ΚΙΝΑΛ: Μετέωρο βήμα ή μετρημένος υπολογισμός;

Χριστόφορος Παπαδόπουλος

Ηταύτιση του ΚΙΝΑΛ με τη ΝΔ στο νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις παραξένεψε πολλούς, θύμωσε περισσότερους. Βλέπετε τα δημοκρατικά δικαιώματα αποτελούσαν το τοτέμ της κεντροαριστερής παράταξης. Η απόδοσή τους στο σύνολο της κοινωνίας ήταν η εμβληματική μεταρρύθμιση του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, και συνολικά της ιστορικής ηγεσίας του, σε όλη την περίοδο της μεταπολίτευσης.

Με αυτή την έννοια η αντίδραση στην παραβίαση των βασικών αρχών ήταν αναμενόμενη, τουλάχιστον από την ιστορική ηγεσία του Κινήματος, εξαιρουμένου του Κώστα Σκανδαλίδη. Παπανδρέου και Καστανίδη διαφοροποιήθηκαν, άλλοι τρεις τουλάχιστον διαφώνησαν αλλά πειθάρχησαν, η μεγάλη πλειοψηφία των 22 της Κοινοβουλευτικής ομάδας συμφώνησε, ορισμένοι υπερθεμάτισαν. Οι σεσημασμένοι.

Εύλογα πολλοί αναρωτήθηκαν αν η σύμπλευση ήταν προμελετημένη ή τυχαία, αν πρόκειται για έναν ατυχή σχεδιασμό διαφοροποίησης από τον ΣΥΡΙΖΑ ή ένας μετρημένος υπολογισμός στρατηγικής προσέγγισης με τη συντηρητική παράταξη. Η επανάληψη δηλαδή της περιόδου της συγκυβέρνησης και η επαναφορά τους στο αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο την περίοδο που ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν κυβέρνηση.

Ο μεγάλος κλαυσίγελος του Κώστα

Χρύσα Κακατσάκη

Εναν μεγάλο τηλεοπτικό περίπατο έκανε την προηγούμενη εβδομάδα ο Κώστας Μπακογιάννης, επιδιώκοντας αφενός να κατευνάσει τις καθολικές διαμαρτυρίες για τις παρεμβάσεις στην Πανεπιστημίου και στο Σύνταγμα, αφετέρου να πείσει τους κατοίκους της πρωτεύουσας ότι ήρθε για να τους ξεβλαχέψει. Και αφού το μεγάλο Καρπενήσι δεν γίνεται μικρό Παρίσι, ας παραπέμπει τουλάχιστον στην προκυμαία της γαλλικής Νίκαιας με τους φοίνικες. Μόνον οι ζαρντινιέρες δεν έχουν ξεσηκωθεί ακόμη, γιατί είναι πολύ βαριές, όπως είπε για να δικαιολογήσει το κόστος τους. Το αντιγκράφιτι υλικό τους, για το οποίο επίσης καυχιόταν, τον διέψευσε πριν αλέκτορα φωνήσαι. Ο στίχος «να πετούσα στα σύννεφα», που γράφτηκε σε μια απ’ αυτές για να θυμίζει το φιάσκο με την Πρωτοψάλτη, φαίνεται πως για τον δήμαρχο της Αθήνας δεν είναι ενδόμυχος πόθος αλλά πραγματικότητα. Κανένα στοιχείο των έργων δεν εφάπτεται με τον ρεαλισμό. Το κυκλοφοριακό έμφραγμα ταλαιπωρεί καθημερινά τους οδηγούς και η ακαλαισθησία των βαμμένων λωρίδων σε χρώματα επαρχιακού λούνα παρκ, που σύντομα θα γίνουν χειρότερες από τη βρομιά, αδιαμφισβήτητη.

Οι αντιρρήσεις εκφράζονται πανταχόθεν αλλά βαραίνει ιδιαίτερα η γνώμη του Π. Νικηφορίδη, βραβευμένου για την ανάπλαση της Νέας Παραλίας Θεσσαλονίκης. «Ο δημόσιος χώρος έχει ανάγκη από σοβαρότητα». Ανήσυχοι και οι μαγαζάτορες που προβλέπουν ότι όλα αυτά θα αποθαρρύνουν τους πολίτες να κατεβαίνουν στο κέντρο, με αποτέλεσμα να δεχθούν ακόμη ένα οικονομικό πλήγμα.

Με δεδομένες την αλλοίωση του αστικού τοπίου και την απουσία συνολικού σχεδιασμού την οποία παραδέχτηκε και ο ίδιος ο Μπακογιάννης μιλώντας για πιλοτικά βήματα, αναρωτιέται κανείς προς τι το όλο εγχείρημα. Μια εύκολη απάντηση θα ήταν το μεγάλο φαγοπότι, αφού το υψηλό μπάτζετ που τέθηκε ως πρώτιστος στόχος και ουχί η διευκόλυνση του πολίτη είναι η χαρά των παρατρεχάμενων της μπίζνας και της μίζας. 

Προς αναζήτηση άλλου Τσιόδρα και Κικίλια;

Παναγιώτης Α. Τζανετής

Ουδέν ψευδέστερο υπάρχει του αμέριμνου ελληνικού θέρους. Ερντογάν και αμερικανικές εκλογές, πανδημία και τουρισμός, νέα οικονομική καταστροφή επί μιας μεταμνημονιακής-καταχρεωμένης χώρας. Η σειρά των απειλών αλλάζει αναλόγως του πως τις βιώνει κάθε ηλικιακή και κοινωνική ομάδα, πάντως όλες απειλούν όλους.

Παρά την τριπλή συγκυρία των απειλών, νοιώθουμε σχετικά καλά και παραδόξως αμέριμνοι. Θεωρούμε ότι θα τα καταφέρουμε πάλι, με το βλέποντας και κάνοντας. Στα μεν εθνικά οι προκλήσεις αντιμετωπίζονται με πρωτοφανή “ανωτερότητα” και φυσικά κλιμακώνονται, στα δε οικονομικά βαυκαλιζόμαστε με τους ευρωπαϊκούς κρουνούς που αυτοί την φορά θα μας πνίξουν στο χρήμα. Eκεί που σπάμε κάθε ρεκόρ είναι στην προετοιμασία για το δεύτερο κύμα.

Πάντα υπάρχουν και χειρότερα, αν αναλογιστούμε τους αδελφούς Σέρβους που πήγαν μέσα στην πανδημία να κάνουν εκλογές με αποτέλεσμα να φουντώσει το κακό, να χάσουν την ζωή τους πολλοί άνθρωποι, να ξεσπάσουν ταραχές για το νέο lockdown, να απωλέσουν την σοβαρότητα τους όσοι κι εδώ πρότειναν δημοσίως την προσφυγή σε διπλές μάλιστα κάλπες εν μέσω πανδημίας. Νικητής ανεδείχθη φυσικά ο κοροναϊός.

Είμεθα «Βυζαντινοί»;

Κατά τα άλλα «business as usual». Κλίμα βόρβορου συνεχίζει να διαποτίζει την πολιτική ζωή, με τελετουργικό βυζαντινού χαρακτήρα. Στο Βυζάντιο αυτός που έχανε την εξουσία συχνά έπρεπε να διαπομπευθεί στον Ιππόδρομο, περιφερόμενος πάνω σε έναν γάιδαρο με το κοινό να τον πασαλείβει με λάσπες ή ακαθαρσίες στο πρόσωπο. Από τα ανοικτά δάκτυλα εκείνης της χειρονομίας έλκει την καταγωγή της και η χειρονομία της μούντζας.

Το όπλο της βλακείας

 

Β. Ραφαηλίδης  

Ποια είναι η σχέση της βλακείας με την ηθική; Είναι δυνατό να υπάρξει σχέση ανάμεσα σ’ ένα ανθρωπολογικό – βιολογικό γεγονός, που είναι η βλακεία και σ’ ένα κοινωνικό – φιλοσοφικό γεγονός που είναι η ηθική; Κι ακόμα, πώς και γιατί εμπλέκεται η βλακεία στα κοινωνικά γεγονότα, συνεπώς και στην πολιτική ;

Απ’ ό,τι ξέρουμε, κανείς κοινωνιολόγος ή φιλόσοφος δεν τόλμησε να σμίξει δυο κατηγορήματα φαινομενικά εντελώς άσχετα μεταξύ τους, τη βλακεία και την ηθική, για να καταλήξει στο συμπέρασμα πως: Η ανηθικότης είναι αποκλειστικό προϊόν των βλακών, όπως αποφαίνεται ο παραγνωρισμένος “ανορθόδοξος” κοινωνιολόγος Ευάγγελος Λεμπέσης, που πέθανε πριν από λίγα χρόνια βαθιά πικραμένος για τον καταποντισμό της ιδιοφυίας-του στο χάος της ελληνικής πνευματικής μετριότητας, στο σύντομο δοκίμιό του που έχει τον τίτλο: “Η τεράστια κοινωνική σημασία των βλακών εν τω συγχρόνω βίω” (ανάτυπο από την Εφημερίδα των Ελλήνων Νομικών, τόμος Η, 1941).

Θα προσπαθήσουμε παρακάτω να παρακολουθήσουμε τη συλλογιστική του Λεμπέση, που καταλήγει στο παραπάνω παράδοξο συμπέρασμα.

Πριν από το καθετί, ο Λεμπέσης ήταν ένας σπαρακτικά έντιμος άνθρωπος, τόσο έντιμος που η Δεξιά, στην οποία ανήκε “φυσιολογικά” δεν τον αναγνώρισε ποτέ για δικό της: Αυτό το κείμενό μας ας θεωρηθεί σαν ένας ελάχιστος φόρος τιμής σ’ έναν άξιο ιδεολογικό μας “αντίπαλο”, που όντας μακριά από τη μαρξιστική σκέψη, κατάφερε τελικά να βρίσκεται πάρα πολύ κοντά-της, μέσα από την εντιμότητα, το θάρρος και κείνη τη σπάνια διαύγεια του μυαλού-του που του επιτρέπει να μπαίνει κατευθείαν στην καρδιά των προβλημάτων χωρίς φιλολογικές περιστροφές και κοσμικές “ευγένειες”, που ευκολύνουν την ακαδημαϊκή καριέρα.

Τα «μυστικά» της συνάντησης του Βερολίνου

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της «Καθημερινής», στην τριμερή του Βερολίνου η Γερμανία κατέβασε ατζέντα επανέναρξης των διερευνητικών συνομιλιών Ελλάδας – Τουρκίας με δύο όρους: Να σταματήσει η Αγκυρα τις προωθήσεις μεταναστευτικών ροών προς την Ευρώπη και να μην προχωρήσει σε γεωτρήσεις στην νοτιοανατολική Μεσόγειο.

Νικόλ Λειβαδάρη

Και οι δύο όροι απορρίφθηκαν από την τουρκική πλευρά και αυτό μπορεί εν μέρει να εξηγεί το γιατί το «μυστικό» ραντεβού έγινε διεθνές φέιγ βολάν από τον Μεβλούτ Τσαβούσογλου. Η συνάντηση έμεινε τόσο «κρυφή» , όσο εξυπηρετούσε την τουρκική ατζέντα – γεγονός που μάλλον δεν εκπλήσσει όσους γνωρίζουν στοιχειωδώς την δiπλωματική πρακτική της Αγκυρας.

Το έτερο ήμισυ της «μυστικότητας», εκείνο που αφορά την επιλογή της ελληνικής κυβέρνησης να μην ενημερώσει ούτε καν την αντιπολίτευση, μπορεί και να εξηγείται από την ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ – από το «δεν γνωρίζουμε εάν η κυβέρνηση κρύβεται επειδή φοβάται την ακραία πτέρυγά της». Την ώρα, άλλωστε, που στο Βερολίνο συζητούσαν οι διπλωματικοί σύμβουλοι της Ανγκελα Μέρκελ, του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Ταγίπ Ερντογάν, στην Αθήνα ο Αδωνις Γεωργιάδης διακήρυττε ότι η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί αποτελεί «και ελληνοτουρκικό ζήτημα» και ο Μάκης Βορίδης πρότεινε να κλείσει το μουσείο του Κεμάλ Ατατούρκ στην Θεσσαλονίκη εν είδει αντιποίνων.

Τίποτα εκ των δύο όμως δεν εξηγεί, επί του παρόντος τουλάχιστον, την στρατηγική της Αθήνας και την στόχευση της κυβέρνησης. Το πλαίσιο, μετά το Βερολίνο αλλά και μετά την επίσκεψη Μπορέλ στην Αγκυρα, είναι αρκούντως καθαρό: Ο διεθνής παράγοντας, με βασικούς άξονες τις ΗΠΑ και την Γερμανία, πιέζει ήδη, και θα εντείνει τις πιέσεις, προς την Αθήνα για διάλογο με την Τουρκία παρά την κλιμάκωση της επιθετικότητας της Αγκυρας και του νέο-αναθεωρητισμού του Ερντογάν. Η γερμανική δπλωματική πρωτοβουλία στην κατεύθυνση αυτή βρίσκεται πλέον σε πλήρη εξέλιξη για λόγους που δεν άπτονται της ευαισθησίας επί του διεθνούς δικαίου αλλά των γεωπολιτικών και οικονομικών συμφερόντων που παίζονται στην νοτιοανατολική Μεσόγειο. Με πρωτοβουλία Μέρκελ έγινε η τηλεφωνική επικοινωνία Μητσοτάκη – Ερντογάν, με κατευθύνσεις από την καγκελαρία πήγε στην Αγκυρα ο Ζοζέπ Μπορέλ, με γερμανική ενορχήστρωση έγινε επίσης η τριμερής συνάντηση Χέκερ – Σουρανή –Καλίν στο Βερολίνο.

Δικηγόρος μαρτύρων Novartis: «H ελληνική κυβέρνηση δεν τους προστατεύει. Δικαιούνται πολιτικό άσυλο στις ΗΠΑ»

Στέλιος Κούλογλου

O Στηβ Κον θεωρείται από τους κορυφαίους Αμερικανούς δικηγόρους σε υποθέσεις μαρτύρων δημοσίου συμφέροντος που καταγγέλλουν υποθέσεις διαφθοράς. Το δικηγορικό του γραφείο έχει στο ενεργητικό του μια σειρά από ιστορικές επιτυχίες, μεταξύ των οποίων την υπόθεση της ελβετικής τράπεζας UBS, που όταν η υπόθεση εκδικάστηκε ήταν η μεγαλύτερη τράπεζα στον κόσμο. 

Η UBS αναγκάστηκε να πληρώσει πρόστιμο-ρεκόρ 780 εκατομμυρίων δολαρίων στις αμερικανικές αρχές, να κλείσει όλους τους λογαριασμούς της στις Η.Π.Α. και, για πρώτη φορά στην ιστορία, να παραδώσει τα ονόματα 4450 Αμερικανών που διώχθηκαν για φοροδιαφυγή. Τον γνώρισα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όπου ήταν καλεσμένος στην Επιτροπή κατά της Διαφθοράς, για να αναλύσει την αμερικανική νομοθεσία για την προστασία των μαρτύρων δημοσίου συμφέροντος και να ανταλλάξουμε απόψεις για την καταπολέμηση της διεθνούς διαφθοράς

Ο δικηγόρος των Ελλήνων μαρτύρων δημοσίου συμφέροντος στην υπόθεση Novartis, εξηγεί στην συνέντευξη που ακολουθεί όσα θα θέλατε να μάθετε για τον πρόσφατο εξωδικαστικό συμβιβασμό της ελβετικής φαρμακευτικής εταιρείας με τις αμερικανικές αρχές. 

Στην Ελλάδα οι "νεοφιλελεύθεροι" χρηματοδοτούνται από το κράτος. Εμείς... από εσάς ! Στήριξε την ανεξαρτησία του tvxs.gr, κάνοντας κλικ εδώ.