Νόαμ Τσόμσκι: Σχολιάζοντας το θέμα της ελληνικής κρίσης

Τη στάση της Ευρώπης τόσο απέναντι στην οικονομική κρίση και την Ελλάδα όσο και στη διαχείριση του προσφυγικού δράματος επικρίνει ο διεθνώς αναγνωρισμένος φιλόσοφος και ακτιβιστής Νόαμ Τσόμσκι. Όσον αφορά την κρίση, ο Τσόμσκι λέει ότι «οι σαδιστές ευρωκράτες βασανίζουν την Ελλάδα» που τόλμησε να διεκδικήσει τη Δημοκρατία, ενώ για το προσφυγικό σημειώνει ότι η Ευρώπη ξέρει πολύ καλά από λιτότητα, αλλά όχι από ανθρωπισμό.

Ο Νόαμ Τσόμσκι μίλησε στον Xρόνη Πολυχρονίου για το Truthout. 

Ο σαδισμός απέναντι στη Δημοκρατία 

Σχολιάζοντας το θέμα της ελληνικής κρίσης, ο Αμερικανός φιλόσοφος ασκεί δριμεία κριτική στους πιστωτές της χώρας που ζητούν από την Ελλάδα να εφαρμόσει δύσκολα μέτρα που καμία άλλη δημοκρατική χώρα στην Ευρώπη δεν θα μπορούσε να εισαγάγει. 

«Οι όροι που επιβάλλονται στην Ελλάδα είναι προς το συμφέρον των πιστωτών κι έχουν καταστρέψει τη χώρα. Ο στόχος υποτίθεται πως ήταν να μειωθεί το χρέος, το οποίο έχει αυξηθεί υπό αυτά τα μέτρα. Με την οικονομία να έχει υπονομευθεί, το ΑΕΠ έχει μειωθεί και ο λόγος του χρέους προς το ΑΕΠ έχει αυξηθεί παρά τη ριζική περιστολή των κρατικών δαπανών. Στην Ελλάδα έχει παρασχεθεί ελάφρυνση του χρέους, σε θεωρητικό επίπεδο. Στην πραγματικότητα, η Ελλάδα έχει γίνει σαν ένα χωνί μέσω του οποίου ρέει η ευρωπαϊκή βοήθεια προς τις τράπεζες του Βορρά, οι οποίες μέχρι σήμερα έδιναν επισφαλή δάνεια, δεν τα πήραν πίσω και θέλουν τώρα να διασωθούν από τους Ευρωπαίους φορολογούμενους. Πρόκειται για μία συνήθη πρακτική των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων στη νεοφιλελεύθερη εποχή», λέει. 

Τα σκυλιά του φασισμού πλησιάζουν

Κώστας Καναβούρης

Τα σκυλιά –κυριολεκτικώς και όχι συμβολικά– του φασισμού έχουν ξαμοληθεί για τα καλά και ξεσκίζουν ανθρώπινες σάρκες. Σα να μην έφτανε αυτό το χωρίς τέλος μαρτύριο των προσφύγων, έχουν και τα σκυλιά που αμολάνε καταπάνω τους αστυνομικοί (προστατεύοντας ποιος ξέρει ποιο φρικώδες άστυ, εφαρμόζοντας ποιος ξέρει ποιόν κατάμαυρο νόμο) από την ΠΓΔΜ, προκειμένου να επαναπροωθήσουν (αχ αυτή η λέξη που έγινε συνώνυμη της εγκληματοσύνης) τα έρμαια της ακραίας δυστυχίας στην Ειδομένη.

Από κοντά συνδράμουν στο θεάρεστο έργο (μιας εκκλησίας που απουσιάζει… παραδειγματικά) και αστυνομικοί από Σερβία, Ουγγαρία, Κροατία, Σλοβενία και Αυστρία. Όλοι τους κρατούν σκυλιά. Εκπαιδευμένα. Και τα αμολάνε μέσα στη μαύρη νύχτα για να αρπάξουν, να ξεσκίσουν, να αποτρελάνουν από τη φρίκη, τον άνθρωπο που όλοι τον διώχνουν.

Φαντάσου το λευκό δόντι να σε πλησιάζει μέσα στο σκοτάδι, φαντάσου το κατάλευκο δόντι των δυτικών αξιών να μπήγεται στη σάρκα σου. Να μην πας πουθενά. Να επιστρέψεις στο πουθενά της απελπισίας σου. Α, ναι. Η Ιστορία προχωράει με τα γεγονότα. χωρίς εξαίρεση. Και το γεγονός είναι ένας τυφλός από τον τρόμο άνθρωπος που τρέχει μέσα στο σκοτάδι και πίσω του ορμάει και τον αρπάζει το σκυλί που το εκπαίδευσαν φασίστες.

Αυτό είναι το γεγονός. Που σημαίνει ότι η Ιστορία πηγαίνει κατά διαβόλου. Σε μια δυστοπία όπου τα σκυλιά θα είναι αμολημένα και θα ορμούν όταν οσμίζονται τον τρόμο, όταν οσμίζονται τη συμφορά, όταν διακρίνουν έστω και μια χαραμάδα ελπίδας. Έτσι για να είναι ερμητικά κλειστή η απελπισία και να πεθαίνουν από τη ασφυξία της οι άνθρωποι. Να πεθαίνουν μέσα στον πολιτισμό της φρίκης. 

Στο 39% η ανεργία στην Αχαΐα- Πορεία 220 χλμ, έως την Αθήνα, οργανώνει ο Δήμος Πατρέων

Ένας στους τέσσερις Αχαιούς είναι άνεργος, σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάζει αύριο Κυριακή στο Δημοτικό Συμβούλιο ο Δήμαρχος Πατρέων Κώστας Πελετίδης και εισηγείται αγωνιστικές κινητοποιήσεις με αποκορύφωμα την οργάνωση πορείας 220 χιλιομέτρων έως την Αθήνα.

Τα στοιχεία πραγματικά σοκάρουν: Τα ποσοστά της ανεργίας είναι της τάξης του 28% στην Δυτική Ελλάδα και του 38 – 39% στην Αχαΐα.

Με δεδομένη αυτή την κατάσταση ο Δήμαρχος δεν βλέπει άλλο δρόμο, από αυτόν των δυναμικών κινητοποιήσεων. Ενδεικτικό είναι το απόσπασμα από την ομιλία που θα κάνει αύριο ο κ. Πελετίδης και φέρνει στο φως της δημοσιότητας το thebest.gr : «Καλούμε τη νεολαία, τον πατραϊκό λαό και τους φορείς του σε συστράτευση, και κινητοποίηση με πορεία έως το Σύνταγμα στην Αθήνα, το πρώτο δεκαήμερο του Απρίλη.

Η διαδρομή των 220 χιλιομέτρων θα είναι διαδρομή αγώνα, θα καλέσουμε σε συμπαράσταση, σε από κοινού διεκδίκηση και τους δημάρχους και τα δημοτικά συμβούλια τους χώρας, και ιδιαίτερα τους Δήμους από τα όρια των οποίων θα περνά η πορεία. Θα ζητηθεί από τους Δημοτικές Αρχές και φορείς να ενισχύσουν, να βοηθήσουν, να διευκολύνουν την πορεία στα ζητήματα διαμονής, διατροφής.

Στους ενδιάμεσους σταθμούς θα γίνονται συναντήσεις, εκδηλώσεις σε συνεργασία με Δήμους, φορείς κ.λ.π. Ο πατραϊκός λαός βγαίνει τους δρόμους για να αγωνιστεί για την επιβίωσή του, αντιπαλεύει την πολιτική που θέλει να τον πετάξει στον Καιάδα της φτώχειας και της εξαθλίωσης .Το κάθε σωματείο, φορέας, ο κάθε εργαζόμενος, έχει τη δυνατότητα να συμμετέχει στην κινητοποίσης».

Ο κ. Πελετίδης, θα παρουσιάσει στοιχεία που δείχνουν ποια είναι η κατάσταση στην Πάτρα και ειδικότερα θα αναφέρει:

Πάτρα: “Όργια” της δημοτικής αρχής!

Νίκος Μπογιόπουλος

Αντιγράφουμε (από το «patrinaki.blogspot.gr») και συνυπογράφουμε:

«Εκτός ελέγχου είναι η πλέον η κατάσταση στην πόλη της Πάτρας με την κομμουνιστική δημοτική αρχή να οργιάζει σε βάρος των φιλελεύθερων συναισθημάτων και αξιών της εποχής.

Η αχαϊκή πρωτεύουσα βρίσκεται πλέον υπό σοβιετική κατοχή καθώς ο δολοφόνος της επιχειρηματικότητας (και εκλεγμένος με το ΚΚΕ) δήμαρχος Κώστας Πελετίδης συνεχίζει ακάθεκτος.

Ο κομμουνιστής Πελετίδης 

αφού εξασφάλισε ημερήσια διατροφή για όλους τους άπορους πολίτες της Πάτρας (σώζον Κύριε, που ακούστηκε αυτό...),

αφού έδωσε εντολή να γίνεται και κατ' οίκον διανομή δωρεάν φαγητού σε όσους δε μπορούν, λόγω ηλικίας ή αναπηρίας, να μετακινηθούν απ' τα σπίτια τους (για όνομα του Θεού...),

αφού καθιέρωσε από φέτος καθημερινό κολατσιό (άκουσον, άκουσον!!!) για κάθε μαθητή των σχολείων της πόλης ανεξάρτητα απ' την οικονομική τους κατάσταση (μα που ζούμε επιτέλους, στο Λένινγκραντ;),

αφού μείωσε τα δημοτικά τέλη για τους δημότες της Πάτρας και αύξησε τα τέλη για τους μεγαλοϊδιοκτήτες (!!!),

αφού έδωσε σε άπορους την εκμετάλλευση ελαιόδεντρων (και οι μεγαλοεπιχειρηματίες, κύριε;),

αφού καθιέρωσε δωρεάν (μα τον άγιο Ανδρέα!) θερινό πρόγραμμα του δήμου δημιουργικής απασχόλησης για παιδάκια 9-14 ετών...

επιχειρεί να αλλάξει και το παραλιακό μέτωπο της Πάτρας με χωματουργικές εργασίες και ανάπλαση που δεν στοιχίζει το παραμικρό!! Χωρίς ούτε καν μια ανάθεση σε κάποιον επιχειρηματία, σε κάποια εταιρεία, σε κάποιον εργολάβο βρ' αδερφέ να φάει κι' αυτός ψωμάκι!

Για την αυταπάτη της «καθαρής» ταξικής πάλης

Αλέξανδρος Μινωτάκης

Φωτογραφία του Fan Ho, Construction, 1957, από τη σειρά Hong Kong Yesterday.

Αφορμή του παρακάτω κειμένου στάθηκε η συγκεκριμένη αφίσα που εστιάζει στο να «μην απεργήσουν οι εργάτες μαζί με τα αφεντικά τους» με αφορμή το ασφαλιστικό και τις κινητοποιήσεις των επιστημονικών συλλόγων και των αγροτών.

Φυσικά αν επρόκειτο για άποψη μιας επιμέρους ομάδας του, ούτως ή άλλως, χαώδους χώρου της αυτονομίας δεν θα άξιζε να ασχοληθεί κανείς ιδιαίτερα. Όμως οι θέσεις που εδράζουν πίσω από αυτή την αφίσα είναι παρούσες σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό σε κόμματα, οργανώσεις και τμήματα της Αριστεράς. Μέσα στη μάχη του δημοψηφίσματος και την περίοδο που ακολούθησε άνοιξε μια κουβέντα που αποκάλυψε την ισχυρή παρουσία τέτοιων προσεγγίσεων.

Φλόγες (όχι μόνο) πολέμου

Το editorial του Δρόμου που κυκλοφορεί 

Αν συγκρίνει κανείς όσα συμβαίνουν αυτές τις μέρες στην ευρύτερη περιοχή μας με όσα απασχολούν τους επαγγελματίες της πολιτικής στη χώρα, τα αποτελέσματα είναι απογοητευτικά… Δημοσκοπήσεις, δηλώσεις, non paper και κοκορομαχίες κυριαρχούν, ενώ οι φλόγες ολοένα και πλησιάζουν στη γειτονιά μας.

Την ίδια ώρα η Ελλάδα, χωρίς να έχει πάρει μέρος σε κάποιο πόλεμο, αποδέχεται τις συνέπειες μιας πολεμικής ήττας. Οι ρυθμίσεις και διευθετήσεις σε μια σειρά θέματα, τα μέτρα που επιβάλλονται, οι προσβλητικές δηλώσεις και η απροκάλυπτη εποπτεία δίνουν τον τόνο.Πριν λίγα χρόνια, εκείνο που συνέβαινε ήταν η επιβολή μιας ραγδαίας οικονομικής υποβάθμισης. Σήμερα, πλήττεται η ίδια η υπόσταση της χώρας που δεν μετατρέπεται απλά σε ζώνη πειραματικών μέτρων και λιτότητας, αλλά σε ειδικό χώρο που στερείται τυπικών χαρακτηριστικών ενός ανεξάρτητου κράτους.

Ας ξεφύγουμε, όμως, από τις γενικότερες διαπιστώσεις, βλέποντας όσα συμβαίνουν μπροστά στα μάτια μας.

Από τη μια, ο κλοιός της αξιολόγησης σφίγγει, διαψεύδοντας τις ελπίδες που και πάλι τροφοδότησε η κυβέρνηση για μια εύκολη συμφωνία. Οι Θεσμοί ζητούν όλο και περισσότερες εγγυήσεις πριν επιστρέψουν στην Αθήνα, ενώ κορυφαίοι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι κάνουν ξανά λόγο για ελλείψεις και καθυστερήσεις, προετοιμάζοντας το κλίμα για νέες βαριές απαιτήσεις.

Δίπλα σε αυτά, το Προσφυγικό αναδεικνύεται σ’ έναν ακόμη ασφυκτικό κλοιό για τη χώρα. Οι ισχυρές ευρωπαϊκές δυνάμεις ενδιαφέρονται να προστατεύσουν τα δικά τους «φρούρια», μετατρέποντας εν ανάγκη την Ελλάδα σε στρατόπεδο συγκέντρωσης για εκατοντάδες χιλιάδες ξεριζωμένους. Και η ελληνική κυβέρνηση εκλιπαρεί για μια υπόσχεση ότι τα σύνορα θα μείνουν ανοιχτά, «έστω μέχρι τις 6 Μαρτίου», προκειμένου να υπογράψει το κείμενο συμπερασμάτων της Συνόδου Κορυφής.