Τον νυμφώνα Σου βλέπω-Πέτρος Γαϊτάνος

ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ: Τι γιορτάζουμε – Το ακριβό μύρο της πόρνης και το Ευχέλαιο

Η Μεγάλη Τετάρτη είναι αφιερωμένη στην αμαρτωλή γυναίκα (Λουκ. 7,47), που μετανιωμένη άλειψε τα πόδια του Κυρίου με πολύτιμο μύρο και συγχωρήθηκε για τα αμαρτήματα της, καθώς μετανόησε ειλικρινά. Η τιμή του μύρου ήταν γύρω στα τριακόσια δηνάρια και γι’ αυτό οι μαθητές την επέκριναν και περισσότερο απ’ όλους ο Ιούδας. Γνώριζαν οι μαθητές καλά πόσο μεγάλο ζήλο έδειχνε πάντοτε ο Χριστός για την ελεημοσύνη προς τους φτωχούς. Ο Χριστός όμως την υπερασπίσθηκε, επισημαίνοντας ότι τον προετοιμάζει για την ταφή του. Άλλωστε, είπε στους μαθητές, “εμένα θα με έχετε για λίγο ακόμα κοντά σας, τους φτωχούς θα τους βοηθάτε καθ΄όλη τη διάρκεια της ζωής σας”.

Ο Ιούδας αποχώρησε δυσαρεστημένος και πήγε στους Αρχιερείς, όπου και διαπραγματεύτηκε την παράδοση του Διδασκάλου του έναντι 30 αργυρίων.

Η υμνογραφική παράδοση συγκρίνει την μετάνοια της πόρνης με το φοβερό ολίσθημα του Ιούδα και παραλληλίζει τις δύο ψυχικές καταστάσεις.
Η πόρνη ελευθερώνεται από την αμαρτία και μετανοεί, ενώ ο Ιούδας αιχμαλωτίζεται από τη φιλαργυρία και αποχωρίζεται απ’ το Θεό.

Απρίλιος 1942. Η απεργία διαρκείας της υπαλληλικής τάξης απέναντι σε Τσολάκογλου και Γερμανούς. Η πρώτη στην κατεχόμενη Ευρώπη.

«Ήταν απόγευμα γύρω στις 4 η ώρα, όταν λιποθύμησε από την πείνα ένας διανομέας στη μεγάλη σάλα του Κεντρικού. Γύρω από τον λιπόθυμο συγκεντρώθηκε πλήθος κόσμου, όπως και όλοι οι υπάλληλοι.

Ήταν όλοι τους αγανακτισμένοι, αναστατωμένοι και στο στόμα τους προφέρονταν συνεχώς η λέξη απεργία – με απόφαση και οργή. Το ίδιο εκείνο βράδυ, αφού γίνανε και οι σχετικές συνεννοήσεις με την επαρχία, αποφασίστηκε να κατεβούμε σε Παντριατατική απεργία. Οι καιροί ήταν ώριμοι» είχε πει κάποτε ο Χαρίλαος Φλωράκης, ο οποίος ως υπάλληλος στα ΤΤΤ (ταχυδρομεία – τηλεγραφεία – τηλεφωνεία), είχε λάβει μέρος στην οργάνωση και καθοδήγηση της απεργίας των Τριατατικών τον Απρίλιο του 1942
Στις 12 Απριλίου 1942 (τελευταία δίνεται ως ημερομηνία η 14η Απριλίου, οι περισσότερες πηγές όμως αναφέρουν 12/04), στην Ελλάδα, γίνεται η πρώτη δημοσιοϋπαλληλική απεργία της κατεχόμενης Ευρώπης, η οποία λήγει στις 21 Απριλίου.

Ρατσισμός στο ψηφοδέλτιο

Την ώρα που στην Γερμανία ένας Παλαιστίνιος μετανάστης μπορεί να εκλεγεί δήμαρχος Βερολίνου, στην Ελλάδα το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι στην αυτοδιοίκηση αφαιρείται με νόμο ακόμη και από τους λίγους μη-Έλληνες που μπορούσαν να το απολαύσουν. Του Νίκου Μίχου

Χωρίς προηγούμενο

Ο Παλαιστίνιος Ραήντ Σαλέχ, 36 ετών, είναι ο επικεφαλής των κεντροαριστερών Σοσιαλδημοκρατών στο δημοτικό συμβούλιο του Βερολίνου και ένας εκ των τριών πολιτευτών του SPD που στις δημοτικές εκλογές θα είναι αντίπαλος του δημάρχου, Κλάους Βοβεράιτ. «Με λίγη τύχη, μπορεί να γίνει ο πρώτος δήμαρχος με αραβικές ρίζες», σχολιάζει το γερμανικό περιοδικό Spiegel.

Ο Σαλέχ μεγάλωσε σε μια φτωχή γειτονιά από μια οικογένεια με 9 παιδιά που δύσκολα τα έβγαζε πέρα. Γεννημένος στην Δυτική Όχθη μετανάστευσε με την οικογένειά του στην Γερμανία σε μικρή ηλικία. Η πρώτη του δουλειά ήταν να τηγανίζει πατάτες στα Burger King – μια αλυσίδα fast food.

Ο μεγάλος δικτάτορας

“Λυπάμαι, αλλά δεν θέλω να είμαι αυτοκράτορας – αυτή δεν είναι η δουλειά μου. Δεν θέλω να κυβερνήσω ή να κατακτήσω κανέναν. Θα επιθυμούσα να βοηθήσω τον καθέναν εάν είναι δυνατόν, Εβραίο, μαύρο , λευκό. Όλοι θέλουμε να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον, έτσι είναι τα ανθρώπινα όντα.
Όλοι θέλουμε να ζήσουμε από την αμοιβαία ευτυχία, όχι από την αμοιβαία δυστυχία. Δεν θέλουμε να μισήσουμε και να περιφρονήσουμε ο ένας τον άλλο. Σε αυτόν τον κόσμο υπάρχει χώρος για τον καθέναν και η γη είναι πλούσια και μπορεί να προσφέρει σε όλους.
Περισσότερο από τα μηχανήματα χρειαζόμαστε την ανθρωπιά. Περισσότερο από την ευφυΐα χρειαζόμαστε τη συμπόνια και την ευγένεια.

Χωρίς αυτές τις ιδιότητες, η ζωή θα είναι βίαια και θα χαθεί.”
Ο λόγος του Τσάρλι Τσάπλιν στο τέλος του “Μεγάλου Δικτάτορα”.

Η πρώτη συνέντευξη της Κωνσταντίνας Κούνεβα ως υποψήφιας ευρωβουλευτή

Συνέντευξη στο Vice και τη Μαρία Λούκα

Έχουν περάσει 5,5 χρόνια από εκείνο το βράδυ στις 22 Δεκέμβρη του 2008, που μάθαμε όλοι το όνομα της, όταν επιστρέφοντας από τη δουλειά της έπεσε σ’ ένα καρτέρι θανάτου. Η Κωνσταντίνα Κούνεβα γυναίκα, μετανάστρια, καθαρίστρια συγκέντρωνε όλα εκείνα τα ταυτοτικά χαρακτηριστικά που την καθιστούσαν απολύτως ευάλωτη.

Πριν από την επίθεση είχε πλούσια συνδικαλιστική δράση στο χώρο της καθαριότητας αναδεικνύοντας το απόλυτα ελαστικοποιημένο και εκβιαστικό πλαίσιο εργασίας που επικρατούσε στα ιδιωτικά συνεργεία καθαρισμού. Δέχτηκε απειλές κατά της ζωής της και τελικά τιμωρήθηκε για την «απειθαρχία» της όταν το βιτριόλι έπεφτε στο πρόσωπο της. Ένα τεράστιο κίνημα αλληλεγγύης αναπτύχθηκε ζητώντας δικαίωση για τα θύματα αυτού που κωδικοποιήθηκε ως «σύγχρονο δουλεμπόριο».

Τύπος: Άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας

Δήμος Χλωπτσιούδης

Το πολιτικό σύστημα αυτοδιαλύεται. Και δεν αναφερόμαστε απλά στο δικομματισμό που αποδυναμώθηκε με την εκλογική μετακίνηση πολιτών σε άλλα κομματικά σχήματα, αλλά στο σύνολο εκείνων που με κάθε τρόπο -έμμεσα ή άμεσα- στηρίζουν τη λογική της «εξυγίανσης», του «εξορθολογισμού», της «δημοσιονομικής προσαρμογής».

Η εθνική πολιτική ελίτ επιβιώνει πάνω σε μια πέτρινη σχεδία ταξιδεύοντας στις φουρτούνες του παρελθόντος της. Και μαζί της όσοι τη στήριξαν και τη στηρίζουν. Γιατί, ας μην παραβλέπουμε ότι στο πολιτικό σύστημα εντάσσονται και τα μίντια και οι επιφανείς άνθρωποι των γραμμάτων που επιστρατεύτηκαν να πείσουν το λαό και ακόμα έχουν ισχυρό έρεισμα.

Έγκριτοι δημοσιογράφοι ακόμα δαιμονοποιούν το διαδίκτυο για όλα τα κακά της μοίρας του συστήματος. Για το φασισμό φταίει ο φασίστας και το διαδίκτυο, μας πληροφόρησε ο Πάσχος Μανδραβέλης. Δε φταίνε οι πολιτικοί με τις επιλογές τους ούτε οι δημοσιογράφοι με υποστήριξη που παρέχουν ακόμα αν και είναι ορατές σε όλους οι συνέπειες της μονόπλευρης λιτότητας. Στην ουσία μόνος αλάνθαστος τα κυρίαρχα μίντια.