“Λυπάμαι, αλλά δεν θέλω να είμαι αυτοκράτορας – αυτή δεν είναι η δουλειά μου. Δεν θέλω να κυβερνήσω ή να κατακτήσω κανέναν. Θα επιθυμούσα να βοηθήσω τον καθέναν εάν είναι δυνατόν, Εβραίο, μαύρο , λευκό. Όλοι θέλουμε να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον, έτσι είναι τα ανθρώπινα όντα.
Όλοι θέλουμε να ζήσουμε από την αμοιβαία ευτυχία, όχι από την αμοιβαία δυστυχία. Δεν θέλουμε να μισήσουμε και να περιφρονήσουμε ο ένας τον άλλο. Σε αυτόν τον κόσμο υπάρχει χώρος για τον καθέναν και η γη είναι πλούσια και μπορεί να προσφέρει σε όλους.
Περισσότερο από τα μηχανήματα χρειαζόμαστε την ανθρωπιά. Περισσότερο από την ευφυΐα χρειαζόμαστε τη συμπόνια και την ευγένεια.
Χωρίς αυτές τις ιδιότητες, η ζωή θα είναι βίαια και θα χαθεί.”
Ο λόγος του Τσάρλι Τσάπλιν στο τέλος του “Μεγάλου Δικτάτορα”.
Όλοι θέλουμε να ζήσουμε από την αμοιβαία ευτυχία, όχι από την αμοιβαία δυστυχία. Δεν θέλουμε να μισήσουμε και να περιφρονήσουμε ο ένας τον άλλο. Σε αυτόν τον κόσμο υπάρχει χώρος για τον καθέναν και η γη είναι πλούσια και μπορεί να προσφέρει σε όλους.
Περισσότερο από τα μηχανήματα χρειαζόμαστε την ανθρωπιά. Περισσότερο από την ευφυΐα χρειαζόμαστε τη συμπόνια και την ευγένεια.
Χωρίς αυτές τις ιδιότητες, η ζωή θα είναι βίαια και θα χαθεί.”
Ο λόγος του Τσάρλι Τσάπλιν στο τέλος του “Μεγάλου Δικτάτορα”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου