του Γιάννη Ραχιώτη*
Για να απαντήσουμε θα πρέπει πρώτα να απαντήσουμε δύο επιμέρους ερωτήματα:
Ερώτημα 1ο: Ποιος μπορούσε να επιβάλλει χούντα στην Ελλάδα το 1967;
Η Χούντα προφανώς δεν έγινε επειδή μια μέρα «ολίγοι άφρονες αξιωματικοί» συνεδρίασαν και αποφάσισαν να μας κυβερνήσουν αυτοί, αντί των κυβερνήσεων που μας επέβαλαν οι Αμερικανοί από το 1947. Ούτε γιατί κινήθηκαν γρηγορότερα από τους προϊσταμένους τους στρατηγούς. Τα πράγματα συνήθως δε γίνονται έτσι. Τα στρατιωτικά πραξικοπήματα γίνονται κατά κανόνα για να επιλυθούν ζητήματα που δε μπορούσαν να λυθούν διαφορετικά, πχ για την ανατροπή μιας μη ελεγχόμενης κυβέρνησης που δεν μπορεί να «πέσει» με ηπιότερο τρόπο ή για την υλοποίηση στόχων που καμία κυβέρνηση με στοιχειώδες λαϊκό έρεισμα δεν θα δεχόταν να υλοποιήσει. Σίγουρα δε μπορούσε να γίνει πραξικόπημα … τυχαία, σε μια χώρα της πρώτης, τότε, γραμμής της Δύσης που βρισκόταν υπό άμεσο αμερικανικό έλεγχο σε όλα τα επίπεδα. Ούτε έγινε για να επιβληθεί μια μερίδα της αστικής τάξης πάνω σε κάποια άλλη όπως, καθόλου αφελώς, ισχυρίζεται η ηγεσία του σύγχρονου ΚΚΕ βάζοντας και αυτή το λιθαράκι της στον αναδρομικό εξαγνισμό της αμερικανικής πολιτικής στη χώρα μας. Κανείς δεν αντιλήφθηκε κάποια ομάδα αστών να κυριαρχεί πάνω σε κάποια άλλη μέσω της Χούντας, ή έστω να αποκτάει ειδικά προνόμια. Κανένα μέλος της αστικής τάξης δεν έπαθε τίποτα καμία διάκριση δεν επιβλήθηκε σε κάποιο μέρος του κεφαλαίου. Οι μόνοι που είχαν ειδική στήριξη ήταν οι αμερικανοί και ελληνοαμερικανοί «επενδυτές». Αυτό όμως παραπέμπει σε έλεγχο της Χούντας από τις ΗΠΑ και όχι σε κάποια νίκη των ελληνοαμερικανών σε κάποιο «ενδοαστικό» ανταγωνισμό.