Μέσα στην αρένα σκοτώθηκε ο διάσημος ταυρομάχος Ιβάν Φαντίνο

Mίνα Αγγελίνη

Ο ταύρος τον τραυμάτισε στους πνεύμονες - «Βιαστείτε να με πάτε στο νοσοκομείο, πεθαίνω» ήταν τα τελευταία λόγια του 36χρονουΜπροστά στα μάτια των έκπληκτων θεατών, ο διάσημος Ισπανός ταυρομάχος, Ιβάν Φαντίνο, έβαψε με το αίμα του την αρένα στη γαλλική πόλη Aire-sur-l'Adour. 

Ο αργός θάνατός του με το ζώο να τον κτυπά πισώπλατα τραυματίζοντάς τον στους πνεύμονες έχει προκαλέσει σοκ αλλά και βαθιά θλίψη στην Ισπανία.

Αμέσως μετά τον τραυματισμό του, κατάλαβε τη σοβαρότητα της κατάστασης του: «Βιαστείτε να με πάτε στο νοσοκομείο, πεθαίνω» ήταν τα τελευταία του λόγια. Δυστυχώς δεν τα κατάφερε. 

Είναι ο δεύτερος Ισπανός ταυρομάχος που χάνει τη ζωή του τον τελευταίο χρόνο μέσα σε αρένα. 

"Ήταν ένας Ιταλός, ένας Ισπανός και ένας Σλοβένος" .. Ανέκδοτα και γελοιότητες

Αυτό κι αν είναι… λογική μαφίας !

Η ελληνική δικαιοσύνη θα εκτελεί τις εντολές των άλλων κρατών-μελών της ΕΕ,προκαταβολικά για το ποιος θα αθωώνεται ή θα…δικάζεται, όχι με αποφάσεις της Δικαιοσύνης, αλλά με εντολή δανειστών!!

Η Ιταλία, η Ισπανία και η Σλοβακία, απειλούν να μπλοκάρουν τη δόση αν δεν αρθεί η δίωξη εναντίον των τριών στελεχών του ΤΑΙΠΕΔ που διώκονται για υπεξαίρεση στην σκανδαλώδη υπόθεση πώληση και επαναμίσθωσης των 28 ακινήτων του δημοσίου. 

Ο ένας είναι Ισπανός, πρόεδρος της Κτηματικής υπηρεσίας του Ισπανικού Δημοσίου, ο άλλος ο ομόλογός του Ιταλός και ο τρίτος είναι ο Σλοβάκος πρόεδρος του Χρηματιστηρίου. 

Αφενός το γεγονός ότι ζητάνε την επέμβαση της κυβέρνησης στη Δικαιοσύνη, καταλύει κάθε επιχείρημα περί δημοκρατίας και ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης.

Από μόνο του καταργεί κάθε έννοια "ευρωπαϊκών αξιών".

Λογικές ολοκληρωτικών καθεστώτων ή καλύτερα .. μαφίας.

Η δημοκρατία είναι ένα από ιδεολόγημα που πλάθεται και παίρνει το σχήμα που 

επιθυμούν, δημοψηφίσματα ακυρώνονται, επαναλαμβάνονται, λοιδωρούνται σε όλη την Ευρώπη.

Η σκανδαλώδης περίπτωση της πώλησης των ακίνητων του ΤΑΙΠΕΔ, ανάγκασε την δικαιοσύνη να εκδόσει βούλευμα με το οποίο παραπέμπονται για υπεξαίρεση χρημάτων του Δημοσίου.

Η ΗΡΙΑΝΝΑ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ

Η ιστορία της Ηριάννας Β.Λ. δεν μπορεί και δεν πρέπει να περάσει στα ψιλά. Δεν επιτρέπεται να περάσει στα ψιλά. Οφείλουμε να την κρατάμε ζωντανή κι επίκαιρη, οφείλουμε να την θυμίζουμε, οφείλουμε να «ενοχλούμε» όσους την ξεχνούν.

Γιατί η ιστορία της Ηριάννας Β.Λ. θα μπορούσε ωραιότατα να εμπνεύσει τον Κάφκα. Σε αυτήν τη «Δίκη 2 The sequel» μια 29χρονη κοπέλα καταδικάζεται σε 13 χρόνια κάθειρξη. Ο λόγος; Ο σύντροφός της θεωρείται ύποπτος για συμμετοχή στην οργάνωση Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς. Ο άνθρωπος αυτός συλλαμβάνεται, κατηγορείται και πρωτοδίκως - με το καλημέρα σας δηλαδή - αθωώνεται. Συνεπώς. Η Ηριάννα καταδικάζεται και φυλακίζεται γιατί έχει δεσμό με κάποιον αθώο. This a true story.

Τα δημοσιεύματα στον Τύπο προτάσσουν τα πανεπιστημιακά εύσημα - η Ηριάννα είναι υποψήφια διδάκτωρ. Καλή η πρόθεση, αμφιλεγόμενο το αποτέλεσμα: η ανομία δεν έχει ακαδημαϊκό πρόσημο. Ο,τι και να ήταν η γυναίκα αυτή, καθηγήτρια ή καθαρίστρια, το άδικο είναι άδικο και το δίκιο δίκιο. Τελεία και παύλα.

Δηλαδή. Η γυναίκα εκτίει στις γυναικείες φυλακές Ελεώνα ποινή 13 χρόνων γιατί ερωτεύτηκε κάποιον που τελικά αποδείχτηκε αθώος. Καλά, δεν υπάρχει αυτό που συνέβη στο κορίτσι, δεν το χωράει ανθρώπου νους. Εχεις εσύ έναν σύντροφο που κρίνεται ύποπτος, δικάζεται ο σύντροφος, αθωώνεται ο σύντροφος και μπαίνεις φυλακή εσύ. Εδώ ο υπερρεαλισμός αποκτά νέο νόημα: ο Αντρέ Μπρετόν παίρνει τον Κάφκα από το χέρι και μαζί πορεύονται στο ηλιοβασίλεμα. 

Πλάτων: ο Έρως και οι εχθροί του

Π Λ Α Τ Ω Ν 428/427‒348/347

Ο Έρως είναι φιλό-σοφος

Στις σύγχρονες κοινωνίες, με τη μοντέρνα δουλεία και αυτοδουλεία σωμάτων και ψυχών, το φαινόμενο του Έρωτα έχει σχεδόν καταλήξει να ταυτίζεται με την επιθυμία του σεξουαλικού ενστίκτου. Αυτή η επιθυμία στις μέρες μας έχει εκφυλιστεί περαιτέρω σε έναν ανεξέλεγκτο βιασμό της συνείδησης και καθιδρύεται πια στην καθημερινή βίωση ως η πιο «άμετρη ακολασία» (Φαίδρος 238), που αντιστρατεύεται πλήρως την ανθρώπινη ουσία και ύπαρξη (ό.π.). Πιο ειδικά, σύμφωνα με τον Πλατωνικό μύθο, αν η εν λόγω επιθυμία στην αρχέγονη εκδήλωσή της, απέβλεπε στην άρση της διαίρεσης του αρχικού, σφαιρικού ανθρώπου σε δύο μέρη: σε αρσενικό και θηλυκό, στις σημερινές κοινωνίες παραπέμπει, κατά κανόνα, στην ολική διαστροφή παρανοϊκών βιαστών και βάρβαρων εξουσιαστών. Συμβαίνει συχνά, άθλια γεννήματα μηχανισμών και συναφώς διεστραμμένων ψυχοδομών, «μεγαλωμένα κάπου ανάμεσα σε μαουνιέρηδες, που ποτέ δεν έχουν γνωρίσει κανέναν ευγενή έρωτα» (ό.π., 243) να έχουν αναγάγει την επιθυμία του σεξουαλικού ενστίκτου σε υπέρτατη αρχή μιας κοινωνίας υπανθρώπων, που απεικονίζει την πιο αναίσθητη παραφορά τους, την πιο «εξευτελιστική και αηδιαστική παράσταση εραστή και ερωμένου» (ό.π.).