Τετάρτη 18 Μαρτίου 2020

Βραζιλία: Ο Μπολσονάρο εκλιπαρεί να επιστρέψουν οι Κουβανοί γιατροί που έδιωξε

Την επιστροφή των Κουβανών γιατρών που η ίδια είχε απελάσει, θα ζητήσει επίσημα η κυβέρνηση της Βραζιλίας, όπως ανακοίνωσε σε συνέντευξη τύπου την Κυριακή ο υπουργός Υγείας της χώρας.

Το αίτημα προς την Κουβανική κυβέρνηση συνδέεται άμεσα με την πανδημία του κορονοϊού SARS-CoV-2, αλλά και με τις γενικότερες ελλείψεις σε ιατρικό προσωπικό, ειδικά σε επαρχιακές περιοχές, που προκλήθηκαν από τις απελάσεις των ίδιων γιατρών που τώρα ζητείται να επιστρέψουν.

Πριν την ανέλιξη στην εξουσία του ακροδεξιού Ζαΐρ Μπολσονάρο, περίπου 10.000 Κουβανοί γιατροί εργάζονταν στη Βραζιλία, τμήμα των περίπου 50.000 εργαζομένων υγείας από την Κούβα που δουλεύουν σε 60 χώρες.

Ο Μπολσονάρο, που στήριξε μεγάλο μέρος της προεκλογικής του εκστρατείας στις επιθέσεις κατά του κομμουνισμού και των σχέσεων των προηγούμενων βραζιλιάνικων κυβερνήσεων με την Κούβα, με την ανάληψη των καθηκόντων του απέλασε την πλειοψηφία αυτών των γιατρών, περίπου 9.000. Οι περισσότεροι παρείχαν τις υπηρεσίες τους σε φτωχές, αγροτικές περιοχές στην αχανή Βραζιλία.

Ήδη από τον Φεβρουάριο όμως, αντιμέτωπη με σημαντικές ελλείψεις προσωπικού, η κυβέρνηση Μπολσονάρο επέτρεψε στους περίπου 1.800 Κουβανούς γιατρούς που είχαν παραμείνει στη χώρα να επιστρέψουν στα καθήκοντά τους.

Η Κούβα και στη Βενεζουέλα... Σκέψεις να ζητήσει βοήθεια η Ελλάδα από την Κούβα;



Στην Ελλάδα οι "αρμόδιοι", κυβέρνηση κι αντιπολίτευση, κύριοι υπεύθυνοι που οδήγησαν μέσω των "αριστερών" και δεξιών μνημονιών στην εξαθλίωση τη Δημόσια Υγεία, έστω τώρα έχουν πρόθεση να ζητήσουμε τη βοήθεια της Κούβας σ' αυτή τη μάχη, ή θα αρκεστούμε στη μη βοήθεια του 4ου Ράιχ και θα είναι πολύ αργά για το λαό μας;
Αντιπροσωπεία Κουβανών που βρέθηκαν στην Κίνα κι είχαν επιτυχημένη εμπειρία στον αγώνα κατά του κοροναϊού... έφθασε στη Μπολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας.

Οι Κουβανοί γιατροί έφθασαν στο διεθνές αεροδρόμιο Maiquetía μαζί με τεράστιες ποσότητες ιατροφαρμακευτικής βοήθειας, για να συμμετάσχουν μαζί με την "Μπριγάδα Κουβανών Γιατρών" που χρόνια εργάζεται στη Βενεζουέλα και τις "Ιατρικές Ταξιαρχίες" του Μαδούρο για την... προστασία του Μπολιβαριανού λαού.

Νέα ομάδα Κινέζων γιατρών στην Ιταλία... Στην Ελλάδα υπάρχει απαγορευτικό να ζητήσει βοήθεια γιατί είναι "κομμουνιστές";


Η νέα Κινεζική ομάδα γιατρών στη Σανγκάη... στη συνέντευξη πριν απογειωθούν για την Ιταλία

Ο Ιταλός πρωθυπουργός Giuseppe Conte, στην κυριολεξία δεν πρόλαβε στην τηλεφωνική επικοινωνία που είχε με πρόεδρο της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας Xi Jinping, να ευχαριστήσει για την αποστολή γιατρών και ιατροφαρμακευτικού εξοπλισμού και να παρακαλέσει για νέα βοήθεια... και η Κίνα στέλνει απόψε νέο επιτελείο έμπειρων γιατρών, που έδωσαν τη μάχη εναντίον του κορονοϊού.

Μια δεύτερη ομάδα Κινέζων γιατρών, ειδικευμένων και έμπειρων στην αντιμετώπιση του COVID19, μαζί με 9 τόνους ιατρικών αναλωσίμων (αναπνευστήρες πνευμόνων, οθόνες, φάρμακα κι άλλο εξοπλισμό), δώρο της Κίνας στον Ιταλικό λαό... απογειώνονται σε λίγο από τη από τη Σανγκάη.
Θα προσγειωθούν στο Μιλάνο κι αμέσως θα υποστηρίξουν τους... Ιταλούς γιατρούς στη μάχη που δίνουν.
Η Ιταλία, έστω και τώρα, μετά την τραγωδία που ζει ο φίλος λαός, κατανόησε πως βοήθεια από την Ευρωπαϊκή Ένωση δεν υπάρχει περίπτωση να υπάρξει και ζήτησε τη βοήθεια της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας.

Το όνομά της: Κούβα!-Το σύστημά της: Σοσιαλισμός!


Σε έναν κόσμο που η επιδημία του κορωνοϊού σαρώνει υπάρχουν εικόνες ανθρωπιάς και αλληλεγγύης που κρατάνε ζωντανό το οξυγόνο της ελπίδας για όλους μας. Παντού, σε κάθε γωνιά του κόσμου, βλέπουμε γιατρούς και νοσηλευτές να δίνουν έναν αγώνα που εκπέμπει όλο το περιεχόμενο της έννοιας “Ανθρωπος”. 

Υπάρχει όμως κι ένα παράδειγμα αλληλεγγύης, αλτρουισμού, αυτοθυσίας και προσφοράς που έχει κρατικό πρόσημο. Ναι! Κρατικό πρόσημο! Κι έτσι, θέλουν δεν θέλουν ορισμένοι, η πραγματικότητα είναι και πάλι εδώ. Υπάρχει αυτή η χώρα – ΚΟΥΒΑ το όνομά της – μια αποκλεισμένη χώρα, μια χώρα που κατατάσσεται στον «άξονα του κακού» από τις χώρες της Δύσης, που οι άνθρωποι της μαζί με τις επίσημες αρχές της, μόνο το τελευταίο διάστημα έχουν πράξει τα εξής:

– Παλεύουν με το αντιικό φάρμακο που χρησιμοποιείται στην Κίνα και ζητούν να το προμηθευτούν 15 χώρες της Λατινικής Αμερικής, της Ευρώπης, της Αφρικής και τη Ασίας σαν μια από τις επιλογές για την αντιμετώπιση της νόσου. Αυτό δεν είναι ένα «πυροτέχνημα» ή ένα τυχαίο γεγονός, αλλά ένα αποτέλεσμα της υψηλού επιπέδου ιατρικής Επιστήμης που εξελίσσεται και παρέχεται στο νησί της Επανάστασης (διαβάστε εδώ κι εδώ). 

– Ανταποκρίνεται στο αίτημα για βοήθεια της Ιταλίας, στέλνει γιατρούς στην πληττόμενη (και ακροδεξιάς διοίκησης) Λομβαρδία, την ίδια ώρα που οι ΕυρωΕνωσιακοί Εταίροι της Ιταλίας, όταν η χώρα ζήτησε βοήθεια, εκείνοι αρκέστηκαν σε ένα «χτύπημα στην πλάτη» για καλή ανάρρωση (διαβάστε εδώ).

Η σφαγή του Μι Λάι

Μι Λάι. Πενήντα χρόνια πριν. Πρόκειται αναμφίβολα για μία από τις πιο απεχθείς στιγμές στην ιστορία των ΗΠΑ η οποία συνέβαλε στην εξάπλωση του αντιαμερικανισμού.

Το απόγευμα της 15ης Μαρτίου 1968, η ομάδα του 25χρονου υπολοχαγού, Γουίλιαμ Κάλεϊ, παίρνει διαταγή εκκαθάρισης του χωριού Μι Λάι, το οποίο υποτίθεται πως είχε καταληφθεί από κομμουνιστές αντάρτες, Βιετκόνγκ. Όμως στο χωριό βρίσκονταν μόνο γυναικόπαιδα και ηλικιωμένοι που κατηγορήθηκαν κατόπιν για υποστήριξη στους αντάρτες. 

Το πρωί της 16ης Μαρτίου έπεσαν θύματα της πρωτοφανούς αγριότητας που επέδειξαν οι στρατιώτες του Κάλεϊ που εισέβαλαν στο χωριό. Συνολικά εκτελέστηκαν 504 άνθρωποι, ανάμεσά τους 173 παιδιά, 76 μωρά και 60 ηλικιωμένοι. Τους έκοψαν χέρια, τους έκοψαν το λαιμό, τους πυροβόλησαν μέχρι να μη μείνει τίποτα, τους χτύπησαν ακόμη και με χειροβομβίδες. 

Το Πεντάγωνο κατάφερε να κρατήσει κρυφή της σφαγή του Μι Λάι για έναν περίπου χρόνο. Ωστόσο, οι εικόνες τελικά ήρθαν στο φως - χάρης τον ρεπόρτερ Σέιμουρ Χερς - και συγκλόνισαν τον κόσμο, προκαλώντας βαθιά κρίση στην κυβέρνηση του πρόεδρου Λίντον Τζόνσον και την εξάπλωση ενός δυναμικού αντιπολεμικού κινήματος, τόσο στις ΗΠΑ, όσο και στον υπόλοιπο κόσμο. Αυτή η κτηνωδία δεν χωρούσε δικαιολογίες.

Μια φύση αφύσικη

Η κατασκευή και λειτουργία μιας μεγάλης εξέδρας στο Γκραντ Κάνυον, στο διασημότερο ίσως φαράγγι του κόσμου, κάνει εδώ και χρόνια τον γύρο της διεθνούς τουριστικής αγοράς και αποτελεί πρώτο στοιχείο της τουριστικής ατραξιόν του χώρου.

Αυτό το διάφανο «skywalk», πραγματική «βόλτα στον ουρανό» σε ύψος 1.220 μέτρων και «άκρον άωτο» της πρόκλησης για τους «ακροφοβικούς», επιτρέπει στον παρατηρητή να επιθεωρεί τους εντυπωσιακούς γεωσχηματισμούς της Αριζόνα. Ο χώρος παραπέμπει τον «συμβατικό» τουρίστα σε κάτι από τις άγριες στιγμές του West, σε φαντασιώσεις για άγριους Ινδιάνους και τραχιές καουμπόικες φυσιογνωμίες – όπως αυτές που αποδόθηκαν με τις μορφές του Μπαρτ Λάνκαστερ ή του Λη Βαν Κλιφ. Όμως απέναντι στους ανθρώπους κάποιας παιδείας και ευαισθησίας, το Γκραντ Κάνυον είναι πρωτίστως μνημείο της κοσμογένεσης: Είναι η ζωντανή περίληψη ενός γεωλογικού αφηγήματος που εκλύει τη μεγαλοσύνη του κόσμου, που δηλώνει τη μικρότητα της ανθρώπινης ιστορίας μπροστά στη γεωιστορία. Είναι μια έμμεση αλλά σαφής υπαρξιακή ώθηση προς τον καθένα για την απόλαυση της ενεστώσας ζωής – διά μέσου της «υπόμνησης» της μεταβατικότητας κάθε ιστορίας…

Μήπως η πανδημία ήρθε για να υπενθυμίσει τις αξίες της ζωής, να δώσει μαθήματα;


“Ξαφνικά οι δρόμοι νέκρωσαν, οι πόλεις σιώπησαν, τα σπίτια έγιναν φυλακές.

Ξαφνικά όλα αυτά που θεωρούσαμε πως είναι σπουδαία, πως μας δίνουν αξία, κύρος, λόγο ύπαρξης, έγιναν μικρά, έγιναν ασήμαντα.

Ξαφνικά η υγεία μας, που θεωρούσαμε δεδομένη εφόσον δεν είχαμε κανένα πρόβλημα, μας ανησυχεί, έγινε το πολυτιμότερο κομμάτι της ύπαρξής μας.

Ξαφνικά οι άνθρωποι που αγαπάμε, οικογένεια, συγγενείς, φίλοι, εpαστές μας τρόμαξαν, πολύ περισσότερο ο έpωτας.

Ξαφνικά η ελευθερία χάθηκε και μαζί της πολύτιμος χρόνος, βιαζόμαστε. Ξαφνικά οι μάσκες που φορούσαμε στην προσπάθειά μας να είμαστε κάποιοι άλλοι, αντικαταστάθηκαν με άλλες, τόσο ταπεινές μα τόσο σημαντικές.

Κοιτάζω τα ντουλάπια μου γεμάτα από πράγματα που θεωρώ πολύτιμα. Κοιτάζω τα αμέτρητα παπούτσια, τσάντες, αξεσουάρ, καλλυντικά, αρώματα, είδη περιποίησης, είναι τόσα πολλά. Όμως το βλέμμα μου σταματά σ’ένα μπουκάλι φθηνό οινόπνευμα, σ’ ένα αντισηπτικό χεριών, είναι τα πιο πολύτιμα. Τι θα φορέσω σήμερα; Σκέφτομαι καθώς εξετάζω αναποφάσιστη την παραφουσκωμένη ντουλάπα μου που αναστενάζει.

Τι σημασία έχει τι θα φορέσω, αφού κανείς δεν βρίσκεται στους δρόμους να με θαυμάσει;

Επιστολή από τον κορωνοϊό

Ένα συγκλονιστικό βίντεο που θα σε προβληματίσει, θα σε συγκινήσει και θα σε κάνει να δεις την ύπαρξη με άλλο μάτι. Αφού το δεις πάρε τον χρόνο σου να επεξεργαστείς κάποιες σκέψεις που θα έρθουν στο μυαλό σου.
 

Η «κοινωνική αποστασιοποίηση» δεν σημαίνει απώλεια ανθρώπινης επαφής

Γράφω αυτό το κείμενο από το σπίτι. Αν εργάζεστε κανονικά σε γραφείο, φαντάζομαι ότι το διαβάζετε από το σπίτι. Ο κορωνοϊός έχει κλείσει επιχειρήσεις, σχολεία, κινηματογράφους και φεστιβάλ. Το Στάνφορντ, όπου διδάσκω, έχει μετατραπεί σε προσωρινά σε διαδικτυακό πανεπιστήμιο.

Tα παγκόσμια γεγονότα προσθέτουν νέους όρους στο λεξιλόγιό μας. Αυτή τη φορά είναι η «κοινωνική αποστασιοποίηση» - η προσπάθεια δηλαδή να μείνουν υγιείς οι άνθρωποι κρατώντας αποστάσεις μεταξύ τους. Η στρατηγική αυτή είναι ζωτική για την επιβράδυνση της μετάδοσης του ιού. Αντιτίθεται όμως στο βαθύ ένστικτό μας να είμαστε μαζί και χειροτερεύει τη διάθεσή μας σε αυτούς τους ήδη δύσκολους καιρούς. Η μοναξιά είναι ψυχολογικά δηλητηριώδης: επιδεινώνει τον ύπνο, οξύνει την κατάθλιψη και αυξάνει τα ποσοστά θνησιμότητας στους ηλικιωμένους.

Όταν η κατάσταση επιδεινώνεται, οι μόνοι άνθρωποι υποφέρουν περισσότερο. Αντιδρούν πιο έντονα στο στρες, κάτι που προκαλεί ψυχολογικά, ανοσοποιητικά και καρδιολογικά προβλήματα. Οι δύσκολες στιγμές προσφέρουν όμως και μια ευκαιρία να έρθουμε πιο κοντά. Υστερα από σεισμούς, βομβιστικές ενέργειες και τρομοκρατικές επιθέσεις, πολλοί βγαίνουν από τα σπίτια τους για να βοηθήσουν ξένους, αγνοώντας ταξικά και φυλετικά ζητήματα που συνήθως τους χωρίζουν.

Μητσοτάκης όπως Μακρόν;


Υπό μία έννοια, ο Κυριάκος Μητσοτάκης στο χθεσινό του διάγγελμα βγήκε κόντρα στον νεοφιλελευθερισμό. Και το έκανε τόσο με όρους πολιτικής, όσο και με όρους ηθικής.

Στο πολιτικό επίπεδο, υποσχέθηκε πάση δυνάμει στήριξη και χρηματοδότηση στο σύστημα δημόσιας υγείας – στους «ήρωες με τις λευκές και πράσινες μπλούζες» -, διαμήνυσε ότι το κόστος της κρίσης πρέπει «να μοιραστεί δίκαια στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα», και στο πλαίσιο του πακέτου των 2 δις υποσχέθηκε έκτακτες δαπάνες για τους ανέργους, τους οικονομικά αδύναμους και τις προνοιακές δομές.

Ως προς το ηθικό μοντέλο διαχείρισης της κρίσης, έθεσε ως «αδιαπραγμάτευτη προτεραιότητα» την ανθρώπινη ζωή: «Η πρώτη μας προτεραιότητα είναι μία και αδιαπραγμάτευτη: Να σώσουμε ζωές. Πρώτη μας φροντίδα είναι ο άνθρωπος και η δημόσια υγεία», είπε. Και, ταυτόχρονα, αποκήρυξε ευθέως το μοντέλο Τζόνσον – το μοντέλο του βρετανικού νεοθετικισμού κατά την ήπια εκδοχή ή, πιο κυνικά και εύγλωττα, το μοντέλο της νεοκαπιταλιστικής ευγονικής.

«Στον κόσμο, σήμερα,», είπε, «διαμορφώνονται δύο πολιτικές αλλά και ηθικές αντιλήψεις για την αντιμετώπιση της πανδημίας:

Η πρώτη βλέπει την υγειονομική απειλή υπό το πρίσμα της οικονομίας, η οποία θα πρέπει να στηριχθεί όσα θύματα και αν υπάρξουν στο μεσοδιάστημα.

Η Κομμούνα του 1871- Αφιέρωμα στα 149 χρόνια από την Κομμούνα του Παρισιού

«Λοιπόν, κύριοι, θέλετε να μάθετε με τι πράγμα μοιάζει επιτέλους αυτή η δικτατορία; Κοιτάξτε την Κομμούνα στο Παρίσι. Αυτή ήταν η δικτατορία του προλεταριάτου».

Η  ύπαρξη της Κομμούνας του Παρισιού άρχισε στις 18 Μάρτη 1871, οπότε η Εθνοφρουρά – ο οπλισμένος λαός του Παρισιού που υπεράσπιζε την πόλη από τους Πρώσους – αρνήθηκε να αφοπλιστεί, ανέλαβε την εξουσία στο Παρίσι και η κυβέρνηση του Θιέρσου διέφυγε με τις πιστές σε αυτήν δυνάμεις στις Βερσαλλίες.

Στις 26 Μάρτη 1871 στην εργατούπολη του Παρισιού έγιναν οι εκλογές για την εγκαθίδρυση της Κομμούνας ενώ δύο μέρες αργότερα η Κομμούνα ανακήρυξε πανηγυρικά την εξουσία της μπροστά στο δημαρχείο του Παρισιού.

Η εξουσία της Κομμούνας του Παρισιού κράτησε έως τις 28 Μάη 1871, οπότε και έπεσε το τελευταίο οδόφραγμα στην οδό Ραμπονό στη συνοικία Μπελβίλ. Την ίδια περίοδο είχαν γίνει εξεγέρσεις και σε άλλες πόλεις, που όμως είχαν μικρή διάρκεια.

Η εκδήλωση της επαναστατικής κατάστασης στο Παρίσι συνδέεται άμεσα με τον γαλλοπρωσικό πόλεμο και την ήττα της αστικής Γαλλίας σε αυτόν, καθώς και με τη συμμαχία της τελευταίας με την Πρωσία, για να αντιμετωπίσουν την ξεσηκωμένη γαλλική εργατική τάξη.

Η προφητική ομιλία του Μπιλ Γκέιτς από το 2015: Ο πλανήτης δεν είναι έτοιμος για την επόμενη επιδημία


Το 2015 ο Μπιλ Γκέιτς εμφανίστηκε στο συνέδριο TED2015 στο Βανκούβερ του Καναδά. Ένα συνέδριο που λάμβανε χώρα λίγους μήνες μετά το ξέσπασμα της επιδημίας του ιού έμπολα στην Αφρική και η ομιλία του μέχρι πρότινος ισχυρού άνδρα της Microsoft ήταν αν μη τι άλλο προφητική γι αυτά που θα έρχονταν.

Τι είχε πει τότε ο Γκέιτς; Ο μεγαλύτερος κίνδυνος μιας παγκόσμιας καταστροφής δεν θα είναι κάποιος πυρηνικός πόλεμος, αλλά ένας ιδιαίτερα μολυσματικός ιός! Κυρίως όμως είχε προειδοποιήσει ότι η παγκόσμια κοινότητα δεν θα ήταν έτοιμη για να την αντιμετώπιση του ιού. Πέντε χρόνια μετά, ο κορωνοϊός σαρώνει όλον τον πλανήτη με εκατοντάδες χιλιάδες κρούσματα και χιλιάδες νεκρούς.

«Το 2014, ο κόσμος απέφυγε ένα φρικιαστικό παγκόσμιο ξέσπασμα του Έμπολα, χάριν σε μερικές χιλιάδες ανιδιοτελείς εργαζόμενους στην υγεία – καθώς και, για να είμαστε και ειλικρινείς, από καλή τύχη. Εκ των υστέρων, ξέρουμε τι έπρεπε να είχαμε κάνει καλύτερα. Τώρα, λοιπόν, είναι η ώρα για να εφαρμόσουμε όλες τις καλές μας ιδέες, από τον σχεδιασμό σεναρίων έως την έρευνα εμβολίων και την εκπαίδευση επαγγελματιών υγείας», λέει, μεταξύ άλλων, ο Μπιλ Γκέιτς, καταλήγοντας πως «δεν υπάρχει λόγος να πανικοβληθούμε, αλλά πρέπει να ξεκινήσουμε…».