμε, για παράδειγμα, τον τέταρτο χρόνο καταστροφής, κι ακόμη δεν καταφέραμε να μάθουμε ποιος είναι τελικά αυτός που την έφερε.

Πετάει το σπίτι; ...

Το βαλς του θανάτου...

Ενα βαλς χόρεψε στη σύντομη ζωή της η Σάρα - το βαλς του θανάτου με τις αναθυμιάσεις του μονοξειδίου του άνθρακα από το αναμμένο μαγκάλι

Του Γ. Δελαστίκ

Τη μικρή Σέρβα που πέθανε από το μονοξείδιο του άνθρακα των αναθυμιάσεων αυτοσχέδιου μαγκαλιού στη λαϊκή γειτονιά της Ξηροκρήνης στη Θεσσαλονίκη, τη 13χρονη Σάρα, την έκλαψε ολόκληρη σχεδόν η ελληνική κοινωνία. Το δάκρυ του λαού μας, δυστυχής παρηγορία, εμπόδισε το κράτος μας να κλείσει την τραγική μάνα της στη φυλακή, όπως σχεδίαζε αρχικά, φορτώνοντάς της ως... έγκλημα δικό της (!) τον θάνατο του παιδιού της. Μάνα και κόρη ήταν, βλέπετε, μετανάστριες και ο κρατικός μηχανισμός μας είναι πολύ αυστηρός στην τήρηση του γράμματος του νόμου, όταν τον παραβιάζουν μετανάστες που δεν έχουν Ελληνες συνεργούς. Την άλλη τη Σέρβα, την 60χρονη Ροζίτα Μιλοσάβλεβιτς, εκείνη στο Αργος που τη βρήκαν φρικιαστικά πνιγμένη στο υπόγειο θανάτου που έμενε από τα νερά της κατακλυσμιαίας βροχής, εκείνη που ευτυχώς είχε αφήσει τη δική της κόρη στη Σερβία κι έτσι γλίτωσε το κορίτσι από το ταξίδι στον Αδη, δεν την έκλαψε κανένας σχεδόν.

Γιατί ο στόχος είσαι εσύ!

Του Δημήτρη Καπέλλα

Ατμόσφαιρα που πνίγει τις ζωές των ανθρώπων

“ Όταν ακούς τον πρωθυπουργό από το βήμα της βουλής να σου λέει πως «Επιτύχαμε όλους τους στόχους» ένα να θυμάσαι, πως ο στόχος τους είσαι ΕΣΥ!! ”

Διάβασα σήμερα την είδηση ότι στην όμορφη πόλη των Ιωαννίνων ότι αιθαλομίχλη έχει πνίξει την πόλη. Και μάλιστα, συνιστάται τις ώρες της έξαρσης του φαινομένου, να μην κυκλοφορούν στους δρόμους ηλικιωμένοι και παιδιά! Η αιθαλομίχλη όμως δεν πνίγει μόνο πόλεις αλλά και τις ανθρώπινες ψυχές.

Όταν η ανεργία φτάνει στο 28%, όταν «φως» και θέρμανση από κοινωνικά αγαθά έχουν μετατραπεί σε εμπόρευμα και κέρδος, όταν αυτονόητες κοινωνικές παροχές όπως η πρόσβαση στην παιδεία, στην υγεία, ακόμη και στο νερό, είναι υπό αμφισβήτηση είναι σαφές πως πλέον μιλάμε για μια πραγματική κοινωνική ασφυξία και μια εν εξέλιξη ανθρωπιστική κρίση.

Η Μονσάντο και η μυστηριώδης απόσυρση μιας έρευνας

Η Μονσάντο, η κολοσσιαία εταιρεία παραγωγής γενετικά τροποποιημένων προϊόντων, χρησιμοποιεί αθέμιτα μέσα για να αναπτυχθεί ολοένα και περισσότερο, ασκώντας έλεγχο στην επιστημονική κοινότητα, ενώ εξαπλώνει παράλληλα τις καλλιέργειες της σε χώρες της Λατινικής Αμερικής, παρά τις έντονες αντιδράσεις των κατοίκων. Eπιμέλεια: Νικολέττα Ρούσσου

Το Νοέμβριο του 2012, η εφημερίδα The Journal of Food and Chemical Toxicology, δημοσίευσε έρευνα με τίτλο «Η μακροπρόθεσμη τοξικότητα του ζιζανιοκτόνου Roundup και του γενετικώς τροποποιημένου αραβόσιτου, ανεκτικό στο Roundup», η οποία πραγματοποιήθηκε από τον Ζιλ Έρικ Σεραλίνι και την επιστημονική ομάδα του Πανεπιστημίου Cean της Γαλλίας. Πρόκειται για μια ιδιαίτερα σημαντική έρευνα, καθώς είναι η μοναδική μέχρι στιγμής, που μελέτησε τον αντίκτυπο που έχει στην υγεία η διατροφή που βασίζεται στο γενετικώς τροποποιημένο σιτάρι, το οποίο έχει ψεκαστεί με το ζιζανιοκτόνο Roundup της Μονσάντο.

Δεν σας δέχομαι σαν υπουργό, είναι ντροπή σας. ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΑΙΣΧΟΣ

Ο χειμώνας και η διανόηση.

 Του Δήμου Χλωπτσιούδη

Μπήκαμε ήδη σε ένα χειμώνα με δεκάδες χιλιάδες νοικοκυριά χωρίς ηλεκτρικό και άλλες εκατοντάδες χιλιάδες με ρεύμα μεν, αλλά δίχως πετρέλαιο που προσπαθούν να ζεσταθούν με σόμπες παλιάς τεχνολογίας καίγοντας ό,τι βρουν, με αυτοσχέδια μαγκάλια και μη συντηρημένα τζάκια και καμινάδες, για να μην παγώσουν. Είναι το άλλο πρόσωπο των νοικοκυριών που διαβιούν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, των ανέργων, των υποχρηματοδούμενων ή απλήρωτων εργαζομένων. Ο χειμώνας που μόλις ξεκίνησε ήδη μετρά θύματα. Του Δήμου Χλωπτσιούδη

Το ζήτημα είναι ολοφάνερα πολιτικό. Τα επιδόματα ψίχουλα δεν καλύπτουν τίποτα, δεδομένου ότι δεκάδες άλλες υποχρεώσεις μένουν απλήρωτες. Είναι πλέον ζήτημα ζωής και θανάτου για την κοινωνία η αποχώρηση του δήμιου της. Αποτελεί όμως και επιτακτική μας υποχρέωση να διεκδικήσουμε -από μία αριστερή κυβέρνηση- να στηθεί από την αρχή ένα ικανό δίχτυ κοινωνικής και αλληλέγγυας προστασίας που δεν θα αφήνει κανέναν άνθρωπο χωρίς ρεύμα, χωρίς ζέστη, χωρίς τροφή.